160912 ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Σήμερα ξεκίνησαν τα Σχολεία!

Με τον καθιερωμένο, όπως λένε και στις ειδήσεις, Αγιασμό. Θρησκευτικό, το τονίζουμε, διότι δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι, μετά από τόσους μήνες πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση, ήλπιζαν (ενώ άλλοι φοβούνταν) πως ο «αγιασμός» μπορεί και να ήταν… πολιτικός.

Μάλιστα φέτος κυκλοφόρησε και μια φήμη ότι «καταργείται η πρωινή προσευχή» από το Σχολείο. Φήμη που έκανε πολλές μητέρες να θορυβηθούν και να σκανδαλιστούν. Μερικές βιάστηκαν να ξεστομίσουν και κατάρες κατά του κυρίου Φίλη -τζάμπα τον καταράστηκαν τον άνθρωπο.

Είχε όμως πλάκα η απάντηση που έδωσε ένας νέος δάσκαλος σε μια από αυτές τις μητέρες, όταν τον ρώτησε αν αληθεύει η φήμη:

«Όχι δεν είναι αλήθεια ότι ήρθε κάποια σχετική εγκύκλιος. Να σας ρωτήσω όμως κάτι. Εσείς, όλο το καλοκαίρι, πόσες φορές βάλατε το παιδί σας να κάνει πρωινή προσευχή στο σπίτι σας;»

Έτσι είναι, δυστυχώς. Έχουμε ξεχάσει ότι ο πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας που ασκεί αγωγή στα παιδιά είναι το σπίτι τους, η οικογένειά τους. Η οποία έχει φορτώσει τις δικές της υποχρεώσεις στο Σχολείο, λες και δεν του έφταναν εκείνες που είχε από μόνο του.

Το Σχολείο πρέπει να μάθει στα παιδιά από το πώς να κυκλοφορούν με ασφάλεια και πώς να τρέφονται υγιεινά, μέχρι πώς να συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο ή πώς να είναι συνεπή στα θρησκευτικά (χριστιανικά) τους καθήκοντα. 

Τι να πρωτοκάνει κι αυτό το καημένο; Αφήστε που βρίσκεται ανάμεσα σε δυο πυρά. Από τη μια εκείνων που θέλουν ακόμη περισσότερη εμπλοκή του σε μη γνωστικά ζητήματα και των άλλων που ζητούν να περιοριστεί στα παραδοσιακά… μαθήματα.

Το πρόβλημα είναι ότι οι πρώτοι, οι λεγόμενοι υποστηρικτές του «ανοιχτού στην κοινωνία Σχολείου», δεν αποτελούν ενιαία ομάδα, αλλά πολλές τέτοιες και συχνά αλληλοκατηγορούμενες. Διότι, αλλιώς εννοεί το «άνοιγμα στην κοινωνία» ένας, ας πούμε, φίλος του ποδοσφαίρου, αλλιώς ένας φίλος του θεάτρου και αλλιώς ένας άνθρωπος της εκκλησίας.

Για να περιοριστώ μόνο σε μερικά από τα πιο ανώδυνα παραδείγματα και να μην πάω σε πιο «ακραίους» υποστηρικτές του «ανοιχτού Σχολείου», που απαιτούν από αυτό μέχρι και αρμοδιότητες… πολιτικού (δηλαδή κομματικού) εγγραμματισμού των μικρών παιδιών. Εννοείται από διάφορες πολιτικές αποχρώσεις.

Το άλλο πουλάκι:

Σχολείο και σπίτι.

Το χειρότερο είναι ότι η οικογένεια όχι απλώς μεταθέτει αρμοδιότητές της στο Σχολείο, αλλά, αντί να το βοηθάει τουλάχιστον στο έργο του, πολύ συχνά το αντιστρατεύεται. Ό,τι πάει να χτίσει αυτό με πολύ κόπο, το γκρεμίζει εκείνη με μεγάλη ευκολία.

Κάνει, ας πούμε, το παιδί στην τάξη του ένα πρόγραμμα σωστής διατροφής, για να μάθει να τρέφεται με υγιεινό τρόπο. Μέχρι και πρωινό ετοιμάζουν στο Σχολείο με τη δασκάλα τους, με όλα όσα πρέπει να περιέχει αυτό, για να είναι θρεπτικό αλλά και υγιεινό.

Ε, την επομένη το στέλνει στην εκδρομή η μητέρα, βάζοντας στο σακίδιό του πατατάκια, σοκολάτες και αναψυκτικά, τίγκα στη ζάχαρη, το αλάτι και τα συντηρητικά. Χώρια τα λίπη!

Και όταν αυτό το κάνει όχι μια αλλά πολλές μητέρες, πώς να αντισταθούν και τα κακόμοιρα τα παιδάκια.

Το ίδιο και με την κυκλοφοριακή αγωγή. Το Σχολείο προσπαθεί να διδάξει στα παιδιά πώς να κινούνται στο δρόμο με τρόπο ασφαλή για τον εαυτό τους και τους άλλους. Και βλέπεις τους γονείς να τα πηγαίνουν μέχρι την αυλόπορτα καθισμένα στο μπροστινό κάθισμα.

Τους βλέπεις να οδηγούν έχοντας το παιδί τους στο αυτοκίνητο, ενώ συγχρόνως μιλούν στο κινητό  ή… καπνίζουν με κλειστά μάλιστα τα παράθυρα, για να μην κρυώσει! Ο πατέρας, συνήθως, αγνοεί με μεγάλη δόση μαγκιάς τα σήματα ή παραβιάζει τα φανάρια, γινόμενος έτσι το χειρότερο «πρότυπο» για τα παιδιά του.

Τι να σου κάνει μετά και το Σχολείο; Πόσα προγράμματα κυκλοφοριακής αγωγής απαιτούνται για να ανασκευάσουν τις παραστάσεις που κουβαλούν κάποιοι μαθητές από το σπίτι τους;

Για να μην σας πω για το άλλο. Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά, οι δάσκαλοι κάνουν προσπάθειες για να ενημερώσουν τους μαθητές τους σχετικά με τους κινδύνους που παραμονεύουν στο διαδίκτυο.

Δυστυχώς όμως, δεν μπορούν να τους επιτηρούν ΚΑΙ στα σπίτια τους, όταν βρίσκονται μόνοι μπροστά στον υπολογιστή. Αυτή είναι δουλειά των γονέων, οι οποίοι όχι μόνο δεν ελέγχουν τη διαδικτυακή συμπεριφορά των παιδιών τους, αλλά γίνονται και αρνητικά πρότυπα με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι ίδιοι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δηλαδή το Σχολείο και οι δάσκαλοι τα κάνουν όλα σωστά;

Δεν έχετε προσέξει ότι και οι ίδιοι καπνίζουν μπροστά στους μαθητές τους, έξω όμως πάντα από τα κάγκελα της αυλής, για να μην παραβιάζουν και το γράμμα του νόμου που απαγορεύει το κάπνισμα μέσα στο Σχολείο.

Λες και όταν είσαι απ’ έξω, ή όταν πίνεις καφέ στην εκδρομή δεν σε βλέπουν τα παιδιά να καπνίζεις και δεν σχηματίζουν την εικόνα του αρνητικού προτύπου. Ή τουλάχιστον εκείνη του δασκάλου που διδάσκει αλλά δεν εφαρμόζει ο ίδιος όσα ζητά από τους μαθητές του.

Τέλος πάντων!

Με το καλό να ξεκινήσει η νέα χρονιά και καλοφώτιστα να είναι τα παιδάκια και οι δάσκαλοί τους, γιατί δεν έχουν και εύκολο έργο μπροστά τους. Βέβαια, εκείνο που κυριαρχεί στις (τηλεοπτικές) συζητήσεις είναι το θέμα των «κενών», όμως γι’ αυτά θα μιλήσουμε αύριο.

Καλή πρόοδο να έχουμε.

Όλοι μας!