140915 ΥΠΕΡΗΛΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Συνταξιούχος… δεσπότης!

Ενώ βλέπουμε στην κοινωνία μας να κυριαρχεί μια τεράστια τάση φυγής από την εργασία ή την υπηρεσία –ο καθένας σπεύδει να βγει στη σύνταξη όσο νωρίτερα τον παίρνει- υπάρχουν μερικές κατηγορίες εργαζομένων που… τους διώχνεις και δεν φεύγουν.

Οι ηθοποιοί, ας πούμε. Κάποιοι από αυτούς έχουν ξεπεράσει τα 80 χρόνια και όμως εξακολουθούν να θέλουν να εμφανίζονται στο κοινό, να συμμετέχουν σε παραστάσεις, να γυρεύουν το χειροκρότημα και τις εκδηλώσεις θαυμασμού.

Τα καταφέρνουν στους ρόλους τους;

Όχι πάντα. Ωστόσο οι θαυμαστές τους δείχνουν μια… αξιοθαύμαστη συγκατάβαση, τρέχουν πολλές φορές να δουν μια παλιά δόξα του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου –ναι, από τότε είναι κάποιοι ηθοποιοί στο επάγγελμα- και χειροκροτούν όχι τόσο τις σημερινές τους επιδόσεις, όσο τις παλιές καλές στιγμές που θυμούνται στα γηρασμένα πρόσωπά τους.

Το κακό είναι ότι οι υπερήλικοι ηθοποιοί το εκλαμβάνουν αυτό ως παρότρυνση να συνεχίσουν κι έτσι τους βλέπεις να αναλαμβάνουν ρόλους πάλι και πάλι, χωρίς να σκέφτονται να δώσουν χώρο σε νεότερους, σε ένα επάγγελμα μάλιστα που πλήττεται αφάνταστα από την ανεργία.

Κάτι ανάλογο βλέπεις να γίνεται και με πολλούς μητροπολίτες!

Λέω ανάλογο, διότι αυτό που κάνουν οι ιεράρχες μας δεν είναι ακριβώς επάγγελμα, δεν είναι δουλειά, εξ ου και η παροιμία «άμα η δουλειά ήταν καλή θα δούλευε κι ο δεσπότης», που από τον απλό λαό πέρασε στα χείλη των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται όσο νεότεροι μπορούν.

Τι ακριβώς συμβαίνει με τους δεσποτάδες;

Κάποιοι από αυτούς, ευρισκόμενοι σε μεγάλη ηλικία, αλλά και εμφανώς αδυνατούντες να εκτελέσουν επαρκώς τα μητροπολιτικά τους καθήκοντα, αρνούνται πεισματικά να παραιτηθούν.

Ίσως η ευθύνη, όπως διαβάζω, να μην είναι αποκλειστικά δική τους. Οι «πηγές» που επικαλείται έγκυρο ρεπορτάζ λένε πως «γύρω από τους μητροπολίτες υπάρχει μια ομάδα ατόμων -κληρικών και λαϊκών- που ευνοείται από τα προνόμια του ιεράρχη». Με άλλα λόγια έχει ψωμί για κάποιους η παραμονή ενός μητροπολίτη στον θρόνο του, ακόμη κι αν αυτός δεν μπορεί πλέον να ασκήσει τα καθήκοντά του (ο μητροπολίτης, όχι ο θρόνος).

Το άλλο πουλάκι:

Υπάρχει, ευτυχώς, πρόβλεψη.

«Μητροπολίτης μη δυνάμενος να εκτελεί τα καθήκοντα αυτού διά νόσον ή γήρας δικαιούται να υποβάλλει κανονικήν παραίτησιν».

Αχ, αυτή η παπαδίστικη γλώσσα, όπως θα έλεγε κι ένας φίλος μοναχός. Προσέξατε την έκφραση; «Δικαιούται»! Δεν υποχρεούνται, απλώς δικαιούται να υποβάλλει την παραίτησή του.

Έτσι ορίζει ο καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας.

