160915 ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ας μιλήσουμε για… εμβόλια!

Νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτε πιο επίκαιρο, μέρες που είναι. Διότι τα εμβόλια, είτε μας αρέσουν είτε όχι, θα τα βρούμε μπροστά μας το προσεχές διάστημα. Και γύρω από αυτά θα στηθεί ένας χορός αντιπαραθέσεων που δεν θα έχει τέλος.

Ίσως να μην σας περνάει από το νου, αλλά τα εμβόλια αποτελούν, και θα αποτελέσουν τις μέρες, που έρχονται έναν άριστο τρόπο για να κρύψουμε την ξενοφοβία και τις ανασφάλειές μας. Κυρίως να κρύψουμε το ατομικισμό μας

Ήδη έχουν αρχίσει τα όργανα και οι πρώτες αντιπαραθέσεις είδαν το φως του… διαδικτύου. «Δεν θέλουμε προσφυγόπουλα στο σχολείο μας, στο σχολείο των παιδιών μας», έσπευσαν να προλάβουν τις εξελίξεις κάποιοι ανησυχούντες γονείς.

Ο λόγος που επικαλέστηκαν ήταν τα… εμβόλια. Φοβούνται ότι τα προσφυγόπουλα θα μεταδώσουν στα δικά τους παιδιά (ο καθένας μιλάει αποκλειστικά για το δικό του) διάφορες ασθένειες, για τις οποίες όμως το παιδί του είναι… εμβολιασμένο!

Είναι; Δεν ξέρουμε, γι’ αυτό σας είπαμε ότι πρέπει να μιλήσουμε πρωτίστως γι’ αυτό το θέμα. Να πούμε ότι το πρόγραμμα εμβολιασμού των παιδιών προβλέπει μια σειρά από εμβόλια που γίνονται αρχικά από τους παιδιάτρους, με ευθύνη των γονέων, και στη συνέχεια στο σχολείο.

Ισχύει μάλιστα διάταξη που προβλέπει πως, κατά την εγγραφή του παιδιού στην Α΄ τάξη του Δημοτικού, ο Διευθυντής του σχολείου ελέγχει το βιβλιάριο υγείας, για να διαπιστώσει αν έχουν γίνει κανονικά όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια.

Κι αν δεν έχουν γίνει; Μπορεί να αρνηθεί την εγγραφή; Όχι, φυσικά! Οφείλει να πείσει τους γονείς να σπεύσουν να εμβολιάσουν το παιδί τους. Κι αν οι γονείς είναι «ψαγμένοι» ή «εναλλακτικοί» ή ακόμη και «ψεκασμένοι»;

Τότε… τίποτε. Το πράγμα μένει ως έχει και το παιδί φοιτά κανονικά στο σχολείο του, ενώ οι γονείς του έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους ότι έκαναν το καλύτερο δυνατό για το βλαστάρι τους, στηριζόμενοι στον εμβολιασμό των κορόιδων.

Διότι κάπου εκεί βασίζονται. Όταν όλα τα άλλα παιδιά είναι εμβολιασμένα, το δικό σου κινδυνεύει ελάχιστα ή καθόλου. Μπορείς λοιπόν να ακολουθήσεις άφοβα όποια από τις θεωρίες που κυκλοφορούν άφθονες στο διαδίκτυο επιθυμείς και να μην εμβολιάσεις το παιδί σου.

Το άλλο πουλάκι:

Μη μου πείτε ότι δεν τις γνωρίζετε!

Κάποιες υποστηρίζουν πως τα εμβόλια δεν κάνουν απολύτως τίποτε, απλώς είναι μια εφεύρεση των φαρμακευτικών εταιρειών για να τα κονομάνε. Άλλες πιστεύουν πως ο εμβολιασμός είναι ένα έξυπνος τρόπος για να δοκιμάζουν πάνω σε ανυποψίαστους πολίτες νέα φάρμακα.

Υπάρχουν θεωρίες που «αποκαλύπτουν» ότι τα εμβόλια όχι μόνο δεν κάνουν καλό, δεν προστατεύουν, απεναντίας αποτελούν τεράστιο κίνδυνο για την υγεία εκείνων που τα δέχονται. Οι πιο ακραίες μάλιστα «μπορούν να αποδείξουν» ότι ο εμβολιασμός είναι ένας τρόπος για να ελέγχει η άρχουσα τάξη εμάς τους υποτελείς!

