180305 ΔΡΑΜΙΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Μνημειώδες!

Ας το ξαναπώ, τώρα που έχω την ευκαιρία, γιατί ποιος ξέρει μετά πότε θα μπορέσω να ξαναχρησιμοποιήσω τη σπάνια αυτή λέξη: μνημειώδες!

Νομίζω ότι σας έχω ξαναπεί την ιστορία, όμως δεν πειράζει.

Κάποια μέρα, μετά από ένα ναυάγιο, μπαίνει στο καφενείο εκείνος που έμαθε το νέο πρώτος και το ανακοινώνει στους άλλους. «Το πλοίο χάθηκε αύτανδρο». Οι υπόλοιποι της παρέας ρωτούν για να μάθουν περισσότερα.

- Δηλαδή πνίγηκαν όλοι;

- Όχι!

- Τι έγινε, σώθηκε μόνο ένας; Δύο; Πόσοι σώθηκαν;

- Όλοι. Κανένας δεν πνίγηκε. Περνούσε ένα άλλο καράβι και τους περισυνέλεξε.

- Και τότε, γιατί είπες «αύτανδρο»;

- Τι λέτε, ρε; Να χάσω ττέτοια λέξη;

Έτσι είναι, φίλοι μου. Οι λέξεις είναι κι αυτές σαν πολλά από τα είδη των οικοσυστημάτων που μας περιβάλλουν. Κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όταν δεν τις χρησιμοποιούμε, όταν δεν φροντίζουμε να τις διατηρούμε στη ζωή.

Καλό είναι, λοιπόν, όποτε βρίσκουμε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε μια κάπως πιο σπάνια λέξη, όπως το «αύτανδρον», να μην την αφήνουμε να πάει χαμένη. Ακόμα περισσότερο όταν με τη λέξη αυτή… κυριολεκτούμε.

Όπως το «μνημειώδες» που σας είπα εγώ. Αν αναζητήσουμε τη λέξη στα λεξικά, θα δούμε ότι έχει περισσότερες από μία ερμηνείες. Η πρώτη είναι όταν αναφερόμαστε σε κάτι μεγάλο, που έχει τις διαστάσεις μνημείου.

Δεν την αποκλείουμε, όμως δεν είναι και η πλέον κατάλληλη για την περίπτωσή μας. Μια δεύτερη ερμηνεία είναι «εκείνο που ξεχωρίζει, που προκαλεί εντύπωση». Εδώ είμαστε πολύ κοντά, σ’ αυτό που θέλουμε να πούμε.

Στη συνέχεια όμως πλησιάζουμε ακόμη περισσότερο, όταν, για παράδειγμα, μιλάμε για κάτι που «θεωρείται εξαιρετικό στο είδος του, βρίσκεται πάνω από τον μέσο όρο». Το τελευταίο μάς τα χαλάει λίγο, γι’ αυτό ας συνεχίσουμε.

«Αξίζει να μνημονευτεί, έχει μεγάλη ιστορική αξία». Οπωσδήποτε! Αν όμως θέλουμε να είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα, τότε πρέπει να τα συμπεριλάβουμε όλα. Ίσως και κάτι παραπάνω.

Το άλλο πουλάκι:

Μνημειώδες!

Μιλάμε για ένα βιβλίο, ένα λεύκωμα, που έφτασε στα χέρια μας και έχει τον τίτλο «Φωτογραφίες της Δράμας και του υπέροχου κόσμου της». Εδώ η λέξη όχι μόνο δεν πάει χαμένη, αλλά θεωρώ ότι δεν θα βρίσκαμε κάποια περισσότερο ταιριαστή.

Μνημειώδες, πρώτα πρώτα για το μέγεθός του. Διακόσιες σαράντα μεγάλες σελίδες, χοντρά εξώφυλλα, συν μια προσεγμένη κουβερτούρα. Το σχήμα και το «στήσιμό» του είναι τέτοια που να βολεύει η… έκθεση φωτογραφιών.

Αν πάμε στη δεύτερη εκδοχή της λέξης, θα δούμε ότι το λεύκωμα αυτό όχι μόνο «ξεχωρίζει», αλλά και «προκαλεί εντύπωση» από την πρώτη ματιά. Η προσεγμένη έκδοση… κραυγάζει, είτε σταθείς στη γενική εντύπωση, είτε την ψάξεις στις λεπτομέρειές της.

