171106 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Εκ Τρικάλων τα κρείτω!

Και εκ Τρικάλων τα χείρω!

Παραφράσαμε λίγο τον γνωστό διάλογο του αυτοκράτορα Θεόφιλου με την Κασσιανή, κατά την περίφημη διαδικασία επιλογής συζύγου, όταν εκείνος, με πληγωμένο τον αντρικό του εγωισμό από την ευφυή απάντησή της, την απέρριψε και προτίμησε την Θεοδώρα.

Από τα Τρίκαλα, λοιπόν, μας έρχονται σπουδαία πράγματα, με τελευταίο την κίνηση του Δήμου να καταστήσει την πόλη μια πόλη όπου θα εφαρμόζεται ο νόμος για το κάπνισμα όπως ακριβώς προβλέπεται.

«Τα Τρίκαλα δεν καπνίζουν», είναι το σύνθημα που προωθεί ο Δήμος Τρικκαίων σε (συνεργασία με τους) επαγγελματίες εστίασης και τους πελάτες τους και φαίνεται ότι θα υπάρξει ανταπόκριση.

Γι’ αυτό όμως θα συζητήσουμε μια άλλη φορά. Διότι έχουμε και το δεύτερο μέρος του διαλόγου -είπαμε, όπως τον αντιστρέψαμε- το οποίο  θα μας απασχολήσει σήμερα. Σας παρουσιάζουμε αυθεντικό το κείμενο: 

«Εμείς, χριστιανοί ορθόδοξοι γονείς και κηδεμόνες παιδιών που είναι μαθητές στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση του Νομού Τρικάλων δηλώνουμε ότι επιστρέφουμε τους φακέλους/βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών γιατί μέσω των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών και την προπαγάνδα που γίνεται υπέρ των άλλων θρησκειών υποτιμούν τη νοημοσύνη της θρησκευτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και των παιδιών, τα οποία στοχεύουν να τα χρησιμοποιήσουν σαν άβουλα όντα, στο σχέδιο αποδόμησης της Ελληνικής κοινωνίας και της παιδείας ειδικότερα.

Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, ο Αγιορείτης έλεγε: «Πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε …»

Παρατηρώντας προσεκτικά κανείς τα βιβλία μπορεί να διαπιστώσει τον ύπουλο και μεθοδευμένο τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να προσεγγίσουν τα παιδιά μας ….

 Με υλικό από διδασκαλίες πολλών θρησκειών που παρουσιάζονται με αντιπαιδαγωγικό τρόπο δημιουργώντας παιδαγωγική και γνωσιολογική σύγχυση.

β. Με τη μονόπλευρη παρουσίαση άλλων θρησκειών, αποκρύπτοντας επιμελημένα διδασκαλίες τους που ωθούν σε φανατισμό, ρατσισμό και μίσος. Αντί να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της ορθοδόξου διδασκαλίας και των άλλων θρησκειών, το Νέο Πρόγραμμα τα παρουσιάζει όλα μαζί συγκεχυμένα και ισοπεδωμένα. […]

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Η Ελληνική Πολιτεία με βάση τη Συνταγματική αρχή της ισονομίας να σεβαστεί το δικαίωμα των Ορθοδόξων μαθητών να διδάσκονται την πίστη των πατέρων τους, όπως λαμβάνει πρόνοια για τους Μουσουλμάνους, Εβραίους και Ρωμαιοκαθολικούς (βάσει του άρθ. 68 του Ν. 4235/2014 και του άρθ. 55 Ν. 4386/2016).

Να αποσυρθούν τα Νέα Προγράμματα Σπουδών στα θρησκευτικά μαζί με τα τωρινά βιβλία/φακέλους και να επανέλθει ο Ορθόδοξος και ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος».

Το άλλο πουλάκι:

Δεν θα μακρηγορήσομε…

(«Ναι, αλλά μακρηγορείτε», απαντά ο πρόεδρος του δικαστηρίου Παπαγιαννόπουλος στον συνήγορο Πάντζα στη «Σωφερίνα». Και έχει δίκιο!) Το πράγμα είναι πολύ απλό και το έθεσε ωραία ο Γ. Γ. Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας κ. Καλατζής:

«Αυτοί που συνέγραψαν τα βιβλία είναι χριστιανοί ορθόδοξοι Θεολόγοι». Το τονίζει για να αποφύγει παρεξηγήσεις, όταν οι αντιδρώντες προβάλλουν την ιδιότητα του χριστιανού ορθοδόξου, υπονοώντας πολλά.

Τονίζει επίσης, σχετικά και με ιερωμένους που αντιδρούν, ότι «η Εκκλησία της Ελλάδος είναι βαθιά δημοκρατική και εκφράζεται μέσω της ιεραρχίας, η οποία έχει εγκρίνει τα έως τώρα βήματα και έχει δώσει τη συναίνεσή της για τα επόμενα».

Θεωρεί ακόμη ότι είναι δείγμα υγείας να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά και αντιδράσεις για το περιεχόμενο ενός βιβλίου, όχι όμως και προσπάθεια επιβολής αυτών των απόψεων. Διότι τον τελικό λόγο πρέπει να έχουν τα θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας.

Τι άλλο να προσθέσουμε εμείς; Να πούμε ότι οι γονείς που φοβούνται και αντιδρούν το μόνο που δείχνουν είναι ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στην πίστη των παιδιών τους, ούτε, φυσικά, στον τρόπο με τον οποίο τα διαπαιδαγωγούν οι ίδιοι στον τομέα αυτόν;

Όταν φοβάσαι ότι ένα βιβλίο μπορεί να κλονίσει την πίστη σου και να την στρέψει αλλού, τότε μάλλον αυτή δεν έχει οικοδομηθεί σε γερά θεμέλια. Διότι, μη γελιόμαστε, το παιδί εισέρχεται στον κόσμο την πίστης όχι από το Σχολείο, αλλά από το σπίτι του.

Από την άλλη, όπως είπε και ένας δάσκαλος σε… ανησυχούντες γονείς, μακάρι να υπήρχε ένα βιβλίο που να μπορούσε να μας αλλάξει την πίστη και να μας κάνει κακούς ανθρώπους. Διότι αυτό σημαίνει ότι κάποιο άλλο βιβλίο θα μπορούσε να μας κάνει καλούς!

Δεν αλλάζει ο άνθρωπος με ένα βιβλίο! Όταν η ίδια η Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο, δεν καταφέρνει να μας αλλάξει, τι φόβος υπάρχει ότι αυτό θα συμβεί από ένα εγχειρίδιο -έστω, φάκελο διδασκαλίας- του Σχολείου.

Και τους κάλεσε να δείξουν εμπιστοσύνη, πρωτίστως, στον δάσκαλο των παιδιών τους, ο οποίος, όπως είπε, δεν υπάρχει περίπτωση να «δώσει» στα παιδιά κάτι που θα τα βλάψει ψυχικά και θα τα οδηγήσει στο κακό.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

«Κατήχηση και Λειτουργική».

Έτσι λεγόταν το βιβλίο των Θρησκευτικών που από το 1933 ακόμη (Βασ. Ε. Πετρούνια) μιλούσε και για άλλες θρησκείες. Ειδικά όμως εκείνο του 1976 (Ματθ. Μουντέ) περιείχε σελίδες ολόκληρες με στοιχεία γι’ αυτές.

Από τον Ινδοϊσμό (Βεδισμός, Βραχμανισμός, Βουδισμός) και την Θρησκεία -μάλιστα, με κεφαλαίο θήτα- της Κίνας (Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός), μέχρι τον Σιντοϊσμό των Ιαπώνων και τον Ζωροαστρισμό των Περσών.

Εννοείται πως οι μαθητές μάθαιναν για τον Μωαμεθανισμό και τον Ιουδαϊσμό, στην αρχή ακόμη του βιβλίου, πριν καν ξεκινήσουν να παίρνουν τις πρώτες γνώσεις για την ορθόδοξη πίστη και το δικό μας Σύμβολο της Πίστεως.

Και, όπως είδατε… κανείς δε έπαθε τίποτε.

Ή έπαθε;

 Ο φόβος δείχνει έλλειψη πίστης!