020524 ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Υπάρχουν και άλλες εξετάσεις.

Είναι αυτές που γράφουν οι μαθητές των Γυμνασίων και των πρώτων τάξεων του Λυκείου, προκειμένου να…

Προκειμένου τι;

Έχουμε ξαναπεί ότι οι εξετάσεις αυτές, εκτός από άχρηστες, με τον τρόπο που γίνονται, αποτελούν ντροπή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Σκεφθείτε ότι, για περισσότερο από ένα μήνα, οι μαθητές αυτοί θα πηγαίνουν στο σχολείο δυο φορές την εβδομάδα, άντε τρεις, για να εξεταστούν γραπτώς σε όσα διδάχτηκαν όλο το χρόνο.

Τις υπόλοιπες μέρες υποτίθεται ότι κάθονται στο σπίτι τους και διαβάζουν, προετοιμάζονται για τη μία ώρα που θα πάνε να απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις.

Όταν λέμε μία ώρα, μη φανταστείτε…

Τόσο γράφουν οι πολύ λεπτολόγοι και όσοι είναι ανασφαλείς και «ψειρίζουν» το γραπτό τους πριν το δώσουν.

Εκείνοι που τα ξέρουν καλά, αλλά και οι άλλοι που δεν ξέρουν τίποτα, δίνουν την κόλλα τους στο δεκάλεπτο, τόσο περίπου κάνουν να απαντήσουν στις ερωτήσεις οι πρώτοι και να γράψουν το όνομά τους οι δεύτεροι.

Είπαμε πριν ότι εξετάζονται σε όσα διδάχθηκαν όλο το χρόνο, αυτό όμως είναι μεγάλο ψέμα!

Από κάτι μισόλογα, έτσι και το ψάξεις λίγο βλέπεις ότι ο «μπασμένος» μαθητής έχει να διαβάσει καμιά δεκαριά σελίδες.

Ποιος είναι ο «μπασμένος»; Αυτός που ξέρει την ύλη που έχουν δώσει από κοινού όλοι οι καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα και που έχει μια επικοινωνία με τους μεγαλύτερους, ώστε να πληροφορείται τις «αδυναμίες» του κάθε καθηγητή.

Ακόμη όμως και οι μαθητές να μην είναι «μπασμένοι», είναι οι φροντιστές που παρακολουθούν τις προτιμήσεις των καθηγητών και τα θέματα που αυτοί συνηθίζουν να βάζουν κι έτσι μπορούν να σου πουν τα SOS, ώστε να διαβάσεις καναδυό ώρες και να γράψεις άριστα!

Το άλλο πουλάκι:

Δεν μιλάμε για τα ιδιαίτερα!

Εκεί να δείτε πόσο ενημερωμένος είναι ο καθηγητής που «βοηθάει» το παιδί στο σπίτι, για τις προτιμήσεις των συναδέλφων του, αν δεν είναι και ο ίδιος μέσα σ’ εκείνους που θα επιλέξουν τα θέματα.

Όλο αυτό, λοιπόν, είναι κομμάτι, το σημαντικότερο κομμάτι, του εκπαιδευτικού συστήματος μιας χώρας που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή και να παραμένει στο ευρώ, παρά την (και) οικονομική χρεοκοπία της.

Ας έρθουμε όμως στα ερωτήματα:

Γιατί δεν διαμαρτύρεται κανείς γι’ αυτή τη γελοιωδέστατη κατάσταση;

Γονείς, μαθητές, καθηγητές, φροντιστές (όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά) κανείς δεν ενοχλείται από αυτή την κοροϊδία, ώστε να ζητήσει την αλλαγή της;

Και δεν είναι μόνο αυτό.

Για να έχετε μια πλήρη εικόνα, βάλτε επιπλέον ότι, μετά το Πάσχα, τα σχολεία ουσιαστικά δεν λειτουργούν, αφού με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας, οι μαθητές «πραγματοποιούν» τις απουσίες που… δικαιούνται και δεν πατούν στο σχολείο.

Οι τάξεις ερημώνουν, μαθήματα δεν γίνονται –τι μάθημα να γίνει, όταν απουσιάζουν όλοι- ο καιρός είναι ωραίος, η φύση προκλητική και όλοι βρίσκονται σε μια μακάρια αδιαφορία, ονειρευόμενοι τις θερινές διακοπές που έρχονται.

Πού είναι, λοιπόν, οι συνδικαλιστές να κάνουν μια απεργία, πού είναι οι μαθητές να κάνουν μια κατάληψη, οι γονείς να διαμαρτυρηθούν που ένα μεγάλο μέρος της σχολικής χρονιάς πάει στο βρόντο;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ποιος ενδιαφέρεται;

Κανείς, είναι η απάντηση.

Μια απάντηση που μας δίνει όμως να καταλάβουμε καλά πόσο υποκριτικές είναι κάτι «κινητοποιήσεις» που γίνονται από όλους τους εμπλεκόμενους, όταν ψάχνουν, εκεί πριν από τα Χριστούγεννα, να βρουν μια αφορμή για να τα βάλουν με το Υπουργείο, την κυβέρνηση, το σύστημα, όλους όσοι συνωμοτούν για να κρατήσουν τα παιδιά μας αμόρφωτα.

Φανταστείτε πόσα θα κέρδιζαν όμως τα παιδιά μας, αν όλη αυτή η περίοδος δεν έμενε ανεκμετάλλευτη, αλλά αξιοποιούνταν, προκειμένου να γίνουν πράγματι επαναλήψεις εντός του σχολείου, να ανατεθούν ουσιαστικές εργασίες στους μαθητές, να πραγματοποιηθούν –γιατί όχι;- εκπαιδευτικές επισκέψεις, να διεξαχθούν μαθητικοί «αγώνες» στην Ιστορία, τη Φυσική, τη Γλώσσα, τα Μαθηματικά…

Χίλια δυο πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν, πράγματα όμως που θέλουν δουλειά, οργάνωση, μεράκι, διάθεση και, κυρίως, αγάπη για το σχολείο, τη μάθηση, τη γνώση.

Πού να τα βρεις όλα αυτά;

Εμάς μας ενδιαφέρει να μπουν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο. Τα υπόλοιπα θα τα μάθουν μετά. Θα ενημερώνονται καθημερινά από τα δελτία ειδήσεων και το διαδίκτυο, αν όχι από τις εκπομπές της μεσημβρινής ζώνης.

Το Σχολείο είναι μια δυσάρεστη «διαδικασία» που πρέπει να την περάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα και πιο ανώδυνα.

Γι’ αυτό, «ζήτω οι εξετάσεις»!

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!