160930 ΚΟΥΜΑΡΤΖΗΔΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Μια και μιλάμε για έρευνες…

Ενδιαφέρον έχουν τα ευρήματα μιας μεγάλης έρευνας που καταγράφει τη συμπεριφορά και τις αντιλήψεις των εφήβων σχετικά με εξαρτησιογόνες ουσίες και συνήθειες. Πώς αντιμετωπίζουν το κάπνισμα, το αλκοόλ και τον τζόγο.

Εμάς μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα δικά μας παιδιά, γι’ αυτό και θα εστιάσουμε τα σχόλιά μας στις δικές τους επιδόσεις. Ας ξεκινήσουμε από τα ευχάριστα: Στο κάπνισμα καλά τα πάμε. Παρόλο που τα παιδιά μας δηλώνουν ότι έχουν πολύ ευκολότερη πρόσβαση στα τσιγάρα, απ’ ό,τι εκείνα των ευρωπαϊκών χωρών.

Δεν ξεκινούν όμως από μικρή ηλικία το συστηματικό κάπνισμα. Όσοι καπνίζουν το κάνουν εξίσου τακτικά και συστηματικά με τους ευρωπαίους συνομηλίκούς τους, όμως το συνολικό ποσοστό των καπνιστών είναι εδώ μικρότερο.

Αυτό, όπως είπαμε, είναι ευχάριστο και πολύ ενθαρρυντικό, αν σκεφτεί κανείς, πέρα από την ευκολία πρόσβασης, και τις παραστάσεις που έχουν τα δικά μας παιδιά, καθώς και το γεγονός ότι είμαστε μοναδική χώρα στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο, που έχουμε έναν αντικαπνιστικό νόμο «στα χαρτιά».

Πάμε όμως και στα δυσάρεστα: Τα παιδιά μας πίνουν! Στις ερωτήσεις αν έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους χρήση αλκοόλ, καθώς και αν έχουν πιει τις τελευταίες 30 ημέρες, βρισκόμαστε πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Ψηλότερα βρισκόμαστε και στην «υπερβολική, κατά περίσταση χρήση αλκοόλ», καθώς οι νέοι μας θεωρούν και ευκολότερη την πρόσβαση σε αλκοολούχα ποτά, παρότι απαγορεύεται αυστηρά να πωλούνται σε αυτούς.

Το ανησυχητικό είναι και η μικρή, πολύ μικρή ηλικία που αρχίζουν τα παιδιά μας να πίνουν, πιο μικρή από την αντίστοιχη των ευρωπαίων συνομήλικών τους, οι οποίοι όμως έχουν άλλη αρνητική πρωτιά, μεθούν από παιδιά. Εδώ νομίζω διαφαίνεται καθαρά και η «μαγκιά» του Έλληνα γονιού, που βιάζεται να δει το καμάρι του να μεγαλώνει.

Το διαδίκτυο το χρησιμοποιούν οι έφηβοι στην Ελλάδα όσο και εκείνοι στην Ευρώπη, με μια όμως διαφορά. Ενώ εκείνοι το χρησιμοποιούν για άντληση πληροφοριών και παιχνίδια, οι δικοί μας «κατεβάζουν» ταινίες, τραγούδια (πράγμα που είναι παράνομο) και εφαρμογές.

Το άλλο πουλάκι:

Ας έρθουμε και στα σοβαρά.

Οι έφηβοι της χώρας μας έχουν το πανευρωπαϊκό ρεκόρ, μάλιστα με επιδόσεις διπλάσιες των… αντιπάλων τους, στον στοιχηματισμό, δηλαδή τον τζόγο. Είτε μέσω του διαδικτύου, είτε σε ειδικούς χώρους που υπάρχουν παντού γύρω μας, τα γνωστά σε όλους προποτζίδικα.

Μια τόσο μεγάλη διαφορά στις επιδόσεις του τζόγου, όταν σε όλες τις άλλες κατηγορίες η μάχη γίνεται στήθος με στήθος, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Προφανώς υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι (και ευθύνες) που οι έφηβοί μας το έχουν ρίξει στον τζόγο.

Τις ευθύνες τις ανέφερα παρενθετικά. Δεν είμαι βέβαιος αν συμφωνούμε όλοι πως μια τέτοια συμπεριφορά είναι προβληματική, ώστε να αναζητήσουμε και υπεύθυνους. Ή μήπως πρέπει, είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε όλοι, από τη στιγμή που ο νόμος την απαγορεύει;

Σας παρουσιάζω ένα διάλογο από δημοσιογραφικό ρεπορτάζ:

«Έρχονται συχνά;» ρωτάμε την κοπέλα πίσω από το γκισέ.

«Όταν δουλεύω εγώ, 5 φορές την εβδομάδα, τους βλέπω. Παίζουν από 20-30 ευρώ την εβδομάδα. Φαντάζομαι ότι θα έρχονται και το Σαββατοκύριακο», απαντά.

Στα δεξιά της, σε εμφανές σημείο, η πινακίδα που υπενθυμίζει ότι δεν είναι επιτρεπτή η συμμετοχή ανηλίκων στους διαγωνισμούς.

«Αυτό εδώ κοιτάς; Άσε, δεν βγάζεις άκρη. Έρχονται οι γονείς και κάνουν φασαρία. Σου λένε “δεν άφησες το παιδί μου, δεν θα έρχομαι ούτε κι εγώ”. Μία, δύο, τρεις, μετά λες, εντάξει αφού επιμένει ο γονιός!».

Ήδη άρχισαν να διαφαίνονται οι πρώτες μεγάλες ευθύνες. Ο γονιός στέλνει το παιδί του είτε να στοιχηματίσει για κείνον, είτε να… παίξει για τον εαυτό του. Είπα όμως τη λέξη πίσω από την οποία κρύβεται ένα μεγάλο μυστικό του εθισμού των νέων στον τζόγο. Παιχνίδι!

Γίνεται μια προσπάθεια, εντελώς συνειδητή, να ταυτιστεί ο τζόγος με το παιχνίδι. Δεν στοιχηματίζεις τα χρήματα των γονιών ή τα δικά σου, δεν τζογάρεις, με μεγάλο κίνδυνο να εθιστείς σε μια προβληματική συμπεριφορά, δεν ποντάρεις, με τις πιθανότητες επιστημονικώς αποδεδειγμένα εις βάρος σου και υπέρ του διοργανωτή, απλώς… «παίζεις»!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Θέλετε να το ακούσετε από τα πιο επίσημα χείλη;

«Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους της Εθνικής Αρχής Στοιχημάτων (ΕΑΣ) είναι να αδειοδοτηθούν προγράμματα, ούτως ώστε να γίνεται πρόληψη και αντιμετώπιση του εθισμού στο στοίχημα και να καλλιεργηθεί κουλτούρα από τα στάδια της εφηβείας, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η κατάλληλη νοοτροπία στους νέους και να εφαρμόζεται το υπεύθυνο παιχνίδι», υπογράμμισε η Πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Στοιχημάτων Ιωάννα Φιάκκου.

«Υπεύθυνο παιχνίδι»!

