151116 ΑΠΕΡΓΟ-ΣΠΑΣΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Χάσαμε τη μπάλα!

Δηλαδή χαμένη την είχαμε εδώ και καιρό, όμως ξέραμε ότι είναι κάπου στην κερκίδα και, αν ψάξουμε, μπορεί και να την βρούμε και να την ξαναστείλουμε στο γήπεδο.

Τώρα δεν γνωρίζουμε ούτε σε ποια… χώρα βρίσκεται. Μάλλον κάπου στη χώρα της αιώνιας ευδαιμονίας, όπου φυσικά ανθεί, μεταξύ άλλων, και η φαιδρά πορτοκαλέα!

Σας διαβάζω την ανακοίνωση, για την οποία έχετε ακούσει τόσα πολλά, πιθανότατα όμως δεν την είδατε πουθενά αυτούσια:

«Όλοι και Όλες στην Απεργία και τις Συγκεντρώσεις την Πέμπτη 12 Νοέμβρη

Αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας στην εργασία, στην ασφάλιση και την αξιοπρεπή διαβίωση

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, τους/ις άνεργους/ες, τους/ις συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη Γενική Απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 12 Νοέμβρη.

Οι αγώνες απέναντι στις αντιλαϊκές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά. Διεκδικούμε τα θεμελιώδη δικαιώματά μας στην εργασία, την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τη διατήρηση του κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, την προστασία της πρώτης κατοικίας, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, υγεία και παιδεία για όλους.

Σήμερα, εν μέσω διαπραγματεύσεων, τα αιτήματα των εργαζομένων και συνολικά η εργατική κινητοποίηση, αποκτούν ιδιαίτερη κρισιμότητα που θα πρέπει να αξιοποιηθεί ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τους εκβιασμούς οικονομικών και πολιτικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι αγώνες για εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, οι αγώνες για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών, κεκτημένων και αναγκών ενάντια στην κερδοσκοπία, όχι μόνο δεν αναστέλλονται αλλά συνεχίζονται.

Οι εργαζόμενοι, με τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να αποτελέσουν τον καταλυτικό παράγοντα για την αλλαγή των συσχετισμών, προκειμένου το κοινωνικό μέτωπο να κάμψει αξιώσεις και προαπαιτούμενα, διαμορφώνοντας ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες την δική του αδιαπραγμάτευτη ατζέντα.

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, συνταξιούχους, άνεργους/ες, νέους και νέες να συμμετάσχουν στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας στις 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στις αντίστοιχες κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις των εργαζομένων σε όλη τη χώρα.

Τους καλεί να δώσουν τη δική τους δυναμική απάντηση σε όλους αυτούς που με κάθε μέσο προσπαθούν να επιβάλλουν τη συνέχιση των πολιτικών που οδήγησαν στην ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την αύξηση της ανεργίας και οδήγησαν σε απόγνωση χιλιάδες συμπολίτες μας.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ»

Φυσικά, διατήρησα την ορθογραφία και τη σύνταξη που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

Το άλλο πουλάκι:

Τι σας έκανε εντύπωση;

Εμείς, εδώ, δεν ήμασταν που τόσες φορές κατηγορούσαμε τον λεγόμενο κυβερνητικό συνδικαλισμό, που ισχυριζόμασταν ότι τα συνδικάτα πρέπει να είναι ανεξάρτητα, απογαλακτισμένα από τα κόμματα, τα οποία, με τη σειρά τους, πρέπει να μένουν σταθερά στις αρχές τους και να αγωνίζονται γι’ αυτές, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση;

Ας μην πιαστούμε από την ανακοίνωση, αλλά ας ξεκινήσουμε από τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Εκείνο στο οποίο στάθηκαν όλοι ήταν μια λανθασμένη προσέγγιση: πίστεψαν ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται και απεργεί κατά της κυβέρνησης. Πάλι του ΣΥΡΙΖΑ!

Λάθος και πάλι λάθος.

Το πιο ωραίο, αν και –επαναλαμβάνω- με λανθασμένη προσέγγιση, ήταν ένα σκίτσο που δείχνει απεργούς, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να διαδηλώνουν κρατώντας ένα πανό που γράφει: «Καταστρέφουμε τη χώρα. Να φύγουμε τώρα».

Συγχρόνως ένας από αυτούς ρωτάει τον Φρόιντ που παρακολουθεί καπνίζοντας: «Τι ακριβώς εννοείτε λέγοντας διπολική διαταραχή;»

Όπως καταλαβαίνει όμως, όποιος διαβάσει έστω και λίγο προσεκτικά την ανακοίνωση, αυτή η προσέγγιση δεν ευσταθεί.

Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται… «απέναντι στις αντιλαϊκές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές», οι οποίες –εννοείται- δεν είναι έργο της κυβέρνησης (πάλι του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά… «οικονομικών και πολιτικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας».

Να είμαστε εξηγημένοι!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Που πάει να πει τι;

Μην κοιτάτε τα μέτρα που, ούτως ειπείν, «μας κλέβουν τις ζωές μας». Αυτά σε καμιά περίπτωση δεν είναι έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όλων εκείνων –προσέξτε τους χρόνους των ρημάτων- «που με κάθε μέσο προσπαθούν να επιβάλλουν τη συνέχιση των πολιτικών που οδήγησαν στην ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την αύξηση της ανεργίας και οδήγησαν σε απόγνωση χιλιάδες συμπολίτες μας».

Οδήγησαν, στο παρελθόν, δεν οδηγούν τώρα! Τώρα προσπαθούν να επιβάλλουν (sic) τη συνέχιση…

Για να μην σας κουράζω όμως, ακούστε πώς απάντησε ο κύριος Ρήγας, Γραμματέας της Κ. Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, στην ερώτηση δημοσιογράφων «πώς δικαιολογείτε το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά στα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».

«Εμείς έχουμε πει εδώ και πάρα πολύ καιρό και με ανακοίνωσή μας ότι την κοινωνία την θέλουμε να πιέζει. Αυτό έγινε και με το δημοψήφισμα. Δεν βρισκόμαστε εκτός κοινωνίας και η πίεση ουσιαστικά διευκολύνει και βοηθάει την κυβέρνηση. Και βοηθάει και το κόμμα συνολικά στην παρέμβαση του ως προς την πίεση που πρέπει ν’ ασκείται προς το εξωτερικό.

Άρα εμείς δεν το θεωρούμε αντιφατικό. Είναι η ζωή μας να το πω έτσι, εμψυχώνει πολύ περισσότερο και την κοινωνία και το κόμμα να υπάρχει αυτή τη σχέση. Η διαμαρτυρία απευθύνεται στους δανειστές, σε αυτούς που πιέζουν και για την πρώτη κατοικία και για οποιοδήποτε άλλο σκληρό μέτρο. Και γι’ αυτό η διαμαρτυρία βοηθάει για να εξελιχθούν τα πράγματα ακόμη καλύτερα, όταν αναγνωρίζεται στο εξωτερικό ότι η ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή έχει βυθιστεί σε μια κατάσταση κοινωνικής απαξίωσης».

Καταλάβατε γιατί απεργούσαν;

Ένας στην… κυβέρνηση,

δεκάδες στον αγώνα!