160607 MIMOYMENON-2

Το ένα πουλάκι:

Και οι άλλοι τα ίδια έκαναν!

Αυτό το παιδικό, παιδαριώδες, για την ακρίβεια, επιχείρημα χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο από τους πολιτικούς μας, κάθε φορά που κατηγορούνται για μια λάθος επιλογή ή κάποια καταδικαστέα απόφαση.

Και οι άλλοι τα ίδια έκαναν! Από την εποχή του (παλαιού) δικομματισμού, η μίμηση του αντιπάλου και η επίκληση αυτού του επιχειρήματος ήταν που μας οδήγησαν στο φαινόμενο που ονομάστηκε εκπασοκισμός της πολιτικής.

Τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία είχαν ως κύριο μέλημά τους την άλωση του κράτους και τη χρησιμοποίηση του δημόσιου πλούτου ως λάφυρου της νίκης τους. φόρτωναν τον κρατικό μηχανισμό με δικά τους παιδιά, σκόρπιζαν το δημόσιο χρήμα σε ημετέρους και είχαν σε κάθε περίπτωση έτοιμο το επιχείρημα.

Και οι άλλοι τα ίδια έκαναν!

Δεν είναι καθόλου παράξενο που το επιχείρημα αυτό λειτουργούσε και στους απλούς πολίτες, όπου έφτασε να θεωρείται… λογικό να περιμένεις τη σειρά σου για να κάνεις κι εσύ εκείνα που κατηγορούσες στους άλλους.

Τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε για το γεγονός ότι αυτή η κοινωνία δεν ωρίμασε ποτέ και ότι το επίπεδο σκέψης και ανάλυσης δεν ξεπέρασε ποτέ εκείνο των μικρών παιδιών; Πολλοί όμως ζούσαμε με μια (ας χρησιμοποιήσω κι εγώ τη λέξη της εποχής) με μια ψευδαίσθηση.

Πιστεύαμε πως υπάρχει ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, μικρό αλλά δυναμικό, που έβλεπε τα πράγματα διαφορετικά. Που τοποθετούσε τον εαυτό του έξω από το «πολιτικό» πλαίσιο στο οποίο κινούνταν τα κόμματα του δικομματισμού.

Κάποιοι αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, όταν το κομμάτι αυτό επέλεξε να ασκήσει μια αντιπολιτευτική τακτική που ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη που μας είχε συνηθίσει, όταν ήταν ένα μικρό και υπεύθυνο κόμμα.

Για λόγους ευνόητους (είπαμε για το επίπεδο ωριμότητας της ελληνικής κοινωνίας) η αντιπολιτευτική αυτή τακτική απέδωσε καρπούς και έτσι το μικρό και υπεύθυνο κόμμα μεγάλωσε και απώλεσε σταδιακά κάθε ίχνος υπευθυνότητας.

Έτσι, όταν κατέκτησε την εξουσία, είδανε (σχεδόν) όλοι πως δεν ήταν κάτι διαφορετικό από τους προηγούμενους, πως κινήθηκε με την ίδια λογική άλωσης του κράτους και βολέματος των ημετέρων και πως είχε το ίδιο μ’ εκείνους ατράνταχτο επιχείρημα.

Το άλλο πουλάκι:

«Και οι άλλοι τα ίδια έκαναν»!

Την πρώτη φορά που το άκουσα από «επίσημα» χείλη ήταν πέρσι το καλοκαίρι, όταν άρχισαν να γίνονται ορατά στον καθένα τα αποτελέσματα της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» και της κωλοτούμπας του δημοψηφίσματος.

Ήταν η απάντηση που μου έδωσε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν του επεσήμανα τα λάθη που έβλεπα στην κυβερνητική πορεία και του θύμισα πως αυτά ήταν αναμενόμενα, ως αποτέλεσμα και της αντιπολιτευτικής τακτικής που είχε επιλέξει το κόμμα του.

«Εσύ πήγαινε στον Σαμαρά που είναι καλύτερος», με αποστόμωσε και τότε κατάλαβα πως η αμυντική γραμμή του κόμματος θα ήταν όχι μια ειλικρινής στάση αυτοκριτικής, μετά την απότομη (και πανάκριβη) προσγείωση στην πραγματικότητα, αλλά η σύγκριση με τους άλλους που… κάνανε τα ίδια.

Έτσι και έγινε στη συνέχεια. Και το «επιχείρημα» πέρασε στους απλούς υπερασπιστές των κυβερνητικών επιλογών, οι οποίοι το επικαλούνται χωρίς να συνειδητοποιούν το λάθος τους: «Δηλαδή, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;»

Στο ερώτημα αυτό δεν μπορείς να απαντήσεις με ένα ναι ή με ένα όχι, αφού για κάποιον που ήλπιζε πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα ήταν (όφειλε να ήταν) διαφορετική, δεν τίθεται τέτοιο ερώτημα.

Κανείς σοβαρός πολίτης δεν ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει τα ίδια με τους άλλους, ούτε καν για να τα κάνει με… καλύτερο τρόπο. Τον ψήφισε για να κάνει πράγματα διαφορετικά, με μια άλλη λογική και οπτική.

Εδώ βέβαια υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα που περιπλέκει την κατάσταση. Διότι, αν κάποιος ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου αυτός να εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα, περιμένοντας δηλαδή το «διαφορετικό» στο… σκίσιμο των μνημονίων, μάλλον ζούσε και ο ίδιος μια μεγάλη αυταπάτη.

Αν όμως τον ψήφισε ελπίζοντας σε σοβαρούς πολιτικούς χειρισμούς, σε ωριμότητα θέσεων, σε υπευθυνότητα και αξιοκρατία, σε ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες, σε μια άλλη αντίληψη για τη λειτουργία των θεσμών, σε… ένα σωρό διαφορετικές προσεγγίσεις, τότε η δικαιολογία «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν» δεν του λέει απολύτως τίποτα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Για να είμαστε όμως δίκαιοι...

Η σημερινή αντιπολίτευση δεν πάει καθόλου πίσω. Κατηγορούν την κυβέρνηση για μεταστροφή των θέσεών της, ότι άλλα έλεγε προεκλογικά και άλλα κάνει τώρα που ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Δεν βλέπουν όμως ότι το ίδιο ισχύει και για εκείνους.

Μόλις πέρασαν στην αντιπολίτευση, ξέχασαν τι έλεγαν για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων και των μέτρων, όσο καιρό κυβερνούσαν. Κατηγορούν την κυβέρνηση ότι παίρνει σκληρά μέτρα, χωρίς να εξηγήσουν στον λαό ποιος είναι ο διαφορετικός δρόμος που υπονοούν ότι υπάρχει.

Συναντούν τους συνδικαλιστές και τους υπόσχονται πράγματα που σε καμιά περίπτωση δεν θα τα έλεγαν αν κυβερνούσαν, γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να γίνονται πλέον με τον παλιό τρόπο. Το ξέρουν; Το έχουν συνειδητοποιήσει;

Ή μήπως το μόνο που συνειδητοποίησαν είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα, και τώρα χρησιμοποιούν και αυτοί το παιδαριώδες επιχείρημα «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν»;

Αν είναι έτσι (που έτσι είναι), αλίμονό μας!

Μαϊμουδισμοί!