160914 ΑΙΤΗΜΑΤΖΗΔΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Αύριο οι δάσκαλοι απεργούν.

Και πολύ καλά κάνουν, αφού η απεργία είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε εργαζομένου. Την οποία χρησιμοποιεί ως «έσχατο όπλο», όταν αποδειχθεί πως κάθε άλλο μέσο πίεσης έχει αποτύχει και ο διάλογος με τον εργοδότη αποβαίνει άκαρπος.

Μέσω της απεργίας ο εργαζόμενος απαιτεί συνήθως καλύτερες συνθήκες δουλειάς και καλύτερο μεροκάματο. Όταν όμως το επάγγελμά του είναι και… λειτούργημα (καταλαβαίνετε τι εννοώ) τότε μπορεί να αγωνίζεται και για το κοινωνικό σύνολο το οποίο απολαμβάνει το αποτέλεσμα της εργασίας του.

Όπως οι νοσοκομειακοί μπορεί να απεργούν για καλύτερη δημόσια δωρεάν υγεία, έτσι και οι εκπαιδευτικοί μπορεί να διεκδικούν με τις απεργίες τους και καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά του λαού. Πέρα, ξαναλέω, από τα κλαδικά τους αιτήματα.

Μια και βρισκόμαστε όμως στην αρχή της σχολικής χρονιάς, και μια και μιλήσαμε χθες για τα «κενά» για τα οποία και φέτος διασταύρωσαν τα ξίφη τους συνδικάτα και υπουργείο Παιδείας, σκέφτηκα να δούμε από λίγο πιο κοντά και αυτή την απεργία.

Πρώτα πρώτα να πούμε ότι αποφασίστηκε τον Ιούνιο, στη Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και ψηφίστηκε ακόμη και από την συνδικαλιστική παράταξη που «πρόσκειται» στην κυβέρνηση.

Αυτό μπορεί να φαίνεται οξύμωρο σε όσους δεν γνωρίζουν από συνδικαλιστικά πράγματα. Να πούμε όμως ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, γίνεται μια «αγωνιστική πλειοδοσία» και όλοι κοιτούν να φανούν πιο μαχητικοί από τους άλλους, πολύ περισσότερο όταν κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για (φιλο)κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Στηρίζουν, λοιπόν, και οι του ΣΥΡΙΖΑ την απεργία, παρόλο που ο επικεφαλής τής παράταξής τους υποστηρίζει ανοιχτά ότι «ξεκινάει μια πάρα πολύ καλή σχολική χρονιά» και δηλώνει αισιόδοξος πως και τα λίγα προβλήματα που υπάρχουν… «θα τα λύσουμε», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Αν αυτό σας φαίνεται κάπως σχιζοφρενικό δεν πειράζει (για το… κάπως). Διότι έτσι είναι τα πράγματα, όταν προσπαθείς να πατήσεις σε δυο βάρκες. Να είσαι συγχρόνως και με τους εργαζόμενους, που θέλεις να σε ψηφίζουν, και με την κυβέρνηση, που επίσης θέλεις να την ψηφίζουν, για να μη χαλάσεις την καρδιά κανενός.

Το άλλο πουλάκι:

Ας δούμε όμως τα αιτήματα της απεργίας.

Τα παίρνουμε χωρίς αξιολογική σειρά, έτσι όπως τα προβάλλει η Ομοσπονδία, για να τα σχολιάσουμε ένα προς ένα. Ξεκινούμε με την «άμεση απόσυρση των υπουργικών αποφάσεων για το νέο σχολείο, δημοτικό και νηπιαγωγείο».

Εδώ δεν έχουμε να πούμε τίποτε, παρά να σας μεταφέρουμε τα λόγια ενός έμπειρου δασκάλου. «Υπηρετώ από τη δεκαετία του 1980 και, όποιο νόμο και αν ψήφιζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, το αίτημά μας ήταν… να αποσυρθεί. Έτσι, δηλαδή και ήταν στο χέρι της Ομοσπονδίας, τα πράγματα στην εκπαίδευση θα έμεναν όπως πριν από τριάντα χρόνια».

