131112 ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Πού βρίσκεται η νομιμότητα;

Υποτίθεται ότι τα ΜΑΤ μπήκαν στην ΕΡΤ προκειμένου να εφαρμοστεί ο νόμος. Αυτό, τουλάχιστον, ισχυρίστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Καμία αντίρρηση. Ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται, όχι όμως α λα καρτ.

Διότι τότε θα ρωτήσουμε κι εμείς με ποιον νόμο ο κύριος Κεδίκογλου έκλεισε την ΕΡΤ και οδήγησε τους εργαζομένους τους στο να κάνουν μια «εκτός νόμου» κατάληψη;

Απ’ ό,τι θυμόμαστε, είχε υποσχεθεί τότε ότι θα φέρει στην βουλή μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου που να «νομιμοποιεί» το κατέβασμα του διακόπτη.

Ακόμη δεν το έχει κάνει.

Απ’ ό,τι θυμόμαστε ακόμη, αυτός ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησε τη ΔΗΜΑΡ να αποχωρήσει από την τριτοκομματική κυβέρνηση, λέγοντας «δεν πάει άλλο» και αφήνοντας να εννοηθεί πως το ποτήρι ξεχείλισε, αφού είχε γεμίσει από ένα σωρό άλλους λανθασμένους χειρισμούς με τους οποίους δεν συμφωνούσε.

Απ’ ό,τι θυμόμαστε επίσης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος έλεγε τότε στον Φώτη Κουβέλη να κάνει υπομονή και πως θα αποχωρούσαν τα δυο κόμματα μαζί, αν η κρατική ραδιοτηλεόραση δεν ετίθετο σε λειτουργία και δεν βρισκόταν ένας σύννομος τρόπος για το κλείσιμό της.

Δεν ξέρω αν θεωρεί την εκπομπή σήματος από τη ΔΤ «λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης» πάντως το αυταρχικό κατέβασμα του διακόπτη εξακολουθεί να μην έχει μια στοιχειώδη νομιμοποίηση.

Άντε να τα πεις αυτά όμως στον Βενιζέλο, ο οποίος θα σε βάλει κάτω και θα σε κοπανάει με νόμους και άρθρα του Συντάγματος μέχρι να πεις ήμαρτον.

Τώρα αποφάσισε μαζί με τον πρωθυπουργό την ανακατάληψη της ΕΡΤ ώστε να αποκατασταθεί η διασαλευθείσα  νομιμότητα.

Επομένως έχουν δίκιο όσοι φωνάζουν.

Το άλλο πουλάκι:

Έχουν δίκιο;

Ας ξεκινήσουμε με μια βασική αρχή.

Η κατάλυση της νομιμότητας δεν διορθώνεται με κατάλυση… κι άλλης νομιμότητας, αλλά με απαίτηση για περισσότερη νομιμότητα.

Αυτό ας το έχουμε στο νου μας κι ας σκεφτόμαστε ότι όσοι επιδιώκουν το χάος ίσως έχουν στο νου τους άλλα πράγματα, πάντως όχι τη δημοκρατία.

Έπειτα είναι οι στόχοι.

Εμείς τι θέλαμε; Τι εξακολουθούμε να θέλουμε;

Μια ΕΡΤ με ποιοτικά προγράμματα. (Ελπίζω όλοι να εννοούμε το ίδιο πράγμα όταν μιλάμε γι’ αυτά).

Μια ΕΡΤ που δεν θα συναγωνίζεται τα ιδιωτικά κανάλια σε θεαματικότητα με εκπομπές που, δυστυχώς, φέρνουν θεαματικότητα.

Θέλουμε μια ΕΡΤ που να την πληρώνουμε, δεν είναι κακό αυτό, ώστε να έχει επιλεγμένες διαφημίσεις και να μην εξαρτάται από τους κανόνες της αγοράς.

Θέλουμε ακόμη μια ΕΡΤ που δεν θα είναι μαγαζάκι κανενός κόμματος και καμιάς κυβέρνησης.

Με μια στιβαρή διοίκηση κι ένα σοβαρό οργανόγραμμα, ώστε τα λεφτά των φορολογουμένων να μην πηγαίνουν στο βρόντο.

Θέλουμε μια ΕΡΤ πολυφωνική, πράγμα πολύ δύσκολο, που ίσως μπορεί να εξασφαλιστεί με διοικήσεις που δεν θα διορίζονται με βάση την υπακοή σε υπουργικά και κυβερνητικά κελεύσματα, ίσως με μια διαπαραταξιακή διοίκηση, με όλο το ρίσκο που κρύβει κάτι τέτοιο.

Θέλουμε μια ΕΡΤ που δεν θα την διοικούν οι εκάστοτε συνδικαλιστές. Αυτοί θα περιορίζονται στα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες, που τους δίνει ο νόμος 1264 και δεν θα καθορίζουν ούτε τα προγράμματα ούτε την πολιτική της ραδιοτηλεόρασης.

Θέλουμε οι εργαζόμενοι εκεί να πληρώνονται όπως όλοι οι υπάλληλοι, ανάλογα με τα προσόντα, τις ικανότητες και το έργο που προσφέρουν κι όχι να παίρνουν μισθούς και επιδόματα που ούτε στα όνειρά τους δεν βλέπουν οι άλλοι εργαζόμενοι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πώς εξυπηρετούνται όλα αυτά;

Σίγουρα όχι, με μια κλειστή ΕΡΤ και μαυρισμένες οθόνες. Σιγουρότατα όμως όχι, και με μια ΕΡΤ υπό κατάληψη και κάτω από αυτοδιαχειριστικό καθεστώς, που όμως δίνει λόγο μόνο στον εαυτό του.

Τα κτήρια και ο εξοπλισμός δεν ανήκουν σε κανέναν εργαζόμενο, όσο κι αν πονάει τον οργανισμό, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει.

Η πολιτική, λοιπόν των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όσων ενδιαφέρονται πραγματικά για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, πρέπει να είναι σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Κάθε άλλη πολιτική, εκτός τού ότι μας αφήνει να υποψιαζόμαστε πως εξυπηρετεί διαφορετικούς σκοπούς, αφήνει μια άσχημη παρακαταθήκη για αντίστοιχες ενέργειες από όποιον εργαζόμενο δεν συμφωνεί με την πολιτική της διοίκησης ή θεωρεί ότι αδικείται.

Δυστυχώς όμως, αυτή είναι μια κουλτούρα που έχει διαποτίσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Και ναι μεν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ παρήγαγαν κάποιο έργο, εξέπεμπαν εκπομπές άλλοι όμως κρατούν κλειστά τα πανεπιστήμια, τις υπηρεσίες ή ό,τι άλλο καταλαμβάνουν αντιστεκόμενοι σε πολιτικές και προθέσεις.

Έτσι όμως, δεν βρίσκουμε άκρη.

Φαντάζεστε αύριο, διαμαρτυρόμενοι, να φωλιάσουμε εμείς στα ΧΡΟΝΙΚΑ ή οι εργαζόμενοι της ΑΥΓΗΣ στην εφημερίδα τους; Φαντάζεστε, στο όνομα του πλουραλισμού να εκδώσουμε τις εφημερίδες με ό,τι ύλη θεωρούμε εμείς αντικειμενική;

Ποια ΜΑΤ θα βρεθούν να μας (τους) βγάλουν από εκεί και πώς θα χαρακτηριστεί μια τέτοια ενέργεια από τους ιδιοκτήτες και τους αναγνώστες των εφημερίδων;

Μεταξύ δύο κακών…