120509 ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Δεν τους έχεις στο τσεπάκι!

Για τους ψηφοφόρους λέω. Όποιος πιστεύει ότι τους έβαλε μια φορά στο μαντρί και από εκεί και πέρα έχει απλώς να αρμέγει και να κουρεύει, κάνει μεγάλο λάθος.

Αν θέλαμε να ψηλαφήσουμε το μεγάλο κέρδος από τις εκλογές της Κυριακής είναι πως οι ψηφοφόροι έφυγαν, επιτέλους, από τα δύο μεγάλα κόμματα και είδαν πως δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου.

Κατάλαβαν πως δεν είναι και τόσο τρομερό να ψηφίσεις κάτι άλλο από αυτό που ψήφιζες από νέος και, πιθανότατα, ψήφιζε και ο πατέρας σου.

Αυτό, λοιπόν, είναι ένα σημαντικό βήμα.

Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα ή, αν προτιμάτε, η «κολοκυθιά», ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός.

«Έφυγαν από τον Σαμαρά. Ήταν ανάγκη να πάνε στο Καμμένο;» αναρωτιόταν κάποιοι που προφανώς προτιμούσαν τον Μάνο ή την Μπακογιάννη.

Από την άλλη μεριά κάποιοι απορούσαν που οι αποδράσαντες από το ΠΑΣΟΚ προτίμησαν τον Τσίπρα και όχι το ΚΚΕ ή την Δημοκρατική Αριστερά.

Δεν είδα κανέναν που να αναρωτιέται για άλλα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς, αφού ούτε οι ίδιοι πίστευαν μέσα τους πως θα πάρουν ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ.

Βεβαίως, όλα αυτά είναι σχηματικά.

Γιατί οι αναλύσεις των δεδομένων δείχνουν πως δεν πήγαν όλοι οι κεντροδεξιοί δεξιότερα ή όλοι οι κεντροαριστεροί αριστερότερα. Υπήρξαν πολύ πιο… πρωτότυπες μετακινήσεις κι αυτός είναι ακόμη ένας λόγος που κάνει ενδιαφέρον το φαινόμενο.

Το άλλο πουλάκι:

Στη Δράμα τι έγινε;

Πρώτα πρώτα να σχολιάσουμε το γεγονός ότι έπεσαν τα «βαριά χαρτιά» της Νέας Δημοκρατίας, Τζίμας και Θωμάς Μαργαρίτης.

Ο χαρακτηρισμός «βαριά χαρτιά» δεν είναι δικός μας. Με όποιον και να συζητούσες προεκλογικά θα σου έλεγε πως η μία θέση παίζεται ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο.

Αν η Νέα Δημοκρατία έβγαζε και δεύτερο βουλευτή, πράγμα που πολλοί το θεωρούσαν βέβαιο, τότε θα έμπαιναν στη βουλή και οι δύο, αφήνοντας απ’ έξω τα αουτσάιντερ.

Τους πήρε όμως η μπάλα και τους δύο.

Και τι δεν θα έδινα να μάθω πώς σκέφτεται ενδόμυχα ο Τζίμας. Έκανε που έκανε την… παλικαριά, δεν πήγαινε κι αυτός με τον Καμμένο, να είναι τώρα βουλευτής;

Αστειεύομαι. Ξέρω ότι για τον Τζίμα μετράει πρωτίστως η παράταξη και μετά η προσωπική του εκλογή.

Είμαι βέβαιος ότι στενοχωρήθηκε περισσότερο που δεν πήρε η Νέα Δημοκρατία την αυτοδυναμία, παρά που δεν εκλέχτηκε ο ίδιος.

Η άλλη περίπτωση, ο Θωμάς Μαργαρίτης, δεν είναι το ίδιο. Ας μη ξεχνάμε ότι αυτός είναι όψιμο παιδί του κόμματος και, μπροστά στη δική του εκλογή, η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και η πρωθυπουργία του Σαμαρά δεν έχουν ιδιαίτερη αξία.

Άσε που, αν δεν ήταν το χουνέρι που έπαθε ο ίδιος, θα χαιρόταν ιδιαιτέρως από αυτό που έπαθε το κόμμα, το οποίο, ας μη το ξεχνάμε, τον λαχτάρησε για τα καλά μέχρι να τον δεχτεί στο ψηφοδέλτιο.

Εκμεταλλευόμενος τα τζαρτζαρίσματα, ο άλλος, ο Κυριαζίδης ντε, πήρε τη μπάλα και την έβαλε στο πλεχτό.

Τώρα εύχεται όσο τίποτε άλλο να σχηματιστεί μια κυβέρνηση ισχυρή που θα… βοηθήσει τη χώρα να βρει το δρόμο της και να μη χρειαστεί να ξαναγίνουν εκλογές.

Βέβαια, οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με λίστα, όμως ποτέ δεν ξέρεις…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Και στο ΠΑΣΟΚ χτύπησαν καρδιές.

Εμείς τι να πούμε;

Θυμίζουμε πως, στις εκλογές του 2009, λέγαμε πόσο βοήθησε τη Χαρά Κεφαλίδου το γεγονός ότι, κατά την προεκλογική περίοδο, είχε συγκατοικήσει μαζί μας στην τελευταία σελίδα των Χρονικών.

Δεν ξέρουμε ποιοι τη συμβούλεψαν και, αυτή τη φορά, άλλαξε στέκι.

Ας το λάβει υπόψη της για επόμενη εκλογική αναμέτρηση και ας το λάβουν και άλλοι υποψήφιοι που θέλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω από το να εκτεθούν.

Πλάκα κάνουμε.

Στην εφημερίδα μας, όπου και να προβληθεί κάποιος, μόνο να κερδίσει έχει και ρωτήστε τον κύριο Σμολοκτό.

Υποθέτω ότι κι αυτός είναι υπέρ του σχηματισμού μιας σταθερής κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι ο Καμμένος, έχοντας σίγουρη τη δική του επανεκλογή, καβάλησε το καλάμι και δεν συνεργάζεται με κανέναν.

Έτσι η Δράμα έχει δύο νέους βουλευτές (αυτό δεν έλεγε χρόνια τώρα ο κόσμος; τόπο στους νέους) και ένα πιο παλιό αλλά με κομμένα τα φτερά.

Λέτε να υπάρχει ακόμη κάποιος που να μας θεωρεί δεδομένους;

Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!