151126 ΜΕΤΟΧΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Η τιμή τιμή δεν έχει…

Βέβαια εδώ ο ποιητής λαός ως τιμή εννοεί την υπόληψη, το «πρόσωπο» που έχει ο καθένας στην κοινωνία. Η οποία δεν εξαγοράζεται, είναι ανυπολόγιστης αξίας, δεν έχει τιμή…

Θα μπορούσε να εννοεί και την άλλη «τιμή», αυτή που πολλά κορίτσια, τον παλιό καλό καιρό, κρατούσαν ως ό,τι πολυτιμότερο διέθεταν, για να το παραδώσουν στον σύζυγό τους και μόνο σ’ εκείνον. Δεν τα ξεχωρίζουμε, αφού, τελικά, και εκείνη η τιμή είχε να κάνει με την υπόληψη του πατέρα ή του αδελφού τους.

Σήμερα όμως θα σας μιλήσω για άλλες τιμές, αφού η κοινωνία άλλαξε και εκείνα που θεωρούσαμε κάποτε ανυπολόγιστης αξίας τώρα πωλούνται «μπιρ παρά», αν βρεθεί κανείς να τα αγοράσει.

Θα καταλάβετε σύντομα τι ακριβώς εννοώ, θα ξεκινήσω όμως από κάπου αλλού.

Έχω έναν φίλο που είναι λίγο «ψείρας». Τον λέμε έτσι επειδή όλα τα… «ψειρίζει», κολλάει στις λεπτομέρειες, στέκεται εκεί που οι υπόλοιποι προσπερνάμε αδιάφορα, τον εντυπωσιάζουν πράγματα που οι άλλοι θεωρούν ανάξια λόγου…

Χρόνια τώρα διαμαρτύρεται για τις τιμές της βενζίνης. Όχι για το ύψος της τιμής, ούτε για τον τρόπο με τον οποίο αυτές καθορίζονται, υποτίθεται από την ελεύθερη αγορά. Εκείνο που τον ενοχλεί και για το οποίο γκρινιάζει συνέχεια είναι το… τρίο δεκαδικό ψηφίο στην τιμή του λίτρου!

Ας πούμε, η αμόλυβδη 95 στα πρατήρια του νομού μας αυτή την εβδομάδα έχει μια τιμή γύρω στο 1,359 €.

Αυτό το… 9 στο τέλος είναι που τον εκνευρίζει αφάνταστα και μαζί εκνευρίζει κι εμάς, αφού δεν σταματάει να μας το επισημαίνει:

«Αφού δεν υπάρχει αντίστοιχο κέρμα, γιατί δεν σταματούν την τιμή στα εκατοστά του ευρώ και την συνεχίζουν μέχρι τα χιλιοστά. Δηλαδή, αν πάω να βάλω ένα λίτρο βενζίνη και του δώσω 2 ευρώ, πόσα ρέστα θα μου δώσει ο βενζινάς; Δεν θα κρατήσει 1,36. Τότε γιατί όλοι γράφουν στην τιμή και τα χιλιοστά και δεν στρογγυλοποιούν στα εκατοστά.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν έχει άδικο!

Ούτε βέβαια κι εμείς που λέμε ότι είναι «ψείρας». Τον σκεφτόμουν πολύ έντονα τις τελευταίες μέρες, καθώς διάβαζα για τις τιμές στις οποίες… έφτασαν (κατέληξαν είναι το σωστό ή, καλύτερα, κατάντησαν) οι μετοχές των τραπεζών.

Δεν γνωρίζω και πολλά από μετοχές και τέτοια, ρώτησα όμως κάποιον που τα παίζει στα δάχτυλα και μου είπε πως το ελληνικό Δημόσιο το 2013 απέκτησε πλειοψηφικά πακέτα σε Εθνική, Πειραιώς, Alpha  και  Eurobank σε τιμές 4,29€, 1,7€, 0,44€ και 1,54€ αντιστοίχως. Σήμερα οι τιμές αυτών των μετοχών είναι Εθνική 0,02€, Πειραιώς 0,003€, Alpha  0,04€ και Eurobank 0,01€!

