170913 ΣΧΟΛ(Ι)ΑΣΤΙΚΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Φυσικά και δεν ισχύει μόνο για τη μία πλευρά.

Επίτηδες δεν θέλησα να προλάβω τις αντιδράσεις σας. Τις άφησα να εκδηλωθούν, ευτυχώς το έκαναν με κόσμιο τρόπο. Όχι να κατακρίνουμε τους άλλους και να κάνουμε εμείς τα ίδια!

Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, που εκφράζονται με χυδαίο τρόπο, που βρίζουν και «επιτίθενται» όχι στην άποψη και τις θέσεις κάποιου, αλλά στον ίδιο τον συντάκτη ενός κειμένου, υπάρχουν παντού, σε κάθε ομάδα πολιτών.

Το ότι αναφέρθηκα χθες σε εκείνους τής μιας πλευράς, που τοποθετούν δηλαδή τον εαυτό τους στην Αριστερά, έγινε για δυο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα», για το οποίο θα σας μιλήσουμε σήμερα.

Ο άλλος έχει να κάνει με τη συνέπεια των θέσεων τις οποίες υποτίθεται ότι υπερασπίζεσαι. Και γι’ αυτό θα μιλήσουμε επίσης. Και μάλιστα από αυτό θα ξεκινήσουμε. Προσέξτε τι εννοώ, όταν μιλάω για συνέπεια.

Δεν μπορεί να (υποτίθεται ότι) ανήκεις στο οικολογικό κίνημα, να (υποτίθεται ότι) αγωνίζεσαι για τις αρχές και τις αξίες του και να… χτίζεις αυθαίρετο μέσα στο δάσος. Προσέξτε, μιλάμε για βασική παράβαση των αρχών, έτσι;

Όταν (δηλώνεις ότι) είσαι πιστός και άνθρωπος της Εκκλησίας, είναι λογικό να υποπίπτεις σε σφάλματα όπως όλος ο κόσμος, νομίζω όμως ότι δεν ταιριάζει να πλακώνεσαι (συστηματικά) στα σουβλάκια Μεγάλη Παρασκευή.

Λέω, λοιπόν, πως όταν τοποθετείς τον εαυτό σου σε κάποιον «χώρο» που δίνει μάχες για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, δεν μπορείς να επιτίθεσαι σε αρθρογράφο ειρωνευόμενος τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Και μάλιστα με χυδαίο τρόπο!

Βεβαίως και έχετε δίκιο όταν μου λέτε «γιατί, οι άλλοι καλύτεροι είναι;» είπαμε, το φαινόμενο το συναντάμε σε όλους τους «χώρους». Όμως, μιλώντας γι’ αυτό το θέμα, θα πρέπει να κάνουμε ορισμένες παραδοχές.

Πρώτα πρώτα να πούμε ότι η «άλλη πλευρά» δεν υπερηφανεύτηκε ποτέ ότι διακατέχεται από κάποιες «υψηλές αρχές» και ότι αγωνίζεται για τίποτα «ανθρωπιστικά ιδεώδη». Κακώς! Μάλιστα κατηγορήθηκε ότι η μόνη «αξία» την οποία αναγνωρίζει είναι το… κέρδος!

Ούτε το «φιλελεύθερος», ούτε το «φιλοευρωπαϊστής» μοιάζει να λέει κάτι συγκεκριμένο, να έχει κάποιο χειροπιαστό σημείο αναφοράς στην κλίμακα των αξιών, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τον 20ό αιώνα.

Απεναντίας, χάρη στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στη χώρα μας, οι έννοιες αυτές έχουν σημανθεί με αρνητικό πρόσημο, έτσι που ακόμη και σήμερα μπορούν να αποδοθούν σε κάποιον σαν μομφή.

Το άλλο πουλάκι:

Πώς να ζητήσεις συνέπεια λόγων και έργων;

Όταν αποδίδεις στον άλλο μια αρνητική ιδιότητα, μια ιδεολογία φορτισμένη αρνητικά, υποτίθεται ότι δεν περιμένεις από αυτόν τίποτε το καλό. Αν μάλιστα φανεί ασυνεπής με αυτά που πιστεύει, τότε μάλλον είναι σε… καλό δρόμο

Καταλάβατε την αντίφαση; Με αυτό το σκεπτικό, αν κάποιος της πλευράς τής… απέναντι από την Αριστερά κάνει σεξιστικά ή ρατσιστικά σχόλια, αν φέρεται με χυδαίο τρόπο, ακόμη κι αν είναι αγράμματος, θεωρείται περίπου αναμενόμενο!