Όσο για το αν «βρίσκεται πάνω από τον μέσο όρο», θα έλεγα ότι μια τέτοια κρίση όχι μόνο το αδικεί, αλλά δεν έχει καν νόημα να τη συζητούμε. Διότι, απλώς, βρίσκεται… στην κορυφή˙ όντως «θεωρείται εξαιρετικό στο είδος του».

Για το αν «αξίζει να μνημονευτεί» δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε, εξάλλου αυτό κάνουμε εμείς σήμερα. Σίγουρα όμως τού πρέπει μια πιο επίσημη παρουσίαση, από ανθρώπους και μέσα που έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια από τη δική μας απλή, καθημερινή κουβεντούλα.

Την περιμένουμε.

Ελάτε όμως να δούμε και το τελευταίο… κριτήριο. Έχει το λεύκωμα αυτό «μεγάλη ιστορική αξία»; Εδώ επιτρέψτε μας να σταθούμε λίγο περισσότερο. Και να μιλήσουμε όχι ως τυχαίοι αναγνώστες, αλλά ως Δραμινοί τέτοιοι.

Το λεύκωμα για το οποίο σας μιλάμε -μνημειώδες το χαρακτηρίσαμε- έρχεται να δώσει πολλές πολύτιμες πληροφορίες όχι μόνο σε κάποιον ξένο που θέλει να μάθει για τη Δράμα (η έκδοση είναι δίγλωσση) αλλά και σε κάθε Δραμινό που αγαπάει τον τόπο του.

Για να μιλήσουμε με φωτογραφικούς όρους, φωτίζει κατάλληλα αξιοπρόσεκτες γωνιές του τόπου, ζουμάρει σε ενδιαφέρουσες στιγμές του χρόνου, και εστιάζει σε ιδιαίτερα σημεία που το καθημερινό βλέμμα τα προσπερνάει βιαστικά.

Αφήστε που μας δίνει και ενσταντανέ του φυσικού περιβάλλοντος τα οποία, χωρίς το κυνηγητικό ταλέντο, τη σκοπευτική δεινότητα και τα αντανακλαστικά του Κώστα Βιδάκη, δεν θα τα απολαμβάναμε ποτέ.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μνημειώδες!

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της έκδοσης. Τους συγγραφείς των κειμένων, τους συλλέκτες που διέθεσαν υλικό τους, τους φωτογράφους, τους επιμελητές… όλους.

Πρωτίστως στην «Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία ΚΥΚΛΩΨ», η οποία είχε την ιδέα, αλλά και ανέλαβε το κόστος της υλοποίησής της, σε μια τέτοια… μνημειώδη έκδοση. Συγχαρητήρια της αξίζουν και για άλλους λόγους.

Για το γεγονός ότι διέθεσε ικανό αριθμό αντιτύπων του λευκώματος σε τρία σωματεία, προκειμένου να ενισχυθούν οικονομικά από την πώλησή τους. Να ένα διαφορετικό είδος βοήθειας στο οποίο δεν είμαστε συνηθισμένοι.

Για το γεγονός ότι δώρισε από ένα αντίτυπο στις βιβλιοθήκες όλων των Σχολείων του νομού, ώστε αυτό να αξιοποιηθεί για τις διδακτικές ανάγκες των μαθητών.

Για το γεγονός ότι βάζει τον πήχη πολύ ψηλά και δίνει το μέτρο για αντίστοιχες εκδόσεις που θα επιχειρηθούν στο μέλλον, φαντάζομαι από φορείς του δημοσίου, που κοντεύουν να ξεχάσουν ΚΑΙ αυτή την αποστολή τους.

Τέλος, για το γεγονός ότι δείχνει έναν δρόμο σε ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να διαθέσουν κάποια από τα χρήματά τους για το καλό του τόπου τους.

Ας το κάνουν με τον… μνημειώδη τρόπο που το έκανε ο ΚΥΚΛΩΨ. 

Ο υπέροχος κόσμος 

του… υπέροχου κόσμου της Δράμας!