121016 ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Περί λογοκρισίας συνέχεια.

Ας μιλήσουμε όμως και για το συγκεκριμένο θέμα, διότι, πιθανώς, δώσαμε την εντύπωση ότι περνάμε από δίπλα.

Τι σχέση έχει η λογοκρισία με τα όσα είδαμε προχθές να διαδραματίζονται έξω από το Θέατρο Χυτήριο;

Διότι, ακόμη κι αν μιλήσουμε για λογοκρισία, υπό τους όρους που θέσαμε χθες, υποτίθεται πως αυτή μπορεί να επιβληθεί ΜΟΝΟ από τα συντεταγμένα όργανα της πολιτείας και υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που προβλέπουν οι νόμοι που αυτή έχει θεσπίσει.

Το να υπάρχουν και να λειτουργούν ομάδες πολιτών, συντεταγμένες ή «χύμα», που αποφασίζουν ποιο έργο θα λογοκρίνουν και με ποιον τρόπο θα επιβάλλουν την απόφασή τους, μόνο βαθιά ανησυχία μπορεί να προκαλεί σε κάθε πολίτη.

Ας πούμε πρώτα για τους «χύμα», οι οποίοι μπορεί να φαίνεται ότι έχουν το ακαταλογίστο, στην ουσία όμως δεν είναι έτσι.

Είχαμε αναρωτηθεί κι άλλη φορά. Πώς γίνεται και παίρνουν είδηση κάθε έργο, κάθε βιβλίο, κάθε τι που πιστεύουν ότι προσβάλλει τα… πιστεύω τους;

Αυτοί υποτίθεται πως ούτε εφημερίδες διαβάζουν, τουλάχιστον τέτοιες που διαβάζει όλος ο κόσμος, ούτε τηλεόραση βλέπουν, τουλάχιστον τα κανάλια που βλέπει όλος ο κόσμος, παρά μόνο κινούνται σε πολύ συγκεκριμένους χώρους και συνομιλούν με πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους.

Και επειδή μάλιστα οι περισσότεροι ούτε ηλεκτρική σκούπα αγοράζουν, χωρίς να ρωτήσουν τον «πνευματικό» τους (τα εισαγωγικά ως ερωτηματικό για το πόσο πνευματικός μπορεί να είναι κάποιος που συμβουλεύει και σε τέτοια θέματα) είμαστε βέβαιοι πως το «χύμα» αυτό πλήθος δεν είναι καθόλου τέτοιο.

Εννοώ χύμα και όχι πλήθος.

Υπάρχουν κάποιοι που τους κατευθύνουν. Το ερώτημα είναι κατά πόσο πιστεύουν αυτοί οι κάποιοι ότι έτσι σώζουν την ψυχή τους.

Των άλλων, διότι των ιδίων είναι σωσμένη από χέρι.

Κατά πόσον θεωρούν θεάρεστο έργο να χρησιμοποιείται ο σταυρός και ο αγιασμός ή το λιβάνι ως όργανα βίας κατά ακόμη και των βλασφήμων, όποιων τελοσπάνων κρίνουν εκείνοι ως βλάσφημους.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν είναι όμως μόνοι!

Πλέον διαθέτουν και την έμπρακτη (και ο λόγος πράξη είναι, το είπαμε) υποστήριξη των συντεταγμένων λεβεντόπαιδων της Χρυσής Αυγής, και αξίζει εδώ να παρατηρήσουμε πως σχηματίζεται μια «ανίερη συμμαχία» που είναι προς διερεύνηση κατά πόσο συμβαίνει τυχαία.

Τι εννοώ.

Πολλά από τα παλικάρια της Χρυσής Αυγής, που έρχονται να υπερασπιστούν τα όσια και τα ιερά των Ελλήνων, είναι αποδεδειγμένα πολύ μακριά από τον χριστιανισμό.

Τους έχουμε δει να δηλώνουν από δωδεκαθεϊστές μέχρι… σατανιστές, που πάει να πει ότι αυτούς πρώτους έπρεπε να κυνηγούν οι άλλοι με τους σταυρούς και τα λιβάνια.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Ποιος δεν κατάλαβε με ποιους έχει μπλέξει; Ποιος εκμεταλλεύεται τον άλλο;

Παρόλο που δεν είμαι καχύποπτος και συνομωσιολόγος, επιτρέψτε μου να πω πως η Χρυσή Αυγή μάλλον εκμεταλλεύεται την ευκαιρία από τη μια να καπελώσει τους γραφικούς θρησκόληπτους και από την άλλη να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο αντιπαράθεσης με την Αριστερά, που είναι πιο ευαίσθητη σε τέτοια ζητήματα λογοκρισίας και απαγορεύσεων.

Ενώπιον πάντοτε των καναλιών, άρα των ψηφοφόρων.

Το φαινόμενο είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό, αφού καθημερινά πλέον παρακολουθούμε, πως το ρεπερτόριο των στόχων της Χρυσής Αυγής συνεχώς διευρύνεται.

Στην αρχή ήταν οι ξένοι, μετά οι γυναίκες, μετά οι αριστεροί, μετά οι ομοφυλόφιλοι, μετά ποιοι; Μήπως οποιοσδήποτε δεν ανήκει 100% στο πρότυπο του ελληναρά, όπως αυτοί τον εννοούν;   

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι ανησυχίας.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως και σε άλλες παρόμοιες, τα όργανα της τάξης έκαναν την πάπια.

Αυτό με δυο τρόπους μπορεί να ερμηνευθεί. Ή οι κατώτεροι αστυνομικοί έχουν τέτοιες εντολές από τους ανώτερούς τους (και ίσως από την πολιτική τους ηγεσία;) ή οι εντολές είναι διαφορετικές αυτοί όμως τις έχουν γραμμένες στις παλιές τους τις αρβύλες.

Ό,τι από τα δύο και να συμβαίνει, το πράγμα είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό. «Με τους καμπούρηδες πρέπει να μιλάει κανείς καμπούρικα» έλεγε ο Νίτσε και θα περιμέναμε να δούμε μια αντίδραση από τα όργανα της τάξης τουλάχιστον αντίστοιχη της δράσης της Χρυσής Αυγής.

Ευτυχώς βλέπουμε πλέον κάποια ανησυχία από άλλους φορείς που αρχίζουν σιγά σιγά να συνειδητοποιούν τον κίνδυνο για τη δημόσια γαλήνη αλλά και για τη δημοκρατία.

Ολοένα και περισσότεροι διαπιστώνουν πλέον πως η Χρυσή Αυγή δεν είναι άλλο ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά ένα άλλο κόμμα. Ένα κόμμα με ιδεολογία που δεν έχει καμία σχέση με κοινοβουλευτισμό. Που διαθέτει πρακτικές που θυμίζουν από παρακράτος μέχρι συμμορίες.

Είναι ένα στοίχημα για την ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια να τους απομονώσει, γυρίζοντας την πλάτη στις αντισυστημικές ρητορίες που εκπέμπουν.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι κάτι έξω από το σύστημα που ζητά να το ανατρέψει, είναι η χειρότερη και πιο εφιαλτική εκδοχή αυτού του συστήματος.

Χύμα και τσουβαλάτα!