Με τέτοια αντιμετώπιση, με τις διαφημίσεις να σε βομβαρδίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ να… αφήσεις τον θείο, με μια κοινωνία να έχει κάνει εδώ και χρόνια όνειρο ζωής και μοναδικό στόχο το εύκολο και γρήγορο κέρδος, είναι να απορούμε με τις επιδόσεις των εφήβων μας στον τζόγο;

Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τις υποκριτικές απαγορεύσεις που δεν τηρούνται και τις δήθεν προτροπές για προστασία των νέων από τη συνήθεια να στοιχηματίζουν. Το θέμα είναι σοβαρό και πρέπει κάτι να κάνουμε ως κοινωνία.

Με συγχωρείτε τώρα, γιατί έχω να πάω να παίξω κι ένα ΤΖΟΤΤΟ!

Καλή τύχη με την αντιμετώπιση του τζόγου.

160929 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

«Αστείες, απρόβλεπτες ή και άχρηστες».

Όλο αυτό όμως στον υπερθετικό βαθμό: οι πιο αστείες, οι πιο απρόβλεπτες ή και οι πιο άχρηστες. Φαντάζεστε ότι αυτές όλες θα μπορούσαν ποτέ να βραβευθούν; Φυσικά, αν μιλάμε για ιστορίες ή και για κινηματογραφικές ταινίες.

Τότε, ναι, θα μπορούσε να εκτιμηθεί το χιούμορ τους, η πρωτοτυπία τους, ακόμη και το γεγονός ότι δεν προσφέρουν τίποτε ωφελιμιστικά, πέρα από την απόλαυση να έρχεται κανείς σε επαφή μαζί τους.

Τι γίνεται όμως όταν μιλάμε για… επιστημονικές ανακαλύψεις; Έχει νόημα να βραβεύονται εκείνες που διακρίνονται σε όλους τους παραπάνω τομείς;

Όχι, θα σκεφτεί κάποιος, διότι ακριβώς το αστείο, το απρόβλεπτο και το άχρηστο δεν εμπίπτουν στα ενδιαφέροντα της επιστήμης.

Ή μήπως αυτό δεν ισχύει; Μήπως θα έπρεπε και η επιστήμη να έχει την αστεία, την απρόβλεπτη και, γιατί όχι, την «άχρηστη» πλευρά της; Μήπως τότε θα προκαλούσε περισσότερο και το ενδιαφέρον των μαθητών;

Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Εκείνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι το γεγονός πως, από όσες επιστημονικές διαλέξεις έχουμε παρακολουθήσει στην πόλη μας, εκείνες που έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση και ήταν περισσότερο απολαυστικές είχαν όλα τα παραπάνω στοιχεία.

Οι ομιλητές διέθεταν ισχυρές δόσεις χιούμορ (μαζί με τον απαραίτητο αυτοσαρκασμό), χρησιμοποιούσαν το ρητορικό στοιχείο του αιφνιδιασμού και, φυσικά, πολλές φορές μας μιλούσαν για πράγματα πρακτικώς «άχρηστα», όπως κάποια από τα διαστημικά προγράμματα της NASA.

Παρόλα αυτά, ο επιστημονικός κόσμος βλέπει με… συμπάθεια τις επιστημονικές ανακαλύψεις που έχουν τα χαρακτηριστικά για τα οποία συζητάμε και μάλιστα εκείνες που τα έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις βραβεύει.

Πρόκειται για τα ετήσια βραβεία Νόμπελ του «τρελού επιστήμονα», που ξεκίνησαν σαν ένα αστείο πριν από είκοσι έξι χρόνια, από μια παρέα νεαρών επιστημόνων, για να καθιερωθούν και να πάρουν σήμερα μεγάλη… επισημότητα.

Τα απονέμουν μάλιστα στους νικητές αληθινοί νομπελίστες, σε μια τελετή που πραγματοποιείται με τη δέουσα επισημότητα στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Το σκεπτικό δεν είναι τελείως αντιεπιστημονικό, αφού βραβεύονται ανακαλύψεις που κάνουν αρχικά τους ανθρώπους να γελάσουν, μετά όμως να σκεφτούν!

Το άλλο πουλάκι:

Ελάτε να κάνουμε το ίδιο.

Θα σταθούμε μόνο σε μερικές από τις βραβευμένες ανακαλύψεις και θα δούμε αν όντως είναι τελείως άχρηστες (για το αστείες και το απρόβλεπτες δεν το συζητώ) ή έχουν κάποια μικρή ή μεγαλύτερη χρησιμότητα.

Το «Βραβείο Αναπαραγωγής» έλαβε μια έρευνα που μελέτησε τις επιπτώσεις που έχουν τα παντελόνια, στη σεξουαλική ζωή των… αρουραίων. Τι βρήκε; Ότι τα συνθετικά υφάσματα από πολυεστέρα, επειδή ακριβώς παράγουν ηλεκτροστατικά πεδία, έχουν δυσμενή επίδραση στη λίμπιτο.

Εσείς τι λέτε; Δεν ενδιαφέρει αυτό το πόρισμα, πέρα από τους αρουραίους, και όλους όσοι φοράνε παντελόνια; Λέτε να έχουν άδικο εκείνοι που ψάχνουν το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το ύφασμα των παντελονιών τους, των ρούχων γενικότερα, και προτιμούν τα φυσικά από τα συνθετικά υφάσματα;

Δεν θέλω να οδηγηθώ σε αυθαίρετα συμπεράσματα που έχουν να κάνουν με την παρατηρούμενη υπογεννητικότητα εξαιτίας της ποιότητας του σπέρματος και την πτώση της λίμπιτο των νέων ανδρών, προφανώς όμως η βραβευμένη αυτή «άχρηστη» έρευνα ανοίγει έναν δρόμο για παραπέρα διερευνήσεις.

Πάμε σε ένα δεύτερο Βραβείο, σε εκείνο της Ψυχολογίας. Το έλαβαν δυο επιστήμονες οι οποίοι μελέτησαν πόσο συχνά λένε ψέματα οι… ψεύτες. Το ενδιαφέρον στην έρευνα ήταν ότι πραγματοποιήθηκε με ερωτήσεις!

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις λεπτομέρειες της έρευνας, όπως καταλαβαίνετε όμως υπάρχει εδώ ένα στοιχείο αυτοαναφορικότητας που προκαλεί προβλήματα. Πόσο σοβαρά μπορείς να πάρεις την απάντηση ενός… ψεύτη στην ερώτηση πόσο συχνά λέει ψέματα;

Πάντως, αν θέλουμε να σχολιάσουμε τα ευρήματα των ερευνητών θα πρέπει να σταθούμε σε δύο από αυτά. Σε εκείνο που δείχνει ότι ο μέσος ενήλικας (δηλαδή εμείς όλοι) λέει δύο ψέματα την ημέρα και το άλλο που δείχνει ότι τα περισσότερα ψέματα τα λένε οι έφηβοι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πάμε και σε μια τρίτη έρευνα.

Μιλάμε για το «Βραβείο Αντίληψης» που δόθηκε σε Ιάπωνες ερευνητές, οι οποίοι έψαξαν να βρουν κατά πόσο ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός, όταν σκύβεις και τον κοιτάς μέσα από τα ανοιχτά σου πόδια.

