120518 ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Οι αριθμοί δεν βγαίνουν!

Ξέρετε, καμιά φορά ακούμε ότι οι αριθμοί λένε την αλήθεια, όμως αυτό δεν στέκει.

Την αλήθεια τη λένε οι άνθρωποι και μόνο αυτοί, με μια μικρή όμως σημείωση.

Ο καθένας λέει (λέμε) τη δική του αλήθεια, η οποία, αν συμπίπτει και με την αλήθεια κάποιων άλλων, έχει καλώς.

Διαφορετικά έχουμε τόσες αλήθειες, όσοι είναι και οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, ενίοτε όλοι οι Έλληνες.

Μα, δεν υπάρχει η… αντικειμενική αλήθεια;

Όχι, και αυτό το όχι το ξέρουμε από τα χρόνια ακόμη του παππού Αριστοτέλη, ο οποίος μας δίδαξε ότι αληθινό είναι μόνο αυτό για το οποίο έχουμε συμφωνήσει οι περισσότεροι ότι είναι έτσι.

«Αληθεύειν εστί το κοινωνείν» ή κάτι τέτοιο.

Και οι αριθμοί τι ρόλο παίζουν;

Οι αριθμοί σου λένε αυτό που θέλεις να ακούσεις. Απαντούν στα ερωτήματα που τους θέτεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι, με τους ίδιους αριθμούς μπροστά μας, ο καθένας βγάζει δικά του συμπεράσματα.

Γιατί τα λέω όμως όλα αυτά και πού πάει το… οι αριθμοί δεν βγαίνουν;

Άκουσα με ενδιαφέρον την πρόταση που διατύπωσε ο Μανώλης Γλέζος, το να δίνει δηλαδή 100 Ευρώ το μήνα κάθε φορολογούμενος που έχει ετήσιο εισόδημα πάνω από 20.000ευρώ.

Είναι μια πρόταση η οποία συμβάλλει στο διάλογο και μάλιστα απαντά πολύ συγκεκριμένα στο βασανιστικό ερώτημα «πού θα βρεθούν τα λεφτά».

Ελάτε όμως που οι αριθμοί «δεν βγαίνουν».

Χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες, που ασφαλώς γνωρίζει ο κύριος Γλέζος, έχω την αίσθηση ότι, με ένα τέτοιο μέτρο, θα μαζέψουμε… πενταροδεκάρες!

Το άλλο πουλάκι:

Ας δούμε όμως το ίδιο το μέτρο.

Πρώτα πρώτα πρόκειται για ένα «οριζόντιο» μέτρο, σαν αυτά δηλαδή εναντίον των οποίων φώναζε μέχρι χθες και ο κύριος Γλέζος, μαζί με όλους τους άλλους πολίτες.

Τα «οριζόντια» μέτρα, είτε πρόκειται για περικοπές, όπως μας επέβαλαν οι συγκυβερνώντες, είτε για εισπράξεις, όπως προτείνεται τώρα, είναι άδικα.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Έχουμε δύο φορολογούμενους εκ των οποίων ο ένας δηλώνει εισόδημα 19.500 ευρώ και ο άλλος 20.000 ευρώ το χρόνο.

Ο δεύτερος θα κληθεί να πληρώσει 100 ευρώ το μήνα, δηλαδή 1200 ευρώ το χρόνο, ου πάει να πει ότι το εισόδημα του τελικώς θα είναι 18.800 ευρώ, κάτω δηλαδή από του άλλου που τη γλίτωσε.

Αφήστε που… δεν βγαίνουν οι αριθμοί!

Πόσοι είναι λέτε οι Έλληνες φορολογούμενοι που δηλώνουν πάνω από 20.000 ευρώ το χρόνο;

Ελάχιστοι σε ποσοστό και οι περισσότεροι μισθωτοί, εκείνοι δηλαδή που δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους.

Είναι όμως δυνατόν να δίνουν 100 ευρώ το μήνα, μισθωτοί, προκειμένου να πληρώνονται (χωρίς οριζόντιες περικοπές) άλλοι μισθωτοί και συνταξιούχοι, αλλά και οι ίδιοι που θα «φορολογούνται» μ’ αυτό τον τρόπο;

Δεν βγαίνουν οι αριθμοί.

Ακόμη όμως κι αν έβγαιναν, με ποιο τρόπο το κράτος θα εισέπραττε αυτή την έκτακτη εισφορά, η οποία από την πρώτη κιόλας μέρα θα χαρακτηριστεί (νέο) χαράτσι;

Πώς σκοπεύει να απαντήσει ο κύριος Γλέζος στους νέους αντάρτες τού «δεν πληρώνω» που θα εμφανιστούν και, σίγουρα, θα έχουν την υποστήριξη κάποιων κομμάτων;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αστειευόμαστε!

Με όλο το σεβασμό προς τους αγώνες του κύριου Γλέζου, καταλαβαίνουμε κι εμείς ότι κάτι άλλο εννοούσε, απλώς, μερικές φορές, πρέπει να λες αυτό που εννοείς κι όχι κάτι που μπορεί να παρεξηγηθεί.

Εξάλλου, ένας Μανώλης Γλέζος δεν είναι για να σου κάνει οικονομικές αναλύσεις. Ας μιλήσει για κοινωνικούς αγώνες, για έναν κόσμο πιο δίκαιο, για τη σημασία της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά… Ποιοι είναι αυτοί που του αναθέτουν να αναλύει την οικονομική κατάσταση και να προτείνει λύσεις;

Θέλαμε, λοιπόν, να σχολιάσουμε το γεγονός ότι πολλοί, εκπροσωπώντας μάλιστα κόμματα, προτείνουν λύσεις στο πόδι, λύσεις που δεν προέρχονται από μια σοβαρή ανάλυση και που, άμα καθίσουμε στο καφενείο, θα βρούμε όλοι μπόλικες.

Υπάρχει όμως κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουμε, μια και πολλοί μας κατηγόρησαν πως όλο γύρω γύρω το φέρνουμε το θέμα και δεν λέμε ξεκάθαρα τη γνώμη μας.

Η πρόταση αυτή είναι (όπως θα έλεγαν και οι πολιτικοί) στη σωστή κατεύθυνση.

Δηλαδή επισημαίνει το γεγονός ότι κάποιοι πρέπει να πληρώσουν την κρίση. Δεν γίνεται χωρίς να πληρώσουμε. Αν αυτό ήθελε να πει και ο κύριος Γλέζος και αν αυτό είναι πλέον θέση του κόμματός του, έχει καλώς.

Το ζήτημα είναι να βρούμε ποιοι θα είναι αυτοί.

Εδώ χωράει μια τεράστια συζήτηση. Να πληρώσουν αυτοί που έχουν, όμως ποιοι έχουν; Αυτοί που δηλώνουν; Κάποιοι άλλοι;

Όσο θεωρούμε πως τα χρήματα που μπαίνει στη τσέπη ή στο ταμείο μας είναι όλα δικά μας και το κράτος πρέπει να βρει από κάπου αλλού για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία και δρόμους, το πρόβλημα δεν θα λύνεται.

Μέσα στους «κάποιους άλλους» είμαστε κι εμείς.

Λεφτά υπάρχουν!