Χαρακτηριστικά μάς ανέφερε ότι οι κάποιες από τις υπουργικές αποφάσεις προβλέπουν την κατάργηση της Ευέλικτης Ζώνης στις μεγάλες τάξεις, που, όταν είχε θεσπιστεί, οι δάσκαλοι απεργούσαν ζητώντας… την κατάργησή της.

Πάμε όμως και στο δεύτερο αίτημα που είναι «14χρονος εκπαιδευτικός σχεδιασμός με ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και 2χρονη υποχρεωτική δωρεάν προσχολική αγωγή».

Αυτό είναι ένα σημαντικό αίτημα που αφορά όλη την κοινωνία, διαχρονικά, παρά τις όποιες αντιρρήσεις που μπορεί να καταθέσει κάποιος για την 12χρονη υποχρεωτική φοίτηση στο σχολείο. Είναι όμως ένα αίτημα που να δικαιολογεί απεργία με… το άνοιγμα των σχολείων;

Πάμε στα τρία επόμενα τα οποία, για λόγους που θα καταλάβετε, τα εξετάζουμε μαζί: «Μαζικούς μόνιμους διορισμούς τώρα. Καμιά απόλυση αναπληρωτή. Κανένας εκπαιδευτικός στην ανεργία».

Για να καταλάβετε καλύτερα το νόημα του αιτήματος, θα σας πληροφορήσω ότι, ειδικά φέτος, στη Δράμα, αλλά και στους γύρω νομούς για τους οποίους ρώτησα και έμαθα, περισσεύουν… δεκάδες -καλά ακούσατε δεκάδες- εκπαιδευτικοί, που η υπηρεσία προβληματίζεται τι να τους κάνει και πού να τους διαθέσει.

Όσο για το «κανένας εκπαιδευτικός στη ανεργία» θα πρέπει να μας πει η ΔΟΕ αν εννοεί όλους όσοι έχουν αποφοιτήσει από παιδαγωγικά τμήματα ή άλλες παραγωγικές σχολές εκπαιδευτικών και μετά να σχολιάσουμε.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Θέλετε κι άλλα αιτήματα;

«Στήριξη της Ειδικής Αγωγής». Σοβαρό, σοβαρότατο, όμως κι εδώ υπάρχουν διάφορες παράμετροι που μπορούν να εξεταστούν, αλλά δεν είναι της ώρας. Ας μείνουμε στη σοβαρότητα του θέματος.

Υπάρχουν καναδυό αιτήματα ακόμη, όπως το «απόδοση οργανικών θέσεων ειδικοτήτων» με το οποίο δεν θέλω να σας μπερδέψω γιατί δεν είναι δυνατόν να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει, έτσι επιγραμματικά όπως διατυπώνεται. Πάντως οι ειδικότητες δεν συμμετέχουν σ’ αυτή την απεργία, νομίζω έχουν μια δική τους σε άλλη μέρα.

Υπάρχει το αίτημα για «μείωση διδακτικής ύλης» (κατανοητό) και τέλος εκείνο για «οργανικότητα στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία 2 εκπαιδευτικοί προς 25 μαθητές», που αφορά ακριβώς τα… μειονοτικά δημοτικά σχολεία, άρα δεν δικαιολογεί μια πανελλαδική απεργία με το «καλημέρα».

Πού καταλήγουμε με όλα αυτά; Πουθενά. Ακριβώς, πουθενά! Για να έχετε μια πληρέστερη εικόνα, θα σας πω ότι στις έκτακτες γενικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες για να προετοιμαστεί καλύτερα η απεργία, εμφανίστηκαν μετρημένοι στα δάχτυλα εκπαιδευτικοί.

Μένει να δούμε πόσοι θα απεργήσουν αύριο και, κυρίως, τι συμπεράσματα θα βγάλει από αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα και η ηγεσία του. Διότι εμείς γι’ αυτούς τα έχουμε βγάλει ήδη τα συμπεράσματά μας.

Αγώνας και πάλη και πάλι και πάλι…