Δυστυχώς, στο ρεπορτάζ δεν αναφέρει τι ακριβώς βρήκαν, οπότε χρειάζεται λίγο περισσότερο ψάξιμο από μέρους μας. Επίσης, εκείνο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι αν οι ερευνητές αναζήτησαν αποτελέσματα πέρα από το βασικό ερώτημά τους και σε σχέση με αυτό.

Δηλαδή, πώς φαίνεται ο κόσμος, όταν σκύβεις και τον κοιτάς μέσα από τα ανοιχτά σου πόδια, ενώ συγχρόνως… κάνεις και κάτι άλλο. Επηρεάζει και αυτό το άλλο την συνολική εικόνα, ή αποτελεί ουδέτερο παράγοντα;

Επίσης, η οπτική μέσα από τα ανοιχτά πόδια μάς ενδιαφέρει μόνο όταν… σκύβει κανείς, ή όταν, ας πούμε, είναι και ξαπλωμένος ανάσκελα. Φαίνεται και τότε διαφορετικός ο κόσμος και πόσο;

Όπως διαπιστώνετε, φίλοι μου, μόνο «άχρηστες» δεν είναι οι έρευνες που θεωρούνται υποψήφιες για τα «βραβεία Ig». Αν συμπεράνουμε από τις περιπτώσεις που εξετάσαμε σήμερα, τέτοιες έρευνες μπορούν να οδηγήσουν την επιστήμη πολύ μπροστά.

Στο ίδιο μάλλον συμπέρασμα οδηγούνται όλο και περισσότεροι άνθρωποι του επιστημονικού κόσμου, γι’ αυτό και η βράβευση ενός επιστήμονα με το συγκεκριμένο βραβείο, όχι απλώς δεν θεωρείται υποτιμητική, απεναντίας είναι κάτι που πάρα πολλοί το επιδιώκουν.

Στο κάτω κάτω, ένα βραβείο είναι κι αυτό.

Μπράβο!

190928 ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Έγκλημα και τιμωρία!

Δεν λέω, εγκλημάτησε και πρέπει να πληρώσει. Δεν είναι μικρό πράγμα η πλαστογράφηση δημόσιου εγγράφου, όταν μάλιστα σου αποφέρει τόσο μεγάλα κέρδη. Δηλαδή, τι κέρδη, τα δούλεψε η γυναίκα και με το παραπάνω.

Συγγνώμη, δεν σας είπα ακόμη ότι αναφέρομαι στην καθαρίστρια που τιμωρήθηκε από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων της Λάρισας σε 15ετή φυλάκιση. Επειδή έκλεψε… μια χρονιά Δημοτικού Σχολείου!

Για να καταλάβετε, σας λέω ότι, στο όχι και τόσο μακρινό 1996, η κυρία αυτή θέλησε να υποβάλει τα χαρτιά της για μια θέση καθαρίστριας σε κρατικό παιδικό σταθμό. Η προκήρυξη προέβλεπε πως οι υποψήφιες πρέπει να είναι απόφοιτες Δημοτικού. Αυτή δεν ήταν!

Τι έκανε, λοιπόν; Κάτι τελείως αφελές, που όμως έπιασε! Πήρε από το σχολείο στο οποίο είχε φοιτήσει αποδεικτικό ότι τελείωσε την Ε΄ τάξη και άλλαξε το έψιλον κάνοντάς το «στου», όπως λένε και τα παιδιά, δηλαδή ΣΤ΄.

Είπα αφελές, επειδή, για όσους γνωρίζουν σχετικά, είναι εντελώς διαφορετικά τα δύο έγγραφα και δεν αλλάζει μόνο ο τίτλος της τάξης αποφοίτησης, πράγμα που προφανώς δεν γνώριζε η υποψήφια, έπρεπε όμως να γνωρίζουν ή να το προσέξουν εκείνοι που παρέλαβαν τα δικαιολογητικά.

Έτσι, κακώς πιστεύω ότι το δικαστήριο δεν επέρριψε ευθύνες και θεώρησε παραπλανημένο, το Διοικητικό Συμβούλιο του παιδικού σταθμού που τη διορίστηκε ως καθαρίστρια.

Στο κάτω κάτω, αν ήταν η μοναδική υποψήφια με «απολυτήριο» Δημοτικού και δεν μπορούσε να γίνει σύγκριση με άλλα όμοια έγγραφα, τότε δεν «έφαγε» και τη θέση κάποιου άλλου.

Διότι, στην ουσία, αυτό ήταν και το μεγάλο παράπτωμα της κυρίας και όχι η… «πλαστογραφία με χρήση, με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημιά, άνω των 120 και άνω των 150 χιλιάδων ευρώ σε βάρος του Δημοσίου.

Αφού αυτά τα χρήματα δεν τα έκλεψε, αλλά τα… δούλεψε. Όπως μάλιστα ισχυρίστηκαν οι μάρτυρες στο δικαστήριο, ήταν πολύ καλή και ιδιαίτερα ευσυνείδητη στην εργασία της. Δεν βλέπω, λοιπόν από πού προκύπτει ζημιά σε βάρος του Δημοσίου;

Αυτό, έτσι κι αλλιώς, κάποια καθαρίστρια θα προσλάμβανε και αυτά τα χρήματα θα τα έδινε για την καθαριότητα του παιδικού σταθμού. Δεν έχασε λοιπόν τίποτε, εξαπατήθηκε μεν, αλλά δεν βλέπω να είχε καμιά ζημία.

Το άλλο πουλάκι:

Κάποια άλλη όμως είχε!

Που είναι η αμέσως επόμενη στη σειρά για πρόσληψη, η οποία έχασε τη δουλειά, άρα και το δικαίωμα να πάρει αυτή τα χρήματα που έδωσε το Δημόσιο στην πλαστογράφο. Αυτήν ποιος θα την αποζημιώσει; Κανονικά πρέπει να το κάνει το Δημόσιο.

Διότι, η γυναίκα δεν φταίει σε τίποτε αν οι υπεύθυνοι του παιδικού σταθμού εξαπατήθηκαν, από κάτι μάλιστα τόσο προφανές. Δεν γνωρίζω μάλιστα αν δικαιούται να στραφεί εναντίον τους, προκειμένου να απαιτήσει κάποια αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη.

Έτσι δεν είναι; Διότι, στη χώρα μας, συμβαίνει το εξής αξιοθαύμαστο. Όλοι προσπαθούν να μπουν σε θέσεις ευθύνης, ώστε να λαμβάνουν και το αντίστοιχο επίδομα που προβλέπεται, πέραν του κανονικού μισθού τους.

Μικρό ή μεγαλύτερο δεν έχει σημασία, όμως είναι ένα επίδομα που, στην ουσία, αναγνωρίζει ότι αυτός που το λαμβάνει αναλαμβάνει και κάποιες ευθύνες και ένα αντίστοιχο ρίσκο. Τι συμβαίνει όμως όταν γίνει κάποια στραβή;

Τότε δεν βρίσκεται κανείς υπεύθυνος, όλοι κρύβονται πίσω από νομικίστικα τερτίπια και κάνουν την παλαβή μέχρι να περάσει η μπόρα και να τη βγάλουν καθαρή. (Ζητώ συγγνώμη για τις τόσες μαζεμένες… λαϊκές εκφράσεις, όμως θεωρώ ότι το απαιτούσε η περίσταση.)

