170609 ΞΕΦΡΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

«Έχων σώας τας φρένας…»

Διαβάζουμε στο (ηλεκτρονικό) λεξικό ότι πρόκειται για «φράση της καθαρεύουσας που σημαίνει ότι κάποιος έχει πνευματική διαύγεια, δεν πάσχει από ψυχιατρικό νόσημα, ότι είναι με τα καλά του, έχει τα λογικά του, είναι ψυχικά υγιής».

Λέτε είναι τυχαίο ότι τα φρένα ενός οχήματος, δηλαδή η τροχοπέδη, πήραν το όνομά τους από το μυαλό, τη λογική, αυτό τέλος πάντων που συγκρατεί κάποιον άνθρωπο και δεν τον αφήνει να… πέσει στον τοίχο; Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Γιατί, αν ψάξουμε τη ρίζα της λέξης, μπορεί να βρεθούμε σε αντίστροφη πορεία, αφού λένε ότι έχει λατινική (και παλαιότερα ινδοευρωπαϊκή) προέλευση, που αναφέρεται στο χαλινάρι, σ’ αυτό δηλαδή που συγκρατεί το άλογο.

Επομένως, μια σειρά από λέξεις όπως φρενήρης, φρενοβλαβής, φρενιάζω, ξέφρενος κ.λπ., δεν μας λένε τίποτε άλλο πέρα από… την έλλειψη χαλινού, αυτού δηλαδή που θέτει έναν έλεγχο στις πράξεις μας.

Τώρα, αν πάμε να δούμε τη λέξη στα αγγλικά, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει αυτή η σύνδεση. Το «brake» δεν παραπέμπει με κανέναν τρόπο στο μυαλό, στη… φρόνηση, το φρονιμάδα ή την σωφροσύνη.

Το λέω αυτό, γιατί είναι δύσκολο μεταφράσουμε τον όρο «anti-braker» και να συνδέσουμε κάποιον που αυτοαποκαλείται έτσι με τον μη έχοντα σώας τας φρένας. Άλλο με χαλασμένα φρένα και άλλο αντίθετος με την ύπαρξη φρένων.

Ή μήπως συνδέονται; Θα το δούμε στη συνέχεια. Για την ώρα ας πούμε ότι ο εν λόγω anti-braker είναι ένα άνθρωπος ο οποίος, μετά από προσωπική, όπως λέει έρευνα, κατέληξε στο να… αφαιρέσει τα φρένα από το αυτοκίνητό του.

Προτείνει μάλιστα και σ’ εμάς να κάνουμε το ίδιο και χρησιμοποιεί ένα σκεπτικό και κάποια επιχειρήματα που θα μπορούσαμε να τα πούμε και… επιστημονικά, αφού, αν το καλοσκεφτείς, διαθέτει μια μεθοδολογία.

Πρώτα η παρατήρηση: Είδε, λέει, ότι, σε μια διασταύρωση, δυο οχήματα που πήγαν να περάσουν ταυτόχρονα, συγκρούστηκαν μετά από έντονο φρενάρισμα. Και μάλιστα παρατήρησε ότι η σύγκρουση οφείλονταν ακριβώς σ’ αυτό το φρενάρισμα.

Αν περνούσαν χωρίς να προσπαθήσουν να σταματήσουν, η σύγκρουση θα είχε αποφευχθεί. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μια «έρευνα» και διαπίστωσε ότι εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίζονται κάθε χρόνο στους δρόμους εξαιτίας περιττών φρεναρισμάτων.

Το άλλο πουλάκι:

Η «έρευνα» δεν σταμάτησε εκεί!

Θυμήθηκε ότι κάποια φορά και ο ίδιος έχασε εντελώς τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και κόντεψε να σκοτωθεί, όταν πάτησε πολύ ελαφρά φρένο πάνω σε χιόνι.

Βρήκε ακόμη ότι, τα πρώτα χρόνια χρήσης του αυτοκινήτου, όταν τα οχήματα δεν διέθεταν φρένα και σταματούσαν μόνο με το κατέβασμα της ταχύτητας και το «φρενάρισμα» του κινητήρα, υπήρχαν ελάχιστα ατυχήματα στους δρόμους!

