160219 ΑΔΕΙΟΥΧΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Τι υπάρχει πίσω από τους αριθμούς;

Κατά μία άποψη υπάρχουν άλλοι αριθμοί που υποκρύπτονται. Κατά μία άλλη, «πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν οι άνθρωποι».

Αν συνδυάσουμε τις δυο απόψεις μπορεί να καταλήξουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Μπορεί δηλαδή πίσω από τους αριθμούς που εμφανίζονται και προβάλλονται ως «αντικειμενικοί» και αδιαμφισβήτητοι να υπάρχουν πράγματι άνθρωποι οι οποίοι υποκρύπτουν άλλους αριθμούς που δεν πρέπει να τους δει το φως της δημοσιότητας.

Θα σας πω τι εννοώ. Όταν μιλάμε για την ανεργία είναι λογικό να μη συμφωνούμε στα νούμερα. Άλλο πράγμα οι άνεργοι που υπάρχουν σε μια χώρα και άλλο εκείνοι που φαίνονται στις λίστες του Ταμείου Ανεργίας. Άλλο εκείνοι που δηλώνουν ότι ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν και άλλο όσοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο της αναζήτησης, όμως αν έβρισκαν δουλειά θα εργάζονταν ευχαρίστως.

Άλλο οι πραγματικά άνεργοι και άλλο οι υποαπασχολούμενοι ή εκείνοι που δεν φαίνονται πουθενά λόγω μαύρης εργασίας. Και οι εποχιακά ή περιστασιακά απασχολούμενοι; Θα τους υπολογίσουμε με τους άνεργους ή όχι;

Τέλος πάντων, καταλάβατε πού είναι η δυσκολία στον ακριβή προσδιορισμό των αριθμών.

Είναι δυνατόν όμως να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε πόσοι τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν σε μία χώρα; Είναι δυνατόν ο ένας να λέει 6 και ο άλλος 57; Είναι δυνατόν να δίνονται μέσα στη Βουλή, επισήμως, συγκεκριμένα νούμερα, τα οποία να διαψεύδονται την άλλη μέρα από κρατικές υπηρεσίες;

Είναι δυνατόν να συζητιέται ο αριθμός καναλιών που θα λάβουν άδεια λειτουργίας, να μαλώνουμε δημοσίως για το τελικό νούμερο και να αποδεικνύεται ότι κανείς δεν ξέρει για τι είδους ακριβώς κανάλια μιλάμε και ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά τους;

Δεν είναι πρωτοφανές, συμβαίνει συχνά να ακούμε πολιτικούς να μαλώνουν με το ίδιο ακριβώς πνεύμα που το κάνουμε κι εμείς οι απλοί πολίτες. Χωρίς να έχουμε πλήρη γνώση του αντικειμένου πάνω στο οποίο διαφωνούμε, αλλά έχοντας μια γενική εικόνα, ανάλογα με την ενημέρωση που είχε ο καθένας.

Έλα όμως που αυτοί πληρώνονται (ακούγεται πεζό όμως έτσι ακριβώς είναι) για να κάνουν αυτή τη δουλειά! Εμείς μπορεί να μαλώνουμε από χόμπι, από ανία ή από πολιτικό οίστρο (τσίμπημα μύγας), εκείνοι όμως είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν… επαγγελματικά.

Και, όπως οι σωστοί επαγγελματίες πυγμάχοι, είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν στο ρινγκ σωστά προετοιμασμένοι, διαφορετικά θα μοιάζουν μα καρικατούρες, όπως ο Θανάσης Βέγγος ή ο Τσάρλι Τσάπλιν σε ανάλογους ρόλους.

