150616 ΞΑΝΑΝΙΩΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Η νέα ΕΡΤ.

Αλήθεια, πώς σας φάνηκε η επανεμφάνιση της ΕΡΤ στις οθόνες και τους δέκτες σας; Ποια είναι τα πρώτα σχόλια που κάνατε ή ακούσατε και ποιες οι εντυπώσεις σας από αυτά τα, μέχρι στιγμής, δείγματα;

Ρωτάω εσάς, γιατί εγώ, λόγω τεραστίου φόρτου εργασίας, μόνο «μικρή εικόνα» μπορώ να έχω. Γι’ αυτό και περισσότερο ενημερώθηκα για την ΕΡΤ κι όχι από την ΕΡΤ.

Στέκομαι στο ενημερώθηκα, διότι εκεί, στην ενημέρωση φαίνεται πως παίζεται το παιχνίδι και γι’ αυτήν έγινε όλη η φασαρία.

Ας το δούμε κάπως ψύχραιμα. Οι εκπομπές της παλιάς ΕΡΤ και μετέπειτα της ΝΕΡΙΤ ήταν με διαφορά πιο ποιοτικές από εκείνες των ιδιωτικών καναλιών.

Τώρα, θα μου πείτε τι είναι το ποιοτικό, ποιος και με τι μέτρα το κρίνει, όμως ας μην μπούμε, σας παρακαλώ, σ’ αυτή τη συζήτηση, γιατί νομίζω πως, μετά από τόσα χρόνια, έχουμε αποκτήσει κάποιον κοινό κώδικα και συνεννοούμαστε χωρίς να χρειάζονται περιττές κουβέντες.

Το πρόβλημα με την κρατική Ραδιοτηλεόραση ήταν αλλού και νομίζω ότι εκεί θα παιχτεί και πάλι το στοίχημα.

Πρώτον στον έλεγχο της ενημέρωσης από την εκάστοτε κυβέρνηση και δεύτερον στην οικονομική διαχείριση, το κόστος των παραγωγών. Το οποίο είναι αδικαιολόγητα υψηλό, όμως κι αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε.

Υψηλό σε σχέση με τι; Με αντίστοιχες εκπομπές-παραγωγές της ιδιωτικής τηλεόρασης; Με το μερίδιο θεαματικότητας-ακροαματικότητας που έχουν οι εκπομπές της ΕΡΤ;

Για να δώσουμε απάντηση, θα πρέπει να ορίσουμε τον ρόλο της κρατικής Ραδιοτηλεόρασης, τον οποίο εμείς τον έχουμε ξεκαθαρίσει, τουλάχιστον με το δικό μας σκεπτικό. Η κρατική Ραδιοτηλεόραση δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστική της ιδιωτικής, αλλά… συμπληρωματική.

Να δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα να δουν και να ακούσουν πράγματα που δεν θα βρουν στους ιδιωτικούς σταθμούς και τα κανάλια.

Βεβαίως, πάντοτε μέσα στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων που έχει, χωρίς να γίνονται σπατάλες και χωρίς να… μπαίνει μέσα συνεχώς το μαγαζί.

Το άλλο πουλάκι:

Θέλετε ένα παράδειγμα.

Μου έλεγε προχθές κάποιος φίλος πόσο χαρούμενος είναι που επαναλειτούργησε η ΕΡΤ, διότι αυτός ακούει μόνο κρατικό ραδιόφωνο. Το πρώτο που τον ρώτησα ήταν αν του έλειψαν οι εκπομπές που ακούει όσο καιρό είχαμε τη ΝΕΡΙΤ. Προφανώς όχι, διότι, όπως μου είπε δεν ακούει ειδήσεις, παρά μόνο μουσικές εκπομπές.

Έπειτα τον ρώτησα αν του έλειψαν κάποιες από τις υπόλοιπες «δομές», όπως για παράδειγμα ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Καβάλας.

Δηλαδή είναι άλλο πράγμα να σου λείπει η ΕΡΤ και εντελώς άλλο να σου λείπει η ΕΡΤ «με όλες τις δομές της», για παράδειγμα τους 19 περιφερειακούς σταθμούς, τους οποίους δεν ξέρω πόσοι ακούν και οι οποίοι μεταδίδουν, την περισσότερη ώρα, το κεντρικό πρόγραμμα.

