120529 ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Κάτω τα χέρια από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι αλήθεια ότι πάρα πολύς κόσμος στρέφεται πλέον εναντίον του.

Εμάς μη μας συγκαταλέγετε σ’ αυτούς, γιατί, στην περίπτωσή μας δεν ισχύει το «πλέον». Εμείς είμαστε παλιοί!

Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια τι εννοούμε.

Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τα στελέχη και οι φίλοι του, τώρα που όλοι βάλλουν εναντίον του;

Έχουμε ξαναπαντήσει στο ερώτημα, με έμμεσο τρόπο, τώρα ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

Πρώτα πρώτα πρέπει να διαχωρίσει τα «πυρά» και αυτούς που τα στέλνουν. Ο διαχωρισμός αυτός θα διευκολύνει πολύ την κατάσταση. Υπάρχουν, λοιπόν, διάφοροι που επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ με «επιχειρήματα» τού τύπου ποιοι είναι τώρα αυτοί που θέλουν και να κυβερνήσουν.

Μιλούν εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, λες και είναι ο μικρός για τα θελήματα. Από πού ξεφύτρωσε, και τι δουλειά κάνει, και το παίζει ομορφόπαιδο, είναι άβγαλτος, είναι κοντός, είναι μελαχρινός…

Ένα σωρό τέτοιες ανοησίες.

Όλους αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τους αγνοήσει επιδεικτικά.

Τονίζουμε λίγο το επιδεικτικά, διότι είναι πολλοί οι φίλοι του που «τσιμπάνε» και μπαίνουν στον κόπο να απαντούν σε τέτοιου είδους κακοήθειες, που δεν έχουν σχέση με την πολιτική.

Υπάρχουν όμως και άλλου είδους επιτιθέμενοι.

Είναι εκπρόσωποι, στελέχη αλλά και φίλοι κομμάτων που βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τραβάει κόσμο και μπαίνει πολύ δυναμικά στο νέο πολιτικό σκηνικό που σχηματίζεται στη χώρα.

Η δική τους «κριτική» - επίθεση εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να έχει ρεαλιστική πρόταση εξόδου από την κρίση, συγκεντρώνει γύρω του όλους τους αγανακτισμένους που έχουν πληγεί από τα μέτρα του μνημονίου.

Επιπλέον τον κατηγορούν ότι δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο για να διαχειριστεί αυτή την ψήφο αγανάκτησης.

Υποστηρίζουν ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος που η χώρα ξαναπάει σε εκλογές, από τις οποίες το πιθανότερο είναι να προκύψει μια κατάσταση λίγο πολύ ίδια με την παρούσα.

Το άλλο πουλάκι:

Αυτούς να μη τους αγνοήσει!

Εδώ χρειάζεται να επιστρατεύσει την επιχειρηματολογία του και, κυρίως, να κάνει ξεκάθαρες τις απόψεις και τις προθέσεις του.

Ας βάλει κάτω τα πράγματα κι ας κάνει πιο συγκεκριμένες τις προτάσεις του για έξοδο από την κρίση.

Είναι δύσκολο, αφού -πιθανότατα- αυτές οι απόψεις και οι προτάσεις να μην είναι αποκρυσταλλωμένες ούτε μέσα στο ίδιο το κόμμα.

Ε, αυτό είναι ένα ζήτημα. Δεν μπορεί ο κάθε «εκπρόσωπος» να βγαίνει και να δηλώνει ό,τι σκέφτηκε, ό,τι νομίζεις ή ό,τι θα ήθελε ο ίδιος να γίνει, χωρίς αυτό να είναι και «γραμμή» του κόμματος.

Όσο για το σχηματισμό κυβέρνησης, δεν είναι κακό να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης… που του αναλογεί και τίποτα περισσότερο.

Να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν μπήκε σε μια κυβέρνηση (το έχει κάνει αλλά όχι επαρκώς) και κυρίως να γίνει πιο ρεαλιστής στις προτάσεις του για συνεργασίες (με ποιους; κάτω από ποιες συνθήκες;) ώστε και οι ψηφοφόροι του να ξέρουν ότι δεν του δίνουν λευκή επιταγή, αλλά και να μη ζητούν τα ρέστα μετεκλογικά.

Ας τα αφήσουμε όμως όλα αυτά κι ας έρθουμε στο κυρίως θέμα και αυτό είναι η κριτική (επίθεση θέλετε; επίθεση) που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ από ανθρώπους που μοιάζουν να πονούν την υπόθεση της Αριστεράς και να έχουν υψηλές απαιτήσεις από το κόμμα που φιλοδοξεί όχι μόνο να την εκπροσωπήσει, αλλά και να «ηγηθεί», να ηγεμονεύσει σ’ αυτήν, για να μιλήσουμε με την ορολογία του Γκράμσι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να τους ακούσει.

Δυστυχώς, για την ώρα, φαίνεται να μην το κάνει.

Τι κάνει; Τους «τσουβαλιάζει» μαζί με όλους τους άλλους στο κατεστημένο, στους συντηρητικούς, στους βολεμένους και σε όσους φοβούνται πως με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν εκτός παιχνιδιού.

Δεν είναι έτσι!

Οι άνθρωποι αυτοί ασκούν μια σοβαρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, εντοπίζοντας πολύ συγκεκριμένες αδυναμίες ή παραστρατήματά» του, που θα μπορούσαν να συνοψισθούν στο εξής:

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Αριστεράς, τείνει να υιοθετήσει πολλά από τα χαρακτηριστικά εκείνων που υποτίθεται ότι πάει να πολεμήσει και να εκδιώξει από την κεντρική πολιτική σκηνή.

Αυτό μπορεί να ακούγεται γενικόλογο, όμως, αν παρακολουθήσει κανείς τον διάλογο που γίνεται, θα δει ότι εστιάζεται σε πολύ συγκεκριμένα και ουσιαστικά στοιχεία.

Ξεκινά από το ύφος (που φανερώνει και ήθος) των στελεχών -το οποίο ένας παλιός φίλος του χώρου δεν θα το αναγνώριζε- και φτάνει μέχρι τον λαϊκισμό (υποστήριξη του καθενός που «αγωνίζεται», ακόμη και με παράλογα και αντικοινωνικά αιτήματα).

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει όχι μόνο να ακούσει αυτή την κριτική, αλλά να την λάβει και σοβαρά υπόψη του.

Δεν είναι δυνατόν να θυσιάζονται αρχές και αξίες δεκαετιών στη λογική του «τώρα είναι η ευκαιρία, παιδιά».

Αν κάποιοι πηγαίνουν κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή θέλουν ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, κάπως καλύτερο, κάπως αριστερότερο, ας τους αφήσει να χτυπήσουν άλλες πόρτες.

Τώρα όμως, γιατί σε λίγο θα είναι πολύ αργά!

Τι να κάνουν!