ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

151125 ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:
«Κάνεις ένα λάθος»!

Η κριτική προέρχεται από καλό φίλο, που μας παρακολουθεί από μακριά και δεν έχουμε τη χαρά να τα λέμε συχνά. Τον σκεφτόμουν πολύ έντονα τις προηγούμενες μέρες.
Εξαιτίας του… λάθους που επισήμανε.

Ξέρω, είστε περίεργοι να το μάθετε. Ίσως να έχετε εντοπίσει κι εσείς κάτι ανάλογο και γι’ αυτό είμαστε εδώ να το συζητήσουμε. Ας δούμε όμως πρώτα την παρατήρηση του φίλου: «Μερικές φορές πιάνεσαι από ένα μεμονωμένο γεγονός και γενικεύεις, βγάζοντας συμπεράσματα που δεν ισχύουν», μου είπε.

Το δυστύχημα ήταν ότι, τη στιγμή που τα συζητούσαμε αυτά από κοντά, δεν είχε πρόχειρο κανένα παράδειγμα να μου αναφέρει, προκειμένου να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί. Υποσχέθηκε όμως πως, μόλις το ξανακάνω, θα επικοινωνήσει αμέσως μαζί μου για να μου επισημάνει το… φάουλ.

Γι’ αυτό σας είπα ότι τον σκέφτομαι έντονα τις τελευταίες μέρες. Θέλω να σχολιάσω δυο… μεμονωμένα (μια μικρή αντίφαση, όμως την παραβλέπουμε) γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα και μας δίνουν τη δυνατότητα να γενικεύσουμε, να δούμε πώς λειτουργούν κάποιοι και να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε γιατί το κάνουν.

Το ένα είναι το δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ σχετικά με τον πρωθυπουργό που κατέθεσε στεφάνι πρώτος στο μνημείο του Πολυτεχνείου.
Η εφημερίδα τα άκουσε από πολλούς γι’ αυτό το δημοσίευμα, κυρίως για την ιστορική ανακρίβεια, αφού, όπως αποδεικνύουν τα αρχεία, προηγηθήκαν άλλοι πρωθυπουργοί του Αλέξη Τσίπρα.

Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό, δεν πρόκειται για το λάθος της εφημερίδας, αφού τέτοια λάθη μπορούν να συμβούν στον καθένα και το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να το παραδέχεται (ο καθένας) και να ζητάει συγγνώμη, υποσχόμενος (πάλι ο καθένας) ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο προσεκτικός.

Το άλλο πουλάκι:
Το πρόβλημα βρίσκεται στην …πρεμούρα!

Ακόμη κι αν ήταν έτσι, ακόμη δηλαδή και αν όντως ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Πολυτεχνείου, τι έγινε; Τι πάει να πει αυτό; Τι σημαίνει για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, για τα προσόντα και τις ικανότητές του, για τη συνέπεια λόγων και έργων, για όλα όσα τέλος πάντων τον ψηφίζουν οι πολίτες.

Γιατί, μη μου πείτε πως οι ψηφοφόροι επιλέγουν τον πρωθυπουργό της χώρας με βάση το αν καταθέτει ή όχι στεφάνι στο μνημείο του Πολυτεχνείου. Μάλλον άλλα είναι τα κριτήρια.

Με δεδομένο ότι το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους του Έλληνες (αφού, ως γνωστόν, οι περισσότεροι βρισκόταν εκεί), με δεδομένο ότι όλοι οι πρωθυπουργοί θα ήθελαν να το κάνουν (ποιος χάνει τέτοια δημοσιότητα;), το κριτήριο που πιθανώς τους διαφοροποιεί είναι, όχι η επιθυμία τους, αλλά η δυνατότητα να βρεθούν εκεί και να καταθέσουν στεφάνι.

