140910 ΑΠΡΟΠΟΝΗΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Παράταση, σε τι!

«Ενημερωνόμαστε» τις τελευταίες μέρες πως οι αθλητικές εγκαταστάσεις στην Π. Ε. Δράμας θα παραμείνουν κλειστές μέχρι «να γίνουν οι ενέργειες και οι εργασίες που απαιτούνται για την τήρηση των προδιαγραφών».

Μπορεί όμως να γίνουν και… εν πτήσει.

Δηλαδή να λειτουργούν οι εγκαταστάσεις, ενώ συγχρόνως όλα όσα πρέπει να γίνουν θα εκτελούνται, χωρίς να εμποδίζονται οι αθλητικές δραστηριότητες, οι προπονήσεις και οι αγώνες. Αυτό είναι κάτι που εύχονται, ή μάλλον προσπαθούν, όλοι οι εμπλεκόμενοι, παιδιά, γονείς, υπεύθυνοι των αθλητικών συλλόγων, τοπικοί και άλλοι άρχοντες…

«Ενημερωνόμαστε» είπα!

Η λέξη σε εισαγωγικά διότι αυτό που συμβαίνει μόνο ενημέρωση δε μπορεί να ειπωθεί.

Ο καθένας αντλεί πληροφορίες απ’ όπου μπορεί και τις μεταφέρει σε άλλους με τόση άνεση, ώστε όλοι γνωρίζουμε τα πάντα και κανείς τίποτε.

Οι γονείς ρωτούν τους προπονητές, οι προπονητές τους υπευθύνους των συλλόγων, εκείνοι τους αρμόδιους αντιδημάρχους και πάει λέγοντας.

Ας πούμε, πόσοι από σας γνωρίζετε τον πραγματικό λόγο που δεν λειτουργεί το στάδιο ή το κολυμβητήριο όπου γυμνάζεται το παιδί σας;

Προσέξτε! Τους πραγματικούς λόγους!

Πώς είπατε; Υπάρχει επίσημη ενημέρωση;

Και τι λέει αυτή; Ότι δεν τηρούνται κάποιες προδιαγραφές. Ωραία!

Ακόμη κι εμείς όμως, που δεν είμαστε δημοσιογράφοι, μπορούμε να καταλάβουμε… με γυμνό μάτι ότι αυτή δεν είναι η είδηση.

Όσοι το έψαξαν λίγο περισσότερο, είπαν ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε όλους σχεδόν τους νομούς της χώρας. Ελάχιστοι είναι οι χώροι άθλησης που έχουν άδεια να λειτουργούν.

Όμως ούτε αυτό είναι είδηση ή, τουλάχιστον, Η είδηση.

Εκείνο που πρέπει να απαντηθεί είναι ο λόγος. Ο συγκεκριμένος λόγος για κάθε μια ξεχωριστά αθλητική εγκατάσταση. Τι δεν έχει, για ποιον ακριβώς λόγο δεν της επιτρέπεται να λειτουργήσει;

Ζητάω ξεκάθαρη απάντηση, διότι ακούσαμε να λέγεται και, ελαφρά τη καρδία, πως «είναι απλώς ένα τυπικό θέμα».

Ποιο είναι τυπικό θέμα. Και τι λογής θέμα είναι; Θέμα ασφάλειας; Θέμα υγιεινής;

Το άλλο πουλάκι:

Η παράταση της παράτασης.

Μέχρι στιγμής επικρατεί στο θέμα μια ελληνοπρεπέστατη λογική: «άσε και βλέπουμε». Παράταση στην παράταση μέχρι…

Μέχρι να γίνει τι; Εν τω μεταξύ πηγαίνουν (και ζητάμε να εξακολουθήσουν να πηγαίνουν) εκατοντάδες παιδιά να γυμνάζονται (αλλά και γονείς να παρακολουθούν) σε χώρους για τους οποίους δεν υπάρχει «μελέτη στατικής επάρκειας»;

Και είναι τόσο απλό αυτό; Αν –χτύπα ξύλο- συμβεί κάτι, ποιος θα είναι υπεύθυνος; Εκείνος που ζήτησε την παράταση, υποστηρίζοντας πως «το ζήτημα είναι καθαρά τυπικό» ή εκείνος που την έδωσε;

Να είστε βέβαιοι ότι ο πρώτος θα σφυρίξει αδιάφορα.