Ας έρθουμε και στην ουσία του θέματος, η οποία πρέπει πάντα να μας ενδιαφέρει, πέρα από τους τύπους. Τι χρειάζεται το απολυτήριο Δημοτικού, προκειμένου να εργαστεί κάποια ως καθαρίστρια;

Χρειάζεται, διότι κάποιοι σκέφτηκαν και το έβαλαν στην προκήρυξη, αποκλείοντας όσες αποφοίτησαν, ας πούμε, από την Ε΄ τάξη. Στην ουσία όμως, ποια είναι η διαφορά; Η εν λόγω καθαρίστρια, αν ήθελε να είναι και τυπικά εντάξει θα έπρεπε να δώσει εξετάσεις και να πάρει τα Απολυτήριο.

Θα υπέβαλε μια αίτηση, θα την παρέπεμπαν σε κάποιο Σχολείο που λειτουργεί ως εξεταστικό κέντρο, εκεί ο Διευθυντής θα όριζε μια επιτροπή από δασκάλους που θα διενεργούσαν τις εξετάσεις και, αν ήξερε «με ποιους πολεμήσαμε το 1821», θα έπαιρνε το πολυπόθητο Απολυτήριο. Θέμα, δηλαδή, καθαρά γραφειοκρατικό.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γεννήθηκε λίγο νωρίς!

Δεν γνωρίζουμε την ηλικία της, όμως αυτό είναι προφανές από το γεγονός ότι πήγε στο Σχολείο σε μια εποχή που υπήρχε πιθανότητα κάποιος να μην κατορθώσει να τελειώσει το Δημοτικό. Λίγο αργότερα αν γεννιόταν, θα είχε οπωσδήποτε Απολυτήριο, αφού από το Δημοτικό αποφοιτούν όλοι.

Μπορεί δηλαδή στον ίδιο διαγωνισμό να είχαν υποβάλει τα χαρτιά τους και υποψήφιες με λιγότερα ουσιαστικά προσόντα από την εν λόγω κυρία, αλλά ευτύχησαν να εγγραφούν και να φοιτήσουν στο Σχολείο λίγο αργότερα, ενώ αυτή αναγκάστηκε να το σταματήσει. Δεν είναι άδικο;

Τι θέλω να πω με όλα αυτά. Προφανώς δεν υποστηρίζω ότι όποιος πλαστογραφεί δημόσια έγγραφα και εξαπατά επιτροπές πρέπει να αθωώνεται. Όμως μου φάνηκαν κάπως πολλά τα δεκαπέντε χρόνια φυλάκιση στην συγκεκριμένη κυρία.

Εδώ μιλάμε βράζει ο τόπος από λαμόγια, ο άλλος έφτασε να γίνει χειρουργός και διευθυντής κλινικής με πλαστό πτυχίο! Αυτός, δηλαδή, σε πόσα χρόνια φυλάκιση πρέπει να καταδικαστεί, αν και όταν καταδικαστεί; Όσα και οι τέσσερις αδελφοί Ντάλτον μαζί;

Ας ελπίσουμε το Εφετείο να δει την περίπτωση της πλαστογράφου καθαρίστριας με μεγαλύτερη επιείκεια.

Dura lex sed lex!

160927 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Δεν είμαστε χθεσινοί!

Το θέμα το οποίο συζητάμε αυτές τις μέρες μάς έχει απασχολήσει και στο παρελθόν. Για να μην πάμε πολύ μακριά, πέρσι, τέτοιον καιρό, λέγαμε πάλι για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών.

Επειδή πιστεύω ότι έχει κάποιο ενδιαφέρον η κουβέντα μας, και επειδή χθες δεν μιλήσαμε καθόλου για το πώς πρέπει να προσεγγίζεται αυτό το «μάθημα», σας θυμίζω τις θέσεις μας οι οποίες παραμένουν οι ίδιες.

Αφορμή για τη συζήτηση ήταν ένας έντονος διάλογος στο διαδίκτυο τον οποίο είχα προσπαθήσει να σας μεταφέρω:

Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για την οποία μιλάμε όλοι, ισχυρίστηκε ο αρθρογράφος, δεν μπορεί να στηρίζεται (μόνο) στο Ευρώ, παρά -και κυρίως- στις κοινές ευρωπαϊκές αξίες.

Οι οποίες προκύπτουν -από πού αλλού;- από την κοινή ευρωπαϊκή ιστορία. Ποια είναι αυτή; Μα, η ιστορία, που έχει ως ρίζες της τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό και, φυσικά, τον χριστιανισμό. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει!

Η ευρωπαϊκή παράδοση και κοινή πορεία των λαών της Ευρώπης δεν αρχίζουν με τον Διαφωτισμό και δεν τελειώνουν στη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για να παραφράσουμε τον ποιητή, «όλα πατρίδα μας (Ευρώπη) κι αυτά κι εκείνα»!

Πιστεύω ότι μπορείτε να φανταστείτε τις αντιδράσεις των σχολιαστών κάτω από το άρθρο. Έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο. Τι για σκοταδισμό δεν είπαν, τι για εβραϊκή μυθολογία, τι για φανατισμένη κατήχηση….

Βέβαια, στο σημείο αυτό αναφαίνεται και μια μεγάλη αντίφαση, αφού τους σχολιαστές που, προφανώς, δέχτηκαν οι ίδιοι από το «μάθημα» όλα αυτά για τα οποία το κατηγορούν, τίποτε δεν τους εμπόδισε να γίνουν από επικριτές, μέχρι φανατικοί εχθροί του.

Αν αυτοί κατάφεραν να δραπετεύσουν από τις επιδράσεις του «μαθήματος» και να γίνουν (σύμφωνα με δικές τους δηλώσεις) από ελεύθερα, ανεξίθρησκα πνεύματα, μέχρι… άθεοι, τότε αδίκως φοβούνται ότι η διδασκαλία των θρησκευτικών θα καταστρέψει τη νέα γενιά.

Η οποία, στο κάτω κάτω, μεγαλώνει με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες πρόσβασης σε διαφορετικές και εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης από ό,τι οι ίδιοι.

Τι είναι όμως το «μάθημα» των Θρησκευτικών και πώς θα έπρεπε να διδάσκεται -αν θα έπρεπε να διδάσκεται; Ως ομολογιακό ή ως συγκριτική θρησκειολογία; Ως υποχρεωτικό, ως προαιρετικό ή ως μάθημα επιλογής;

Το άλλο πουλάκι:

Εγώ, έλεγα ότι «το βλέπω σαν μια ξενάγηση».

Το άκουσα από κάποιον θεολόγο και πολύ μου άρεσε, ίσως γιατί αυτή ήταν και η δική μου «πρόταση» για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Ειδικά στο δημοτικό Σχολείο, για το οποίο έχω μια κάπως καλύτερη εικόνα. Η «πρόταση» βεβαίως αυτή δεν ήταν δικής μου εμπνεύσεως, αλλά του αξέχαστου φίλου Κώστα, ο οποίος κατείχε το θέμα καλύτερα από τον καθένα.

Θυμάμαι που μου μιλούσε συχνά για τα «νέα βιβλία», τότε, που είχαν μια διαφορετική προσέγγιση. «Υπάρχουν πράγματα γύρω από την πίστη μας», μου έλεγε, «που τα μαθαίναμε στο σπίτι μας, από τις μητέρες ή τις γιαγιάδες μας. Στη σύγχρονη κοινωνία, αυτό είναι δύσκολο ή αδύνατο. Ε, το Σχολείο, με τα νέα βιβλία Θρησκευτικών, προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό».