Τι γίνεται όμως όταν ο υπέργηρος ή ασθενής επίσκοπος αρνείται πεισματικά να… ασκήσει αυτό το δικαίωμά του.

Όταν ο ίδιος δεν παραδέχεται ότι δεν είναι πλέον σε θέσει να φέρει εις πέρας τα πνευματικά και λειτουργικά του καθήκοντα;

Υπάρχει λύση.

Ο νόμος που είπαμε, ο καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας, προβλέπει τη σύσταση μιας επιτροπής η οποία κρίνει την… ικανότητα του μητροπολίτη.

Η επιτροπή αποτελείται από τον πρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας και δύο καθηγητές της Ιατρικής Σχολής, την ενεργοποιεί δε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.

Η οποία όμως αλλάζει κάθε χρόνο στην αρχή της Ινδίκτου (1 Σεπτεμβρίου). Απ’ ό,τι διαβάζω η νέα 12μελής ΔΙΣ αποτελείται, κατά πλειοψηφία, από υπέργηρους μητροπολίτες, οπότε τα πράγματα μπερδεύονται.

Θυμίζουμε ότι στην Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, που αποτελείται από περίπου 80 μητροπολίτες, καμιά 15αριά είναι πάνω από 80 ετών, ενώ καμιά 50αριά βρίσκονται σε ηλικία μεταξύ 40 και 70 ετών. Τυχαίνει όμως στην παρούσα. Διαρκή Ιερά Σύνοδος να έχουν την πλειοψηφία τα «παλιά μυαλά».

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η προηγούμενη ΔΙΣ, στα τέλη του Αυγούστου, αποφάσισε να ενεργοποιοήσει την διαδικασία ελέγχου για να διαπιστώσει κατά πόσον ο μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνος μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά που, γεγονός που με τη σειρά του οδήγησε στην… ενεργοποίηση του δικαιώματος του εν λόγω μητροπολίτη να υποβάλει την παραίτησή του.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Βγήκε στη σύνταξη.

Η ΔΙΣ, σε ανακοίνωσή της «απευθύνει και εκφράζει τον έπαινό της προς τον σεβασμιώτατο κ. Κωνσταντίνο για τη μακρά διακονία του στην Εκκλησία. Επίσης αποφάσισε να δοθεί εντολή στον διάδοχό του να αναλάβει τον παλιό ιεράρχη και να τον περιθάλψει με φροντίδα και στοργή».

Η παπαδίστικη γλώσσα και πολιτική που λέγαμε πριν.

Το ίδιο έγινε και σε άλλες δυο περιπτώσεις τον Μάρτιο, όταν ο τότε μητροπολίτης Φωκίδος κ. Αθηναγόρας προτίμησε κι αυτός (προ της επιτροπής ελέγχου) να ασκήσει το δικαίωμα της παραίτησης, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο ο μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος Αγαθόνικος απομακρύνθηκε μετά από πόρισμα της επιτροπής χωρίς να παραιτηθεί, καθώς βρισκόταν σε κώμα.

Ανανέωση, λοιπόν.

Ο Αρχιεπίσκοπος φαίνεται αποφασισμένος, να προχωρήσει σε ανανέωση, ώστε ο ιεράρχες μας «να βρίσκονται δίπλα στον λαό και να ασκούν τα πνευματικά και λειτουργικά τους καθήκοντα», δίνοντας με αυτό τον τρόπο και μια νέα εικόνα της Εκκλησίας προς την κοινωνία.

Ας τα βλέπουμε αυτά κι ας τα βλέπουν όσοι νομοθετούν τα συνταξιοδοτικά μας, τα όρια ηλικίας, αλλά τις απολαβές μας.

Ας αναθέσουν τουλάχιστον και για μας σε κάποιον νεοεισερχόμενο στο χώρο εργασίας, να μας αναλάβει, να μας περιθάλψει με φροντίδα και στοργή.

Διότι, μέχρι στιγμής, γίνεται το αντίστροφο!

Σύνταξη στα 85!