170914 ΠΛΗΘΩΡΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Η είδηση με χαροποίησε.

Η ΕΡΤ, λέει, τα πάει πολύ καλά και έχει ανεβάσει την τηλεθέασή της! Με χαροποίησε γιατί, όπως σας έχω πει πολλές φορές, θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους πιο φανατικούς τής κρατικής ραδιοτηλεόρασης.

Οι μνήμες στα ραδιόφωνα του σπιτιού και του αυτοκινήτου είναι μονίμως στους κρατικούς σταθμούς. Μάλιστα είναι καταχωρισμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην χάνω τις αγαπημένες εκπομπές όταν ταξιδεύω.

Μετά την Ασπροβάλτα, με ένα πάτημα του κουμπιού μπαίνουν οι αντίστοιχοι σταθμοί της Θεσσαλονίκης από τον Χορτιάτη και όταν χαθούν κι εκείνοι, κάπου στα Τέμπη, συντονίζομαι με τους αναμεταδότες του Πηλίου.

(Ξέρω ότι υπάρχει λειτουργία του ραδιοφώνου για αυτόματη αναζήτηση του σταθμού που ακούς, όταν αδυνατίσει το σήμα, όμως δεν κάνει για τα κρατικά κανάλια, επειδή το σήμα τους είναι συνήθως αδύνατο, κι έτσι το ραδιόφωνο ψάχνει μονίμως εναλλακτικές συχνότητες.)

Κάτι ανάλογο γίνεται και με τα ραδιόφωνα του σπιτιού. Εκεί, το πρόβλημα με το αδύνατο σήμα των σταθμών το λύνει το διαδίκτυο ή η ψηφιακή τηλεόραση, όμως, ακόμη και στο μπάνιο παίζει, αναρτημένο κάπου ψηλά για να πιάνει, ένα τρανζίστορ.

Το ίδιο φανατικά παρακολουθούμε και τους τηλεοπτικούς σταθμούς της ΕΡΤ. Υπάρχουν εξαιρετικές εκπομπές, κυρίως εκείνες οι σειρές με τις ιστορίες μυστηρίου της Άγκαθα Κρίστι και τους μεγάλους ντέντεκτιβ.

Ακόμη και σε πολλοστή επανάληψη τις απολαμβάνουμε, όπως και όλες τις άλλες αξιόλογες σειρές εποχής που μόνο η κρατική τηλεόραση εξασφαλίζει για το κοινό της. Αφήστε πάλι τις αθλητικές (δεν εννοώ ποδοσφαιρικές) μεταδόσεις…

Μια όμως και τις ανέφερα, να σας πω ότι η χαρά μου για την είδηση της αυξημένης τηλεθέασης έσβησε μόλις διάβασα το σχόλιο του φίλου Γιώργου: «Ας τελειώσει το μπάσκετ και τότε να δούμε την ΕΡΤ».

Πραγματικά, είναι λυπηρό που τα προγράμματά της δεν έχουν την αναμενόμενη ανταπόκριση. Φταίνε πολλά, μεγάλες όμως ευθύνες έχει και η ίδια η ΕΡΤ. Για να είμαι ακριβής, οι εκάστοτε κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τις τύχες της.

Επίσης, εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι, δυστυχώς, πρέπει πάντοτε να παίρνουμε υπόψη μας και τη σχέση κόστους παρεχόμενης ποιότητας. Που στην ΕΡΤ είναι για κλάματα.

Το άλλο πουλάκι:

Ήρθαμε, λοιπόν και στο θέμα…

Καλή και άγια η κρατική ραδιοτηλεόραση, μήπως όμως το παρακάνει με την… πολυφωνία; Μήπως θα έπρεπε να κάνει ένα συμμάζεμα των σταθμών και των προγραμμάτων της; Μήπως αν κρατούσε ό,τι αξιόλογο περιλαμβάνει ο κάθε σταθμός θα είχε μια πολύ πιο ελκυστική εικόνα;

Τι γίνεται, ας πούμε, με τους περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και το προσωπικό που αυτοί απασχολούν; Πόσοι και ποιοι τους παρακολουθούν; Αξίζει να παραμένουν ανοικτοί μόνο και μόνο για να μεταδίδουν κάποιες «ειδήσεις από την περιφέρεια»;