Πράγματι, ξέρω έναν δάσκαλο που προσέγγιζε το «μάθημα» ως εξής:

«Φανταστείτε ότι είστε ξένοι, τουρίστες σε μια χώρα και βλέπετε τους κατοίκους να συγκεντρώνονται χειμωνιάτικα γύρω από ποτάμια και λίμνες να ρίχνουν μέσα έναν Σταυρό και τα νέα παιδιά να βουτούν ποιο θα τον πιάσει πρώτο.

Ή να βρεθείτε, μια ανοιξιάτικη βραδιά, μπροστά σε μια λιτανεία, με ένα ανθοστόλιστο κουβούκλιο να προπορεύεται και τους ανθρώπους να ακολουθούν κρατώντας αναμμένα κεριά και ψάλλοντας ύμνους…

Δεν θα αναρωτιόσασταν τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι συμβολίζουν; Ε, λοιπόν, αν ως επισκέπτες, ως ξένοι, θα θέλατε να μάθετε γι’ αυτά τα πράγματα, πόσω μάλλον τώρα που αποτελούν τη δική σας παράδοση, μια παράδοση αιώνων, με την οποία έχει ζυμωθεί η καθημερινότητά σας…»

Να ποια θα έπρεπε να είναι η προσέγγιση στο «μάθημα». Αυτή σε συνδυασμό με τα λόγια ενός άλλου δασκάλου, ο οποίος, ξεκινώντας την επικοινωνία του με τους μαθητές, τους έλεγε:

«Από μένα δεν θα ακούσετε ποτέ τι πρέπει να κάνετε, αν θα πρέπει να νηστεύετε ή να συμμετέχετε στα μυστήρια της Εκκλησίας. Αυτό είναι δουλειά των γονιών σας. Εκείνο που θέλω εγώ είναι, όταν ακούτε ότι είναι νηστεία, Σαρακοστή, να ξέρετε τι σημαίνει, γιατί είναι ένα στοιχείο της παράδοσής μας, που απασχολεί, λιγότερο ή περισσότερο, εκατομμύρια συμπατριωτών μας. Να ξέρετε τι γίνεται και τι συμβολίζει, όταν πηγαίνετε καλεσμένοι σε μια βάπτιση…»

Και η συγκριτική θρησκειολογία;

Επιτρέψτε μου, αλλά αυτό αποτελεί μάθημα ακαδημαϊκών γνώσεων (που δεν είναι κακό να τις έχει κάποιος) και όχι μια εμπειρία αναζήτησης απαντήσεων σε κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας, πολύ περισσότερο τα νέα παιδιά. Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να μας πει τι σημαίνει «πιστεύω»;

Να θυμίσω ακόμη πως, όταν ρώτησαν κάποτε τον Δαλάι Λάμα πώς σχολιάζει το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι του δυτικού κόσμου στρέφοντα στον Βουδισμό, ο σοφός άνθρωπος απάντησε: «Έχω τη γνώμη πως τις απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα της ύπαρξής του θα πρέπει να τις αναζητήσει κάποιος πρώτα στη δική του παράδοση κι αν δεν τις βρει εκεί, τότε να στραφεί προς άλλες παραδόσεις».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι λέτε; Είχαμε άδικο που ξαναθυμηθήκαμε εκείνη την κουβέντα;

Επανάληψις μήτηρ μαθήσεως!

160926 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:

Από αυτά που ρίχνουν κυβερνήσεις!

Δεν γνωρίζω αν έχετε αντιληφθεί όλοι όλο το… βάθος που έχει το θέμα που προέκυψε με τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία της χώρας. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ασήμαντο, άλλους να μην τους ενδιαφέρει, όμως να ξέρετε ότι είναι από εκείνα που ρίχνουν κυβερνήσεις.

Αυτό, βεβαίως, το γνωρίζουν καλά οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές και γι’ αυτό μπήκαν δυναμικά στη μάχη, έριξαν μάλιστα όχι απλούς στρατιώτες αλλά τα ισχυρότερα όπλα που διαθέτουν.

Από τη μια η συζήτηση γίνεται σε επίπεδο υπουργού Παιδείας (και Θρησκευμάτων) και από την άλλη σε επίπεδο Αρχιεπισκόπου. Όταν λέμε βέβαια συζήτηση, μη φανταστείτε ότι συνομιλούν κιόλας οι άνθρωποι! Σε ανταλλαγή επιστολών βρίσκονται.

Η Εκκλησία, διά του Αρχιεπισκόπου, γνωρίζει ότι, έτσι και πάρει αυτή τη νίκη, δύσκολα θα βρεθεί στο μέλλον άλλη κυβέρνηση να τα βάλει μαζί της, δηλαδή με το μάθημα των Θρησκευτικών, έτσι όπως διδάσκεται τώρα.

Η κυβέρνηση πάλι, με τον κύριο Φίλη πρωτοπαλίκαρο, συναισθάνεται ότι η αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας του μαθήματος μπορεί να είναι ουσιαστική, κυρίως όμως είναι σημειολογική. Είναι από τα ελάχιστα… αριστερά πράγματα που της απέμειναν να κάνει, προκειμένου να αποδείξει την αριστεροσύνη της.

Αν υποχωρήσει και σ’ αυτό, κινδυνεύει να εκπέσει ακόμη και στα μάτια των πιο πιστών της ψηφοφόρων, εκείνων που, εντελώς συμπτωματικά, συναντά στο δρόμο η κυρία Θεανώ Φωτίου και τη διαβεβαιώνουν ότι βρίσκεται σε καλό… δρόμο!

Από την άλλη, αν δεν υποχωρήσει και κοντραριστεί μέχρι τέλους με την Εκκλησία και ό,τι αυτή συμβολίζει, είναι βέβαιο ότι θα χάσει υποστηρικτές ακόμη και μέσα στο στρατόπεδο των κυβερνητικών εταίρων.

Τι να κάνουμε, αυτό είναι το ρίσκο, όταν συνεταιρίζεται ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς (κατά δήλωσή του) με ένα εθνικολαϊκό, ακροδεξιό κόμμα. Όσο κι αν τους ενώνει η συγκολλητική ουσία που λέγεται εξουσία (κάνει κει ρίμα), όλο και θα βρεθούν κάποιοι που θα πουν «ως εδώ και μη παρέκει».

Διότι, καλό είναι να βρίσκεσαι στην κυβέρνηση, ακόμη και με έναν εχθρό της πατρίδας και της πίστης, με την προοπτική όμως ότι θα επανεκλεγείς βουλευτής, διαφορετικά τι να το κάνεις; Αν πρόκειται να σε εγκαταλείψουν οι πιο πιστοί σου ψηφοφόροι, τότε παρατάς τον συνεταίρο και κοιτάς τον δρόμο σου.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν μιλήσαμε όμως για την ουσία!

Ποια είναι η ουσία; Είναι το αν πρέπει να υπάρχει μάθημα Θρησκευτικών και, αν ναι, πώς να διδάσκεται αυτό στα παιδιά. Στο πρώτο μέρος φαίνεται ότι συμφωνούν όλοι, κάτι πρέπει να μαθαίνεις και στο σχολείο σχετικά με το θέμα της πίστης.