Ωστόσο, απασχολούν προσωπικό και έχουν και πολλά λειτουργικά έξοδα.

Δεν ξέρω αν κατάλαβε ο φίλος, ελπίζω όμως εσείς να καταλάβετε τι εννοώ. Το πρόβλημα με την παλιά ΕΡΤ ήταν πως, παρόλο που λεγόταν δημόσια, λειτουργούσε σαν μαγαζί όχι μόνο της εκάστοτε κυβέρνησης, των υπουργών και των διοικητικών της, αλλά και των συνδικαλιστών, στο βαθμό που μπορούσαν να πιέζουν και να πετυχαίνουν πράγματα. Θυμηθείτε πόσους μήνες «κλειστή» ήταν η ΕΡΤ, πριν από το «μαύρο», λόγω συνεχών… κινητοποιήσεων.

Τώρα, λοιπόν, έχουμε τη νέα ΕΡΤ που πρέπει να κερδίσει ένα στοίχημα. Ποιο είναι αυτό; Να μη γίνει παλιά. Κι εδώ είναι που τα πρώτα δείγματα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά. Μιλήσαμε και προχθές για τις διεκδικήσεις προσλήψεων δικών μας παιδιών», έστω και υπό το πρόσχημα της… ηθικής αποκατάστασης συγγενών των «θυμάτων του μαύρου».

Το άλλο σημείο είναι η ενημέρωση. Κι εδώ τα πράγματα δεν πάνε όπως θα τα περιμέναμε. (Μάλλον, ακριβώς όπως τα περιμέναμε πάνε, γι’ αυτό και δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι). Για να μην λέτε πως μιλάμε με προκατάληψη, θα σας διαβάσουμε απόσπασμα από το σχόλιο του Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή» του Σαββάτου, που κάθε άλλο παρά εχθρικά προσκείμενο στην κυβέρνηση μπορεί να τον πει κάποιος.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δείχνει να ανησυχεί κι αυτός.

«Τα όμορφα στοιχήματα εύκολα καίγονται. Από το στοίχημα να αποκτήσουμε επιτέλους μια δημόσια τηλεόραση που να τιμά μέχρι κεραίας το χαρακτηρισμό της και τις συνταγματικές επιταγές κρίνονται πολλά. Πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι διατεθειμένοι να αντιληφθούν όσοι, για δικούς τους λόγους, θα επιλέξουν να εμφανιστούν συριζικότεροι του ΣΥΡΙΖΑ».

Ωραία με τα λέει ακούστε όμως πώς καταλήγει σ αυτό που μόλις σας διάβασα: «Οι πρώτες ώρες της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ […] τα είχαν όλα αυτά. Ειδικά η μέχρι τώρα παρουσία κυβερνητικών στελεχών έδωσε την εντύπωση μιας αποπληρούμενης οφειλής, αν όχι μιας μικρής ρεβάνς».

Αυτή την αίσθηση αποκομίσαμε κι εμείς από τα λίγα που είδαμε και ακούσαμε αυτές τις μέρες. Ας ελπίσουμε ότι είναι ο ενθουσιασμός της νέας αρχής, η αίσθηση της δικαίωσης ενός αγώνα που μπορούν προσωρινά να τα δικαιολογήσουν όλα αυτά.

Θα κλείσουμε με την πρόταση του Παντελή Μπουκάλα: «Για να κερδηθεί το στοίχημα, η δημόσια τηλεόραση οφείλει να κόψει τον πνιγηρό ομφάλιο λώρο που την έδενε με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, καταντώντας την άθυρμα στα χέρια και των τρίτης διαλογής στελεχών του, που διόριζαν ή απαιτούσαν προβολή. Οφείλει επίσης όχι απλώς να ανέχεται την κριτική αλλά να την επιζητεί. Φυσικά, λοιπόν, και έχει το δικαίωμα της επίκρισης η Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι η δημοκρατία. Αν έλεγε κι ένα «συγνώμη», ακόμα καλύτερα. Για την ίδια».

Τι άλλο να προσθέσει κανείς;

Καλωσόρισμα.