120510 ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Αποτελέσματα α λα καρτ;

Είναι δυνατόν να διαβάζουμε το εκλογικό αποτέλεσμα και να πανηγυρίζουμε ή να τα βάφουμε μαύρα (αναλόγως τι ψηφίσαμε εμείς), χωρίς να βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτό συνολικά;

Η λαϊκή ετυμηγορία δεν μπορεί να εκτιμάται α λα καρτ!

Δεν μπορεί δηλαδή να επαινούμε την ευθυκρισία των ψηφοφόρων, επειδή κάποιοι ψήφισαν σύμφωνα με τα δικά μας πιστεύω, και συγχρόνως να λέμε ότι ο λαός είναι ανώριμος, επειδή κάποιοι άλλοι ψήφισαν ό,τι δεν μας αρέσει.

Για έναν απλό λόγο:

Δεν υπάρχουν δυο, τρεις ή περισσότεροι «λαοί», δεν υπάρχουν πολλά εκλογικά σώματα, όλοι ανήκουμε σε ένα.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, λοιπόν, πρέπει να το «διαβάσουμε» συνολικά, διότι όλοι μαζί το διαμορφώσαμε, σε όλους ανήκει η ευθύνη του τελικού αποτελέσματος, ασχέτως αν ο καθένας δικαιούται να υποστηρίζει πως η δική του επιλογή είναι σωστότερη από των άλλων.

Το ίδιο εκλογικό σώμα εξαφάνισε τον δικομματισμό, το ίδιο ανέδειξε ισχυρή δεύτερη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο άφησε έξω από τη βουλή ένα σωρό μικρά κόμματα και το ίδιο έστειλε εκεί είκοσι έναν «λεβέντες» της Χρυσής Αυγής.

Ας πιάσουμε να δούμε πιο συγκεκριμένα κάποιες από αυτές τις αποφάσεις του εκλογικού σώματος, με πρώτη αυτή του μεγάλου «κουρέματος» των δύο κομμάτων που συγκυβέρνησαν.

«Είπαν τον στραβό να χ…σει, πήγε και ξεπατώθηκε», σχολίασε φίλος (πρώην) μεγάλου κόμματος, που τώρα ψήφισε κάτι άλλο, για να τιμωρήσει τον δικομματισμό.

Του εξήγησα δύο πράγματα.

Πρώτον, αν έπρεπε να μειωθεί η δύναμη των δύο κομμάτων, έπρεπε να γίνει με έναν τέτοιο εντυπωσιακό τρόπο.

Φανταστείτε τα δύο κόμματα να έπαιρναν συνολικά γύρω στο 40-42 τοις εκατό και καμιά 153-157 έδρες!

Τι συμπέρασμα θα έβγαινε τότε; Ο καθένας θα ερμήνευε το αποτέλεσμα όπως τον βόλευε και, στην ουσία, δεν θα άλλαζε τίποτε.

Τώρα όμως κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει για τη βούληση του εκλογικού σώματος.

Το άλλο πουλάκι:

Συνεχίζω με το δεύτερο.

Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι σκέψης με τους οποίους αποφασίζουν οι ψηφοφόροι πώς θα κινηθούν.

«Κάντε ό,τι κάνω» και «κάντε ό,τι θα ήθελα να κάνω»!

Εξηγούμαι:

Υπάρχουν ψηφοφόροι οι οποίοι ψηφίζουν αυτό που θεωρούν καλύτερο, με τη λογική ότι, αν και άλλοι πολλοί πράξουν το ίδιο, θα προκύψει ένα θετικό (κατά την κρίση τους) αποτέλεσμα για τη χώρα.

Υπάρχουν όμως και ψηφοφόροι οι οποίοι ψηφίζουν κάτι (για ιστορικούς, συναισθηματικούς ή ιδιοτελείς λόγους) και βασίζονται στο ότι κάποιοι άλλοι (πολλοί άλλοι) θα ψηφίσουν διαφορετικά, έτσι ώστε και να βγει το αποτέλεσμα που πραγματικά θα ήθελα και οι ίδιοι να έχουν κάνει το… καθήκον τους.

Δηλαδή, επί πολλά χρόνια κάποιοι υποστήριζαν τα λεγόμενα «μικρά κόμματα», βασιζόμενοι στο γεγονός ότι ο δικομματισμός θα πάρει μεγάλα ποσοστά και ή χώρα θα έχει κυβέρνηση.

Τώρα όμως που πολλοί ψηφοφόροι ενήργησαν όπως οι ίδιοι και επέλεξαν κάποιοι μικρότερο κόμμα, δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα. Δεν μπορείς όμως να περιμένεις πάντοτε να κάνουν οι άλλοι αυτό του θα ήθελες και εσύ να μην τους ακολουθείς, για δικούς σου λόγους.

Πιστεύω πως το εκλογικό αποτέλεσμα, σ’ αυτό το σημείο, εξέφρασε την αντίφαση που δήλωναν οι ψηφοφόροι και στα γκάλοπ. Ήθελαν και την παραμονή στο ευρώ και την αποφυγή του Μνημονίου, χωρίς κανείς να μπορεί να πει πώς επιτυγχάνεται αυτό και, κυρίως, ποιοι το εκφράζουν πολιτικά.

Κατ’ αναλογία (πολλοί) ήθελαν και την «τιμωρία» του δικομματισμού και τον σχηματισμό κυβέρνησης, χωρίς και πάλι να μπορούν να υπολογίσουν πώς, με ποιους συσχετισμούς, επιτυγχάνεται αυτό.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Όσο για τη μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ…

Πολύ σωστά το εξέφρασε ένας φίλος: «Πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί και να πραγματοποιηθεί»!

Αυτό που τους έδωσε ο λαός είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που περίμεναν και, φοβάμαι, πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμο!

Χωρίς να ξέρουμε ακόμη τι απέγινε με τη διερευνητική εντολή που έλαβε ο κύριος Τσίπρας (εσείς, τώρα, ίσως γνωρίζετε) μπορούμε να πούμε πως είναι, όπως και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, δέσμιος των προεκλογικών του θέσεων σχετικά με τις συνεργασίες για σχηματισμό κυβέρνησης.

Είναι βαρύ το φορτίο στους ώμους του ΣΥΡΙΖΑ και θα πρέπει να φανεί άξιος να το σηκώσει. Είμαι βέβαιος πως τα στελέχη έχουν απόλυτη επίγνωση της συγκυρίας που τους έστειλε στη δεύτερη θέση και πως οφείλουν και να μην απογοητεύσουν τους ψηφοφόρους τους που παραδοσιακά στήριζαν την Αριστερά, αλλά και να μην φοβίσουν τους νέους ψηφοφόρους που για πρώτη φορά τους εμπιστεύτηκαν.

Και μια παρατήρηση: δεν σας έκανε εντύπωση το ότι όλα τα ξένα ΜΜΕ χαρακτήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ «άκρα αριστερά;»

Λέτε να τους μπέρδεψε εκείνο το ΡΙΖ (ριζοσπαστική) ή έχουν τόσο κακούς δημοσιογράφους;

Τι θέ’τε, τελοσπάντων;