160318 ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Σε καιρό κρίσης...

Από φίλο, υπάλληλο καταστήματος που ειδικεύεται στην κινητή τηλεφωνία, έμαθα για την τεράστια ουρά προεγγραφών που υπήρχε, προκειμένου κάποιοι να προμηθευτούν πρώτοι κάποιο νέο τηλέφωνο.

Μιλάμε για ένα μοντέλο με τιμή πάνω από 800 ευρώ, από τις δυνατότητες του οποίου ένας κοινός χρήστης θα αξιοποιήσει μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό. Το υπόλοιπο; Απλώς θα το πληρώσει, όπως κάνουμε με όλα τα προϊόντα νέας τεχνολογίας που αγοράζουμε.

Τι το μεμπτό υπάρχει σε όλο αυτό; Τίποτα! Όποιος έχει να πληρώνει ας κάνει ό,τι τραβάει η ψυχή του. Οι υπόλοιποι ας κάνουμε τους υπεράνω. Τι σημαίνει όμως έχω και πληρώνω; Σημαίνει απλώς μπορώ να διαθέσω το ποσόν που θα μου ζητήσουν στο ταμείο;

Όχι, βέβαια. Το ερώτημα είναι τι ποσοστό των συνολικών χρημάτων μου αποτελεί αυτό το ποσό. Με άλλα λόγια, από πού αλλού κόβω ή τι άλλο στερούμαι, προκειμένου να αποκτήσω κάτι που θα είναι αποκλειστικά για επίδειξη;

Από τον ίδιο φίλο, ας πούμε, έμαθα και κάτι άλλο. Ότι οι περισσότεροι αγοραστές αυτού του νέου μοντέλου δεν πλήρωσαν οι ίδιοι την αγορά τους. Ήταν «με τα λεφτά των άλλων», συνήθως δώρο από κάποιο πολύ αγαπημένο πρόσωπο.

Πώς το κατάλαβε ότι ήταν πολύ αγαπημένο; Από την αξία του δώρου. Αφού έτσι πάνε αυτά τα πράγματα. Όσο περισσότερο αγαπάμε κάποιον (μην πάει ο νους σας στο πονηρό, ας πούμε… το παιδί μας), τόσο πιο ακριβά δώρα τού κάνουμε.

Αυτό, με τη σειρά του, θεωρεί ότι το αγαπούν πιο πολύ εκείνοι που του αγοράζουν τα ακριβότερα πράγματα. Και όχι μόνο τους ανταποδίδει την αγάπη αυτή, αλλά και τους επιτρέπει να την εκφράζουν συχνότερα, ζητώντας όλο και περισσότερα, όλο και πιο ακριβά δώρα.

Πού πάει όλο αυτό το πράγμα; Είπαμε. Για ένα σωρό ανθρώπους, δυστυχώς και για πάρα πολλά παιδιά, είσαι… ό,τι τηλέφωνο κρατάς. Ακόμη κι αν δεν έχεις πέντε ευρώ να του βάλεις μια κάρτα, ώστε να μπορείς να τηλεφωνήσεις, αν χρειαστεί ανάγκη.

Το άλλο πουλάκι:

Πού χρησιμοποιούνται τα τηλέφωνα.

Από τη στιγμή που έγιναν αντικείμενα ευρείας χρήσης, τα περίφημα «έξυπνα» (πόσο έξυπνα;) τηλέφωνα πιστεύω ότι χρησιμοποιούνται για να ζούμε μέσα από αυτά. Μια εικονική ζωή που αποτελεί υποκατάστατο της αληθινής.

Πάρτε για παράδειγμα ένα κοινωνικό γεγονός, ας πούμε μια συναυλία. Την καλύτερη στιγμή, τότε που η συναυλία φτάνει στο απόγειό της, θα εμφανιστούν μπροστά σου ένα σωρό μικρές οθόνες. Οι κάτοχοί τους θα πάψουν να «βιώνουν» τη συναυλία, αλλά θα την παρακολουθούν μέσα από το κινητό τους τηλέφωνο.

