140918 ΒΛΑΜΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Προσοχή στο σκεπτικό!

Ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως, συνήθως, δεν έχει τόση σημασία μια απόφαση που θα πάρεις, όσο το σκεπτικό που σε οδήγησε σ αυτήν.

Όχι τι έκανες, αλλά γιατί το έκανες. Αυτό, χωρίς να θέλουμε να ισχυριστούμε πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δεν μιλάμε για την πρόθεση αλλά για την… αιτιολόγηση μιας πράξης.

Ας έρθουμε στο θέμα μας με ένα ερώτημα.

Είστε υπέρ τού να ανοίγουν τα καταστήματα τις Κυριακές ή κατά; Τη δική μας γνώμη την ξέρετε γιατί το έχουμε συζητήσει και άλλη φορά το θέμα. Τώρα όμως θα πρέπει να πούμε και το σκεπτικό μας. Για ποιο λόγο είμαστε αντίθετοι με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;

Πρώτα να σας πω μια ιστορία. Πριν από πολλά πολλά χρόνια, στα μέσα τις δεκαετίας του ‘80 έτυχε να επισκεφθώ την Σουηδία, η οποία, από τότε, αποτελούσε ένα πρότυπο για χώρες όπως η δική μας.

Ήταν πολλά τα πράγματα που με έκαναν να απομυθοποιήσω εκείνο το πρότυπο. Ένα από τα σημαντικότερα ήταν ο τρόπος με τον οποίο περνούσαν οι Σουηδοί τις Κυριακές τους.

Πήγαιναν σε κάποιο πολυκατάστημα «πάρκαραν» τα παιδιά τους στον παιδότοπο που υπήρχε εκεί, και περνούσαν τη μέρα τους… ψωνίζοντας.

Ή και χαζεύοντας απλώς. Η ουσία είναι ότι εκεί, μέσα στο πολυκατάστημα, θα έτρωγαν, θα έπιναν τον καφέ τους, θα έβλεπαν μια κινηματογραφική ταινία, όλα αυτά ως παράλληλες δραστηριότητες της κύριας, που ήταν η κατανάλωση.

Ο λόγος αυτός είναι που μας έκανε από τότε αντίθετους με την ιδέα να είναι ανοιχτή η αγορά και τις Κυριακές.

Προσέξετε, όχι τόσο για να «προστατευτούν» οι καταστηματάρχες και οι υπάλληλοι, όσο για να προστατευτούμε εμείς, οι πολίτες, και να μην… μετατραπούμε (ακόμη περισσότερο) σε καταναλωτές.

Γι’ αυτό και η «λογική» μας δεν μπορεί να έχει γενικευμένη χρήση, αφού, στις τουριστικές, ας πούμε, περιοχές, τα ανοικτά καταστήματα, επτά μέρες την εβδομάδα, δεκαέξι ώρες τη μέρα, απευθύνονται στους τουρίστες και όχι στον ντόπιο πληθυσμό.

Το άλλο πουλάκι:

Όταν ισχύει το ανάποδο;

Όταν δηλαδή χρησιμοποιείς ένα σκεπτικό προκειμένου να «προστατέψεις» τους καταστηματάρχες και τους υπαλλήλους, τότε τι γίνεται;

Τότε πέφτεις σε μια τεράστια αντίφαση και τρως την καζούρα, όπως την έπαθε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Το οποίο αποφάσισε την αναστολή της υπουργικής απόφασης που ήθελε την πιλοτική εφαρμογή της «κυριακάτικης αγοράς».

Όχι, είπε το ΣτΕ, δεν πρέπει να ανοίγουν τα καταστήματα Κυριακές, γιατί…

Εδώ έρχεται το σκεπτικό που λέγαμε. Το οποίο τινάζει στον αέρα όλη την απόφαση και προκαλεί γέλιο και ειρωνικά σχόλια. Ακούστε το:

Οι εργαζόμενοι τις Κυριακές θα υποστούν «δυσεπανόρθωτη ηθική βλάβη», επειδή θα «απολέσουν το δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας». (!)

Αυτό είναι το ένα. Πρέπει, για να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι, (όπως τα μέλη του ΣτΕ) να πούμε και τη συνέχεια.

«Δυσεπανόρθωτη ηθική βλάβη» θα υποστούν επίσης οι εργαζόμενοι τις Κυριακές από «την απώλεια της απολαύσεως τού από κοινού με την οικογένειά τους ελεύθερου χρόνου κατά την κοινή αργία της Κυριακής».

Δηλαδή οι υπάλληλοι και οι καταστηματάρχες από τη μια δεν θα μπορούν να πάνε κυριακάτικα στην εκκλησία και από την άλλη δεν θα μπορούν να πάρουν τα παιδιά τους να απολαύσουν από κοινού μια κυριακάτικη βόλτα σε κάποιο… πολυκατάστημα.

Αφού θα είναι κλειστά!

Κοιτάξτε τώρα τι παθαίνεις, όταν βάζεις ένα τέτοιο σκεπτικό.

Πρώτα πρώτα αφήνεις απ’ έξω μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων, οι οποίοι, λόγω της φύσης της δουλειάς τους δουλεύουν τις Κυριακές και τις εορτές. Οι ανθοπώλες, οι ζαχαροπλάστες, οι περιπτεράδες…

Φανταστείτε τι ηθική βλάβη έχουν υποστεί όλοι αυτοί που χάνουν τον κυριακάτικο εκκλησιασμό και που στερούνται της απολαύσεως τού από κοινού με την οικογένειά τους ελεύθερου χρόνου όλων των αργιών του έτους.

Πόσο… ανήθικοι άνθρωποι θα πρέπει να είναι όλοι αυτοί;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γιατί, οι παπάδες;

Αυτοί βέβαια δεν στερούνται τον εκκλησιασμό, αφού  για την τέλεση της λειτουργίας  είναι απαραίτητη η παρουσία τους, όμως δεν μπορούν να πάρουν την οικογένειά τους και να πάνε κάπου να απολαύσουν την κυριακάτικη αργία αφού, συνήθως, οι αργίες τους είναι κλεισμένες από μνημόσυνα, γάμους, βαφτίσεις κλπ.

«Δυσεπανόρθωτη ηθική βλάβη», λοιπόν, και οι ιερείς μας, σύμφωνα πάντοτε με το σκεπτικό της Ολομέλειας του ΣτΕ.

Βλέπετε πού οδηγεί το λάθος σκεπτικό; Τι να πει το ανώτατο δικαστήριο σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Πώς να τους εξαιρέσει από τον κανόνα που θέτει με την απόφασή του, ώστε να μην θεωρούνται… βλαμμένοι ηθικά;

Γι’ αυτό σας είπαμε, φίλοι μου. Την αργία της Κυριακής, καλώς ή κακώς, την κρίνουμε με οικονομικά κριτήρια (κριτήρια όχι φτηνά, αλλά της οικονομίας).

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η κατάργησή της θα φέρει κάποια οφέλη στην οικονομία της χώρας, θα δημιουργήσει κάποιες θέσεις εργασίας, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι.

Τα θέλουμε; Αντισταθμίζουν αυτά τα οφέλη το βάρος της μετατροπής μας (ακόμη περισσότερο) σε καταναλωτές.

Είναι αυτό που φανταζόμαστε για τον ελεύθερο χρόνο μας;

Όσοι έχουμε κι όσο έχουμε;

Σκεπ(φ)τικό!