ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

160321 ΣΥΝΩΝΥΜΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:
Αντιφάσεις και παράδοξα!

Σας έχουμε πει και άλλες φορές ότι μας πιάνει κάτι με τις αντιφάσεις και έχουμε την τάση να τις επισημαίνουμε αμέσως. Την προηγούμενη εβδομάδα κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή του τόπου δυο περιπτώσεις που αξίζει να τις σχολιάσουμε παράλληλα.

Φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, ίσως εκείνο που τις ενώνει… υπόγεια να είναι το στοιχείο της δράσης και της αντίδρασης, όπως θα λέγαμε στη Φυσική. Θα ξεκινήσουμε από την πρώτη, επειδή περιέχει έντονα και το στοιχείο της αντίφασης.

Σοβαρή (ενδο)κυβερνητική κρίση προκλήθηκε από ένα λάθος, από μια «ατυχή έκφραση» όπως θα λέγαμε. Κάπως έτσι την χαρακτήρισε και εκείνος που την ξεστόμισε. Που… του ξέφυγε και είπε «Μακεδονία» τη γειτονική χώρα, αντί με το επίσημο όνομά της.

Θα μου πείτε τι εννοείς επίσημο; Ας δούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε τι ακριβώς παίζεται.
Φανταστείτε ότι σας καλούν σε κάποιο πάρτι μεταμφιεσμένων. Μπαλ μασκέ, που λέγαμε και παλιά.

Η πρόσκληση λέει ότι καλό είναι να φορούν όλοι οι καλεσμένοι μάσκα, προκειμένου να υπάρχει κάποιου είδους… ισότητα. Να μην είναι δηλαδή άλλοι αγνώριστοι με καλυμμένα πρόσωπα και άλλοι να αναγνωρίζονται από την… όψη.

Εσύ πληροφορείσαι πως οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι, έχουν αποφασίσει να αγνοήσουν την παρότρυνση της πρόσκλησης και να εμφανιστούν στο πάρτι δίχως να φορούν μάσκα. Παρακολουθείς επίσης, περιμένοντας για λίγο στην είσοδο, πως και οι ελάχιστοι που έφθασαν με καλυμμένο το πρόσωπο, βλέποντας τους υπόλοιπους αποκαλύπτονται.

Παρόλα αυτά, εσύ επιμένεις. Μπαίνεις στην αίθουσα περήφανος και μεγαλοπρεπέστατος, φορώντας τη μάσκα σου και κατηγορώντας όλους τους υπόλοιπους για… μπαμπεσιά, αφού αγνόησαν την επίσημη οδηγία της πρόσκλησης και δεν μασκαρεύτηκαν.

Έχεις δίκιο; Προφανώς! Έπρεπε και οι άλλοι να ακολουθήσουν τη δική σου στάση; Προφανέστατα! Τι μπορεί όμως να γίνει τώρα; Από τη στιγμή που όλος ο κόσμος έκανε, για το δικό του λόγο ο καθένας, την ανοησία να αγνοήσει την πρόσκληση, τι νόημα έχει να εξακολουθήσεις μόνος εσύ να παραμένεις… νομοταγής;

Το άλλο πουλάκι:
Έχει και παραέχει νόημα.

Διότι έτσι δείχνεις το σεβασμό σου στη «διεθνή νομιμότητα», την οποία θα επικαλεστείς και άλλες φορές και θα έχεις κάθε λόγο να το κάνεις, όταν παραμένεις νομοταγής. Επομένως, όχι μόνο μπορείς, αλλά επιβάλλεται να παραμείνεις μασκαρεμένος.

Εκείνο που δεν έχει νόημα να κάνεις είναι θυμώνεις και να επιτίθεσαι στους άλλους, όταν «αποκαλύπτουν» την ταυτότητά σου και σε αποκαλούν με το όνομά σου. Ότι τάχα δεν έπρεπε να σε αναγνωρίσουν ή έπρεπε να προσποιηθούν ότι δεν κατάλαβαν ποιος είναι ο μόνος από την παρέα με κρυμμένο πρόσωπο.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι μου φαίνεται λίγο ατυχές το παράδειγμα, όμως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Ίσως θα ήμασταν πιο κοντά στην πραγματικότητα αν μιλούσαμε κάποιον καλοκαιρινό για χορό με «βραδινή ενδυμασία» όπου όμως όλοι, λόγω, ας πούμε της υπερβολικής ζέστης, με λινά παντελόνια και πουκαμισάκια.