Αντιλαμβάνεστε πού φτάσαμε, σε τι στρεβλή θεώρηση όχι μόνο της πολιτικής και οικονομικής θέασης του κόσμου, αλλά και αυτών των ανθρωπίνων σχέσεων και κανόνων συμπεριφοράς;

Υπάρχουν, λοιπόν, απρεπείς και ανόητοι σχολιαστές και από την «άλλη πλευρά». Οι οποίοι δεν σέβονται ούτε καν τους κανόνες της λεγόμενης «αστικής ευγένειας», που υποτίθεται ότι θεσπίστηκαν από τον δικό τους, τον «καλό κόσμο».

Θα αναφερθώ επίσης στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν ένα πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό σχόλιο, ενός επίσης πολύ καλού δημοσιογράφου. Ίσως παρακολουθήσατε αυτές τις μέρες την υπόθεση της συζύγου του κυρίου Μπαλτά, της κυρίας Ευαγγελίας Π.

Η οποία βολεύτηκε ποικιλοτρόπως στο δημόσιο: Από υπάλληλος σε δημοτική επιχείρηση στα Χανιά, δανεική στην ΔΕΠΑΝΟΜ και από εκεί, μετά την κατάργησή της, παρ’ ολίγον απολυμένη, αλλά τελικά στην ΚΤΥΠ, η οποία δεν επεδίωξε την απόλυσή της.

Απεναντίας, την αντάμειψε τοποθετώντας την προϊσταμένη της Διεύθυνσης Ακίνητης Περιουσίας στις Κτιριακές Υποδομές, από όπου μάλιστα διεκδίκησε και πήρε αναδρομικά ένα επίδομα που δικαιούνταν.

Το δικαιούνταν λόγω του μεταπτυχιακού που κατείχε στην «Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας». Βεβαίως κάποιοι υποστήριξαν ότι το εν λόγω μεταπτυχιακό είναι άσχετο με τη θέση που κατέχει η κ. Ευαγγελία Π.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν αποφασίζουν όμως αυτοί.

Αποφασίζουν άλλοι και εκείνοι βρήκαν συνάφεια αντικειμένου εργασίας και μεταπτυχιακού τίτλου, ο οποίος όμως -κι εδώ βρίσκεται το ζουμί όλης της ιστορίας- απονεμήθηκε από τον… σύζυγο της κ. Ευαγγελίας Π., αφού ο πρώην υπουργός διδάσκει αυτό το μεταπτυχιακό στο ΕΜΠ.

Καταλάβατε τι έγινε! Όχι με το επαγγελματικό σλάλομ και τις συνεχείς επιτυχίες της κυρίας Ευαγγελίας, αλλά με τους σχολιαστές που έσπευσαν να πουν τη γνώμη τους για την τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία της.

Βρισιές και κατάρες, κρίσεις και σχόλια που ντρέπεσαι να τα διαβάσεις -όχι να τα πεις- και που δείχνουν ακριβώς αυτό που είπαμε πριν. Ότι οι άνθρωποι που έχουν χάσει το μέτρο βρίσκονται παντού γύρω μας.

Δεν μπορώ να φανταστώ αν αυτή τη συμπεριφορά την έχει μόνο ο… ψηφιακός τους εαυτός, ή αν έτσι είναι και στις καθημερινές τους συναναστροφές, αν έτσι φέρονται μπροστά στα παιδιά τους ή τους γονείς τους.

Αν βρίζουν και καταριούνται όποιον έχει διαφορετική άποψη, ή όποιον βλέπουν να διαπράττει κάτι κακό ή παράνομο. Φυσικά, θα είχε ενδιαφέρον να ξέρουμε αν το ίδιο… αυστηροί είναι και με τους δικούς τους ανθρώπους ή και με τον εαυτό τους.

Υπάρχει περίπτωση;

 Πλεονέκτημα να είναι κι ό,τι θέλει ας είναι!