160322 ΣΥΝΩΝΥΜΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Αυτό τους πείραξε.

Για τον Πάνο Καμμένο λέω και τους Ανεξάρτητους (μόνη «εξάρτηση» η εξουσία) Έλληνες. Που μας θύμισαν περασμένες ηρωικές εποχές, όταν πρωτεργάτες τού… μακεδονικού αγώνα ήταν ένδοξες προσωπικότητες, κάτι Παπαθεμελήδες, κάτι Ψωμιάδηδες, κάτι Χριστόδουλοι…

Μας γύρισαν πίσω πολλά χρόνια. Ψάχνοντας λίγο στο αρχείο μας βρήκα τι λέγαμε στις 11 Νοεμβρίου 2004 (χρονιά κι εκείνη!) όταν οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία:

«Τέλειωσαν, λοιπόν, οι γιορτές, σηκώθηκε κι ο κύριος Ψωμιάδης να πάει να τραγουδήσει στην Αυστραλία και τότε βρήκαν την ευκαιρία να μας χτυπήσουν πισώπλατα.

Αναγνώρισαν τα ακατονόμαστα “Σκόπια” με το όνομα Μακεδονία και μάλιστα χωρίς επίθετο.

Ούτε ο Κωνσταντίνος (σκέτος) να ήταν.

Τέτοιο χαστούκι, σε διεθνές επίπεδο, έχουμε να δεχτούμε από… την ήττα της Εθνικής μας μέσα στην Αλβανία.

Κρίμα! Καλά οι Ρώσοι και οι Σέρβοι, οι φίλοι μας όμως, οι Αμερικάνοι, να μας φερθούν τόσο σκουληκιάρικα;

Μας πήραν [φαίνεται] είδηση.

Κατάλαβαν πόσο σοβαροί είμαστε στην εξωτερική μας πολιτική…

Ιδιαίτερα μετά την αξιοπρεπέστατη στάση που κρατήσαμε στο Κυπριακό!

Σκέφτηκαν οι άνθρωποι:

Εκεί που θα τους αφήσουμε να διαπραγματεύονται πενήντα χρόνια για να καταλήξουν σε καμιά ονομασία του τύπου Δημοκρατία της Νέας Σλαβικής Βορειοδυτικής Άνω Μακεδονίας…

Για  να κάνουν ύστερα δημοψήφισμα και να απορρίψουν την ονομασία διότι περιέχει τον όρο Μακεδονία…

Ας το αναγνωρίσουμε τώρα και μετά τους αφήνουμε να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις, όσο τραβάει η ψυχή τους και ορέγεται η εσωτερικής τους κατανάλωση.

Ναι, θα μου πείτε, αλλά δεν λογάριασαν τις αντιδράσεις.

Όχι, θα σας απαντήσω, τις λογάριασαν και γι’ αυτό περίμεναν να γίνουν πρώτα οι εκλογές τους. Διότι, η μόνη σοβαρή αντίδραση που θα μπορούσαν να λάβουν υπόψη τους ήταν η αρνητική ψήφος των Ελληνοαμερικάνων.

Όλα τα υπόλοιπα είναι για να έχουν δουλειά τα ελληνικά κανάλια.

Υπάρχει και μια δεύτερη αντίδραση την οποία φοβούνται οι Αμερικάνοι, αλλά φαίνεται πως δεν σκοπεύουμε να φτάσουμε σε τόσο ακραία φαινόμενα. Είναι η σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών».

Το άλλο πουλάκι:

Εγώ, τότε, αναρωτιόμουν μήπως είμαι εθνικός προδότης:

«Δεν ξέρω, ρε παιδιά, αρχίζω κι ανησυχώ και σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να πάω να με κοιτάξει κανένας… Παπαθεμελής. Τι συμπτώματα έχω; Δεν αισθάνομαι τίποτα.

Ούτε ότι μου κλέβουν την Ιστορία μου, ούτε ότι απειλείται η Εθνική μου Ακεραιότητα, ούτε ότι παραβιάζεται κάποια από τις Διεθνείς Συνθήκες. Απεναντίας.

