150629 ΟΥΡΑΙΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:

Ρε, πού μπλέξαμε!

Αυτή ήταν η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση, όταν, περασμένα μεσάνυχτα, άνοιξα την τηλεόραση για να χαλαρώσω με καμιά ανοησία κι έπεσα ακριβώς επάνω στο διάγγελμα του Πρωθυπουργού.

Ρε, πού μπλέξαμε;

Μ’ αυτούς τους ανίκανους ερασιτέχνες, τους ιδεοληπτικούς, τους εκτός πραγματικότητας -θέλετε και χειρότερα;- μ’ αυτούς τους συστηματικούς ψεύτες και λαοπλάνους, που δεν έχουν καν το κουράγιο να αναλάβουν τις ευθύνες των ενεργειών τους και να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Ρε, πού μπλέξαμε;

Επειδή ίσως σας ξαφνιάζω, δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ βαρείς χαρακτηρισμούς, θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω ένα ένα τα επίθετα που ακούσατε μόλις πριν. Χωρίς αξιολογική σειρά, έτσι όπως μου ήρθαν στο μυαλό εκείνες τις πρώτες στιγμές.

Ανίκανοι και ερασιτέχνες!

Με τη «διαπραγμάτευσή» τους, πέντε μήνες τώρα, κατάφεραν να οδηγήσουν τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι την παρέλαβαν. Αυτό δεν το λέμε εμείς, το παραδέχονται ουσιαστικά οι ίδιοι, όταν φτάνουν στο σημείο να εισηγούνται μέτρα 8 δισ., τη στιγμή που προκάλεσαν (εκβίασαν) εκλογές για μέτρα σημαντικά πιο ελαφριά, εκείνα που περιγράφονταν στο περίφημο «μέιλ Χαρδούβελη».

Ανίκανοι κι ερασιτέχνες!

Διότι κατάφεραν, αντί να «αλλάξουν την Ευρώπη» να απομονώσουν τη χώρα αφήνοντάς την χωρίς ούτε έναν σύμμαχο, όχι εξαιτίας κάποιας εθνικά υπερήφανης στάσης (αυτό δεν ήταν και τόσο κακό), αλλά εξαιτίας μιας αλλοπρόσαλλης στάσης, με αντιφατικές δηλώσεις, με συνεχείς αλλαγές τακτικής, με προκλητικές και προσβλητικές δηλώσεις και συμπεριφορές, με γκάφες και άλλες γκάφες που θα διόρθωναν -υποτίθεται- τις πρώτες, με…

Ιδεοληπτικοί!

Έπρεπε να δει κανείς τα χαμόγελα ορισμένων υπουργών το βράδυ της Παρασκευής, όταν έβλεπαν πόσο κοντά στο κρυφό σχέδιό τους έχουμε φτάσει, την έξοδο από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή όμως δεν ήταν μόνο η (φανερή) επιδίωξη κάποιων συνιστωσών μέσα στην κυβέρνηση. Ήταν και η κρυφή ατζέντα όλων των υπολοίπων. Και κρατήστε στο μυαλό σας ότι το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, κανείς δεν έκανε πίσω, ακόμη κι εκείνοι που έλεγαν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή για τη χώρα.

Το άλλο πουλάκι:

Κάναμε λάθος!

Είχαμε την εντύπωση πως στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και φιλοευρωπαϊκές φωνές, πως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ανήκε σ’ αυτή την ομάδα, όμως προσπαθούσε να κρατήσει κάποια ισορροπία με τους ακραίους του κόμματός του.

Αποδείχθηκε πως δεν ήταν έτσι. Το όραμα να γίνει η χώρα μια Βενεζουέλα της Ευρώπης ανήκε σε όλους και στον ίδιο προσωπικά.

Ιδεοληπτικοί, λοιπόν!

Και για έναν άλλο λόγο. Εξακολουθούν να φαντασιώνονται πως η μοίρα τούς έχει τάξει τον υψηλό ρόλο να αλλάξουν την Ευρώπη. Και αυτό ήταν που εκόμιζαν ως «ελληνική θέση» στις συζητήσεις με τους εταίρους.

