121017 ΑΣΗΜΕΝΙΟ

Το ένα πουλάκι:

ΤΑΙΠΕΔ!

Αχ αυτά τα αρκτικόλεξα. Υπάρχει ολόκληρο λεξικό από δαύτα, πού να τα θυμάσαι όλα απ’ έξω. Γι’ αυτό κι εγώ είμαι της γνώμης πως πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη φειδώ.

Αν είναι να διαβάζουμε κάτι στην εφημερίδα και μετά να ανοίγουμε το λεξικό για να καταλάβουμε πού αναφέρεται το κείμενο, δεν είναι προτιμότερο να γράφουμε μερικές λέξεις παραπάνω και να τελειώνει η ιστορία;

Επίτηδες, λοιπόν, ξεκίνησαν με αρκτικόλεξο, για να προκαλέσω αυτή την κουβέντα. Αμέσως εξηγώ τι σημαίνει. ΤΑΙΠΕΔ = Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.

Τώρα, πώς γίνεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, μη με ρωτάτε.

Αλλού θέλω να το πάω. Πριν πάω όμως στο αλλού θα σας μεταφέρω μια ιστορία, όπως μου τη διηγήθηκε φίλος, πριν από χρόνια.

Είχε πάει να επισκεφθεί κάποιον γνωστό του, τον οποίο η κυβέρνηση είχε τοποθετήσει υπεύθυνο για την πώληση μιας «προβληματικής» επιχείρησης που ήταν «κρατικοποιημένη».

Αξέχαστα χρόνια!

Πήγε, λοιπόν, ο φίλος και βρήκε τον υπεύθυνο, συνταξιούχο του δημοσίου ή απόστρατο αξιωματικό, αν θυμάμαι καλά, στο γραφείο του.

Μια γραφειάρα πενήντα τετραγωνικά! Μέσα στην πολυτέλεια. Απ’ έξω δυο γραμματείς φωτομοντέλα, γεγονός που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στον φίλο μου.

Από κάτω μια πολυτελέστατη μερσεντέζ με οδηγό, παρακαλώ.

Η αμοιβή του απίστευτα μεγάλη για τα δεδομένα της εποχής. Επιπλέον ένα σωρό πληρωμένα ταξίδια στο εξωτερικό για συναντήσεις με υποψήφιους, υποτίθεται, αγοραστές. Με λίγα λόγια «ζωή χαρισάμενη», όπως λένε κι εκείνοι που δεν πολυκαταλαβαίνουν τη γλώσσα της Εκκλησίας.

Ο φίλος μου μου έθεσε ευθέως το εύλογο ερώτημα. Γιατί να ενδιαφερθεί ο τύπος για την πώληση της «προβληματικής» επιχείρησης; Θα το τρενάρει κι όσο κρατήσει ο παράδεισος στον οποίο βρέθηκε, εννοείται χάρη στις πολιτικές του γνωριμίες.

Το άλλο πουλάκι:

Διδακτική ιστορία!

Δυστυχώς όμως, εμείς οι Έλληνες ελάχιστα διδασκόμαστε από το παρελθόν. Έτσι διάβασα ότι οι σύμβουλοι του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου έλαβαν σε αμοιβές και έξοδα παραστάσεων περί τα 7 εκατ. ευρώ για διάστημα περίπου ενός χρόνου!

Το ίδιο όμως γίνεται και σε όλα τα ΝΠΙΔ (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) τα οποία απασχολούν έναν μικρό στρατό από «χρηματοοικονομικούς, νομικούς και τεχνικούς συμβούλους».

Τώρα, λέει, θα αρχίσει το κράτος να τις ψάχνει αυτές τις αμοιβές και αυτή είναι ίσως μια ευχάριστη είδηση. Λέω ίσως, διότι δεν σημαίνει πως επειδή το κράτος ψάχνει θα βρει κιόλας.

Συνήθως απλώς ψάχνει και, ακόμα πιο συνήθως, απλώς πληρώνει εκείνους που αναλαμβάνουν να ψάξουν. Ακόμη όμως κι αν αυτοί κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους μη παραξενευτείτε αν, στο τέλος, μείνει και πάλι το κράτος με τη… λίστα στο χέρι!

Το ενδιαφέρον όμως της είδησης δεν σταματά εκεί.

Ανάμεσα, λέει, σ’ αυτούς που θα «ψάξει» το κράτος είναι και όσοι αμείβονται από τις υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ (αυτό είναι γνωστό και δεν το εξηγούμε).

Παρακάτω σας παρουσιάζω τη λίστα των 11 πιο ζημιογόνων δημόσιων οργανισμών. (Ο αριθμός δεν είναι τυχαίος, σκεφθείτε μόνο τη «Μεγάλη Ληστεία των Έντεκα»):

ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΕΣΕ, ΕΔΙΣΥ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, ΕΘΕΛ, ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΤΑ, ΤΕΟ και ΟΔΙΕ, εδώ θα χρειαστεί σίγουρα να ανοίξετε λεξικό.

Τι το ιδιαίτερο είχαν λοιπόν αυτοί οι πλέον ζημιογόνοι δημόσιοι οργανισμοί;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ήταν χουβαρντάδες!

Ο μέσος ετήσιος μισθός στους εργαζόμενους εκεί ήταν το 2009 (κρατηθείτε) 40.772 ευρώ, διπλάσιος από τον αντίστοιχο του ιδιωτικού τομέα και 50% πάνω από τον μέσο όρο του δημόσιου τομέα. (Οι καθαρίστριες στον ΟΣΕ, μου έλεγε κάποιος εργαζόμενος εκεί, έπαιρναν κι εκείνες επίδομα υπολογιστή, προφανώς γιατί στη δουλειά τους ήταν να καθαρίζουν και τις οθόνες των υπολογιστών.)

Το ερώτημα, λοιπόν, του φίλου ισχύει και σ’ αυτή την περίπτωση. Γιατί όλοι αυτοί, από στελέχη μέχρι εργαζόμενους, να θέλουν να «αξιοποιηθεί» η περιουσία του Δημοσίου από την οποία αμείβονται τόσο πλουσιοπάροχα;

Το τραβάνε κι όσο αντέξει. Δυο χρόνια; Τρία; Μέχρι τις επόμενες και τις μεθεπόμενες εκλογές; Μέχρι να βουλιάξουμε όλοι μαζί;

Η τακτική είναι γνωστή: Μέχρι τότε θα καταγγέλλουμε (κι εμείς μαζί τους είμαστε) τον κάθε υπουργό και την κάθε κυβέρνηση που «ξεπουλούν τα ασημικά της χώρας», χωρίς να ομολογούμε ότι αυτοί που πληρώνουμε για να τα γυαλίζουν μετά από κάθε χρήση κοστίζουν περισσότερο απ’ ό,τι αν τα αγοράζαμε καινούρια.

Η είδηση είναι ότι όλοι αυτοί που εμπλέκονται σε τέτοιες ιστορίες (καμιά 100.000 άτομα) θα αρχίσουν να ελέγχονται με διασταυρώσεις των περιουσιακών τους στοιχείων, μέσα από μια απογραφή που ξεκινά σε λίγο.

Εδώ να είστε και να είμαστε να παρακολουθήσουμε τις αντιδράσεις. Κυρίως κάποιων κομμάτων!

Τα ασημικά που τα πληρώνουμε χρυσά!