Εκεί που διαφωνούν είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να γίνεται αυτό. Η μεν πλευρά του υπουργείου πιστεύει πως χρειάζεται μια πιο «σφαιρική» ενημέρωση, με ισότιμη, κατά το δυνατόν, αντιμετώπιση των μεγάλων τουλάχιστον θρησκειών.

Η δε πλευρά της Εκκλησίας θεωρεί πως τα ελληνόπουλα θα πρέπει να εκπαιδεύονται ώστε να γίνονται και καλά χριστιανόπουλα και πως αυτό το καθήκον το έχει το Σχολείο.

Συγγνώμη αν αδικώ τις δυο απόψεις υπεραπλουστεύοντας κάπως τις θέσεις τους. Μπορεί να μην διατυπώνονται έτσι ακριβώς, αλλά μέσα από λεπτές διακυμάνσεις. Έχω την εντύπωση όμως πως αυτές δεν είναι παρά η προσπάθεια να… χρυσωθεί το χάπι.

Αν ήταν στο χέρι της συγκεκριμένης ηγεσίας του υπουργείου, να είστε βέβαιοι ότι θα καταργούσε εντελώς το μάθημα. Από την άλλη, αν η Εκκλησία μπορούσε να επιβάλει το δικό της, μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι το Σχολείο θα γινόταν και κατηχητικό.

Η διελκυστίνδα ανάμεσα στα δυο άκρα είναι αυτό που έχουμε κάθε φορά ως μάθημα Θρησκευτικών, αυτό που επιχειρείται να αλλάξει τώρα ως περιεχόμενο και ως τρόπος διδασκαλίας.

Αν τώρα με ρωτήσετε τι λόγο έχει η Εκκλησία στο τι θα διδαχθεί στα Σχολεία, θα σας πω πως δεν θα έπρεπε να έχει κανένα. Από την άλλη πώς συσχετίζει το υπουργείο τη διδασκαλία ενός μαθήματος με το τι έκαναν κάποιοι Αρχιεπίσκοποι στην κατοχή ή τη χούντα;

Βεβαίως, στη εξίσωση μπαίνουν και άλλες παράμετροι, όπως είναι οι αρκετές χιλιάδες Θεολόγων και αποφοίτων των αντιστοίχων σχολών, οι πολλές χιλιάδες, πλέον, αλλόδοξων και ετερόδοξων μαθητών με τους γονείς τους, καθώς και η εκπαιδευτική πραγματικότητα την οποία τείνουν  να αγνοούν οι περισσότεροι.

Τι μας λέει η πραγματικότητα αυτή; Ότι η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών σήμερα στα Σχολεία, ειδικά σε Γυμνάσια και Λύκεια, είναι εξόχως προβληματική. Αυτό το ξέρουν όλοι, δυστυχώς όμως το παραδέχονται ελάχιστοι.

Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Διότι, εκείνοι οι οποίοι θα έπρεπε να ενδιαφερθούν πρώτοι ώστε να αλλάξει κάτι και να γίνει το μάθημα πιο ουσιώδες, πιο ελκυστικό, είναι και εκείνοι που αντιδρούν σε οποιαδήποτε αλλαγή.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πού είναι τα χρόνια…

Σήμερα πολλοί μαθητές ζητούν, με απαραίτητη την υπογραφή και των δύο γονιών τους, να απαλλαγούν από το μάθημα. Πιθανότατα όχι επειδή διαφωνούν με το περιεχόμενο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό διδάσκεται, αλλά, πολύ απλά, επειδή έχουν το δικαίωμα να το κάνουν.

Στα χρόνια μας, τότε που τα βιβλία είχαν τίτλο «Κατήχηση και Λειτουργική», είχαμε Θεολόγους που μας προέτρεπαν να πηγαίνουμε στις προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης και μετά να συζητάμε στην τάξη τις ταινίες που είδαμε.

Δεν ξέρω αν γίναμε καλοί χριστιανοί, φίλοι του κινηματογράφου γίναμε σίγουρα και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό οφείλεται και στη (μα)θητεία μας σε εκείνες τις ιστορικές προβολές στις οποίες μας έστελναν οι καλοί μας καθηγητές.

Έτσι, για να μην ξεχνάμε ότι, τελικά, όλα είναι και θέμα ανθρώπων.

«Τα χριστιανόπουλα
θα πάνε σινεμά…»

160923 ΔΕΣΠΟΖΟΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

«Δεσποζόμενα ζώα».

Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει άλλη φορά τον όρο, πόσω μάλλον να τον δω γραμμένο. Προσπάθησα να συμπεράνω τι σημαίνει μαντεύοντας την ετυμολογία της λέξης και υπέθεσα ότι μιλάει για ζώα που έχουν κάποιο αφεντικό.

Αφού, ως γνωστόν, εμείς τα πουλάκια είμαστε αδέσποτα και δεν γνωρίζουμε από αφεντικά (που, ως γνωστόν επίσης, είναι ίδια, είτε δεξιά είτε αριστερά) φαντάστηκα τι θα είναι τα δεσποζόμενα ζώα.

Πάντως, ο αυτόματος διορθωτής δεν αναγνωρίζει τη λέξη, γι’ αυτό, καλού κακού, έψαξα και σε ένα λεξικό και βρήκα ότι είναι μετοχή Ενεστώτα, στη μέση φωνή, του ρήματος «δεσπόζομαι» που σημαίνει… τελώ υπό κυριαρχίαν.

Πώς είμαστε εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί που έχουμε όλοι κάποιον Δεσπότη; Κάπως έτσι ένα πράγμα. Τελούμε υπό κυριαρχίαν, εννοείται… πνευματικήν, γιατί σας βλέπω κάποιους έτοιμους να παρεξηγηθείτε.

Διάβασα, λοιπόν, τη λέξη σε ένα δελτίο τύπου που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Δράμας, το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Για να μην κάθομαι να σας μεταφέρω τι περίπου λέει, σας το διαβάζω:

«Ενημερώνουμε τους συνδημότες μας ότι οι ιδιοκτήτες δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς (σκύλος ή γάτα) υποχρεούνται να μεριμνούν για τη σήμανση και καταγραφή του ζώου τους (εδάφιο α., παρ. 1, άρθρο 5 του Ν. 4039/2012).

Σε περίπτωση που διαπιστωθεί παράλειψη της υποχρέωσης αυτής επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 300 ευρώ (άρθρο 21 του ν. 4019/2012).

Δεδομένου ότι η ηλεκτρονική σήμανση των δεσποζόμενων ζώων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον περιορισμό και την αποτελεσματική διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς και επίσης διευκολύνει την επιστροφή αυτών στον ιδιοκτήτη σε περίπτωση απώλειας, παρακαλούμε τους συνδημότες μας που είναι κάτοχοι δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς να μεριμνήσουν σχετικά».

Δηλαδή ετοίμαζε τριακόσια ευρώπουλα, αν… παραλείψεις να μεριμνήσεις για τη σήμανση και την καταγραφή του σκύλου ή της γάτας σου. Εννοείται, σε περίπτωση που σε… διαπιστώσουν. Διαφορετικά δεν διατρέχεις κανέναν απολύτως κίνδυνο.