«Εμείς θα σας αλλάξουμε. Έχουμε εντολή από τον ελληνικό λαό να σας αλλάξουμε».

Τους ρώτησαν; Να τους αλλάξουν και να τους κάνουν τι; Σαν ποιον; Έχουν να δείξουν στους Ευρωπαίους κανένα αξιοζήλευτο πρότυπο -τη χώρα μας, ίσως;- ώστε να τους προϊδεάσουν περί της αλλαγής αυτής; Τώρα, τελευταία πρόσθσαν και κάτι ακόμη: Θα τους διδάξουμε δημοκρατία!

Εμείς, η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν μπορεί να εφαρμόσει έναν αντικαπνιστικό νόμο! (Τι θυμήθηκα τώρα;)

Εκτός πραγματικότητας!

Εδώ δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία. Αρκεί να θυμηθούμε τις εικόνες για το πώς επρόκειτο να συμπεριφερθούν οι αγορές, οι εταίροι και η κυρία Μέρκελ προσωπικά, στις συγκλονιστικές προτάσεις που θα εκόμιζαν ο κύριος Τσίπρας και η παρέα του.

Εκτός πραγματικότητας!

Γιατί έβλεπαν μόνο τους (δικούς τους) συγκεντρωμένους στις πλατείες κι όχι τα δισεκατομμύρια που οι ίδιοι αυτοί σήκωναν από τις τράπεζες. Διότι, ακόμη και τώρα με το δημοψήφισμα, δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν πως ο εθνικά υπερήφανος λαός θα τρέξει να στηθεί με τις ώρες στα ΑΤΜ για λίγα ευρώ, αφήνοντας ο καθένας την περηφάνια για τους υπόλοιπους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να πούμε και για τα χειρότερα;

Συστηματικοί ψεύτες και λαοπλάνοι.

Αναλογιστείτε λίγο πώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα του 4%, κατάφερε να κατακτήσει την εξουσία.

Με συνεχή ψεύδη και με υποσχέσεις που ήξεραν πολύ καλά ότι δεν ήταν δυνατόν να υλοποιήσουν. Αφήνω το «σχήμα λόγου» περί κατάργησης του μνημονίου και όλων των εφαρμοστικών νόμων.

Πού θέλετε να σταθώ; Στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»; Στην «κατάργηση του ΕΝΦΙΑ» και τη μη επιβολή άλλων φόρων; Τα αφήνω κι αυτά. Σκεφθείτε μόνο ότι ελάχιστες ώρες πριν από την… προσφυγή σε δημοψήφισμα, τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη δήλωναν πόσο κοντά στη συμφωνία είμαστε και πως η υπογραφή είναι θέμα ωρών.

Σκεφθείτε επίσης ότι ακόμη και τώρα δεν βγαίνουν να πουν ευθαρσώς στον λαό τι σημαίνει, κατ’ αυτούς, το «ναι» ή το «όχι» του δημοψηφίσματος. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα και ποιες οι δικές τους ενέργειες, στην κάθε περίπτωση.

Παραμυθιάζουν για άλλη μια φορά τους πολίτες με συνθήματα περί «εθνικής υπερηφάνειας», περί «μαθημάτων δημοκρατίας» και περί «αντίστασης στους εκβιασμούς». Χωρίς όμως να του λένε ποιες ακριβώς θα είναι οι επιπτώσεις αυτής της στάσης.

Αυτή ήταν, φίλοι μου, η «πρώτη φορά Αριστερά» για τη χώρα. Πρώτη φορά ήταν, Αριστερά καθόλου, άντε όμως να το εξηγήσεις αυτό σε ανθρώπους που κάηκαν στο χυλό και θα φυσάν και το γιαούρτι.

Καλή δύναμη!

Με λίγα λόγια.
Γιατί, αν πούμε πολλά…