Το
ένα πουλάκι:
Μήπως τρέφουμε αυταπάτες;
Από το πρωί μέχρι το βράδυ
ακούμε για «επαναδιαπραγμάτευση» και έχω την αίσθηση πως τα μυαλά μας πήραν
αέρα.
Το πρόβλημα επιδεινώνεται από
το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση (βάζετε εσείς μπροστά το επανα, που θυμίζει και
λίγο επανάσταση) είναι πλέον στο «πρόγραμμα» όλων των κομμάτων.
Τι ακριβώς όμως σημαίνει
αυτό;
Ακούγοντάς το εγώ ο αφελής,
συμπεραίνω ότι υπάρχει η δυνατότητα να μπει στο τραπέζι εξαρχής όλο το πακέτο
και να συζητήσουμε (εμείς και οι δανειστές μας) νέους όρους.
Τους οποίους, εδώ βρίσκεται η
φενάκη, θα υποβάλουμε εμείς και θα δεχτούν εκείνοι!
Από κάποιες πλευρές αφήνεται
μάλιστα να εννοηθεί πως οι νέοι αυτοί όροι θα είναι τόσο ευνοϊκοί που για μας,
τους απλούς πολίτες, θα είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Δηλαδή, με τη νέα
διαπραγμάτευση, θα υπάρξουν μέτρα που θα αγγίξουν κάποιους άλλους, πάντως όχι
εμάς, και που θα οδηγήσουν μια χρεοκοπημένη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και
της προόδου, σαν να μη χρεοκόπησε ποτέ.
Ελάτε όμως να σταθούμε λίγο
σ’ αυτό το τελευταίο, που αποτελεί και μια θεαματικότατη αντίφαση, κυρίως των
κομμάτων πέρα από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.
Εξηγούμαι:
Έτσι και το όλο ζήτημα είναι
απλώς θέμα και αντικείμενο μιας καλής ή κακής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές
μας, τότε τα δυο αυτά κόμματα είναι… αθώα του αίματος.
Δηλαδή δεν έχουν καμιά
απολύτως ευθύνη για το κατάντημα της χώρας, τη χρεοκοπία, τη στρεβλή ανάπτυξη,
την ανοχύρωτη οικονομία μας...
Ευθύνονται μόνο για το ότι
δεν διαπραγματεύθηκαν σωστά τους όρους δανεισμού και μνημονίων, του πρώτου το
ΠΑΣΟΚ και του δεύτερου οι δύο μαζί.
Το
άλλο πουλάκι:
Υπάρχει και συνέχεια.
Διότι, ακόμη και στα χρόνια
της κρίσης, οι δυο αυτοί κύριοι (τα κόμματα, ντε) πετούσαν αετό!
Δεν κατέβαλαν την παραμικρή
προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις και κορόιδευαν εμάς και τους δανειστές με μέτρα
του… πόλου.
Πάγωμα κάθε μεταρρύθμισης
εννοώ, γιατί σας βλέπω πως αμέσως το μυαλό σας πήγε στο πονηρό.
Έτσι, κοντά στους ξένους που
θέλουν το κακό μας, έρχεται ακόμη ένας εχθρός να δικαιολογήσει το χάλι στο
οποίο βρεθήκαμε στη χώρα, και είναι… η κακή διαπραγμάτευση.
Και να ελπίδες πως θα τη
βγάλουμε στον αφρό.
Τώρα που αλλάζουν οι
(κάποιοι) εχθροί της χώρας με ψήφους και τώρα που θα γίνει η διαπραγμάτευση (με
το επανα μπροστά) όλα θα είναι όπως πριν.
Ας σοβαρευτούμε όμως!
Για τους ξένους (φίλους και
εχθρούς) τα έχουμε πει πολλές φορές. Τώρα με τις αλλαγές στις κυβερνήσεις
γίνεται ακόμη πιο σαφές το όλον θέμα.
Δεν υπάρχουν ούτε εχθροί ούτε
φίλοι, υπάρχουν κράτη και κυβερνήσεις που υπερασπίζονται συμφέροντα, εντελώς
συμπτωματικά πρώτα των δικών τους λαών. Αν αυτά συμπίπτουν και με τα δικά μας,
έχει καλώς. Κανείς «φίλος» όμως δεν θα ρισκάρει, ούτε θα θυσιάσει κόπους του
δικού του λαού, προκειμένου να βοηθήσει εμάς.
Για παράδειγμα, μέχρι πότε οι
χώρες της Ευρωζώνης θα δανείζονται με επιτόκια γύρω στο 6% για να τα δίνουν σ’
εμάς με ένα ισχνό 2,5%; Και πώς θα εξηγούν αυτή τους την «προσφορά» στους
πολίτες των χωρών τους, που τυχαίνει να είναι και ψηφοφόροι τους;
Και
ένα τρίτο πουλάκι:
Νέο «σχέδιο Μάρσαλ»!
Κάποιοι φαντάζονται ότι η
διαπραγμάτευση, αν γινόταν σωστά (όπως αφήνουν να εννοηθεί ότι θα την κάνουν οι
ίδιοι) θα επιφέρει για τη χώρα μας ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ».
Διαβάζουμε όμως ότι η βοήθεια
εκείνη, που τόσο νοσταλγικά έρχεται στη μνήμη μας, ισοδυναμούσε με το 2,5% του
ΑΕΠ της χώρας.
Η βοήθεια που πήραμε ή θα
πάρουμε με την κακή διαπραγμάτευση αγγίζει τα 500 δις ευρώ. Το ποσό αυτό
αντιστοιχεί στο 250% του σημερινού μας ΑΕΠ!
Τι μπορούμε, λοιπόν,
πραγματικά να πετύχουμε με μια διαπραγμάτευση με το επανα μπροστά, χωρίς να
αιθεροβατούμε;
Αυτό είναι κάτι που οφείλουν
να μας το εξηγήσουν όλα, και το καθένα χωριστά, τα κόμματα που κατεβαίνουν στις
επόμενες εκλογές.
Αναλυτικά και συγκεκριμένα.
Να πουν «εγώ στοχεύω να
πετύχω τους εξής θετικούς, για τη χώρα και τους πολίτες, όρους». Και να τους
απαριθμήσουν.
Δεν βλέπω να το κάνουν όμως.
Και σκέφτομαι δυο πιθανούς λόγους.
Ή να ξέρουν καλά τι μας λένε
ή να μην ξέρουν τίποτα.
Που είναι, φοβάμαι, το ίδιο!
Επανάσταση και διαπραγμάτευση! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου