Το ένα πουλάκι:
Τι είναι οι εκλογές;
Το ερώτημα δεν είναι φιλοσοφικό, είναι καθαρά… πρακτικό. Διότι, όπως συμβαίνει με τα «πρακτικά ερωτήματα», από την απάντηση που θα δώσει κανείς εξαρτάται και η στάση του, όχι μόνο μια συγκεκριμένη στιγμή, αλλά καθημερινά.
Ποια στάση του;
Αυτή που ονομάζουμε πολιτική. Το πώς δηλαδή πιστεύει ο ίδιος ότι πρέπει να διοικείται ο τόπος και ποιος είναι ο δικός του ρόλος σ’ αυτό.
Η απάντηση στο ερώτημα, λοιπόν, μπορεί να δοθεί με πολλούς τρόπους, αφού πολλοί είναι και οι τρόποι με τους οποίους οι πολίτες αντιλαμβάνονται την πολιτική.
Ας δούμε μερικές, αφού η μέρα δεν μας επιτρέπει να κάνουμε και τίποτε καλύτερο.
(Θυμίζω σε όσους το ξεχνούν ότι, την ώρα που εσείς ακούτε τα όσα σας λέμε, γνωρίζετε ήδη το εκλογικό αποτέλεσμα. Ενώ τη στιγμή που λέγονται, οι κάλπες δεν έχουν κλείσει ακόμη.)
«Ύψιστη στιγμή της δημοκρατίας».
Να μια συνηθισμένη απάντηση. Στηρίζεται κυρίως στο γεγονός ότι σε μη δημοκρατικά καθεστώτα δεν υπάρχουν εκλογές.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι όπου γίνονται εκλογές υπάρχει και δημοκρατία. Αφήστε που πολλοί πιστεύουν ότι η λέξη «ύψιστη» θα έπρεπε να αντικατασταθεί από το «μοναδική».
Διότι, μπορεί ο λαός να εκφράζεσαι τη θέλησή του με την ψήφο, από την επόμενη όμως κάποιοι παραλαμβάνουν αυτή τη θέληση, την ερμηνεύουν όπως θέλουν και αποφασίζουν να δράσουν στο όνομα του λαού, λες και έλαβαν λευκή επιταγή.
Προσοχή! Δεν μιλώ μόνο για εκείνους που θα σχηματίσουν κυβέρνηση, αλλά και για όσους να βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Αυτοί συνήθως θεωρούν εαυτούς και τους πιο γνήσιους εκφραστές της λαϊκής βούλησης, παρά το γεγονός ότι ένα μικρό μόνο μέρος των ψηφοφόρων τους έδειξε την προτίμησή του.
Το άλλο πουλάκι:
«Οι εκλογές είναι μια απάτη»!
Να άλλη μια ενδιαφέρουσα απάντηση στο ερώτημά μας. Το σκεπτικό της βασίζεται τόσο στους εκλογικούς νόμους που, κατά καιρούς, διαμορφώνουν το αποτέλεσμα ανάλογα με τις ορέξεις των εμπνευστών τους, όσο και στον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στην τελική διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Κοντά σ’ αυτή την απάντηση θα μπορούσε να σταθεί και το παλιό ρομαντικό (πλέον) σύνθημα: «αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες».
Ωστόσο, κάποιοι εντοπίζουν το αδύνατο σημείο των εκλογών στο ότι είναι «γενικές», δηλαδή ψηφίζουν όλοι, και στο ότι όλες οι ψήφοι μετράνε ακριβώς το ίδιο.
Η ψήφος αυτού που ενημερώνεται καθημερινά, που παρακολουθεί τα γεγονότα, που διαβάζει, που συζητά, που ζει και κινείται στην πιάτσα, μετράει το ίδιο με τον άλλο, που θα πάρει το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο από τον βουλευτή «του» ή από κάποιον «καθοδηγητή» και θα πάει να το ρίξει στην κάλπη.
Έτσι είναι όμως οι εκλογές.
Μπορεί ο καθένας να εκφράζεται ατομικά με την ψήφο του, το αποτέλεσμα όμως υποτίθεται ότι μας εκφράζει όλους συλλογικά, είναι αυτό που θέλουμε όλοι μαζί, είναι αυτό που είμαστε όλοι μαζί.
Δεν ζούμε μόνοι μας στην κοινωνία, δεν αποφασίζουμε μόνοι μας. Και επειδή ακριβώς αυτή η κοινωνία αποτελείται από…κάθε καρυδιάς καρύδι, γι’ αυτό και δεν υπάρχει η ψήφος του μορφωμένου ή του αγράμματου, του ενημερωμένου ή του αδιάφορου, του μυαλωμένου ή του ανόητου, του αλτρουιστή ή του ιδιοτελή αλλά σκέτο… η ψήφος.
Και ένα τρίτο πουλάκι:
«Οι εκλογές είναι ένα στιγμιότυπο»!
Τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι έτσι, λένε κάποιοι πολίτες.
Ένας, σημαντικός μεν απλός δε, κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των αποφάσεων και των ενεργειών που θα πρέπει να διακρίνουν τον σωστό πολίτη στην καθημερινότητά του.
Όποιοι θυμούνται την ιδιότητα του πολίτη μόνο μπροστά στην κάλπη και θεωρούν πως αυτή εξαντλείται με την ανάθεση της διαχείρισης του βίου τους σε κάποιους «αντιπροσώπους» καλά θα κάνουν να μη διαμαρτύρονται, όταν η διαχείριση αυτή τους οδηγεί στην καταστροφή.
Εκλογές, με την ευρεία και ίσως τη σωστότερη έννοια, διεξάγονται κάθε μέρα, μάλλον σε σημαντικότερα ζητήματα από το ποιος θα είναι πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης.
Σ’ αυτές καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο ποιοτικό και το φτηνιάρικο, στο πρόσκαιρο και το διαχρονικό, σ’ αυτό που μας εκφράζει και σε ό,τι είναι μόδα…
Καλούμαστε να ξεχωρίσουμε το εύκολο και πρόχειρο από το επίπονο και λεπτοδουλεμένο, το γνήσιο από το αντίγραφο, το σημαντικό από ανάξιο λόγου…
Αυτές οι επιλογές είναι που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Τώρα, το ποιος θα κυβερνήσει…
 |
| Κατόπιν εορτής! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου