170526 ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Κάτι μου θυμίζει!

Ιδιαίτερα εκείνο το… «λογικός ή φυσιολογικός άνθρωπος»!

Πριν απ’ όλα, η διάζευξη. Νομίζω ότι είναι πολύ επίκαιρη και ταιριάζει απόλυτα σε όσα ζούμε. Ή λογικός, ή φυσιολογικός –και τα δυο μαζί δεν γίνεται.

Γιατί όμως το ένα αποκλείει το άλλο; Όσο και να το έψαξα, δεν μπόρεσα να βρω άλλη εξήγηση πέρα από το ότι, λέγοντας «φυσιολογικό», εννοούμε αυτό που κυρίως, που πιο συχνά, συναντάμε στη.. φύση, δηλαδή στη ζωή μας.

Ποιο είναι λοιπόν αυτό; Μα… φυσικά, το μη λογικό! Εκείνο που κινείται πέρα από τη χώρα του ορθού λόγου, εκείνο που εκτείνεται στα χωράφια του συναισθήματος, δηλαδή του θυμικού ή/και του παραλόγου.

Πόσες φορές δεν ακούσατε τα τελευταία χρόνια ότι το αυτονόητο είναι και ζητούμενο; Πόσες φορές δεν αντιμετωπίσατε καταστάσεις πέρα από τη στοιχειώδη κοινή λογική; Πόσες φορές δεν ακούσατε πως «η χώρα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο»;

Ε, όλα αυτά έρχονται να αιτιολογήσουν τη διάζευξη λογικού και φυσιολογικού. Υπάρχει βέβαια και κάτι άλλο, το οποίο όμως κινείται πέρα από τα όρια τού πολιτικώς ορθού, έχει να κάνει με σεξισμό, γι’ αυτό το αφήνω ασχολίαστο.

Ίσως το καταλάβετε μόνοι σας, όταν σας πω την ιστορία που ξεκίνησα να σχολιάζω -αυτή που κάτι μου θυμίζει- και, όπως το συνηθίζω, ξεστράτισα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Ο άνθρωπος βρέθηκε κατηγορούμενος στα καλά καθούμενα. Από εκεί που ήταν χαρούμενος και, φαντάζομαι, ευτυχισμένος -σίγουρα πάντως ξένοιαστος- έβαλε μπελά στο κεφάλι του και μάλιστα από το ίδιο το παιδί του.

Παιδί να σου τύχει! Μιλάμε για τον Μάικλ Ντόους, 32 ετών, ο οποίος οδήγησε στο δικαστήριο τον πατέρα του Ντέιβ και τη μητριά του, καθώς αυτοί σταμάτησαν να του δίνουν περισσότερα χρήματα.

Πότε σταμάτησαν όμως; Όταν εκείνος κατασπατάλησε τα σχεδόν 1,6 εκατ. λίρες που είχαν δώσει και είχε την απαίτηση για περισσότερα μετρητά. Τα ζήτησε, λοιπόν, μέσω… βρετανικού δικαστηρίου.

Το άλλο πουλάκι:

Έπεσε όμως στη περίπτωση!

Οι γονείς του βέβαια ήταν πλούσιοι, ή μάλλον έγιναν πλούσιοι ξαφνικά, αφού κέρδισαν περίπου 100 εκατ. λίρες στη λοταρία. Ο Μάικλ, σύντομα μετά τη μεγάλη επιτυχία, έλαβε 1 εκατομμύριο λίρες από τον πατέρα του, αλλά δαπάνησε όλο το ποσό μέσα σε λίγο καιρό.

Όταν ο πατέρας του ενημερώθηκε πως τα λεφτά είχαν τελειώσει σοκαρίστηκε, αλλά συνέχισε να του δίνει χρήματα για να τον βοηθήσει. Όμως οι ασύστολες σπατάλες δεν σταμάτησαν και ο γιος άρχισε να αποκτά χρέη.

Τότε σταμάτησε να τον χρηματοδοτεί και ο πατέρας του, με αποτέλεσμα να βρεθεί κατηγορούμενος στο δικαστήριο για… αθέτηση υπόσχεσης! Μάλιστα, όπως το ακούσατε, αυτό ήταν το κατηγορητήριο.

Ο γιου του ισχυρίστηκε ότι του είχαν υποσχεθεί πως δεν θα έπρεπε να ανησυχήσει ποτέ ξανά στη ζωή του για χρήματα, καθώς τα 100 εκατομμύρια που είχαν κερδίσει έφταναν για να ζήσουν όλοι πλουσιοπάροχα.

Όμως… όχι κι έτσι! Διότι αυτός κατάφερε μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια να ξοδέψει πάνω από 1,5 εκατομμύριο λίρες. Με τέτοιους ρυθμούς, σε λίγο ο πατέρας του θα ήταν υποχρεωμένος να… ξανακερδίσει τη λοταρία.

Του έκοψε, λοιπόν, τον… βήχα και αυτός άρχισε να απαιτεί ολοένα και πιο επιτακτικά και τελικά ήρθε η ρήξη, όταν κατάλαβε πως οι γονείς του δεν σκόπευαν να του δώσουν άλλα μεγάλα ποσά.

«Η τελική πράξη», όπως λένε και σε κάτι τέτοια ρεπορτάζ, παίχτηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου ο δικαστής Nigel Gerald κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο Μάικλ είχε τα χρήματα για μια άνετη ζωή, αλλά για τους λόγους του επέλεξε να μην χρησιμοποιήσει αυτή την ευκαιρία.

Ο δικαστής απέρριψε την αξίωσή του, λέγοντας ότι ο πατέρας δεν ήταν υποχρεωμένος να καλύψει τις ανάγκες του σπάταλου γιου του. «Δεν υπήρχε βάση στην οποία κάποιος λογικός ή φυσιολογικός άνθρωπος θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι θα είχε χρήματα όποτε αυτός ήθελε», είπε ο δικαστής.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να τος και ο… φυσιολογικός!

Που σας είπαμε για ποιους λόγους αντιδιαστέλλεται με τον λογικό. Επειδή όμως αφήσαμε κάποιες υπόνοιες, σταθείτε να σας διαβάσουμε μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια του ρεπορτάζ, όπως μας έρχεται από την Αγγλία:

«Περίπου τα μισά δαπανήθηκαν σε ένα σπίτι στο Πόρτσμουθ, στο οποίο έμενε με το σύντροφό του, ενώ ξόδευε σχεδόν 30.000 το μήνα μόνο για τα ψώνια τους».

Το πιάσατε τώρα το πιθανό υπονοούμενο του δικαστή;

«Με τον σύντροφό του» ο Μάικλ και αμέσως ο δικαστής απεφάνθη ότι, δεν μπορεί, κάτι το μη φυσιολογικό συμβαίνει και τα χρήματα φεύγουν μέσα από τα χέρια του όπως το νερό. Μετά σου λένε ότι οι Βρετανοί είναι πιο ανοιχτοί σ’ αυτά τα πράγματα.

Πέρα όμως από το φυσιολογικό, έχουμε και το λογικό, για το οποίο είπαμε όμως ότι η όλη ιστορία κάτι μας θυμίζει.

Είναι λογικό να πιστεύει κάποιος άνθρωπος ότι θα έχει χρήματα όποτε αυτός θέλει;

Είναι λογικό να απαιτεί κανείς χρήματα που δεν είναι δικά του για να τα ξοδεύει όπως νομίζει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε εκείνους που του τα δίνουν; Είναι λογικό να θεωρεί ότι οι άλλοι του χρωστούν, επειδή απλώς και μόνο υπάρχει;

Είναι λογικό να πιστεύει ότι υπάρχουν κάπου τόσο πολλά λεφτά, από όπου να μπορεί να παίρνει συνεχώς όσα θέλει, χωρίς να χρειάζεται να κάνει κάτι για να τα αναπληρώσει;

Τι λέτε; Είναι λογικό; Όχι δεν είναι.

Άρα είναι… φυσιολογικό.

 Φυσιο…παράλογο!