Και μόνος εσύ περιφέρεσαι με φράκο ιδροκοπώντας, καυγαδίζοντας μάλιστα με τη γυναίκα σου που σου λέει ότι έπρεπε να την ακούσεις και να ντυθείς με κάτι πιο ελαφρύ. Όχι, κατ’ ανάγκη με σορτσάκι και πέδιλα όπως κάποιοι άλλοι, αλλά πάντως πιο σπορ!

Τέλος πάντων, με τις μεταφορές χάσαμε την ουσία του θέματός μας. Που είναι… ποιο; Ότι απείλησες γυναίκα σου -ενώπιον όλων των καλεσμένων- με διαζύγιο, αν δεν φύγει από τον χορό εκείνη τη στιγμή, για να πάει να αλλάξει και να βάλει κάτι πιο επίσημο, ώστε να σε «υποστηρίζει» ενδυματολογικά.

Δεν το έκανε! Σε αγνόησε και συνέχισε να διασκεδάζει, αμέριμνη και αδιάφορη για την τρομερή απειλή που ξεστόμισες εις επήκοον όλων. Κι εσύ τι έκανες; Δεν σηκώθηκες καν να φύγεις από τον χορό. Κορόιδο είσαι; Να χάσεις τους μεζέδες το τζάμπα ποτό και τη διασκέδαση; Σφύριξες για λίγο αδιάφορα και το κατάπιες, ελπίζοντας πως θα ξεχαστεί γρήγορα, όπως και άλλες ανοησίες σου.

Κάπως έτσι δεν σας φάνηκε και η αντίδραση –αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε μ’ αυτό τον τρόπο τη χαζομάρα- του Πάνου Καμμένου, στο λάθος που έκανε κ. Μουζάλας, λάθος τόσο ανθρώπινο που το έχει διαπράξει ακόμα και ο θεϊκός Πάνος;

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Το διόρθωσε, μωρέ, ο άνθρωπος!

Βάζοντας την ουρά στα σκέλια, όπως έκανε και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, μόνο και μόνο για να εξακολουθήσει να αποτελεί πολύτιμο κυβερνητικό εταίρο, «αποζημιωμένο» με την διόλου ευκαταφρόνητη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Δεν είπαμε όμως ακόμη πού ακριβώς βρίσκεται η αντίφαση.
Ούτε τώρα θα το κάνουμε, αφού θέλω πριν να μοιραστώ μαζί σας μια σοβαρή υποψία που έχω. Δεν υπάρχει κάτι σ’ αυτή την ιστορία που σας κάνει κι εσάς να πιστεύεται ότι του κυρίου Μουζάλα δεν του ξέφυγε κατά λάθος η κουβέντα;

Έχω τη σοβαρή υποψία ότι κάτι πήγε να προκαλέσει με τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία», αλλά δεν του βγήκε και έτσι είναι υποχρεωμένος να παραμείνει στη θέση του. Βλέπετε, η αξιοπρέπειά του δεν του επιτρέπει να παρατήσει από μόνος του το πόστο του σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.

Από την άλλη όμως εμένα μου φαίνεται πολύ ταλαιπωρημένος με όλες αυτές τις ευθύνες και τις αντίστοιχες δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Χάρη θα του κάνανε αν (έπιανε το κόλπο με το κατά λάθος όνομα και) δεχόταν την παραίτησή του.

Και απαλλαγμένος και δικαιωμένος! Τι καλύτερο για έναν άνθρωπο που στενάζει κάτω από το βάρος των ευθυνών του. Πέρασε όμως η ώρα. Αύριο οι αντιφάσεις.
 
Ατυχία!

Δεν υπάρχουν σχόλια: