150618 ΔΩΡΕΑΝ

Το ένα πουλάκι:

Τι είδηση κι αυτή!

Πρώτα, βέβαια, πρέπει να τη διασταυρώσουμε, αλλά νομίζω πως αρκεί το γεγονός ότι τη διάβασα σε ένα πολύ καλό δημοσιογραφικό σάιτ. Υποθέτω ότι τη διασταύρωση την έκαναν αυτοί, πριν από εμάς για εμάς.

(Αφήστε που είναι και αριστερών προδιαγραφών, οπότε ένας λόγος παραπάνω.)

Δεν θα σας την πω όμως όπως ακριβώς τη διάβασα. Εκεί είναι όλο το γούστο. Διότι, πολλές φορές, όλη η γοητεία βρίσκεται στο «όνομα», στο ποιος είναι αυτός που κάνει ή λέει κάτι.

Διαφωνώ, όπως βλέπετε, με γνωστή διαφήμιση που υποστηρίζει ότι σημασία έχει πού κάνεις αυτό που κάνεις.

Παρεμπιπτόντως, θεωρώ τη συγκεκριμένη διαφήμιση ένα τέλειο πρότυπο για τα παιδιά μας (μιλώ σαν γέρος –το ξέρω), γιατί τους λέει πως μπορείς να κάνεις ό,τι ανοησία σου κατέβει στο κεφάλι, στο πιο ακατάλληλο σημείο. Τέτοια πρότυπα χρειαζόμαστε.

Παραβιάζει δηλαδή μια βασική αρχή που μιλάει για την «περίσταση επικοινωνίας» -δανείζομαι έναν γλωσσολογικό όρο- στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμόζει όχι μόνο το λόγο του, αλλά και τη συμπεριφορά του γενικότερα, ακόμη και το ντύσιμό του.

Εκτός αν θέλει να δείχνει αντικομφορμίστας ή απλώς παλαβός και να γίνεται στόχος ειρωνείας και επίθεσης. Τότε όμως δεν πρέπει να διαμαρτύρεται για τις επιθέσεις, αλλά να τις απολαμβάνει.

Από κάτι τέτοια ξεκίνησε και το «κίνημα της γραβάτας» και είδατε που καταντήσαμε. Να κυκλοφορούμε χωρίς γραβάτες και να είναι αυτό το μόνο στοιχείο που δείχνει τη… διαφορετικότητά μας.

Διότι η διαφορετικότητα είναι κάτι που πρέπει να γίνεται σεβαστό, άρα κι εμάς, ως διαφορετικούς, οφείλουν να μας σέβονται και να μας έχουν στα όπα, όπα.

Πώς καταλαβαίνει κανείς αυτό το όπα, όπα; Ας πούμε να μας δίνουν λεφτά χωρίς να μας ενοχλούν με περιττές ερωτήσεις τού τύπου «έχετε κανένα σχέδιο για το πώς θα μας τα επιστρέψετε;»

Ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας, στην είδηση για την οποία σας μιλούσα. Φανταστείτε μια επιχείρηση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, να παρέχει δωρεάν όλες τις υπηρεσίες και τα προϊόντα της!

Οι πελάτες κάνουν ουρά… συμπαράστασης, αφού αυτός είναι και ο στόχος του ιδιοκτήτη της επιχείρησης. Να δείξει την απελπισία του.

Το άλλο πουλάκι:

Ο άνθρωπος αγανάκτησε.

Λάλησε από τους φόρους και τις ρυθμιστικές διατάξεις. Έχει πέντε μαγαζιά σε πόλεις της Γερμανίας και της Αυστρίας και μόνο γι’ αυτό του Σάλτσμπουργκ, την τελευταία δεκαετία, έχει καταβάλει 5 εκατομμύρια σε φόρους.

Βεβαίως η… προσφορά που κάνει στους πελάτες του έχει γι’ αυτόν μεγάλο κόστος, καθότι τους υπαλλήλους τους πληρώνει κανονικά όπως και τα προϊόντα τα οποία κερνάει στον κόσμο.

Φανταστείτε σε τι αδιέξοδο έχει φτάσει για να οδηγηθεί σε μια ενέργεια σαν αυτή.

Ας κάνουμε εδώ μια στάση κι ας αναλογιστούμε αντίστοιχη αντίδραση από επιχειρηματίες της χώρας μας.

Εδώ δεν υπάρχουν υψηλοί φόροι; Εδώ δεν ισχύουν δεκάδες ρυθμιστικές διατάξεις που γονατίζουν τον επιχειρηματικό κόσμο;

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια είδαμε καναδυό απόπειρες διαμαρτυρίας, μέχρι και τα καταστήματα να κλείνουν είδαμε, όμως κι αυτά όχι όλα.

Εδώ οι διαμαρτυρίες θέλουμε να γίνονται με το αζημίωτο. Έτσι μάθαμε. Μέχρι και απεργούς που… αγωνίζονταν, ενώ ο μισθός τους έπεφτε κανονικά έχουμε δει.

Έτσι το παράδειγμα του Χέρμαν Μίλλερ για τον οποίο σας μιλάμε φαίνεται μέχρι και αστείο. Σαν να τα έχει χάσει ο άνθρωπος.

Κι όμως η αντίδρασή του δεν είναι για γέλια. Εκείνο που τρομάζει κάθε κυβέρνηση είναι…

Εντάξει, το πρώτο είναι το πολιτικό κόστος, έχετε δίκιο. Το επόμενο όμως είναι η μείωση των εσόδων του κράτους. Κάθε σοβαρή κυβέρνηση το θεωρεί σημαντικό πρόβλημα και προσπαθεί να κάνει το παν για να το λύσει.

Κάποιες, λιγότερο σοβαρές, δεν ασχολούνται σοβαρά, μόνο τρέχουν να δανειστούν για να ισοφαρίσουν τα ελλείμματα.

Κάποιες, ακόμη λιγότερο σοβαρές, ζητούν να δανείζονται χωρίς να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις έναντι των δανειστών.

Φαίνεται όμως πως στη Γερμανία και την Αυστρία η μείωση των εσόδων είναι σοβαρό θέμα και εκεί πάτησε ο επιχειρηματίας της ιστορίας μας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν σας είπαμε τι επιχειρήσεις έχει.

Το κρατήσαμε για το τέλος, θέλαμε πρώτα να αντιληφθείτε ανεπηρέαστοι το σκεπτικό του.

Τώρα ήρθε η ώρα της αποκάλυψης, την οποία θα κάνουμε με έμμεσο τρόπο. Θα σας πούμε ποιο είναι το σύνθημα αυτής του τις πρωτότυπης αντίδρασης:

«Δεν πληρώνουμε άλλους φόρους. Δωρεάν είσοδος! Δωρεάν ποτά! Δωρεάν σεξ!»

Μάλιστα, καλά το καταλάβατε. Ο άνθρωπος έχει αλυσίδα οίκων ανοχής και οι ουρές που δείχνουν τα ρεπορτάζ έξω από το κατάστημά του στο Σάλτσμπουργκ είναι μάλλον για δωρεάν ποτά!

Αλλά όχι μόνο. Ο ίδιος δήλωσε ότι το ποσό των 10.000 ευρώ το μήνα, που θα κοστίσουν οι υπηρεσίες των εκδιδόμενων γυναικών που εργάζονται στην επιχείρηση, θα το πληρώσει από την τσέπη του.

Ευτυχώς που οι Αυστριακοί είναι πολιτισμένος λαός και ξέρουν να περιμένουν ήσυχα στην ουρά. Φαντάζεστε αντίστοιχη διαμαρτυρία στη χώρα μας με δωρεάν… ποτά.

Γι’ αυτό σας λέμε καμιά φορά. Όσα κι αν τους καταλογίζουμε τους «ψυχρούς» Ευρωπαίους, έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε από αυτούς.

Ας πούμε πώς να οργανώνουμε και την αντίδρασή μας, αλλά και την ίδια τη ζωή μας.

Λέτε ποτέ να το καταφέρουμε;

Στην αναμονή!