190928 ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Έγκλημα και τιμωρία!

Δεν λέω, εγκλημάτησε και πρέπει να πληρώσει. Δεν είναι μικρό πράγμα η πλαστογράφηση δημόσιου εγγράφου, όταν μάλιστα σου αποφέρει τόσο μεγάλα κέρδη. Δηλαδή, τι κέρδη, τα δούλεψε η γυναίκα και με το παραπάνω.

Συγγνώμη, δεν σας είπα ακόμη ότι αναφέρομαι στην καθαρίστρια που τιμωρήθηκε από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων της Λάρισας σε 15ετή φυλάκιση. Επειδή έκλεψε… μια χρονιά Δημοτικού Σχολείου!

Για να καταλάβετε, σας λέω ότι, στο όχι και τόσο μακρινό 1996, η κυρία αυτή θέλησε να υποβάλει τα χαρτιά της για μια θέση καθαρίστριας σε κρατικό παιδικό σταθμό. Η προκήρυξη προέβλεπε πως οι υποψήφιες πρέπει να είναι απόφοιτες Δημοτικού. Αυτή δεν ήταν!

Τι έκανε, λοιπόν; Κάτι τελείως αφελές, που όμως έπιασε! Πήρε από το σχολείο στο οποίο είχε φοιτήσει αποδεικτικό ότι τελείωσε την Ε΄ τάξη και άλλαξε το έψιλον κάνοντάς το «στου», όπως λένε και τα παιδιά, δηλαδή ΣΤ΄.

Είπα αφελές, επειδή, για όσους γνωρίζουν σχετικά, είναι εντελώς διαφορετικά τα δύο έγγραφα και δεν αλλάζει μόνο ο τίτλος της τάξης αποφοίτησης, πράγμα που προφανώς δεν γνώριζε η υποψήφια, έπρεπε όμως να γνωρίζουν ή να το προσέξουν εκείνοι που παρέλαβαν τα δικαιολογητικά.

Έτσι, κακώς πιστεύω ότι το δικαστήριο δεν επέρριψε ευθύνες και θεώρησε παραπλανημένο, το Διοικητικό Συμβούλιο του παιδικού σταθμού που τη διορίστηκε ως καθαρίστρια.

Στο κάτω κάτω, αν ήταν η μοναδική υποψήφια με «απολυτήριο» Δημοτικού και δεν μπορούσε να γίνει σύγκριση με άλλα όμοια έγγραφα, τότε δεν «έφαγε» και τη θέση κάποιου άλλου.

Διότι, στην ουσία, αυτό ήταν και το μεγάλο παράπτωμα της κυρίας και όχι η… «πλαστογραφία με χρήση, με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημιά, άνω των 120 και άνω των 150 χιλιάδων ευρώ σε βάρος του Δημοσίου.

Αφού αυτά τα χρήματα δεν τα έκλεψε, αλλά τα… δούλεψε. Όπως μάλιστα ισχυρίστηκαν οι μάρτυρες στο δικαστήριο, ήταν πολύ καλή και ιδιαίτερα ευσυνείδητη στην εργασία της. Δεν βλέπω, λοιπόν από πού προκύπτει ζημιά σε βάρος του Δημοσίου;

Αυτό, έτσι κι αλλιώς, κάποια καθαρίστρια θα προσλάμβανε και αυτά τα χρήματα θα τα έδινε για την καθαριότητα του παιδικού σταθμού. Δεν έχασε λοιπόν τίποτε, εξαπατήθηκε μεν, αλλά δεν βλέπω να είχε καμιά ζημία.

Το άλλο πουλάκι:

Κάποια άλλη όμως είχε!

Που είναι η αμέσως επόμενη στη σειρά για πρόσληψη, η οποία έχασε τη δουλειά, άρα και το δικαίωμα να πάρει αυτή τα χρήματα που έδωσε το Δημόσιο στην πλαστογράφο. Αυτήν ποιος θα την αποζημιώσει; Κανονικά πρέπει να το κάνει το Δημόσιο.

Διότι, η γυναίκα δεν φταίει σε τίποτε αν οι υπεύθυνοι του παιδικού σταθμού εξαπατήθηκαν, από κάτι μάλιστα τόσο προφανές. Δεν γνωρίζω μάλιστα αν δικαιούται να στραφεί εναντίον τους, προκειμένου να απαιτήσει κάποια αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη.

Έτσι δεν είναι; Διότι, στη χώρα μας, συμβαίνει το εξής αξιοθαύμαστο. Όλοι προσπαθούν να μπουν σε θέσεις ευθύνης, ώστε να λαμβάνουν και το αντίστοιχο επίδομα που προβλέπεται, πέραν του κανονικού μισθού τους.

Μικρό ή μεγαλύτερο δεν έχει σημασία, όμως είναι ένα επίδομα που, στην ουσία, αναγνωρίζει ότι αυτός που το λαμβάνει αναλαμβάνει και κάποιες ευθύνες και ένα αντίστοιχο ρίσκο. Τι συμβαίνει όμως όταν γίνει κάποια στραβή;

Τότε δεν βρίσκεται κανείς υπεύθυνος, όλοι κρύβονται πίσω από νομικίστικα τερτίπια και κάνουν την παλαβή μέχρι να περάσει η μπόρα και να τη βγάλουν καθαρή. (Ζητώ συγγνώμη για τις τόσες μαζεμένες… λαϊκές εκφράσεις, όμως θεωρώ ότι το απαιτούσε η περίσταση.)

Ας έρθουμε και στην ουσία του θέματος, η οποία πρέπει πάντα να μας ενδιαφέρει, πέρα από τους τύπους. Τι χρειάζεται το απολυτήριο Δημοτικού, προκειμένου να εργαστεί κάποια ως καθαρίστρια;

Χρειάζεται, διότι κάποιοι σκέφτηκαν και το έβαλαν στην προκήρυξη, αποκλείοντας όσες αποφοίτησαν, ας πούμε, από την Ε΄ τάξη. Στην ουσία όμως, ποια είναι η διαφορά; Η εν λόγω καθαρίστρια, αν ήθελε να είναι και τυπικά εντάξει θα έπρεπε να δώσει εξετάσεις και να πάρει τα Απολυτήριο.

Θα υπέβαλε μια αίτηση, θα την παρέπεμπαν σε κάποιο Σχολείο που λειτουργεί ως εξεταστικό κέντρο, εκεί ο Διευθυντής θα όριζε μια επιτροπή από δασκάλους που θα διενεργούσαν τις εξετάσεις και, αν ήξερε «με ποιους πολεμήσαμε το 1821», θα έπαιρνε το πολυπόθητο Απολυτήριο. Θέμα, δηλαδή, καθαρά γραφειοκρατικό.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γεννήθηκε λίγο νωρίς!

Δεν γνωρίζουμε την ηλικία της, όμως αυτό είναι προφανές από το γεγονός ότι πήγε στο Σχολείο σε μια εποχή που υπήρχε πιθανότητα κάποιος να μην κατορθώσει να τελειώσει το Δημοτικό. Λίγο αργότερα αν γεννιόταν, θα είχε οπωσδήποτε Απολυτήριο, αφού από το Δημοτικό αποφοιτούν όλοι.

Μπορεί δηλαδή στον ίδιο διαγωνισμό να είχαν υποβάλει τα χαρτιά τους και υποψήφιες με λιγότερα ουσιαστικά προσόντα από την εν λόγω κυρία, αλλά ευτύχησαν να εγγραφούν και να φοιτήσουν στο Σχολείο λίγο αργότερα, ενώ αυτή αναγκάστηκε να το σταματήσει. Δεν είναι άδικο;

Τι θέλω να πω με όλα αυτά. Προφανώς δεν υποστηρίζω ότι όποιος πλαστογραφεί δημόσια έγγραφα και εξαπατά επιτροπές πρέπει να αθωώνεται. Όμως μου φάνηκαν κάπως πολλά τα δεκαπέντε χρόνια φυλάκιση στην συγκεκριμένη κυρία.

Εδώ μιλάμε βράζει ο τόπος από λαμόγια, ο άλλος έφτασε να γίνει χειρουργός και διευθυντής κλινικής με πλαστό πτυχίο! Αυτός, δηλαδή, σε πόσα χρόνια φυλάκιση πρέπει να καταδικαστεί, αν και όταν καταδικαστεί; Όσα και οι τέσσερις αδελφοί Ντάλτον μαζί;

Ας ελπίσουμε το Εφετείο να δει την περίπτωση της πλαστογράφου καθαρίστριας με μεγαλύτερη επιείκεια.

Dura lex sed lex!