Φαντάζομαι καταλάβατε το σκεπτικό του. Αν όχι, ακούστε και αυτό: Γιατί, όταν ήμασταν παιδιά, σταματούσαμε το ποδήλατο απλώς κατεβάζοντας τα πόδια στον δρόμο, ενώ τώρα χρειαζόμαστε φρένα για το αυτοκίνητο;

Ο ίδιος πάντως αποφάσισε να ξαναθυμηθεί τα παιδικά του χρόνια και να χρησιμοποιεί πλέον «φυσικές μεθόδους», όπως η βαρύτητα, προκειμένου να σταματά το αυτοκίνητο με το οποίο κινείται αυτός και τη οικογένειά του.

Φυσικά, όπως συμβαίνει συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει και η αποκάλυψη ενός ολόκληρου κυκλώματος πίσω από την «απάτη». Μηχανικοί των συνεργείων, αντιπρόσωποι ανταλλακτικών και ένα σωρό άλλος κόσμος τα κονομάνε, επειδή μας έχουν πείσει ότι χρειαζόμαστε τα φρένα.

Είναι τυχαίο ότι, σε όποιον από αυτούς τολμήσεις να του πεις να σου αφαιρέσει τα φρένα από το αυτοκίνητο θα σε κοιτάξει σαν τρελό; Ο άνθρωπος κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του και γι’ αυτό υποστηρίζει πως τα φρένα είναι απαραίτητα.

Ποιος, λοιπόν, από αυτούς είναι τόσο χαζός ώστε να υποστηρίξει «εναλλακτικούς τρόπους φρεναρίσματος»; Αφήστε ότι, όπως συμβαίνει με όλα τα μονοπώλια, έχουν πίσω τους και την υποστήριξη του κράτους.

«Πρέπει», λένε οι νόμοι, «όλα τα οχήματα να διαθέτουν φρένα, διότι η αφαίρεσή τους μπορεί να βλάψει και άλλους». Και ρωτάει ο φίλος μας ο «anti-braker»: Πού πάει, σας παρακαλώ, το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής ενός πολίτη;

Ο ίδιος, σεβόμενος απόλυτα το δικαίωμά μας για επιλογή, δεν ζητά να τον μιμηθούμε αμέσως, απλώς μας καλεί να κάνουμε τη δική μας έρευνα, ώστε να βγάλουμε οι ίδιοι τα συμπεράσματά μας

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εγώ έκανα!

Όχι μία αλλά πολλές έρευνες. Και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα είναι συγκλονιστικά: Πρώτον πήγα και ρώτησα τους ανθρώπους που περπατάνε στον περιφερειακό, τον γνωστό και ως «δρόμο μπάι-πας».

Εκεί διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι έχουν μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας. Πράγμα που σημαίνει ότι το περπάτημα είναι πολύ επικίνδυνο. Τέρμα, λοιπόν, το βάδισμα. Μόνο με το αυτοκίνητο.

Παρατήρησα ακόμη ότι σχεδόν όλοι όσοι κάνουν δίαιτα ή προσέχουν τη διατροφή τους έχουν πρόβλημα με περιττά κιλά. Έτσι αποφάσισα να τρώω όσο και ό,τι τραβάει η ψυχή μου, χωρίς ενοχές, αφού οι δίαιτες… σε παχαίνουν.

Μια όμως και μιλάμε για αυτοκίνητα, έψαξα και βρήκα το εξής συνταρακτικό: Χιλιάδες τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν καθημερινά, π.χ. μέσα σε χώρους πάρκινγκ, σε γκαράζ, ακόμη και στα στενά της πόλης, και κανείς δεν σκοτώνεται, παρ’ όλο που οι περισσότεροι δεν φορούν ζώνες.

Απεναντίας, στις θανατηφόρες συγκρούσεις, σχεδόν όλα τα θύματα ήταν δεμένα μ’ αυτό το διαβολοεξάρτημα. Και μάλιστα δεν φτάνει που σκοτώθηκαν οι επιβαίνοντες, αλλά… διαλύθηκαν και τα αυτοκίνητα.

Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί που θέλουν να μας περάσουν τη δήθεν χρησιμότητα της ζώνης; Τι συμφέροντα κρύβονται πίσω από τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να μας επιβάλουν νομοθετικά να… ρισκάρουμε τις ζωές μας;

Δεν συνεχίζω. Πιστεύω ότι μυαλό έχετε όλοι και σέβομαι το δικαίωμά σας να βγάζετε μόνοι τα συμπεράσματά σας.

 Όταν μιλάει η επιστήμη!