131115 ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

«Τελειώστε τους»!

Θυμόσαστε τι λέγαμε για τους τίτλους που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ; Εδώ έχουμε έναν που πάει λίγο παραπέρα. Θυμίζει λίγο αρένα ή Κολοσσαίο, όπου το κοινό, το διψασμένο για αίμα κοινό, έδινε εντολή στους μονομάχους να… «τελειώσουν» τους αντιπάλους τους.

Ως εκ τούτου, ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα σε μια αθλητικά (δηλαδή ποδοσφαιρική) εφημερίδα. Θα περίμενα μάλιστα να τον δει κανείς πριν από κάποιο «ντέρμπι», όταν ο φίλαθλος κόσμος (ας γελάσω!) απαιτεί από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του να δώσουν ένα ισχυρό, τελειωτικό πλήγμα στον αντίπαλο.

Πώς θα σας φαινόταν όμως σαν τίτλος όχι πριν αλλά μετά από ένα «ντέρμπι»; Το παιχνίδι έγινε, το αποτέλεσμα είναι γνωστό, προς τι ο τίτλος «τελειώστε τους;»

Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται ακόμη παραπέρα. Διότι θα μπορούσε να σταθεί ο τίτλος, αν το «ντέρμπι» αυτό το ακολουθούσε πολύ σύντομα μια νέα αναμέτρηση των αντιπάλων, ας πούμε για άλλο θεσμό, το κύπελλο ή κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Τι νόημα έχει όμως το «τελειώστε τους», όταν η επόμενη αναμέτρηση δεν θα είναι πριν από έξι μήνες;

Πώς και πού να τους τελειώσουν; Υπάρχουν άλλου είδους αναμετρήσεις που μπορούν να οδηγήσουν στο… τέλος του κάποιον από τους δύο αντιπάλους;

Το ενδιαφέρον δεν τελειώνει ούτε εδώ. Πώς θα σας φαινόταν αν το «τελειώστε τους» δεν το λένε οι φίλαθλοι και τα έντυπα του νικητή, αλλά εκείνοι της άλλης ομάδας που ηττήθηκε στο «ντέρμπι»;

Τι θα λέγατε δηλαδή, αν έβγαινα οι παοκτζήδικες εφημερίδες και έλεγαν στους παίκτες τους, αμέσως μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό, «τελειώστε τους»;

Τι να τελειώσουν και πώς; Οι άνθρωποι μόλις έφαγαν τέσσερα γκολ κι έχουν την ουρά στα σκέλια.

Πώς να τους τελειώσουν, λοιπόν;

Το άλλο πουλάκι:

Ας φύγουμε από το ποδόσφαιρο.

Διότι, αν όλα αυτά φαντάζουν γελοία ακόμη κι εκεί, σκεφθείτε τι είναι στο χώρο της πολιτικής.

Σκεφθείτε τον τίτλο σε ιστοσελίδα που θεωρείται (από κάποιους, έτσι;) σοβαρή. Και πότε; Την Τρίτη παρακαλώ, αμέσως μετά την τριήμερη συζήτηση στη βουλή και την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση:

«Τελειώστε τους! Όλα πλέον δείχνουν ΣΥΡΙΖΑ».

Στη φωτογραφία που βρίσκεται κάτω από τον τίτλο, εικονίζονται ο πρωθυπουργός Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Βενιζέλος, αυτοί τους οποίους μας παρακινεί ο τίτλος να… τελειώσουμε.

Πριν συνεχίσουμε ας πούμε όλα αυτά τα διαβάζουμε στην πρώτη «σελίδα» του διαδικτυακού τόπου ALTERTHESS, ενός «εναλλακτικού πόλου ενημέρωσης στη Θεσσαλονίκη», όπως γράφουν οι ίδιοι στην ταυτότητά τους.

Τι σας λέγαμε για τη δημοσιογραφία; Δεν έχουμε την απαίτηση, ούτε την ψευδαίσθηση πως μπορεί να είναι αντικειμενική. Μας αρκεί να είναι σοβαρή, με αρχές, νηφαλιότητα και κάποια επιχειρήματα.

Η αντικειμενικότητα, λέγαμε, προέρχεται μέσα από την πολυφωνία και την κριτική σκέψη των πολιτών.

Ποια σοβαρότητα όμως, ποια νηφαλιότητα και τι είδους επιχειρήματα; Δύο μόλις μέρες μετά την ψηφοφορία στη βουλή, διαβάζουμε: «Από τη μια η κυβερνητική συνοχή βρίσκεται σε οριακό επίπεδο και μετά τη Θεοδώρα Τζάκρη ακολουθούν και άλλοι βουλευτές –κυρίως του ΠΑΣΟΚ- που εμφανίζονται απρόθυμοι να στηρίξουν την κυβέρνηση, ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δεν έχουν δει ακόμη το φως της δημοσιότητας εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ αρκετές μονάδες μπροστά από τη Νέα Δημοκρατία».

Αυτό, φίλοι μου, το είδος δημοσιογραφίας αυτοχαρακτηρίζεται «εναλλακτική» και «ανεξάρτητη»!

Το αν μας απασχολεί εδώ είναι επειδή αυτοί που την παρακολουθούν, μιλούν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τα «κατευθυνόμενα και πουλημένα» ΜΜΕ, τα οποία «παίζουν παιχνίδια» με την ενημέρωση και «έχουν αποκλείσει τη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μπορεί να είναι κι έτσι.

Ασφαλώς και υπάρχουν δημοσιογραφικές πένες που, πριν γράψουν, σκέφτονται τι θα κερδίσουν από αυτό που θα γράψουν.

Δεν είναι όμως έτσι όλοι, ούτε και οι περισσότεροι.

Οι έγκριτοι δημοσιογράφοι, αυτοί που έχουν καθιερωθεί με τη δουλειά τους, γράφουν τις απόψεις τους με τις οποίες μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε.

Στη δεύτερη περίπτωση είναι αστείο να τους καταλογίζουμε υστεροβουλία, χρηματισμό ή οποιεσδήποτε βλέψεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το κάνει κάθε φορά η αντιπολίτευση, από όποιο χώρο κι αν προέρχεται, που θεωρεί ότι τα Μέσα «δεν την παίζουν» κι έτσι εξηγεί μέρος (ή το σύνολο) της αποτυχίας της να πείσει τους πολίτες.

Ζητούν αντικειμενική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία και ενημέρωση. Οι ίδιοι όμως, από τα Μέσα που ελέγχουν, θα έπρεπε να απαιτούν, όχι αντικειμενικότητα τουλάχιστον όμως σοβαρότητα.

Διότι δεν πιστεύω να είναι και τόσο περήφανοι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ με το… «τελειώστε τους»!

Ή είναι;

Παραδείγματος χάριν!