Το άλλο πουλάκι:

Τι είδους κανάλια θα έχουμε;

Γενικού περιεχομένου, ελεύθερης λήψης, εθνικής εμβέλειας, επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής, ιδιωτικά! Για κανάλια που συγκεντρώνουν ΟΛΑ αυτά τα χαρακτηριστικά κάνει λόγο η κυβέρνηση. (Όχι όλα τα κανάλια, όλα τα χαρακτηριστικά.) Τέτοια, λέει, υπάρχουν από δύο μέχρι έξι σε κάθε χώρα της Ευρώπης, ενώ στη δική μας υπάρχουν οκτώ!

Θα γίνουν, λοιπόν, τέσσερα. Τόσες άδειες θα δοθούν σε κανάλια που θα έχουν ΟΛΑ τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Το λέω διότι, αν δεν κάνω λάθος, θα δοθούν και άλλες άδειες σε θεματικά κανάλια, δηλαδή όχι γενικού περιεχομένου.

Το θέμα όμως που καίει είναι η ενημέρωση. Λέγαμε και χθες πως επικρατεί μια εσφαλμένη άποψη. Ότι τα κανάλια, μέσω τον ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών, μπορούν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, επομένως μπορούν και παίζουν πολιτικά παιχνίδια.

Μπορούν να επιδιώκουν την εύνοια των κυβερνήσεων ή να τις εκβιάζουν, προκειμένου να πετυχαίνουν ευνοϊκούς όρους σε δάνεια ή ρυθμίσεις χρεών ή ακόμη και να εξασφαλίζουν για τους ιδιοκτήτες τους άλλα οικονομικά οφέλη.

Αυτό που με μια κουβέντα λέγεται διαπλοκή και που τόσο πολύ πολεμάει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όμως τώρα θα την βάλει στη θέση της, κάνοντας αρχή από τον περιορισμό των αδειών. Οι οποίες μάλιστα θα δίνονται με απόφαση ενός υπουργού.

Έλα όμως που η λογική αυτή παραβλέπει εμπειρία που έχουμε από τον καιρό ακόμα της… ποτοαπαγόρευσης! Δεν μπορείς να σταματήσεις την οικονομική συναλλαγή που γίνεται γύρω από ένα περιζήτητο προϊόν, απλώς απαγορεύοντας ή περιορίζοντας τη χρήση του. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι… να ανεβούν οι τιμές.

Με ποια λογική οι λιγότερες άδειες θα είναι εμπόδιο στις… ανάρμοστες σχέσεις ανάμεσα σε εκείνους που τις παραχωρούν (λέγε με κυβέρνηση) και σε εκείνους που τις λαμβάνουν;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Η διαπλοκή είναι όπως το ταγκό. Θέλει δύο.

Και, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε, τι έχει να φοβηθεί ο κύριος Παππάς, αφού η παρούσα κυβέρνηση διαθέτει -εξ ορισμού- μια άλλη ηθική, μακριά από διαπλοκές και σκάνδαλα;

Το σταματώ εδώ κι ξαναγυρίζω σε κάτι που ξεκινήσαμε να λέμε χθες. Αν από κάτι κινδυνεύει η κοινωνία, δεν είναι η απουσία αντικειμενικότητας από τα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές. Περισσότερο κινδυνεύει από το επίπεδο των εκπομπών που παρουσιάζουν τα κανάλια, είτε μεγάλα είναι είτε μικρά, τοπικά.

Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει και η ανάγκη κρατικών καναλιών, όχι για να μας λένε αντικειμενικά τις ειδήσεις –από αυτό έχουμε κακιά πείρα-, αλλά για να αποτελούν έναν μπούσουλα και μια εναλλακτική λύση στην ποιότητα των άλλων προγραμμάτων.

Αυτό, μπορεί να το εξασφαλίσει η κυβέρνηση, με τη σωστή λειτουργία του ΕΣΡ και τις ποινές που πρέπει να είναι αυστηρές και παραδειγματικές, όταν παραβιάζονται οι κανόνες; Εκεί είναι η ουσία και όχι στον αριθμό των καναλιών.

Ποιότητα, όχι ποσότητα!