120514 ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Υπάρχουν τρόποι!

Απλώς έχουμε ξεχάσει μια παράδοση και μια πρακτική που εφαρμοζόταν σ’ αυτό τον τόπο πριν από είκοσι πέντε αιώνες.

Συνηθίζουν κάποιοι άσχετοι να λένε πως, στη δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εννοούν πως οι εκλογές είναι πάντοτε ένα εργαλείο που λύνει τον όποιο γόρδιο δεσμό δημιουργηθεί.

Κι όμως, αυτό δεν ισχύει πάντοτε. Το είδαμε σε όλο του το μεγαλείο αυτές τις μέρες που το σύστημα «μπλόκαρε» και το εκλογικό αποτέλεσμα δεν οδηγούσε σε ουσιαστική λύση.

Βεβαίως, εκλογές μπορούν να γίνονται στο διηνεκές!

Αυτό εξαρτάται και από τη βούληση όσων συμμετέχουν για «παιχνίδι». Μη σας παραξενεύει η λέξη. Είναι κάτι παιδάκια που, όταν χάσουν σε κάποιο παιχνίδι, ζητούν να ξαναπαίξουν πάλι και πάλι, μέχρι να νικήσουν.

Τότε θεωρούν πως εκείνη είναι η φορά που «μετράει», ξεχνούν όλες τις προηγούμενες που έχασαν και θεωρούν εαυτούς νικητές και καλύτερους όλων.

Λέγαμε όμως πως αυτό, το να θεωρείς δηλαδή ότι οι εκλογές είναι ο μόνος τρόπος εξόδου από τα αδιέξοδα της δημοκρατίας είναι ανιστόρητο.

Διότι, εκτός από τις εκλογές, οι παππούδες μας, αυτοί που σκέφτηκαν πρώτοι και εφάρμοσαν αυτό το πολίτευμα, είχαν και άλλα εργαλεία.

Ρωτάω, λοιπόν:

Γιατί δεν κάνουμε κλήρωση; Είναι ένας τρόπος εύκολος, άμεσος και… δημοκρατικός.

Μάλιστα, αν τον συνδυάσουμε με τις εκλογές, μπορεί να γίνει… δημοκρατικότερος.

Βάζουμε σε μια κληρωτίδα εκατό μπαλάκια, ανάλογα με το ποσοστό που πήρε το κάθε κόμμα. Δεκαεννιά για τη Νέα Δημοκρατία, δεκαοκτώ για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεκατρία για το ΠΑΣΟΚ και πάει λέγοντας.

Ε, όποιο μπαλάκι βγει από την κληρωτίδα θα είναι το κόμμα που θα κυβερνήσει, με την ανοχή όλων των υπολοίπων, το επόμενο διάστημα.

Το άλλο πουλάκι:

Γίνονται και συνδυασμοί!

Μπορεί, δηλαδή, αντί για τα ποσοστά των κομμάτων, τα μπαλάκια να αντιπροσωπεύουν τον αριθμό των βουλευτών.

Από την κληρωτίδα να βγαίνουν συνεχώς μπαλάκια, μέχρι να σχηματιστεί η απαραίτητη πλειοψηφία στη βουλή.

Όποιοι κι αν είναι αυτοί, από όποιον δηλαδή συνδυασμό κομμάτων κι αν προέρχονται, σχηματίζουν κυβέρνηση με την ανοχή όλων των υπολοίπων.

Ξέρω τι θα μου πείτε.

Πώς να κυβερνήσει κάποιος όταν είναι μειοψηφία στο λαό και τη βουλή ή πώς να συνεργαστούν κόμματα με το ζόρι;

Θα σας απαντήσω ότι αυτά είναι θέματα πολιτικής βούλησης, συνεννόηση που θα έπρεπε να γίνει εκ των προτέρων, πιθανότατα με σχετική τροπολογία στο Σύνταγμα, και, φυσικά, με την συγκατάθεση των πολιτών.

Εδώ, κάποτε, ολόκληρος τελικός κυπέλλου κρινόταν από το «κορώνα γράμματα» που έκανε ο διαιτητής, αν το παιχνίδι έληγε ισόπαλο.

Τώρα, θα δυσκολευτούμε στο σχηματισμό κυβέρνησης;

Αφήστε που υπάρχουν και άλλοι τρόποι, πέραν ή σε συνδυασμό με τις εκλογές και την κλήρωση.

Είναι η ξεχασμένη εναλλαγή στα αξιώματα. Δοκιμασμένη μέθοδος κι αυτή με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.

Κάθε κόμμα περνά με τη σειρά του από την εξουσία για τόσο χρονικό διάστημα, όσο αντιστοιχεί στο ποσοστό που έλαβε στις εκλογές.

Ένα χρόνο ο ένας, εννιά μήνες ο άλλος και πάει λέγοντας.

Μπορούν μάλιστα να μην ξεκινούν απαραιτήτως από το πρώτο κόμμα, αλλά να κάνουν κλήρωση.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ακούω πολλές ενστάσεις.

Ξεχνάτε όμως κάτι, φίλοι μου.

Εδώ ψάχνουμε να βρούμε ένα «εργαλείο», που θα μας λύσει το πρόβλημα της ακυβερνησίας, αν θεωρούμε ότι η ακυβερνησία είναι πρόβλημα!

Το εργαλείο που θα βρούμε θα πρέπει να το αξιολογήσουμε συγκρίνοντάς το με άλλα και, πιο συγκεκριμένα, με ό,τι διαθέτουμε σήμερα. Σήμερα έχουμε μόνο τις εκλογές και τις  «φιλότιμες» προσπάθειες των αρχηγών να συνεργαστούν μετά από αυτές.

Είδαμε τι συμβαίνει, έχουμε μια πείρα.

Μερικοί, βεβαίως, μπορεί να θεωρήσουν πως, με τον τρόπο που εμείς προτείνουμε, μπορεί να εμφανιστούν προβλήματα στη διακυβέρνηση του τόπου.

Ε, τώρα έχει να πει κανείς πάρα πολλά και πρώτα πρώτα θα πρέπει να ορίσουμε τι θεωρούμε πρόβλημα και τι διακυβέρνηση.

Αν, μάλιστα, κάνουμε τον κόπο να συγκρίνουμε την όποια κατάσταση προκύψει με ό,τι έχουμε μέχρι σήμερα, τότε θα δείτε πώς η πρότασή μας είναι όχι μόνο ρεαλιστική αλλά και… εθνοσωτήρια.

Χρειάζεται φαντασία και… χιούμορ!

Σήμερα κληρώνει!