180313 ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Το έχουμε πει πολλές φορές.

Αν και δεν μας αρέσουν οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί, πιστεύουμε ότι όποιος ασχολείται σοβαρά με το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει κάποιο πρόβλημα. Και δεν θέλω να ακούσω κουβέντα για τον «βασιλιά των σπορ» και άλλα τέτοια.

Σου αρέσει, κύριε, το ποδόσφαιρο; Αγαπάς την μπάλα; Έχεις ένα σωρό επιλογές. Μπορείς να πάρεις ένα τόπι και πέντε φίλους σου και να παίξετε να ευχαριστηθείτε. Αν θέλετε να δώσετε ενδιαφέρον, βάλτε μέσα και τις μπύρες.

Όποιοι χάσουν θα πληρώσουν μετά τις μπύρες. Οι νικητές, εναλλακτικά, μπορούν να πληρώσουν τα σουβλάκια. Και όλοι μαζί να αποφασίσουν για τον πολυτιμότερο… χασογκόλη του αγώνα!

Έτσι, μάλιστα! Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, και όσοι το παίζουν το κάνουν για να αθληθούν (λέμε, τώρα) και για περάσουν ευχάριστα με τους φίλους τους. Και μπορεί να θεωρηθεί ο βασιλιάς των σπορ.

Γιατί; Για πολλούς λόγους. Διότι έχει λίγους και απλούς κανονισμούς. Παίζεται οπουδήποτε, αρκεί ένας στοιχειωδώς ανοικτός χώρος με δυο πέτρες για τέρμα, και δεν χρειάζονται ιδιαίτερα σωματικά προσόντα.

Αφήστε που και η μπάλα μπορεί να είναι… οτιδήποτε.

Παρένθεση: Αυτή η φράση μου θυμίζει τηλεοπτικό παιχνίδι ερωτήσεων, οι οποίες προκύπτουν από κατηγορίες τις οποίες επιλέγουν οι παίκτες.

Οι κατηγορίες είναι λέξεις από τις οποίες όμως είναι αδύνατον να φανταστείς το είδος των ερωτήσεων. Ωστόσο, οι παίκτες επιμένουν να προβληματίζονται, επειδή μια από τις δυο προτεινόμενες λέξεις «μπορεί να είναι οτιδήποτε».

Αυτή η έκφραση, που είναι και εκείνη που ακούγεται πιο συχνά στο παιχνίδι (ακόμα και από την εντολή της παρουσιάστριας για την άφιξη του φύλακα με τα χρήματα) έχει γίνει ανέκδοτο στην παρέα. Κλείνει η παρένθεση.

Σ’ αρέσει λοιπόν η μπαλίτσα; Μπορείς να πάρεις και το παιδί σου και να πάτε σε έναν ανοικτό χώρο, όπου θα του δείξεις… «τι παικταράς ήταν ο μπαμπάς στα νιάτα του». Να περάσετε και λίγο πολύτιμο χρόνο μαζί.

Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές. Διότι μπορεί πράγματι να σου αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζεται από επαγγελματικές ομάδες, από παίκτες υψηλών δυνατοτήτων και από προπονητές που πάνε το άθλημα μπροστά.

Το άλλο πουλάκι:

Δες ευρωπαϊκά παιχνίδια!

Βρες και μια καλή ομάδα να την υποστηρίζεις (αφού θα την υποστηρίζεις εσύ θα είναι σίγουρα η καλύτερη) πάρε και τους φίλους σου μπροστά σε μια εντυπωσιακή τηλεόραση και απολαύστε.

Απολαύστε ποδόσφαιρο, μαζί με τον καφέ ήτο ποτό σας. Ευτυχώς, στις μέρες μας, μπορεί να δει κανείς σχεδόν καθημερινά κάποιον τέτοιον αγώνα υψηλών προδιαγραφών και να ευχαριστηθεί μπάλα.

