140901 ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Καλώς σας βρήκαμε!

Εδώ είμαστε, με την αρχή της Ινδίκτου, για να σας κρατήσουμε συντροφιά για άλλη μια «χειμερινή σαιζόν», που όμως περιλαμβάνει το γλυκό φθινόπωρο και την πλανεύτρα άνοιξη, στην ουσία μια σχολική χρονιά, για να συνεννοούμαστε καλύτερα.

Αλλά, τι σας τα λέω.

Εσείς τα ξέρετε, πιστοί φίλοι δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια τώρα.

Αλήθεια, το έχετε συνειδητοποιήσει; Δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τη σκηνή από τη «Θεία από το Σικάγο»:

-Πώς περνούν τα χρόνια!

-Μη λες κοινοτοπίες, Ευτέρπη. Χρόνια είναι και περνούν. Άμα δεν περνούσανε, θα ήμασταν ακόμη στο 800 προ Χριστού!

Σίγουρα θυμόσαστε τη σκηνή στην παραλία με τον Ορέστη Μακρή να συζητά με τη σύζυγό του Ελένη Ζαφειρίου για το μέλλον των κοριτσιών του, πριν αυτό το αναλάβει η θεία (με την έννοια και του… θεϊκή) Γεωργία Βασιλειάδου και τις αποκαταστήσει όλες, χάρη στα μαγικά κανάτια που έριχνε από το μπαλκόνι.

Πόσοι όμως θυμόμαστε το μακρινό 1999, όταν τέτοιες μέρες, ξεκινούσαμε τη γνωριμία μας που σε λίγες μέρες θα σβήσει 15 κεράκια; Πού ήσασταν τότε; Πώς ήταν η ζωή σας;

Σκεφτόμουν ότι τα παιδιά που πέρασαν προχθές στο πανεπιστήμιο ήταν τριών ετών και δεν είχαν πάει ούτε στο νηπιαγωγείο.

Αυτό είναι βέβαια σημαντικό, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές που συνέβησαν στις ζωές μας αυτά τα χρόνια.

Και για μεν τον προσωπικό του βίο, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί τις δικές του αλλαγές και να οριοθετήσει τους δικούς του σταθμούς και χρονοδείκτες.

Για τον δημόσιο βίο όμως, για τα κοινά μας πράγματα, υπάρχουν γεγονότα που φανερώνουν πως, τα δεκαπέντε αυτά χρόνια, συνέβησαν κοσμοϊστορικές αλλαγές, τόσο που δυσκολευόμαστε να τις φέρουμε στο νου μας, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Το άλλο πουλάκι:

Το μακρινό 1999…

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν 48 ετών, αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης, που όμως, μετά και την αποτυχία στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, όπου το κόμμα του έλαβε 2,3% και απέτυχε να εκλέξει ευρωβουλευτή, ετοιμαζόταν να επιστρέψει στη Νέα Δημοκρατία, στο σίγουρο και ασφαλές «μαντρί» πριν τον φάει ο λύκος.

Ποιος θα το φανταζόταν τότε…

Ποιος θα φανταζόταν επίσης ότι ο «μικρός Αλέξης», 25 ετών τότε, που μόλις είχε εκλεγεί Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του Συνασπισμού, ενός κόμματος που πάλευε ανάμεσα στο 3% και στο 5%, θα χτυπούσε δεκαπέντε χρόνια αργότερα την πόρτα της εξουσίας και θα διεκδικούσε τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας.

Για να δούμε όμως την (πολιτική) απόσταση που διανύσαμε όλο αυτό το διάστημα, θα σας πω και κάτι ακόμη:

Στις ευρωεκλογές του 1999 πήρε μέρος το κόμμα του Κωνσταντίνου Πλεύρη «Πρώτη Γραμμή», σε συνεργασία με τη «Χρυσή Αυγή» του Νίκου Μιχαλολιάκου και έλαβαν 48.532 ψήφους και ποσοστό 0,75%, χωρίς φυσικά να εκλέξουν κανέναν ευρωβουλευτή.

Στις ίδιες όμως εκλογές πήρε μέρος κι ένα άλλο κόμμα, του ιδίου φυράματος, το περίφημο «Ελληνικό Μέτωπο» του Μάκη Βορίδη, το οποίο έλαβε 7.693 ψήφους και ποσοστό 0,12%, γεγονός που δεν εμπόδισε τον αρχηγό του να μετεξελιχθεί, περνώντας από τον ΛΑ.Ο.Σ., σε… «εθνικοφιλελεύθερο» υπουργό της Νέας Δημοκρατίας.

Τέτοια πράγματα!

Για να μην έρθουμε και στα δικά μας και σας πούμε ότι ο νέος μας δήμαρχος, Χριστόδουλος Μαμσάκος, 35 ετών το 1999, είχε να επιδείξει ενασχόληση με τα κοινά μόνο ως… τερματοφύλακας μικρών τοπικών ομάδων, όπως τουλάχιστον διαβάζουμε από το επίσημο βιογραφικό του.

Σε αντίθεση με τον κ. Αργύρη Πατακάκη, τον νέο μας αντιπεριφερειάρχη, ο οποίος, μέχρι το 1999, όταν ήταν 47 ετών, είχε ήδη διατελέσει Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Δράμας και Δήμαρχος Κάτω Νευροκοπίου και είχε ήδη κλείσει τα δύο εργοστάσιά του, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους, όπως επίσης διαβάζουμε από το επίσημο βιογραφικό του.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πού τα βρήκαμε όλα αυτά;

Μα, φυσικά, στο διαδίκτυο, αναζητώντας τα μέσα από το Google. Το οποίο διαδίκτυο, το 1999, ελάχιστοι γνωρίζαμε, περισσότερο μέσα από τις εφαρμογές του στον πανεπιστημιακό χώρο.

Αλήθεια, πόσοι από εσάς είχατε υπολογιστή τη χρονιά εκείνη. Εμείς πάντως όχι, αποκτήσαμε τον πρώτο μας PC πολύ αργότερα.

Κινητό τηλέφωνο είχατε;

Θυμίζω ότι το 1999 είχαν κάνει θραύση το Ericsson Τ 28 και το Nokia 8210, κυρίως για το μικρό τους μέγεθος και τον ντιζαϊνάτο σχεδιασμό.

Τότε ακόμη τα κινητά τηλέφωνα ήταν απλώς… σταθερά που μπορούσες να πάρεις μαζί σου.

Εννοώ δεν είχαν καμιά από τις χιλιάδες εφαρμογές που έχουν σήμερα απλώς μπορούσες να τηλεφωνήσεις, ενώ και η οθόνη τους ήταν ακόμη ασπρόμαυρη. Πού να βγάλεις φωτογραφία, πού να τραβήξεις βίντεο ή να συνδεθείς με το διαδίκτυο…

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα το μακρινό 1999 ή, και κάτι ακόμη.

Στα μέσα του Σεπτέμβρη ξεκίνησε το μεγάλο κραχ του χρηματιστηρίου το οποίο είχε φτάσει στις –θυμάται κανείς;- 6.355 μονάδες, κάνοντας (το κραχ) πολλούς «εκατομμυριούχους» να αισθανθούν μεγάλα κορόιδα και να ρίξουν το φταίξιμο –πού αλλού;- στους πολιτικούς και στα λαμόγια κερδοσκόπους που τους πήραν τα λεφτά μέσα από το πορτοφόλι.

Η ζωή μας κύκλους κάνει!

Εδώ θα είμαστε και φέτος να τους παρακολουθούμε και να τους σχολιάζουμε.

Καλό χειμώνα, σύντροφοι!