150515 ΑΣΤΟΧΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Τα μέτρα και οι συνέπειές τους.

Είναι, τελικά πολύ δύσκολο να υπολογίσει κανείς ποιες θα είναι οι συνέπειες από την επιβολή ενός μέτρου.

Εννοώ οι πραγματικές συνέπειες. Γι’ αυτό μάλιστα το ρήμα που ίσως ταιριάζει περισσότερο δεν είναι το «υπολογίσει», αλλά το «φανταστεί».

Άλλο θέλεις να πετύχεις, άλλο σου προκύπτει.

Στο μεταξύ, βλέποντας την αστοχία, πας να κάνεις διορθωτικές κινήσεις και σου βγαίνουν άλλα απρόβλεπτα στη μέση.

Τώρα, αν όλα αυτά ισχύουν γενικώς, φανταστείτε τι γίνεται στη χώρα μας, όπου η λέξη σχεδιασμός είναι άγνωστη ή τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε αποφάσεις που λαμβάνονται στο πόδι.

Για να αντιληφθείτε τι ακριβώς σημαίνει προετοιμασία και σχεδιασμός σ’ αυτό τον τόπο θα σας θυμίσω ένα μικρό απόσπασμα από συνέντευξη παλαιού ποδοσφαιριστή. Οι μεγαλύτεροι θα καταλάβουν πολύ καλά τι εννοώ:

«Έρχεται ο Καψής και μου λέει “βάρα το εσύ, ρε Κούη, και μπορεί να μπει και γκολ”. Πράγματι, το βάρεσα και μπήκε».

Ήταν 15 Οκτωβρίου του 1980 και η Εθνική Ελλάδος αντιμετώπιζε την Εθνική Δανίας μέσα στην Κοπεγχάγη.

Στο 6΄ του δευτέρου ημιχρόνου κερδίζουμε φάουλ έξω από την περιοχή. Όλοι, και ο Γιάννης Διακογιάννης, περιμένουμε πως θα το εκτελέσει ο σπεσιαλίστας Δεληκάρης.

Όμως, χάρη στον «ελληνικό σχεδιασμό», έγινε αυτό που σας περιέγραψα προηγουμένως.

(Μη φανταστείτε ότι έχω τη μνήμη του… Εγκυκλοπαιδειάκια! Ας είναι καλά το διαδίκτυο. Εγώ απλώς θυμόμουν την ιστορική ατάκα του Κούη, η οποία είχε αφήσει εποχή στις συζητήσεις μας τον καιρό εκείνο. Και φυσικά είχε προκαλέσει απερίγραπτα γέλια για τον τρόπο λειτουργίας μιας ομάδας που διεκδικούσε προκρίσεις.)

Το πρόβλημα με τους ελληνικούς σχεδιασμούς όμως δεν είναι ούτε τόσο απλό όσο φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Διότι, στο παράδειγμα μας ας πούμε, υπήρχε ένας ξεκάθαρος στόχος. Να βάλουμε γκολ. Σε άλλες περιπτώσεις, ο στόχος δεν είναι καθόλου ξεκάθαρος κι έτσι το πράγμα μπερδεύεται ακόμη περισσότερο.

Το άλλο πουλάκι:

Τι ακριβώς θέλουμε;

Να πάψουν οι οδηγοί να οδηγούν με υπερβολική ταχύτητα και να σώσουμε ζωές, ή να μαζέψουμε κάποια πρόστιμα;

Δεν είναι ξεκάθαρο. Κι έτσι ο κάθε τροχονόμος αυτοσχεδιάζει ανάλογα με την περίπτωση. Για την ίδια ακριβώς παράβαση άλλος πληρώνει τεράστιο πρόστιμο και χάνει για μέρες το δίπλωμά του και άλλος τη βγάζει με 20 ευρώ!

Το πράγμα γίνεται ακόμη πιο εμφανές, όταν δούμε την γνωστή περίπτωση «σχεδιασμού» με τις τιμές στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Πήγαν να μαζέψουν περισσότερα λεφτά από τους φόρους και την πάτησαν γιατί ο κόσμος άρχισε να καίει παντζούρια, σαγιονάρες, εφημερίδες και οτιδήποτε άλλο εκτός από πετρέλαιο.