Αν έχετε ακούσει την έκφραση «δεν αξίζει ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο είναι γραμμένο», ε, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Μια φωτοτυπία αυτών των μετοχών να βγάλεις έχει μεγαλύτερη τιμή από την ίδια τις ίδιες..

Εγώ όμως, πού νομίζετε ότι στάθηκα από όλες τις τιμές; Μπράβο, το βρήκατε! Στην τιμή της μετοχής της τράπεζας Πειραιώς. Η αξία της είναι 0,003€, δηλαδή τρία χιλιοστά του ευρώ!

Σας ρωτάω κι εγώ σαν τον φίλο μου τον «ψείρα»: Πώς είναι δυνατόν να πωλείται κάτι σε τιμή που δεν υπάρχει αντίστοιχο κέρμα; Αν πάω να αγοράσω μια μετοχή, πώς θα πληρώσω και τι ρέστα θα μου δώσουν από την τράπεζα;

Ξέρω τι θα μου απαντήσετε. Πρώτα πρώτα θα μου πείτε ότι δεν πουλάνε μεμονωμένες μετοχές, αλλά «πακέτα», ώστε να μπορεί κανείς να τις πληρώσει.

Έπειτα ίσως βρείτε τη λύση, η αγορά να μη γίνει τοις μετρητοίς, αλλά λογιστικά, να χρεωθεί δηλαδή σε κάποιον τραπεζικό λογαριασμό.

Εμένα όμως μου φαίνεται πως η συναλλαγή μάλλον θα γίνεται με τον τρόπο που γινόντουσαν κάποιες αγορές φτηνών πραγμάτων τα τελευταία χρόνια της δραχμής, όταν είχαν χαθεί από την πιάτσα τα ψιλά. Για ρέστα σου έδιναν μαστίχες! Τώρα θα σου δίνουν μετοχές.

Γελάτε, φίλοι μου, όμως το πράγμα δεν είναι καθόλου για γέλια. Αυτός ο γνωστός μου που σκαμπάζει από τέτοια πράγματα μου είπε ότι το ελληνικό δημόσιο (δηλαδή όλοι εμείς) έχασε από αυτή την υπόθεση πάνω από 15, μπορεί και 18 δισ.

Φαίνεται πως, τελικά, οι αγορές χόρεψαν από τη χαρά τους, ενώ εμείς ρίξαμε ένα σωρό λεφτά στα όργανα προκειμένου να παίξουν κάποιον εύθυμο χαβά!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Και δεν τελείωσε το πράγμα εδώ.

Διότι, αν δεν το καταλάβατε, οι τράπεζες έχουν περάσει πλέον στα χέρια κάποιων «αδίστακτων κερδοσκόπων», ενώ οι… «κακοί τραπεζίτες», οι οποίοι έλεγαν πως δεν πρόκειται μπουν στη διαδικασία να απαλλοτριώνουν κατοικίες σε καθεστώς κόκκινων δανείων, ούτε να ασχοληθούν με πλειστηριασμούς σπιτιών, τώρα δεν έχουν λόγο.

Έτσι, ανεπαισθήτως, που θα έλεγε και ο ποιητής, βρεθήκαμε να έχουμε χάσει μέσα από τα χέρια μας τις τράπεζες και να κινδυνεύουμε να χάσουμε και τα σπίτια που χρωστάμε σ’ αυτές.

Για να καταλάβουμε τι φταίει, ας αναλογιστούμε για ποιο λόγο χρειάστηκε να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, και πώς θα ήταν τα πράγματα τώρα, αν πέρσι τέτοιον καιρό είχε κλείσει το θέμα της αξιολόγησης και είχε επέλθει συμφωνία για το όνομα του Προέδρου και για εκλογές τον Οκτώβριο.

Εμείς όμως που τα λέγαμε αυτά ήμασταν… δεν θυμάμαι ακριβώς τι απ’ όλα όσα μας έχουν πει κατά καιρούς, όμως τι σημασία έχει τώρα πια;

Μετοχή, Επίρρημα, Επιφώνημα: Αμάν!