Νιώθω ότι έχω πολιτικούς αρχηγούς ανίκανους να χειριστούν το παραμικρό θέμα, να προβλέψουν σε βάθος χρόνου… δύο μηνών και να επιδείξουν στοιχειώδη σοβαρότητα.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, το δικό τους κενό έρχονται να συμπληρώσουν διάφοροι «αεριτζήδες», ψευτοπαλληκαράδες, πατριδοντοβατζήδες που παίζουν εν ου παικτοίς.

Παρόλα αυτά, ένα είναι που με τρομάζει.

Ότι θα δούμε στο μέλλον κανένα (Θεός φυλάξοι) Μακεδονία – Ελλάς 2-0!

Και θα μας τσούζει.

(Το σκορ, έτσι;)»

Αυτά συζητούσαμε το μακρινό 2004. Εκείνο με το όνομα σε αθλητική συνάντηση το είδαμε στο μπάσκετ, αλλά το κουκούλωσε μια χαρά ο ΑΝΤ1 που μετέδιδε το ματς, βάζοντας κομμάτι από το παρκέ πάνω στο όνομα των αντιπάλων μας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πού να δείτε σε λίγους μήνες...

Όχι από τώρα, από τότε. Τον Απρίλιο του 2005, όταν πήγαμε παρακαλώντας για σύνθετη ονομασία, αλλά οι Σκοπιανοί μας έκαναν τους δύσκολους γράφαμε:

«Ευτυχώς που υπάρχουν πάντως κάποιοι που κρατούν ψηλά τη σημαία της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

“Εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να δεχθώ τέτοια ονομασία”, δήλωσε ο Στέλιος Παπαθεμελής.

Καταλάβατε;

Ως νέος Δικαιόπολις – από την ανάποδη αυτός – θα συνάψει προσωπική συμφωνία με τους “εχθρούς” και θα τους αποκαλεί με δικό του όνομα.

Να, δυο τρεις ακόμη να βρεθούν να τον ακολουθήσουν, τι θέλει νομίζετε για να αρχίσει να γέρνει το ψεύτικο αυτό οικοδόμημα.

Αυτή είναι όμως εξωτερική πολιτική! Να καταφέρνεις μετά από δεκαπέντε χρόνια, με εμπάργκο, με πιέσεις, με ολόκληρη χουλιγουντιανή παραγωγή του Όλιβερ Στόουν, να φτάσεις πού; Εκεί που θα μπορούσες να είχες φτάσει χωρίς τίποτε από τα παραπάνω από την πρώτη στιγμή.

Και αν θα φτάσεις.

Διότι, όπως είπαμε, εμείς μπορεί να δεχθήκαμε τον όρο Μακεδονία – έστω στα σλαβικά – ως βάση διαπραγμάτευσης, οι άλλοι όμως το θέλουν σκέτο, χωρίς Δημοκρατία και χωρίς Σκόπια.

Φαντάζεστε πώς θα ήταν οι διμερείς μας σχέσεις και ποια θα ήταν η θέση μας στη Βαλκανική αν το είχαμε “κλείσει” από τότε το θέμα; Πέσαμε όμως πάνω στους Ελληναράδες.

Και τώρα που οι αρχιελληναράδες κατάλαβαν τη θέση στην οποία βρισκόμαστε και βάλαν την ουρά στα σκέλια, το βούλωσαν και οι οπαδοί τους.

Ο καημένος ο Συνασπισμός! [Λέγαμε τότε, έτσι;]

Τι μειοδότες, τι εθνικούς προδότες, τι ξεπουλημένους δεν τους είχαν αποκαλέσει τότε, για να έρθουν σήμερα και να παρακαλούν για κείνο που μπορούσαμε να πάρουμε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Έτσι είναι όμως.

Πολιτική είναι η τέχνη του να προβλέπεις… πώς θα επανεκλεγείς!»

Η πρώτη λοιπόν αντίφαση είναι πως οι Καμμένοι δεν ενοχλήθηκαν από τίποτε άλλο αυτό το χρόνο της συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά μόνο από το λάθος του κυρίου Μουζάλα. Υπάρχει όμως και μια μεγαλύτερη αντίφαση στην ιστορία, που θα τη δούμε αύριο.

Ιστορία;