Καλές οι θεωρίες, ιδίως εκείνες των συνομωσιών, έχουν όμως ένα αδύνατο σημείο. Σκοντάφτουν στην πραγματικότητα! Έτσι, μόλις άρχισαν να καταφτάνουν στη χώρα μας κατατρεγμένοι άνθρωποι, που δεν είχαν την ευκαιρία να ακολουθήσουν ένα συστηματικό πρόγραμμα εμβολιασμών, εμφανίστηκαν και κάποιες μεταδοτικές ασθένειες.

«Βούτυρο στο ψωμί» όλων εκείνων που θα ήθελαν να τους πετάξουν έξω από εδώ -δεν έχει σημασία πού, κάπου αλλού- αλλά ντρέπονται να το πουν ευθέως. Όπως και να το κάνουμε, πρέπει να έχεις και ένα καλό επιχείρημα που να συνοδεύει το «είναι ξένοι».

Το «είναι ξένοι και [πιθανόν] άρρωστοι» ταιριάζει μια χαρά. Δείχνει ότι εσύ δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με τους ξένους, απλώς ανησυχείς για την υγεία του παιδιού σου. Ποιος «κανονικός άνθρωπος» θα έβρισκε κάτι μεμπτό σ’ αυτό;

Το οποίο παιδί σου μπορεί να ανήκει σε δυο κατηγορίες. Είτε στα εμβολιασμένα, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς ούτε για την ηπατίτιδα, ούτε για τη φυματίωση, (η ελονοσία δεν μεταδίδεται από τον άνθρωπο), είτε σ’ εκείνα που δεν έχουν εμβολιαστεί, επειδή εσύ ήσουν θιασώτης κάποιας από τις θεωρίες που προαναφέραμε.

Και τώρα τι ζητάς; Να μην έρθουν τα προσφυγόπουλα στο σχολείο του παιδιού σου, για να μην μεταδώσουν ασθένειες; Να τα εμβολιάσουν όλα υποχρεωτικά; Και πού πήγαν οι «ψαγμένες» σου αντιλήψεις και η «εναλλακτική» σου προσέγγιση στο θέμα;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Κακά τα ψέματα, φίλοι μου!

Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εγγόνια προσφύγων και παιδιά μεταναστών και σίγουρα θα έχουμε ακούσει ιστορίες για την αντιμετώπιση που είχαν οι δικοί μας, όταν βρέθηκαν σε ανάλογες συνθήκες με αυτές που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πρόσφυγες.

Στοιχειώδης υποχρέωση της κοινωνίας μας είναι να φροντίσει τα παιδιά τους να πάνε σε κάποιο σχολείο, να μάθουν λίγα γράμματα. Ο τρόπος που επιλέχτηκε είναι να γίνουν απογευματινά τμήματα, μετά την αποχώρηση των «δικών μας παιδιών», σε κάποια από τα σχολεία που γειτονεύουν με τους καταυλισμούς.

Σε κάποιες περιοχές οι γονείς αντέδρασαν ήδη, με άκομψο τρόπο, λες και υπάρχει κανένας κομψός τέτοιος. Εδώ έχουν εμφανιστεί (έχω υπόψη μου) μεμονωμένες ενέργειες είτε «εκδήλωσης ανησυχίας», είτε και μετεγγραφής του παιδιού σε σχολείο μακριά από τον καταυλισμό.

Προσοχή! Δεν λέω ότι η κατάσταση είναι τελείως «κουλ». Είναι όμως πολύ εύκολο να το παίζουμε άνετοι μακριά από το πρόβλημα, αλλά (ευτυχώς) υπάρχουν περιπτώσεις που η ανθρωπιά μας δοκιμάζεται σε πραγματικές συνθήκες.

Και τότε έχουμε να διαλέξουμε αν το δηλητήριο της ξενοφοβίας (για το οποίο δεν υπάρχουν αντίδοτα) είναι λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνο για τα παιδιά μας από οποιοδήποτε πιθανό μικρόβιο (για το οποίο μάλιστα υπάρχουν και αποτελεσματικότατα εμβόλια).

Να προλάβουμε το κακό.

Το πραγματικό!