150501 ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Δεν αντέχω, θα μιλήσω.

Θα έχετε παρακολουθήσει, φίλοι μου, πόσο διακριτικά στεκόμαστε σε κάποια θέματα, τα οποία μπορεί να έχουν πολύ «ψωμί», δεν αποτελούν όμως την ουσία της πολιτικής.

Αφήνουμε (με μια δόση γενναιοδωρίας) να τα χειριστούν το φέισμπουκ, το τουίτερ και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτό που συμβαίνει όμως στον -με τη γενική έννοια- δημοσιογραφικό κόσμο είναι έξω από κάθε λογική.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, προσπαθούν να μας πείσουν πως για την αναποτελεσματικότητα  (τι πιο ευγενικό να βρω;) της κυβέρνησης φταίνε οι… κακοί δημοσιογράφοι που τη χτυπούν.

Το ακούσαμε μέχρι και από τον Λαζόπουλο, αυτό το τέρας αντικειμενικότητας και ευθυκρισίας, ότι κάποια Μέσα κάνουν ανοιχτό πόλεμο στην κυβέρνηση, επειδή…

Αλήθεια, γιατί επιτίθενται όλοι με τέτοια μανία στην κυβέρνηση, σε βαθμό μάλιστα που κατάφεραν… να «φάνε» και τον Γιάννη Βαρουφάκη;

Μήπως επειδή η κυβέρνηση τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα και αυτά αντιδρούν χρησιμοποιώντας τα Μέσα που ελέγχουν;

Μήπως επειδή η κυβέρνηση προχωρά σε συμφωνία με τους δανειστές, χωρίς άλλα μνημόνια, και κάποιοι εδώ έχουν αντιρρήσεις;

Μήπως, για να το εξειδικεύσουμε, υπάρχουν κάποιοι που θέλουν λεφτά κι όχι αξιοπρέπεια και μάλιστα τη συγκεκριμένη του Βαρουφάκη;

Επειδή ο ίδιος δεν μπόρεσα να δώσω απαντήσεις, κατάφυγα στα επιχειρήματα επίσημων «αριστερών» Μέσων. Διαβάζω από το άρθρο «πώς η διαπλοκή κατασκευάζει “ειδήσεις” εναντίον της κυβέρνησης, μέσω facebook», του Χριστόφορου Βερναδάκη, που δημοσιεύτηκε σε διάφορα σάιτ:

«Το επικοινωνιακό επιτελείο των κομμάτων της διαπλοκής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) γνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί αναλλοίωτο το ηθικό του πλεονέκτημα έναντι του παλιού συστήματος εξουσίας. Αυτό προκύπτει από τις ειδικές ποιοτικές έρευνες που διενεργούν τον τελευταίο μήνα διάφορα πολιτικά και οικονομικά κέντρα».

Και τις οποίες, σημειώνω εγώ, κοινοποιούν τα κέντρα αυτά όχι στον καθένα, παρά στους δημοσιογράφους και τα Μέσα της «αριστεράς» κι έτσι τις μαθαίνει και ο Χρ. Βερναρδάκης.

Το άλλο πουλάκι:

Το ωραίο είναι παρακάτω:

«Ο μηχανισμός παραγωγής και κυκλοφορίας της “είδησης” είναι συγκεκριμένος και πολύ απλός. Υπάρχει ένα κέντρο που “συγγράφει την είδηση” και κατόπιν την προωθεί σε μια πλειάδα sites στο διαδίκτυο, τα οποία την αναπαράγουν αυτολεξεί».

Ξέρετε τι είδους παραδείγματα τέτοιων κατασκευασμένων ειδήσεων μας δίνει ο αρθρογράφος; Πριν σας τα αναφέρω σκεφθείτε και πάλι τον μηχανισμό. Κάποιο κέντρο (που «υπάρχει» αλλά δεν μας το λέει ποιο είναι) τα συγγράφει και μετά τα προωθεί, έτσι απλά, σε μια πλειάδα sites στο διαδίκτυο.

Ακούστε μερικές τέτοιες ειδήσεις.

«Η προσπάθεια αυτή (σ.σ.: αποδόμησης του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ) είναι μελετημένη και πολύ καλά σχεδιασμένη. Χρησιμοποιεί κατασκευασμένα ή ανύπαρκτα ή απολύτως γελοία στοιχεία, αλλά και υπαρκτά ενδεχομένως “θέματα” τριτεύουσας σημασίας».

