160908 ΑΔΕΙΟΥΧΟΝ-4

Το ένα πουλάκι:

Χαράς ευαγγέλια!

Έτσι λέγαμε τη Δευτέρα, όταν ξεκινήσαμε αυτή την κουβέντα μας για τις τηλεοπτικές άδειες. Μπορεί κάποιοι από εσάς να μην χαρήκατε ιδιαίτερα, όμως σας διαβεβαιώ ότι άλλοι πέταξαν από τη χαρά τους.

Σας διαβάζω τι έγραψε η εφημερίδα «το χωνί».

Τίτλος: «Τους τα πήραν χοντρά μάς τα μοιράζουν δίκαια». Υπέρτιτλος: «Αυτά μόνο στα παραμύθια… και στην Ελλάδα του Τσίπρα». Συνοδεύεται από σκίτσο που δείχνει τον πρωθυπουργό Ρομπέν των Δασών να μοιράζει, μαζί με τον κ. Παπά, σακούλια με χρήμα στους φτωχούς.

Ενδιαφέρον έχει και το κείμενο της εφημερίδας:

«Νέα εποχή για την τηλεόραση, το τηλεοπτικό πεδίο και τα ΜΜΕ συνολικά ξεκίνησε από τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής. Το σύστημα γκρεμίστηκε, πάει!

Ποτέ, μα ποτέ των ποτών, δεν μπορούσε κανείς δημοσιογράφος να φανταστεί ότι στην Ελλάδα θα ζούσαμε κάτι σαν και αυτό που συνέβη, αυτή την ιστορική εβδομάδα. Ποτέ, μα ποτέ των ποτών, κυριολεκτικά....

Οι διεθνείς αναλυτές λένε ότι μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, στην αμερικανική κοινωνία αναπτύχθηκε έντονα ένα αίσθημα φόβου και πανικού, που εκκινούσε από το βασικό συμπέρασμα ότι τελικά οι Αμερικάνοι δεν είναι άτρωτοι, όπως πίστευαν μέχρι τότε!

Αντίστοιχης ισχύος είναι και η πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ να προχωρήσει στην –για πρώτη φορά νόμιμη- αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας στη χώρα επειδή δημιούργησε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στον ελληνικό λαό ένα βαθύ αίσθημα ουσιαστικής απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι (αλλά ακομμάτιστοι) απέναντί της, αυτή τη φορά αναγνωρίζουν το κοινωνικά θετικό συμπέρασμα από όλα αυτά, που μάλιστα είναι έντονο! Ότι μ’ αυτή την κυβέρνηση, πραγματικά είναι ΟΛΟΙ ίσοι απέναντι στο νόμο. Και ότι αυτά που ήξεραν οι νταβατζήδες... καλό είναι να τα ξεχάσουν.

Αυτό είναι το σαφές πολιτικό μήνυμα (που στέλνει η κυβέρνηση και λαμβάνει ο λαός), ασφαλώς ανυπολόγιστης επικοινωνιακής υπεραξίας και κοινωνικής δυναμικής».

Το άλλο πουλάκι:

Πράγματι, είναι πολλά τα λεφτά!

Το «δίκαιο μοίρασμά τους στους φτωχούς» δεν θέλω να το συζητήσουμε ακόμη. Άκουσα ότι τα ποσά αυτά έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό και δεν μπορούν να δοθούν ως έκτακτη βοήθεια, είμαι βέβαιος όμως ότι η κυβέρνηση θέλει να το κάνει και μακάρι να γίνει.

Δεν θέλω επίσης να συζητήσω την τοποθέτηση του εκδότη της συγκεκριμένης εφημερίδας σε θέση ειδικού συμβούλου στο γραφείο της κ. Γεροβασίλη τον περασμένο Μάρτιο. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα που έχει να κάνει με μια… ιδιαίτερη σχέση ΜΜΕ και πολιτικής. Που δεν τη λες διαπλοκή.

Θέλω να συζητήσω για τα λεφτά που είναι πολλά, τόσο πολλά που πρέπει να μας προβληματίζουν. Όχι αυτά καθ’ αυτά τα χρήματα, αλλά η επιλογή των ιδιοκτητών τους να τα ξοδέψουν τόσο πλουσιοπάροχα. Επίτηδες είπα ξοδέψουν και όχι επενδύσουν.