Το άλλο πουλάκι:

Ποια ζώα όμως είναι δεσποζόμενα και ποια αδέσποτα;

Διότι, καλά μας τα λένε οι νόμοι τάδε και τάδε, και πολύ σωστά μας επισημαίνει ο Δήμος τις υποχρεώσεις μας, μια και το κακό με τα αδέσποτα (αλλά και τα δεσποζόμενα) έχει παραγίνει. Πώς όμως διαχωρίζονται αυτές οι δυο περιπτώσεις;

Μου παραπονιόταν μια γειτόνισσα ότι, μπροστά στο σπίτι της, μαζεύονται όλες οι γάτες της γύρω περιοχής, γιατί εκεί βρίσκουν φαγητό. Δεν το βρίσκουν… κυνηγώντας, αλλά τους το αφήνει σε κάτι τρισάθλια κουπάκια κάποια άλλη, φιλόζωη γειτόνισσα.

Και ρωτάει. Όχι η φιλόζωη, η άλλη κυρία. Αυτές οι γάτες τι είναι, δεσποζόμενες ή αδέσποτες; Αφού έχουν δεσπότη (συγκεκριμένα… δεσπότισσα, ή μήπως δεν υπάρχει το αντίστοιχο θηλυκό;) που τις περιποιείται καθημερινά, δεν θα πρέπει να μεριμνήσει αυτή για την καταγραφή και… όλα όσα προβλέπουν οι νόμοι;

Διαφορετικά, αν είναι αδέσποτες, δεν θα πρέπει να αφεθούν στη… φύση τους, ώστε να κυνηγούν κανένα ποντικάκι, καμιά σαύρα, κανένα πουλάκι, πάντως να μην συγκεντρώνονται όλες μαζί σε έναν τόπο, όπου βρίσκουν «συσσίτιο»;

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω, διότι, όπως σας είπα και προηγουμένως, τα όρια μεταξύ αδέσποτων και δεσποζόμενων δεν είναι και πολύ ευκολοδιάκριτα.

Ένας δεσπότης μεγάλου σκύλου τον βγάζει καθημερινά βόλτα για να κάνει τις ανάγκες του. Ο σκύλος.

Τον αφήνει και λίγο ελεύθερο να τρέξει να ξεμουδιάσει, όπως κάνουν σχεδόν όλοι οι δεσπότες δεσποζόμενων σκύλων, ιδίως των μεγαλόσωμων, που δεν φοβούνται μην τους δει κανένας άλλος για μεζεδάκι. Τους σκύλους.

Έλα όμως που η περιοχή στην οποία βγάζει βόλτα τον σκύλο του είναι η είσοδος ενός δημοτικού σχολείου και η ώρα είναι εκείνη της προσέλευσης των παιδιών! Σε κάποιον γονέα που του έκανε με ευγενικό τρόπο την παρατήρηση, απάντησε με επίσης ευγενικό, είναι αλήθεια, τρόπο ότι «ο σκύλος δεν πειράζει»!

Αυτό, βεβαίως, ίσως να το γνωρίζει ο δεσπότης, όμως δεν είμαστε σίγουροι ότι το γνωρίζει ο σκύλος και πάντως είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι δεν το γνωρίζουν όλα τα παιδάκια. Που ξεκινούν να πάνε στο σχολείο τους και βλέπουν έναν «παιχνιδιάρη» σκύλο, ίσα με το μπόι τους, να τρέχει ανέμελος κατά πάνω τους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μήπως το έχουμε παρακάνει με τη φιλοζωία;

Προχθές δικάστηκε και -πολύ σωστά- καταδικάστηκε κάποιος ιδιοκτήτης σκύλου, δεσπότης του ζώου δηλαδή, ο οποίος τον κακοποιούσε. Όχι ο σκύλος, ο δεσπότης κακοποιούσε τον σκύλο.

Στην απολογία του ομολόγησε την πράξη του, ζήτησε συγγνώμη μεταμελημένος και προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά, οικογενειακά και ψυχολογικά προβλήματα και, κακώς, κάκιστα, ξέσπασε στο κακόμοιρο το ζώο.

Κάποιος έξυπνος από την έδρα τον ρώτησε: «Αν αντί για σκύλο είχατε παιδί, θα ξεσπούσατε με τον ίδιο τρόπο στο παιδί σας;» Και ο κατηγορούμενος, (αντί να πει «δεν απαντώ σε υποθετικές ερωτήσεις») απάντησε πολύ φυσικά «άλλο το παιδί, άλλο το ζώο».

Η απάντησή του αυτή ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και αντιδράσεων από φιλόζωους που βρισκόταν στο ακροατήριο, δηλώνοντας έτσι ότι, γι’ αυτούς, παιδί και ζώο είναι το ίδιο πράγμα.

Εμείς, παρότι και πουλάκια, δεν το έχουμε σκεφτεί το ζήτημα. Κάποιος φίλος που τον ρωτήσαμε απάντησε ως εξής: «Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο. Εγώ πάντως, αν είχα ένα παιδί, δεν θα το έβγαζα να κάνει τη βόλτα του λυμένο, την ώρα που τα σκυλιά της γειτονιάς θα πήγαιναν στο… σχολείο τους. Θα φοβόμουν μην πειράξει κανένα».

Και μετά, άντε να βρει το δίκιο του!

Αδέσποτη λογική!

160922 ΥΠΕΡΑΠΟΔΟΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ξέρετε τι είναι το non paper;

Είναι ένα, όπως λέει το όνομά του, «μη έγγραφο», δηλαδή ένα έγγραφο που, κανονικά, δεν υπήρξε ποτέ! Δεν υπήρξε, με την έννοια τού ότι δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί.

Τότε, ποια είναι η χρησιμότητά του; Είναι μεγάλη, διότι απευθύνεται σε έμπιστους ανθρώπους και τους παρέχει στοιχεία και πληροφορίες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν, χωρίς όμως να αναφέρουν την πηγή.

Ακόμη κι αν κάποιοι αποδειχτούν όχι και τόσο έμπιστοι και… διαρρεύσουν (δηλαδή αφήσουν να διαρρεύσει) το έγγραφο, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναν για τα όσα αυτό περιέχει, αφού είναι ανυπόγραφο.

Το άλλο πουλάκι:

Έτσι γιόρτασαν τον ένα χρόνο στην εξουσία!

«Κυβερνητικές πηγές» εξέδωσαν ένα non paper στο οποίο συνοψίζεται το έργο του πρώτου χρόνου στην εξουσία. Σας το παρουσιάζουμε ευθύς αμέσως, όπως το βρήκαμε στο ΑΠΕ:

«-Το 2015 πετύχαμε υπεραπόδοση στο στόχο του πλεονάσματος. Δεσμευτήκαμε για στόχο -0,25% και καταφέραμε να κλείσουμε στο +0,7%.  

-Εξασφαλίσαμε την προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς.  

-Παρέχουμε την πρόσβαση για 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστων συμπολιτών μας στις υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.  

-Εξασφαλίσαμε τη διατήρηση των κύριων συντάξεων και την κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές.  

-Επανεκκινήσαμε τα μεγάλα έργα υποδομών. Εξασφαλίσαμε αξιόπιστα χρονοδιαγράμματα παράδοσης και αποφύγαμε τον κίνδυνο αποζημιώσεων που προέκυπτε από τις λεόντειες συμβάσεις που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.  

-Καταφέραμε να επαναδιαπραγματευτούμε τις συμβάσεις παραχώρησης στους αυτοκινητόδρομους, με συνολικό όφελος 765 εκατομμύρια ευρώ για το ελληνικό δημόσιο.  

-Έγινε πράξη η δέσμευση για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΑΔΜΗΕ.  

-Πετύχαμε την υπογραφή νέων συμβάσεων με ευνοϊκότερους όρους για το δημόσιο συμφέρον τόσο για την παραχώρηση του ΟΛΠ όσο και για το Ελληνικό.  

-Προχωρήσαμε τη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης με την ψήφιση του νόμου που προβλέπει ένα νέο σύστημα επιλογής προϊσταμένων και θέτει επιτέλους κριτήρια για την αξιολόγηση και την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων.  

-Κάναμε πράξη τη δέσμευση μας για την απλή αναλογική.  

-Προχωρήσαμε για πρώτη φορά στο άνοιγμα και τον έλεγχο των λιστών της φοροδιαφυγής. Ήδη έχουν βεβαιωθεί πάνω από 900 εκατομμύρια από την αρχή του 2015 και η είσπραξη προχωράει ταχύτατα.  

-Ψηφίστηκε ο νέος αναπτυξιακός νόμος που προσφέρει σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και ισχυρά κίνητρα για τους επενδυτές.  

-Πετύχαμε το 2015 η Ελλάδα να βρεθεί στην πρώτη θέση των χωρών της ΕΕ στην απορρόφηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ.  

-Προχωρήσαμε στον εξορθολογισμό της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα.  

-Ψηφίστηκε ο Νόμος σχετικά με την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καπνικών προϊόντων.

-Ψηφίστηκε ο Νόμος σχετικά με την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων.  

-Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε την προσπάθεια κάθαρσης στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και συνολικά στον αθλητισμό. Επιμείναμε στην υποχρέωση συμμόρφωσης της ΕΠΟ με πειθαρχικό κώδικα της UEFA, ενώ παράλληλα ψηφίστηκε ο νέος νόμος για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ.  

-Στον αγροτικό τομέα, με την αξιοποίηση εθνικών και κοινοτικών πόρων οι πληρωμές ενισχύσεων για το 2015 έφτασαν τα 2,5 δις ενώ για το 2016 θα καταβληθούν άλλα τόσα.  

Δώσαμε προτεραιότητα στην Παιδεία:  

-Στη δευτεροβάθμια, έγιναν για το 2015-16, 23.000 προσλήψεις αναπληρωτών (23% περισσότερες από πέρσι)  

-Στην Ειδική Αγωγή έγιναν για το 2015-16 περισσότερες προσλήψεις αναπληρωτών από ποτέ (50% πάνω από πέρσι).  

-Φέτος, όλα τα σχολεία άνοιξαν για πρώτη φορά χωρίς ελλείψεις σε βιβλία και καθηγητές.  

-Προχωρούμε σε αλλαγές στο Γυμνάσιο. Εξέταση μόνο σε τέσσερα μαθήματα, έξτρα ενισχυτική διδασκαλία και επανεξέταση σε 10 μέρες για όσους αποτυγχάνουν.  

-Ψηφίσαμε το νέο θεσμικό πλαίσιο για την Έρευνα.  

-Ενισχύσαμε τα προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, και στον προϋπολογισμό του νέου έτους το ποσό θα φτάσει τα 900 εκατομμύρια.

Εξασφαλίσαμε:  

-Δωρεάν ρεύμα σε δικαιούχους Προγράμματος Ανθρωπιστικής Κρίσης (90.000 νοικοκυριά, 212.000 πολίτες)  

-Δωρεάν νερό σε δικαιούχους Προγράμματος Ανθρωπιστικής Κρίσης (58.000 νοικοκυριά, 111.000 πολίτες)  

-Επιδότηση ενοικίου σε 21.296 δικαιούχους του προγράμματος ανθρ/κής κρίσης.  

-Δωρεάν μετακινήσεις ανέργων σε αστικές συγκοινωνίες  

-Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης σε 30 Δήμους (αντί 13 ως τώρα).  

-Τη δημιουργία 250 Κέντρων Κοινότητας στους Δήμους της χώρας για την υποδοχή, εξυπηρέτηση και διασύνδεση των ευάλωτων πολιτών με όλα τα προγράμματα.  

-Σχολικά γεύματα: Τη νέα χρονιά, 30.000 μαθητές σε 270 Δημοτικά Σχολεία.  

-Η Κάρτα Αλληλεγγύης έχει ανανεωθεί 13 φορές για 148.000 δικαιούχους.  

Προχωρήσαμε σε αναγκαίες παρεμβάσεις στον κρίσιμο τομέα της Υγείας:  

-Για πρώτη φορά εδώ και έξι χρόνια γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.  

-Έχει ξεκινήσει η πρόσληψη 3.500 γιατρών και άλλου προσωπικού.  

-Αναδιοργάνωσαμε τον ΕΟΠΥΥ. Ψηφιοποιηθήκαν εκατομμύρια σελίδες με συνταγογραφήσεις για έλεγχο φαρμακευτικής δαπάνης.  

-Από μηδενική βάση καταρτίστηκε ο νέος Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) με βασικό μέλημα τον εξορθολογισμό των δαπανών αλλά και με στόχο τις ποιοτικές υπηρεσίες.

-Εξοικονομήθηκαν χρήματα από την μετεγκατάσταση σε δημόσια κτήρια,μη πληρώνοντας πλέον ενοίκια.  

-Κατοχυρώσαμε την αποβολή των εργολάβων από το σύστημα υγείας, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, εξοικονόμησης πόρων, προστασίας των εργαζομένων και προάσπισης της Δημόσιας Υγείας.  

-'Ανοιξαν επιτέλους ερευνάται το σκάνδαλο του ΚΕΕΛΠΝΟ και πλέον προχωρούν οι διώξεις για τις κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις στο Γενικό Διευθυντή και σε μέλη των προηγούμενων Διοικήσεων του ΚΕΕΛΠΝΟ.  

Τέλος, κάναμε πράξη μια βασική δέσμευση απέναντι στον ελληνικό λαό. Ο διαγωνισμός για την παραχώρηση των τηλεοπτικών συχνοτήτων πανελλαδικής εμβέλειας ολοκληρώθηκε.  

Τα 246 εκατ. ευρώ από τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές συχνότητες θα διατεθούν για:  

-Την παροχή επιπλέον 60.000 σχολικών γευμάτων, στους πιο φτωχούς δήμους της χώρας.  

-Την πρόσβαση επιπλέον 15.000 παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.  

-Το πρόγραμμα «Γυρίζουμε Ελλάδα», για κίνητρα επιστροφής σε χιλιάδες νέους επιστήμονες που βρίσκονται στο εξωτερικό.  

-Την ενίσχυση των Δημόσιων Νοσοκομείων στους επόμενους μήνες με 10.000 νοσηλευτές και γιατρούς».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πάρτε το σαν ένα… μη σχόλιο!

No martini, no party!