Δηλαδή, όσοι δεν προηγήθηκαν του Αλέξη Τσίπρα είναι γιατί ήξεραν ή φοβήθηκαν ότι η πράξη τους αυτή θα δημιουργούσε επεισόδια και, τελικά, θα τους έβγαινε σε κακό. Επομένως, προς τι οι πανηγυρισμοί της ΑΥΓΗΣ; Επειδή ο Αλέξης… τόλμησε; Ή επειδή (αυτοί που θα απαγόρευαν σε άλλους) του επέτρεψαν να καταθέσει στεφάνι και… «να φύγει τρέχοντας», όπως μετέδωσαν κάποια ρεπορτάζ.

Βλέπετε; Αυτό είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, όμως δείχνει πολύ περισσότερα πράγματα από όσα βλέπουμε με μια πρώτη ματιά. Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς σε περισσότερα δημοσιεύματα της (πάλαι ποτέ) καλής εφημερίδας, προκειμένου να δείξει και να θίξει αυτή την τάση να προβληθεί ο πρωθυπουργός σαν κάτι ξεχωριστό, κάτι που δεν έχει σχέση με το «παλιό».

Μόνο που, όταν ψάχνεις να βρεις τέτοιου είδους διαφορές από τους προηγούμενους για να τονίσεις, πολύ πιθανόν να σημαίνει ότι δεν βρίσκεις κάτι σημαντικότερο, κάτι πιο ουσιαστικό. Άσε που, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, κινδυνεύεις τελικά, αντί για τη διαφορά, να τονίσεις άλλη μια ομοιότητα.

Θα τελειώσει όμως ο χρόνος μας και δεν θα προλάβουμε να πούμε για το δεύτερο μεμονωμένο γεγονός. Φαινομενικά άσχετο με το πρώτο, αν όμως το καλοσκεφτείς μπορείς να βρεις πολλές ομοιότητες ή αναλογίες.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Δελτίο ειδήσεων στη ΕΡΤ.

Σύντομο δελτίο, από αυτά που το Δεύτερο Πρόγραμμα παρουσιάζει κάθε ώρα. Έτυχε να βρίσκομαι στο αυτοκίνητο και το άκουσα τουλάχιστον τρεις φορές, γιατί αν το ακούσεις μία είσαι βέβαιος πως πρόκειται για λάθος. Σας το μεταφέρω αυτολεξεί:
«Κανονικά λειτουργεί το Τραμ την Κυριακή, απεργούν μόνον το Μετρό και ο Ηλεκτρικός»!

Καταλάβατε; Πού ακριβώς βρίσκεται η είδηση, κατά τους συντάκτες του δελτίου; Ποιο είναι το πρωτεύον και ποιο το δευτερεύον;
Για όσους γνωρίζουν έστω και ελάχιστα από την Αθήνα είναι γνωστό ότι με το Μετρό και τον Ηλεκτρικό μετακινούνται εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες, πολλαπλάσιοι, πολύ… πολλαπλάσιοι, από εκείνους που μετακινούνται με το Τραμ.

Για την ΕΡΤ όμως, της «ανεξάρτητης δημοσιογραφίας», όπως έλεγαν όσοι αγωνίζονταν για την επαναλειτουργία της… με «όλες τις δομές», η είδηση λέει πως το Τραμ θα λειτουργήσει κανονικά, ενώ θα απεργούν ΜΟΝΟ τα άλλα μέσα.

Ξέρω την ένσταση. Από αυτό βγάζεις συμπεράσματα για τον τρόπο που λειτουργεί δημοσιογραφικά η ΕΡΤ; Όχι, βέβαια! Άλλωστε αυτό είναι ένα θέμα που ο καθένας μπορεί να το κρίνει μόνος του. (Μόνο μη μου πείτε ότι και η ΝΕΡΙΤ έκανε τα ίδια ή ήταν χειρότερη.)
Όμως… μέχρι εδώ, ρε παιδιά;
Η χαρά δεν την αφήνει!

Δεν υπάρχουν σχόλια: