131114 ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Ε, όχι και «σοκ»!

Είπαμε πως τα Μέσα φροντίζουν να μεγαλοποιούν λίγο τα πράγματα, καταλαβαίνουμε πως έχουν ανάγκη από τίτλους που θα τους φέρουν πελατεία, μερικές φορές όμως το παρακάνουν.

Διαβάζω στο ΒΗΜΑ, προχθές την Τρίτη:

Μετρό «σοκ» για χιλιάδες επαγγελματίες που δεν αποδίδουν ΦΠΑ.

Έτσι όπως το ακούτε τι φαντάζεστε ότι θα είναι αυτό το μέτρο; Όσοι έχουν διαβάσει την είδηση να κατεβάσουν τα χέρια.

Αφήστε, θα σας το πω εγώ. Φαντάστηκα πως κάτι τρομερό θα τους περιμένει, ίσως να φυλακίζονται, ίσως να τους κλείνουν το μαγαζί, ίσως…

Τίποτε απ’ όλα αυτά.

Απλώς το υπουργείο θα τους βάζει σε μια μαύρη λίστα και η εφορία δεν θα αναγνωρίζει ως δαπάνες τα τιμολόγια που θα εκδίδουν στους πελάτες τους.

Δεν ξέρω πολλά από φορολογικά, όμως αυτή η «ποινή» δεν μου φαίνεται και τόσο τρομερή ώστε να αποκαλείται «σοκ».

Τι θα έπρεπε να γίνει δηλαδή; Ποια άλλου είδους τιμωρία θα ήταν ελαφρύτερη; Μη μου πείτε ότι έπρεπε να τους πει και μπράβο!

Αφήστε που, όπως συμβαίνει συνήθως, η ουσία κρύβεται στο «παραθυράκι». Για να μπουν στη μαύρη λίστα οι επιχειρήσεις θα πρέπει να μην έχουν αποδώσει ΦΠΑ για δύο συνεχόμενες περιόδους.

Το πιάσατε το… συνεχόμενες;

Αν κάποιος δηλαδή υποβάλλει δήλωση «μία-μία», όπως λέγαμε για τις υπηρεσίες στο στρατό, κανένα πρόβλημα.

Αν όμως κάποιος άλλος το κάνει μόνο δυο φορές, αλλά συνεχόμενες, τότε τον περιμένει το… σοκ.

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εμένα πάντως μου αρέσει που γίνεται μια προσπάθεια να νοικοκυρευτεί το πράγμα. Ακούω για ηλεκτρονικά αρχεία, ακούω για διασταύρωση στοιχείων, ακούω για συνεχείς ελέγχους που θα εντοπίζουν παράνομες συναλλαγές και χαίρομαι.

Το άλλο πουλάκι:

Θα σας πω μια ιστορία.

Πριν από μερικά χρόνια, ένας δραμινός φοιτητής, που σπούδαζε στο εξωτερικό, θα ερχόταν, μαζί με κάποιον φίλο συμφοιτητή του, για λίγες μέρες διακοπών στη Δράμα, από τη χώρα όπου βρίσκεται το πανεπιστήμιό τους.

Οι γονείς του παιδιού, όπως ήταν φυσικό, πήγαν να τους πάρουν από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.

Η πτήση είχε καθυστέρηση και, επειδή η ώρα ήταν περασμένη, οι γονείς πρότειναν να διανυκτερεύσουν όλοι μαζί στη Θεσσαλονίκη και την επομένη να έρθουν στη Δράμα.

Πηγαίνουν, λοιπόν, στο κέντρο της πόλης, σε ένα ωραιότατο διαμέρισμα με θέα της θάλασσα, το ανοίγουν και κοιμούνται εκεί.

Ο φιλοξενούμενος φοιτητής ρώτησε τον φίλο του τίνος είναι το σπίτι και εκείνος του απάντησε «του πατέρα μου».

Την άλλη μέρα σηκώθηκαν, έκαναν κάποια ψώνια από την αγορά της Θεσσαλονίκης και, επειδή μεσημέριαζε έφυγαν όχι για τη Δράμα, αλλά για την Καβάλα, όπου έφαγαν σε μια παραλιακή ταβέρνα του Παλιού. Αφού όμως «βάρυναν» λίγο, ο πατέρας πρότεινε να μείνουν εκεί, να κάνουν το απόγευμα και το μπάνιο τους και να φύγουν το βράδυ.

Πράγματι, πήγαν σε ένα ωραιότατο επίσης σπίτι, με θέα τη θάλασσα, το άνοιξαν, κοιμήθηκαν το μεσημέρι και στη συνέχεια ακολούθησαν το πρόγραμμα που είχαν σχεδιάσει.

Ο φιλοξενούμενος ξαναρώτησε τίνος είναι αυτό το σπίτι, για να πάρει την ίδια απάντηση: «του πατέρα μου».

Τέλος, το βράδυ, έφτασαν και στο σπίτι της Δράμας, το οποίο, βλέποντάς το ο φιλοξενούμενος φοιτητής έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Ίδια ερώτηση ίδια απάντηση.

Τότε όμως δεν άντεξε και ξαναρώτησε: καλά, τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;

«Έχει ένα μαγαζί στην αγορά», απάντησε ο φίλος και… έστειλε τον συμφοιτητή του, αλλά κι εμάς που ακούσαμε την ιστορία από τα υπερήφανα χείλη του.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Έχει δίδαγμα η ιστορία;

Όχι! Το δίδαγμα μας το δίνει η ζωή.

Που, αν πριν από μερικά χρόνια έλεγες ότι οι έμποροι της Δράμας θα κλείσουν τα μαγαζιά τους και θα διαδηλώσουν μέσα στην πόλη, θα σε περνούσαν για τρελό.

Τώρα φτάσαμε στο… σοκ.

Το λέμε και πάλι για να το χωνέψουμε, διότι ξεχνάμε, φίλοι μου στις κουβέντες μας τι είναι ο ΦΠΑ.

Νομίζουμε ότι είναι ένας φόρος που η κακιά πολιτεία βάζει στους εμπόρους για να τους τιμωρήσει.

Λάθος!

Ο ΦΠΑ είναι φόρος που πληρώνει ο καταναλωτής. Ο έμπορος είναι απλώς ο διαμεσολαβητής. Τον εισπράττει για λογαριασμό του κράτους, εκμεταλλεύεται για λίγο τα χρήματα και τα αποδίδει μετά στην εφορία.

Δεν είναι, λοιπόν, δικά του χρήματα, όπως οι λογαριασμοί του μαγαζιού, το ΤΕΒΕ ή ο μισθός του υπαλλήλου, ώστε ένα δικαιολογηθεί πως δεν μάζεψε λεφτά για να πάει να τα πληρώσει.

Τα λεφτά του ΦΠΑ τα έχει βάλει προ πολλού στο ταμείο του.

Αν κόβει αποδείξεις, έτσι; Αν δεν κόβει, πάλι τα έχει βάλει, όμως, παρά του ότι το κέρδος του είναι τεράστιο, δεν είναι υποχρεωμένος να τα αποδώσει στην εφορία.

Μπορεί να τα βάλει σε μιαν άκρη ώστε, αν γίνουν αρκετά, να αγοράσει ένα διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη, ή ένα σπίτι στο Παλιό ή οτιδήποτε άλλο του κάνει κέφι.

Άκου… «σοκ»!

Σιγά το μέτρο!