Στόχος; Να μπορέσουν να… αποδείξουν σε κάποιους άλλους ότι ήταν κι αυτοί εκεί, ότι έζησαν την εμπειρία. Την έζησαν όμως; Ή μήπως το μόνο που έζησαν ήταν η καταγραφή εκείνης της εμπειρίας, η προσπάθεια να γίνει σωστά η λήψη, η σκέψη τού πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι, όταν δουν την ανάρτηση ή λάβουν το βιντεάκι.

Για το οποίο ισχύει ένα παράδοξο. Ενώ ο προορισμός του είναι, υποτίθεται, να καταγράψει τη στιγμή προκειμένου να την «κρατήσει», στην πραγματικότητα καθίσταται τόσο επίκαιρο και προσωρινό, όσο ο χρόνος μέχρι… την επόμενη λήψη.

Έγραφε τις προάλλες ένας γνωστός δημοσιογράφος ότι, όταν προσπάθησε να αρχειοθετήσει τις ψηφιακές φωτογραφίες που είχε συγκεντρώσει σε διάφορους σκληρούς δίσκους, διαπίστωσε ότι ήταν αρκετές χιλιάδες από κάθε ταξίδι του. Έτσι τα παράτησε και οι φωτογραφίες θα μείνουν για πάντα χωρίς να τις έχει δει προσεκτικά ούτε ο ίδιος.

Δεν έγραψε όμως πόσες στιγμές από τα ταξίδια του «έχασε», προσπαθώντας να τις… «κρατήσει» μέσα από αυτές τις χιλιάδες πόζες. Όταν το μυαλό σου βρίσκεται συνεχώς στο τι και πώς από όσα κάνεις ή βλέπεις θα καταγράψεις, τότε το απολαμβάνεις όσο… απολαμβάνει το σεξ ένας πορνοστάρ κατά το γύρισμα μιας σκηνής.

Η αλήθεια είναι ότι είμαστε και λίγο… επαρχιώτες. Αυτό φαίνεται από πολλά κουσούρια μας, θα περιοριστώ όμως στο συγκεκριμένο. Τα «έξυπνα» τηλέφωνα δημιουργήθηκαν όχι για να κάνεις το κομμάτι σου στις παρέες, αλλά για να εξυπηρετούν πολύ συγκεκριμένες ανάγκες ανθρώπων σε άλλες κοινωνίες.

Ας πούμε των κατοίκων στις μεγαλουπόλεις της Ιαπωνίας ή των ΗΠΑ. Όπου, χωρίς ένα τέτοιο τηλέφωνο, κυριολεκτικά δεν μπορείς να κάνεις βήμα. Αυτό σε ενημερώνει αυτόματα από το πού ακριβώς βρίσκεσαι, πού κάνει στάση και σε πόσα λεπτά το κοντινότερο μέσο μαζικής μεταφοράς, μέχρι το πού θα βρεις γιατρό ή φαρμακείο, πού θα φας, τι ταινία παίζει ο κοντινότερος κινηματογράφος και τι έκπτωση έχουν τα καταστήματα εκεί γύρω που σε ενδιαφέρουν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι να το κάνεις ένα τέτοιο πανάκριβο τηλέφωνο στη Δράμα;

Αφήστε που και εκεί, οι πιο… προχωρημένοι άνθρωποι έχουν αρχίσει να κουράζονται από τα τηλέφωνά τους. Τόση εξυπνάδα ποιος την αντέχει; Οι συνεχείς ενημερώσεις και οι εφαρμογές που κατεβαίνουν αυτόματα, οι ειδοποιήσεις για άσχετα μηνύματα και οι πρόσφατες αναρτήσεις φίλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άρχισαν να καταδυναστεύουν τους κατόχους τέτοιων τηλεφώνων.

Η νέα τάση, λοιπόν, είναι τα παλιά καλά κινητά που απλώς κάνουν και δέχονται κλήσεις ή sms! Και που η μπαταρία, στα μοντέλα που κυκλοφορούν τώρα, κρατά περισσότερο από έναν μήνα! Στη χειρότερη περίπτωση, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ένα «έξυπνο» κινητό όταν είναι στη δουλειά τους, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο προτιμούν ένα «κουτό»!

Έτσι, σας ενημερώνουμε για να είστε μέσα στη νέα τάση. 

 Επαρχιωτισμός!