Τι λένε τα νούμερα;

Πρώτα πρώτα μας λένε πολλά για τη διαδικασία, για την οποία τόσα καλά λόγια ακούσαμε. Είναι αλήθεια ότι δεν περιμέναμε -κανείς δεν περίμενε- ότι θα πέσουν στο τραπέζι τέτοια ποσά.

Αυτό ήταν, χωρίς αμφιβολία, μια ευχάριστη έκπληξη. Πώς εξηγείται όμως, σε έναν πλειστηριασμό, να μην παίρνει τη δουλειά εκείνος που πλειοδοτεί αλλά κάποιοι άλλοι;

Τι θέλω να πω: Θυμάμαι τον ίδιο τον πρωθυπουργό να λέει σε τηλεοπτική συνέντευξη πως «άδειες θα πάρουν όσοι δώσουν τα περισσότερα». (Σημειώνοντας μάλιστα ότι «δεν μας ενδιαφέρει τι λογής επιχειρηματίες είναι αυτοί», όμως δεν είναι επί του παρόντος.)

Εμείς τι είδαμε πως έγινε; Δύο «πλειοδότες» πήραν τις άδειές τους δίνοντας 43,6 και 52,6 εκατομμύρια αντίστοιχα, ενώ άλλοι δυο έμειναν απ’ έξω, ενώ «χτύπησαν» πάνω από 60 εκατομμύρια. 

Δεν υπονοώ ότι στους πρώτους χαρίστηκαν, αλλά εδώ κάτι μας λέει ότι και η διαδικασία δεν ήταν απολύτως σωστή, αφού δεν απέκτησαν τις άδειες όσοι πρόσφεραν τα πιο πολλά, και (ως εκ τούτου;) το κράτος δεν πήρε τελικά όσα περισσότερα χρήματα μπορούσε από την πώληση των αδειών.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι άλλο μας λένε τα τεράστια ποσά;

Για να το καταλάβετε, ή να το φανταστείτε, πρέπει να ξέρετε ότι, την περασμένη χρονιά, τα κέρδη του πιο πετυχημένου καναλιού ήταν 1,5 εκατομμύρια ευρώ! Μόνο! Και λέω μόνο όχι για μας κι σας, αλλά για κάποιον που επενδύει τόσα πολλά λεφτά.

Σκεφτείτε ότι δύο από τους ιδιοκτήτες πλέον των αδειών τις αγόρασαν με 52,6 και 73,9 εκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα. Αγόρασαν τις άδειες, όχι όμως κανάλια! Που για να τα «στήσουν» και να τα λειτουργήσουν θα πρέπει να ξοδέψουν καμιά εξηνταριά εκατομμύρια επιπλέον.

Δεν το λέω εγώ. Το υπολογίζουν άνθρωποι του «χώρου», που γνωρίζουν ότι η αγορά εξοπλισμού κοστίζει γύρω στα 30 εκατομμύρια και άλλα τόσα η λειτουργία του καναλιού για έναν χρόνο.

Τι μας αποκαλύπτουν δηλαδή τα (τεράστια) ποσά για τα οποία συζητάμε; Ότι αυτοί οι επενδυτές (και, εν μέρει, και οι άλλοι δύο) έριξαν χρήματα σε μια επιχείρηση από την οποία προβλέπεται ότι θα τα αποσβέσουν, στην καλύτερη περίπτωση, μετά από πολλές, πάρα πολλές δεκαετίες.

Στην καλύτερη περίπτωση, έτσι; Θυμηθείτε, τώρα, τι λέγαμε χθες, για τους «χομπίστες» που ξοδεύουν τα λεφτά τους για να κάνουν το κέφι τους και για εκείνους που, πιθανότατα, έχουν κάτι άλλο στο πίσω μέρος του μυαλού τους, και πείτε μας αν το δικό σας πάει καθόλου στο πονηρό.

Και αν τέτοιες σκέψεις μπορούν να δικαιολογήσουν τους (φιλο)κυβερνητικούς πανηγυρισμούς.

Παζάρια ή σκέτα… ζάρια;