150526 ΜΕΓΑΦΩΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Η μάστιγα του καλοκαιριού.

Καλό και άγιο το ευλογημένο το καλοκαιράκι, έχει όμως κι αυτό τα προβλήματά του –και δεν μιλώ για την ζέστη ή τα διάφορα ζουζούνια που σε κυνηγούν όπου κι αν βρεθείς.

Η μάστιγα του καλοκαιριού είναι ο θόρυβος, η φασαρία και σ’ αυτό συντελούμε όλοι μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Ο λόγος; Η εσφαλμένη εντύπωση πως αυτό που προέχει για μας θα πρέπει να προέχει και για τους άλλους.

Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο χρόνος είναι μια καθαρά υποκειμενική υπόθεση.

Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Όταν για κάποιους είναι «χαράματα», για κάποιους άλλους έχει μεσημεριάσει. Κι όταν ορισμένοι κοιμούνται του καλού καιρού (ή προσπαθούν απελπισμένα να το κάνουν) υπάρχουν άλλοι που ετοιμάζονται για τη βραδινή τους έξοδο.

Αυτό είναι το ένα. Το άλλο έχει να κάνει και με τη διαστολή του χρόνου. Τα «πέντε λεπτάκια» για κάποιον που βγήκε πρωί πρωί να κουρέψει το γκαζόν μοιάζουν μια αιωνιότητα για τους γείτονες που υποφέρουν από την μηχανή του κουρέματος. Το ίδιο ισχύει και με τον μάστορα που θα ανοίξει (μόνο) δυο τρύπες στον τοίχο μεσημεριάτικα.

Γενικώς, για άλλη μια φορά κυριαρχεί η πατροπαράδοτη έλλειψη μέτρου, στον τόπο που υποτίθεται ότι γέννησε αυτή την έννοια.

Φυσικά σε συνδυασμό με την έλλειψη λογικής. Διαβάζω, για παράδειγμα, ότι ενώ τα κέντρα διασκέδασης είναι υποχρεωμένα να έχουν ηχομόνωση, δεν ισχύει το ίδιο για τις καφετέριες, οι οποίες λειτουργούν ως… κέντρα διασκέδασης.

Πας πρωί πρωί να απολαύσεις τον καφέ σου και να συζητήσεις με κάποιον φίλο και σου βάζουν από τα ηχεία μια χορευτική μουσική στο τέρμα, λες και ξέμεινες αποβραδίς σε κάποιο κλαμπ.

Τους κάνεις παρατήρηση και σε αποστομώνουν λέγοντας πως «αν το χαμηλώσουμε θα σας ενοχλεί η μουσική που θα ακούγεται από δίπλα».

Δίκιο έχουν! Τι μπορείς να πεις μετά;

Πρέπει να μάθεις να ζεις με την ηχορύπανση, αν θέλεις να μην τρελαθείς. Το κακό όμως είναι πως, ζώντας μαζί της, τρελαίνεσαι σιγά σιγά, όπως δείχνουν ένα σωρό έρευνες που πραγματοποιούνται σε… προηγμένες χώρες.

Το άλλο πουλάκι:

Ώρες κοινής φασαρίας!

Να άλλη μια τεράστια παρεξήγηση που συμβαίνει στη χώρα μας. Επειδή έχουν καθοριστεί κάποιες ώρες κοινής ησυχίας -που δεν τηρούνται. αλλά αυτό είναι άλλο θέμα- έχουμε καταλήξεις στο «αυτονόητο» συμπέρασμα πως όλες οι υπόλοιπες είναι ώρες… κοινής φασαρίας.

Από το μηχανάκι χωρίς εξάτμιση και τον μικροπωλητή με τα μεγάφωνα, μέχρι τον εκπρόσωπο του πολιτιστικού συλλόγου που διαλαλεί τον χορό τους, όλοι θεωρούν πως έχουν δικαίωμα να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με πολλά ντεσιμπέλ.

Ε, μια φορά το χρόνο κάνει χορό ο σύλλογος, δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα η διαφήμισή του με τα μεγάφωνα, σκέφτεται ο άλλος. Που δεν σκέφτεται όμως πόσοι ακριβώς είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι που διοργανώνουν από μια φορά τον δικό τους χορό με τα δικά τους μεγάφωνα.

Τα οποία, ίσως σε κάποια παλαιότερη εποχή να είχαν κάποιο νόημα. Σήμερα όμως, που στην περιοχή μας εκπέμπουν δεκάδες ραδιόφωνα και τηλεοπτικοί σταθμοί, που κυκλοφορούν τόσες εφημερίδες, που υπάρχει το διαδίκτυο με όλα του τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ποιος περιμένει να ενημερωθεί από το μεγάφωνο που θα περάσει κάτω από το σπίτι του για να του ταράξει τα νεύρα;

Αφήστε που κάποιοι έχουν μείνει ακόμη στη ντουντούκα του ΕΑΜ.

Και που, όταν έχουν μια εκδήλωση στην πλατεία (και γιατί παρακαλώ στην πλατεία και όχι κάπου αλλού;) θα πρέπει όλη η πόλη να ακούει από το πρωί στο τέρμα τις μουσικές που προετοιμάζουν το κλίμα.

Είπαμε όμως, όταν δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας, θεωρείται ώρα κοινής φασαρίας. Και αυτό που για κάποιους είναι χωρίς νόημα, για άλλους θεωρείται σημαντικό. Σε βαθμό που να ταράξουν τα νεύρα όλων των υπολοίπων.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να φύγετε, να πάτε αλλού.

Θυμόσαστε τη γνωστή διαφήμιση. Μόνο που φαίνεται να ισχύει από την ανάποδη. Όλοι όσοι δημιουργούν φασαρία και ηχορύπανση φαίνεται να λένε στους υπόλοιπους «άμα ενοχλείστε, να φύγετε». Και στο τέλος αυτό γίνεται.

Κλείνονται όλοι μέσα, βάζοντας το κλιματιστικό να δουλεύει στο φουλ και να ζαλίζει κι αυτό τον τελευταίο τολμηρό γείτονα, που θέλει να απολαύσει το ελληνικό καλοκαιράκι στη βεράντα του, βλέποντας το ματς στη βραδινή δροσιά. Με τον εκφωνητή στο τέρμα, για να καλύπτει και όλη τη γύρω φασαρία!

Κι έτσι ο ένας γινόμαστε η κόλαση του άλλου, δικαιώνοντας με αυτό τον ανόητο τρόπο τον Σαρτρ.

Όμως, πέρα από την πλάκα, ο θόρυβος και η ηχορύπανση είναι τεράστια προβλήματα, αφού, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έρχονται στη δεύτερη θέση, μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση, στην κατάταξη των περιβαλλοντικών κινδύνων για την υγεία.

Η έκθεση, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, σε θορύβους, προκαλεί σοβαρά προβλήματα, καρδιολογικά, βλάβες της ακοής, πονοκεφάλους και ζάλη ακόμη και μαθησιακές δυσλειτουργίες στα μικρά παιδιά.

Είναι ένα πρόβλημα στο οποίο όλοι έχουμε μικρή η μεγαλύτερη συμβολή κι όλοι δεχόμαστε τις συνέπειές του.

Εκτός αν πάρουμε τα βουνά.

Για νέο αντάρτικο!

Τι είπατε;