Και οι υπεύθυνοι των ομάδων που αθλούνται στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις;

Αυτοί πώς το αντιμετωπίζουν το θέμα; Απλώς ζητώντας παρατάσεις για την εφαρμογή του νόμου, κρύβοντας την ευθύνη κάτω από το χαλί, ευχόμενοι να μη συμβεί καμιά «στραβή»;

Και πώς είναι τόσο σίγουροι ότι οι παρατάσεις θα δοθούν; Κι αν δεν δοθούν, όπως φαίνεται να συμβαίνει;

Ξέρετε γιατί ρωτάω;

Διότι διακρίνω ένα στοιχείο πονηριάς πίσω από τις κινήσεις κάποιων συλλόγων. Οι οποίοι έσπευσαν να πάρουν νωρίς νωρίς τις εγγραφές και τις συνδρομές (τα χρήματα για τις εγγραφές και τις συνδρομές, που δεν είναι καθόλου λίγα) από τους γονείς των παιδιών που γυμνάζονται, ξέροντας ότι υπάρχει περίπτωση και να ανασταλούν οι προπονήσεις, εξαιτίας ακριβώς της παράτασης που δεν… παρατείνεται.

Αν όντως συμβαίνει αυτό, αυτό που συμβαίνει τώρα δηλαδή, υπάρχει ένα θέμα ακόμη που πρέπει να ξακαθαρίσουν οι δημοσιογράφοι μας.

Πρώτα να ρωτήσουν κατά πόσον οι σύλλογοι γνώριζαν ότι υπάρχει σοβαρή περίπτωση να μην ξεκινήσει η σαιζόν και, παρ’ όλα αυτά, πήραν από τους γονείς τις συνδρομές.

Έπειτα να ρωτήσουν τι θα γίνει σε περίπτωση που δεν υπάρξει άλλη παράταση και οι προπονήσεις δεν ξεκινήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα χρήματα θα δοθούν πίσω ή θα ισχύσουν για επιπλέον χρόνο, τόσο όσο θα είναι αυτός που «χάνεται» τώρα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Με εισιτήριο!

Γνωρίζω περιπτώσεις σε άλλους νομούς όπου οι σύλλογοι δεν παίρνουν προκαταβολικά ετήσια συνδρομή (όπως κατά κανόνα συμβαίνει εδώ) ούτε καν μηνιαία, αλλά λειτουργούν με… εισιτήριο.

Όποιο παιδί πηγαίνει στην προπόνηση πληρώνει εισιτήριο που ισχύει για τη συγκεκριμένη φορά.

Αυτό βέβαια δεν έγινε μόνο εξαιτίας του κινδύνου να κλείσουν οι αθλητικές εγκαταστάσεις ανά πάσα στιγμή, αλλά και λόγω της κρίσης.

Ειδικά σε προγράμματα με μικρά παιδιά, ο γονιός το σκεφτόταν πολύ να δώσει ετήσια συνδρομή, όταν υπάρχει και η πιθανότητα το παιδάκι να κάνει αρκετές «απουσίες» λόγω ασθένειας ή λόγω καιρικών συνθηκών. Αφήστε που πολλοί το άφηναν για το τέλος της σαιζόν και οι σύλλογοι έμεναν όταν τελείωνε η προπονητική περίοδος να έχουν να λαβαίνουν ένα σωρό συνδρομές που δεν έπαιρναν ποτέ. Την άλλη χρονιά το παιδάκι γραφόταν (χωρίς να πληρώσει προκαταβολικά) σε άλλο σύλλογο ή σε άλλο άθλημα και άντε να το βρεις.

Γι’ αυτό επινόησαν το «εισιτήριο» προπονήσεων. Πας, πληρώνεις, δεν πας, δεν δίνεις τίποτε. Όχι ότι αυτό λύνει το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα αθλητικά σωματεία, όμως αποτελεί μια ενδιάμεση λύση που έρχεται να δέσει και με το καθεστώς των κλειστών εγκαταστάσεων και των αλλεπάλληλων παρατάσεων.

Που δεν δίνονται!

Θα πάμε και στα πέναλτι;