Προσέξατε το δημοσιογραφικό (ας βάλω κι εγώ εισαγωγικά) προσέξτε, λοιπόν, το… «δημοσιογραφικό» τσουβάλιασμα; Από τα ανύπαρκτα θέματα, φτάσαμε στα υπαρκτά, τα οποία όμως είναι «τριτεύουσας σημασίας».

Ποιος θα το πει και θα το κρίνει αυτό; Δείτε στη συνέχεια κάποια τέτοια θέματα και το συζητάμε.

«Στο πλαίσιο αυτό εμφανίστηκαν το προηγούμενο διάστημα “θέματα” όπως η “συμβία του Παρασκευόπουλου”, τα “συμφωνητικά και οι συνεργάτες του κ. Κατρούγκαλου”, το “υπενοικιαζόμενο σπίτι” της γυναίκας του Βαρουφάκη, η νοσηλεία της Βαλαβάνη σε ιδιωτικό νοσοκομείο, το “λάστιχο στην Αιδηψό”, οι “συγγενείς που διορίστηκαν” και πάει λέγοντας.

Πάλι τσουβάλιασμα. Τι από τα παραπάνω είναι, κατά τον αρθρογράφο, κατασκευασμένο, ανύπαρκτο, γελοίο, ή υπαρκτό αλλά τριτεύουσας σημασίας;

Σημείωση: Εδώ πάει αυτό που σας είπαμε στην αρχή. Όπως θα έχετε προσέξει, εμείς ελάχιστα έως καθόλου ασχοληθήκαμε με αυτά τα ζητήματα, όμως αυτό δεν έχει και τόση σημασία για τη συζήτησή μας.

Σημασία έχει ότι ένα μεγάλο τμήμα της «αριστεράς», μαζί με τον αρθρογράφο υποστηρίζουν πως υπάρχει κάποιο κέντρο, το οποίο συνέγραψε και μετά διοχέτευσε σε μια πλειάδα sites το «λάστιχο στην Αιδηψό», προκειμένου να μειώσει το ηθικό πλεονέκτημα που διατηρεί αναλλοίωτο ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχουν δείξει ειδικές ποιοτικές έρευνες, διάφορων πολιτικών και οικονομικών κέντρων.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πιάσε τ’ αβγό και κούρευ’ το!

Θα ολοκληρώσω, που λένε και στα κανάλια, με την αποκάλυψη του στόχου. Το σχέδιο είναι (διαβάζω) «να παρεισφρύσει και να νομιμοποιηθεί από εκατοντάδες δρόμους και δρομάκια η ιδέα ότι “και ο ΣΥΡΙΖΑ ίδιος είναι” […]. Η επιχείρηση αυτή είναι μακράς πνοής και στόχευσης. Δεν σκοπεύει δηλαδή να πλήξει απλώς έναν υπουργό ή ένα στέλεχος, αλλά να εργαλειοποιήσει τον υπουργό αυτόν ή το στέλεχος στον πόλεμο φθοράς που κάνει».

Συμπέρασμα: Μην χτυπάτε τους υπουργούς και τα στελέχη, γιατί έτσι χτυπάτε τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα (διπλό τόλουπ)  υπονομεύετε τη διαπραγμάτευση, επομένως (τριπλό άξελ) είστε… γερμανοτσολιάδες!

Αφήστε ασχολίαστο το «είδες πώς χτυπάω εγώ, ρε μαλάκα!» που είπε ο Βούτσης σε άλλον υπουργό μέσα στη Βουλή.

Αυτό άλλωστε κάνουμε κι εμείς, μένουμε άφωνοι.

Θα κλείσουμε όμως με ένα άλλο δείγμα αντικειμενικής και, κυρίως, «αριστερής» δημοσιογραφίας, από το προπύργιο της κυβέρνησης, την ΑΥΓΗ, που τόσο μας θλίβει με το κατάντημά της.

Διαβάζουμε τον τίτλο του άρθρου της Δάφνης Σφέτσα: «Λαϊκή απαίτηση η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου».

Όχι, δεν στεκόμαστε στην κωλοτούμπα της κυβέρνησης (και της ΑΥΓΗΣ) ΚΑΙ σ’ αυτό το ζήτημα. Είναι, εν μέρει, κατανοητή. Μας τρομάζει το γεγονός ότι αυτό που έχει η αρθρογράφος στο κεφάλι της (πιθανότατα και μερικοί ακόμη σύντροφοί της) αποτελεί… «λαϊκή απαίτηση».

Ο λαός είμαι εγώ!

Παραδίδουν και μαθήματα!