Ξέρω ότι θίγω ένα λεπτό θέμα, αφού μια τέτοιου είδους προσέγγιση μπορεί να σημαίνει απολύσεις, λύση, αλλά και λέξη απαγορευμένη για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μήπως όμως υπάρχει απάντηση και σ’ αυτό το ζήτημα; Όταν μιλάμε για το δημόσιο, έτσι;

Θα σας πω αμέσως τι εννοώ, διότι διάβασα και μια ακόμη είδηση αυτές τις μέρες που με προβλημάτισε πολύ: η ΕΡΤ προχωράει σε προσλήψεις προσωπικού! Τη στιγμή που, αν δεν κάνω λάθος, απασχολεί περί τα 2.300 άτομα!

Θα μου πείτε πως το προσωπικό που χρειάζεται μπορεί να είναι εξειδικευμένο στις νέες τεχνολογίες και τις απαιτήσεις που έχει η σύγχρονη παραγωγή ψηφιακών προγραμμάτων. Δεν αντιλέγω.

Όμως και πάλι… Αν υπάρχει η δυνατότητα να προσληφθούν νέοι υπάλληλοι στο δημόσιο, δεν είναι πολυτέλεια να τους πάρει η ΕΡΤ; Τη στιγμή, ας πούμε, που όλοι παραδέχονται πως το σύστημα υγείας πάσχει από έλλειψη προσωπικού.

Όχι, δεν είναι λαϊκισμός αυτό που κάνω και ξέρω πολύ καλά τι σας λέω, διότι έχω αντιληφθεί πώς δουλεύουν τα πράγματα στην κρατική ραδιοτηλεόραση. Ναι, εγώ ένα απλός ακροατής ραδιοφώνου.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Με χιλιάδες υπαλλήλους!

Και ξυπνάς το πρωί, πριν από τις 8 η ώρα και ακούς «τα τραγούδια επιλέγει η/ο…»! Δεν υπάρχει παραγωγός στο στούντιο στις 7 η ώρα το πρωί! Το φαντάζεστε; Οι άνθρωποι πιάνουν δουλειά μετά τις 8!

Και δεν μιλώ για την καλοκαιρινή περίοδο, όταν τα «κενά» και οι επαναλήψεις δίνουν και παίρνουν και δεν υπάρχει εργαζόμενος στα στούντιο ούτε για δείγμα, παρά μόνο κάποιες ώρες αιχμής. Μιλώ για την κανονική σαιζόν.

Δεν είναι προκλητικό να ακούς από ραδιοφωνικό παραγωγό να λέει από το μικρόφωνο «σας παρακαλούμε να τηλεφωνείτε την ώρα που παίζει το τραγούδι, γιατί δεν υπάρχει κανείς στο τηλεφωνικό μας κέντρο και σας απαντώ απευθείας εγώ»;

Σε έναν οργανισμό χιλιάδων υπαλλήλων, δεν υπάρχει κάποιος να σηκώνει τα τηλέφωνα! Ένας, οποιοσδήποτε, γιατί δεν νομίζω να απαιτούνται και ειδικές γνώσεις για να απαντήσεις σε τηλεφώνημα ακροατή. Και όμως…

Γι’ αυτό σας είπα. Ειδήσεις για να χαίρεσαι και ειδήσεις για να εξοργίζεσαι. Θα μου πείτε, τόσοι και τόσοι διευθυντάδες, (έξι Γενικές Διευθύνσεις έχει η ΕΡΤ και καμιά τριανταριά Διευθύνσεις σκέτες), δεν ξέρουν και ξέρει εσύ;

Ασφαλώς όχι. Είμαι βέβαιος όμως ότι παρακολουθώ τα προγράμματά της πολύ πιο τακτικά από μεγάλο μέρος αυτών των διευθυντών –δεν μιλώ για τους απλούς υπαλλήλους. Το έχω διασταυρώσει και σας το λέω.

Ως εκ τούτου, μπορεί να μην ξέρω όσα αυτοί, έχω όμως δικαίωμα να λέω τη γνώμη μου. Κι εγώ και όλοι όσοι -μας αρέσει δεν μας αρέσει- πληρώνουμε την ΕΡΤ από το υστέρημά μας.

Αυτά!

 Είπαμε κι εμείς να χαρούμε…