Εκεί θα κάνει και τις απαραίτητες συγκρίσεις. Και θα διαπιστώσει πως κάθε σύγκριση με ομάδες και αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος είναι εκτός πραγματικότητας. Είναι σαν να βλέπεις άλλο άθλημα.

Παρατηρήσατε, φαντάζομαι, ότι στέκομαι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Αφήνω, όπως βλέπετε, από έξω όλα τα παρατράγουδα, εκείνα που κάνουν το ελληνικό πρωτάθλημα μια διαδικασία ντροπής. Ακόμη και για εμάς που δεν το παρακολουθούμε.

Η πλάκα είναι πως εκείνοι που το παρακολουθούν ξέρουν εδώ και χρόνια ότι το πρωτάθλημα έχει πάψει να παίζεται μέσα στα γήπεδα. Άλλοι είναι οι χώροι και οι τρόποι με τους οποίους διεκδικείται και κερδίζεται.

Ωστόσο επιμένουν όχι μόνον να το παρακολουθούν, αλλά και να φανατίζονται, να μαλώνουν για τις ομάδες, να εμπλέκονται σε διαδικτυακούς καβγάδες και να προσπαθούν να πείσουν τους άλλους για το δίκιο τους.

Το πιο συνηθισμένο, φυσικά, επιχείρημα είναι πως «και οι άλλοι τα ίδια κάνουν». Φαίνεται πως ο καθένας είναι έτοιμος να συγχωρήσει στην ομάδα του οποιαδήποτε ενέργεια θα φέρει την επιτυχία, πράγμα που φυσικά δεν αναγνωρίζει στους αντιπάλους.

Αφήστε που, για ένα πολύ μεγάλο μέρος των οπαδών, ο τρόπος υποστήριξης της ομάδας τους εμπεριέχει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής. Το μόνιμο αίσθημα του αδικημένου, καθώς και τη βεβαιότητα ότι πάντοτε φταίνε κάποιοι άλλοι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μην πω το άλλο…

Αν τον ρωτήσεις κατά μόνας και όταν είναι ήρεμος, θα σου πει πρώτος από όλους εκείνος πως δε αξίζει να ασχολείσαι με το ελληνικό ποδόσφαιρο, επειδή… και θα σου αναπτύξει χίλιους λόγους.

Εμείς πώς νομίζετε ότι γνωρίζουμε όσα γνωρίζουμε;

Θα σου πει για τους προέδρους, και τους παράγοντες, από τους οποίους ελάχιστοι ενδιαφέρονται πραγματικά για την ομάδα.

Θα σου πει για την μάστιγα των οργανωμένων συνδέσμων «φιλάθλων», τους οποίους όμως κανείς δεν τολμά να πειράξει, διότι αποτελούν οπαδικούς ή/και κομματικούς «στρατούς» που όλοι θέλουν να έχουν στο πλευρό τους.

Θα σου πει για τις «αθλητικές» εφημερίδες, η απαγόρευση κυκλοφορίας των οποίων θα έπρεπε να είναι η πρώτη ενέργεια εκείνου που θα ήθελε πραγματικά να εξυγιάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι ας θεωρηθεί λογοκρισία!

Θα σου πει για τον υπόκοσμο του ποδοσφαίρου, στον οποίο συναντάς από πράκτορες στοιχημάτων, παράγοντες και διαιτητές, μέχρι αθλητικούς δικαστές και πολιτικούς, επειδή όλοι κάτι έχουν να κερδίσουν από αυτή τη διαπλοκή.

Θα σου τα πει όλα. Ωστόσο, την επόμενη φορά που θα έχει αγώνα ελληνικού πρωταθλήματος, θα είναι εκεί, να παρακολουθήσει την εξέλιξη του παιχνιδιού, να εκνευριστεί, να φανατιστεί και να ανεβάσει πίεση.

Γι’ αυτό σας είπαμε στην αρχή. Δεν μπορεί, κάποιο σοβαρό πρόβλημα θα έχει για να ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Σοβαρά!

«Σειρά τους και σειρά μας!»