(Τις σαγιονάρες τις θυμήθηκα, γιατί ήταν το αγαπημένο καύσιμο κάποιων θαλαμοφυλάκων στο στρατό, όταν βαριόταν να βγουν νυχτιάτικα στο κρύο και να φέρουν ξύλα. Διατηρούσαν λοιπόν τη φωτιά στη σόμπα καίγοντας τις σαγιονάρες συγκεκριμένων στρατιωτών. Τότε δεν ξέραμε ακόμη τι είναι το μπούλινγκ, άρα δεν μπορούσαμε να το κάνουμε ούτε να το… πάθουμε.)

Κάτι αντίστοιχο με το πετρέλαιο μαθαίνω πως έγινε και με τον «σχεδιασμό» σχετικά με τα περίφημα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού.

Κι εκεί ο στόχος ήταν πολύ θολός. Τι θέλαμε; Να φορολογηθούν οι ιδιοκτήτες τους, ώστε να υπάρξει πιο «δίκαιο» σύστημα, ή να πάψουν να κυκλοφορούν μ’ αυτά τα θηριώδη οχήματα, «προκαλώντας» τους υπόλοιπους πολίτες;

Θυμάμαι, τη διαμαρτυρία φίλου ο οποίος μου έλεγε χαρακτηριστικά:

«Τι, δηλαδή, επειδή έχουμε δύο αυτοκίνητα των 2500 κυβικών πρέπει να μας πάρει το κεφάλι; Τι θέλει, να βγάλουμε στο δρόμο τις οικογένειές μας με αυτοκινητάκια και να τις σκοτώσουμε;»

Δεν του απάντησα. Τι να του πω, ότι κι εμείς έχουμε οικογένειες, αλλά ούτε τα δυο αυτοκίνητα μαζί φτάνουν τα 2500 κυβικά; Τι είμαστε; Υποψήφιοι δολοφόνοι των παιδιών μας;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ο ένας στόχος επιτεύχθηκε!

Τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού εξαφανίστηκαν από τους δρόμους, αφού, μετά από συνεχείς αποσύρσεις, φτάσαμε να κυκλοφορούν μόνο 83.000 περίπου τέτοια οχήματα.

Φανταστείτε ότι μόνο πέρσι κατατέθηκαν 38.000 πινακίδες αυτής της κατηγορίας.

Όσο για τις αγορές; Ενώ το 2009 είχαν πουληθεί 12.238 αυτοκίνητα άνω των 2000 κυβικών, οι περσινές πωλήσεις έπεσαν στα 656 αυτοκίνητα, ποσοστιαία μείωση της τάξης του 95%!

Τι κάναμε δηλαδή; Πήγαμε να φορολογήσουμε τους «έχοντες» και απλώς τους μετατρέψαμε σε «μη έχοντες».

Αυτός όμως ήταν ο ένας στόχος. Τι γίνεται με τα έσοδα;

Εδώ, προκειμένου να μην την πατήσουν με τις επιπλέον αποσύρσεις, σκέφτονται να κάνουν μια «πονηριά». Η αύξηση του συντελεστή τεκμηρίου για οχήματα άνω των 2500 κυβικών από το 10% στο 13% θα έχει μάλλον… αναδρομική ισχύ. Θα ισχύσει και για εκείνους που είχαν τέτοια αυτοκίνητα μέσα στο 2014, αφού για το μέλλον προβλέπεται πως θα αποσυρθούν και αυτά τα λίγα που απέμειναν.

Πάνε να αυξήσουν τον συντελεστή και χάνουν έσοδα από τα τέλη κυκλοφορίας και ταξινόμησης, από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα και τον ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να έχουμε χασούρα αντί για κέρδος.

Ξέρω τι θα μου πείτε. Καλά, εσύ ενδιαφέρεσαι για τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων με κινητήρες πάνω από 2000 ή 25000 κυβικά;

Καθόλου! Βλέπω όμως πως και το σύνθημα «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» δεν γίνεται εύκολα πράξη, αφού η πλουτοκρατία σήμερα είναι, αύριο δεν είναι.

Μήπως, άμα τους παίρναμε λίγο με το μαλακό…

Φόρο στα ακίνητα, που δεν αποσύρονται εύκολα!