121019 ΑΚΑΘΑΡΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Να ωραίο θέμα προς συζήτηση.

Μαθαίνω ότι, το τελευταίο διάστημα, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο.

Η βρώμα είναι τόσο μεγάλη, που τα μαθήματα είτε αναβάλλονται, είτε γίνονται άρον άρον, επειδή είναι αδύνατον να σταθεί κανείς σε αμφιθέατρο ή αίθουσα.

Αιτία του φαινομένου είναι…

Αλήθεια; Ποια ακριβώς είναι η αιτία; Ας το αναζητήσουμε με αφορμή κι έναν διάλογο που αναπτύχθηκε τις τελευταίες μέρες.

Οι καθαρίστριες απεργούν. Ας μην πω καθαρίστριες, ας πω οι εργαζόμενοι στον τομέα καθαρισμού του Πανεπιστημίου.

Απεργούν, και ζητούν να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τεσσάρων μηνών, αφού δεν μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.

Το πρώτο ερώτημα που αναδύεται είναι το εξής. Αφού όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει αυτή η απεργία, γιατί εξακολουθούν να πετούν παντού τριγύρω χαρτιά, τσιγάρα, φραπέδες και ό,τι άλλο είναι άχρηστο και βρωμάει;

Αφήνω το ερώτημα αναπάντητο και συνεχίζουμε.

Έγιναν κάποιες προσπάθειες από φοιτητές και καθηγητές να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα εκ των έσω, δηλαδή να γίνει μια υποτυπώδης καθαριότητα των χώρων όπου γίνονται, τουλάχιστον, τα μαθήματα.

Μια φοιτήτρια όμως που προσπάθησε να καλέσει μέσω διαδικτύου και άλλους ενδιαφερόμενους να καθαρίσουν εθελοντικά και με δικά τους μέσα κάποιους χώρους δέχτηκε τέτοια «ηλεκτρονική» επίθεση που τα παράτησε.

Κάποιοι δεν έμειναν στον σχεδιασμό αλλά προχώρησαν στην πράξη.

Πήραν γάντια και σακούλες κι άρχισαν να μαζεύουν τα πεταμένα σκουπίδια από τους διαδρόμους και τις αίθουσες.

Στην πράξη όμως προχώρησαν και κάποιοι άλλοι.

Σταμάτησαν με βίαιο τρόπο τους πρώτους, τους προπηλάκισαν και σκόρπησαν με κλωτσιές τα συγκεντρωμένα στις σακούλες σκουπίδια.

Ο λόγος; Θεωρούν ότι η συγκεκριμένη ενέργεια έχει απεργοσπαστικό χαρακτήρα και αντιστρατεύεται τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στην καθαριότητα.

Το άλλο πουλάκι:

Κάποιες μικρές λεπτομέρειες:

Κανείς από όσους προσπάθησαν να μαζέψουν τα σκουπίδια δεν ήταν, ούτε εκφράστηκε εναντίον της απεργίας.

Κανείς δεν μίλησε κατά των εργαζομένων στην καθαριότητα, ίσα ίσα όλοι βλέπουν με μεγάλη συμπάθεια τον αγώνα τους και τους συμπαραστέκονται όπως μπορούν.

Κανείς δεν προσπάθησε να τους αντικαταστήσει, ώστε να φανεί πως η εργασία τους μπορεί και να γίνεται από εθελοντές.

Το μόνο που προσπάθησαν είναι να συγκεντρώσουν τα σκουπίδια που οι ίδιοι πέταξαν, στο δικό τους χώρο, τόσο όσο να μπορούν να κάνουν την δουλειά και το μάθημά τους.

Αυτό, όπως είπαμε, στάθηκε αδύνατο.

Μέχρι και στο δικό μας ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έφτασε κείμενο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «τι όμορφα που βρωμάει το ΑΠΘ».

Διαβάζω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Λυπάμαι, αλλά αν το σκέφτηκες αυτό (σ.σ. να καθαρίσεις το χώρο μόνος σου) και χειρότερα αν σκέφτεσαι να το υλοποιήσεις, ανήκεις σ’ εκείνη την κατηγορία των απεργοσπαστών και καθόλου δεν στηρίζεις τον αγώνα τους.

Κάθε σκουπίδι που θα μαζέψεις θα συμβάλλει στον να συνεχίσει το ΑΠΘ να παραμένει ανοιχτό, αδιαφορώντας για την έκβαση του αγώνα των εργολαβικών και τελικά χωρίς να χρειάζονται οι υπηρεσίες τους, αφού εσύ θα τις πραγματοποιείς δωρεάν».

(Η σύνταξη και η ορθογραφία του συγγραφέα της προκήρυξης).

Να, λοιπόν, που γεννιούνται νέα ερωτήματα.

Είναι μια τέτοια πρακτική απεργοσπαστική; Μειώνει στην αξία της εργασίας ενός εργαζομένου το γεγονός ότι κάποιος την κάνει μόνος, του προκειμένου να εξυπηρετήσει δικές του ανάγκες;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ας δούμε κάποια παραδείγματα.

Αν πάμε μια εκδρομή, είναι σωστό να μαζέψουμε στο τέλος τα σκουπίδια που εμείς κάναμε ή αυτό μειώνει την αξία της εργασίας των εργαζομένων στην καθαριότητα και τους καθιστά άχρηστους στα μάτια των εργοδοτών;

Όταν έχουν απεργία τα αστικά, μπορούμε να πάμε στη δουλειά μας με τα πόδια ή το ποδήλατο ή μήπως πρέπει να μείνουμε στο σπίτι μας, για να μην γίνουμε απεργοσπάστης;

Όταν απεργεί η ΔΕΗ, είναι σωστό να χρησιμοποιούμε κεριά και φακούς ή πρέπει να μένουμε στο σκοτάδι, ώστε να φανεί σε όλο της το μεγαλείο η ανάγκη και η σπουδαιότητα της εργασίας των απεργών;

Τέλος, όταν έχουμε κατάληψη στο σχολείο μας, μπορούμε να πηγαίνουμε στο φροντιστήριο ή αυτή μας η ενέργεια βλάπτει το αγώνα που κάνουμε για καλύτερη παιδεία;

Βλέπετε, δεν ρωτάω για την περίπτωση που έχουν απεργία οι καθηγητές, τότε εννοείται ότι σταματούν αμέσως όλα τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, προκειμένου να στηριχθεί η απεργία που γίνεται πάντοτε για το καλό του δημόσιου, δωρεάν σχολείου.

Εδώ σταματώ τα ερωτήματα: Όπως καταλάβατε από αυτά που συμβαίνουν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, οι απαιτήσεις που μπορούν να δοθούν είναι δύο ειδών και ο καθένας τοποθετείται σ’ αυτές με βάση το πολιτικό αλλά και το… πνευματικό του υπόβαθρο.

Υπάρχει βέβαια ένα θέμα, όταν προσπαθείς με τη βία να επιβάλεις τη δική σου άποψη, ακόμη κι αν η βία σου (εννοείται και η άποψη) είναι… προοδευτική!

Καθαρίσαμε!