140917 ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Ποιος ευθύνεται για τους νόμους;

Μου φαίνεται πως υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση. Ίσως πάλι να μην είναι αυτό. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι στην παρούσα βουλή υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι στο μάθημα της Αγωγής του Πολίτη έκαναν κοπάνα.

Θυμόσαστε παλαιότερα που υπήρχε «φροντιστήριο» για τους νέους βουλευτές –τους νεοεκλεγέντες, έτσι;- όπου τους μάθαιναν κάποια βασικά πράγματα για τον τρόπο λειτουργίας της βουλής, για τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους; (Πόσα λεφτά παίρνουν, τι αποζημιώσεις δικαιούνται σε κάθε επιτροπή, τέτοια πράγματα κυρίως.)

Δεν ξέρω αν λειτουργεί ακόμη, φαίνεται πάντως πως κάποιοι βουλευτές είναι τελείως αδιάβαστοι. Ή είναι τόσο «στουρνάρια» που δεν έχουν μάθει ακόμη το «άλφα» των καθηκόντων τους, τον βασικό λόγο για τον οποίο τους έχει εκλέξει ο λαός (και τους αμείβει τόσο πλουσιοπάροχα, ας μην το ξεχνάμε) και τους έχει στείλει στη βουλή.

Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Είδαμε βουλευτές να ανεβαίνουν στο βήμα και να μιλούν γεμάτοι οργή για νόμους που ψήφισαν οι ίδιοι.

Άλλοι πάλι να στρέφουν τα βέλη τους εναντίων των υπουργών που έφεραν τα νομοσχέδια προς ψήφιση και στο τέλος να τα ψηφίζουν μια χαρά.

Το χειρότερο;

Κάποιες «αδέσποτες» έπιασαν όχι τους υπουργούς αλλά τους υπηρεσιακούς παράγοντες των υπουργείων, τους υπαλλήλους δηλαδή, λες και εκείνοι είναι υπεύθυνοι για τα νομοσχέδια και τους νόμους και όχι οι βουλευτές που τα ψηφίζουν.

Βεβαίως αυτό το ξέρουμε από χίλιες δύο περιπτώσεις.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στο άθλημα της μετακύλισης των ευθυνών, δεν μας πιάνει κανείς.

Δεν είναι τυχαία και η διαφήμιση με τον «πρόεδρο» που σπάζει το τζάμι με τη μπάλα και αμέσως δικαιολογείται «Εγώ; Ο Πίου το έκανε».

Πάντοτε φταίει κάποιος άλλος, ακόμη και σε περιπτώσεις που η αποκλειστική ευθύνη είναι δική μας, που αυτό το οποίο αποποιούμαστε είναι το αποτέλεσμα της δικής μας αποκλειστικά εργασίας.

Όπως οι νόμοι που ψηφίζονται από τους βουλευτές.

Το άλλο πουλάκι:

Γιατί τους ψηφίζουν;

Αυτό είναι ένα τεράστιο ζήτημα που έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένο και λειτουργεί το πολιτικό μας σύστημα.

Εντός του οποίου, οι βουλευτές είναι «απλά πιόνια στη σκακιέρα της ζωής», όπως έλεγε για τον εαυτό του και ο καθυστερημένος «Μόγκο» στην αξέχαστη ταινία «Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες».

Για το οποίο σύστημα όμως, αντί να ξεσηκωθούν και να φωνάξουν προκειμένου να αλλάξει –έστω κάτι- κάνουν το κορόιδο, αφού, στην πραγματικότητα, τους βολεύει μια χαρά.

Όλοι ξέρουμε ότι τα πιόνια ελάχιστες ευθύνες έχουν, ελάχιστα περιθώρια να κινηθούν, επομένως έχουν το κεφαλάκι τους ήσυχο.

Το γεγονός αυτό, το ότι οι βουλευτές μας δέχτηκαν ή αφέθηκαν να έχουν τον ρόλο, τις αρμοδιότητες αλλά και τις ευθύνες ενός απλού πιονιού, έδωσε σε κάποιους από αυτούς την εντύπωση ότι δεν έχουν καμιά απολύτως ευθύνη.

Ότι μπορούν να ψηφίζουν οτιδήποτε και μετά να ρίχνουν το φταίξιμο στον υπουργό που έφερε αυτό το οτιδήποτε στην βουλή, ή στους υπηρεσιακούς παράγοντες που το συνέταξαν.

Ξεχνούν ότι τα πιόνια, ανάλογα με την εξέλιξη της παρτίδας και τη θέση που προκύπτει στη σκακιέρα, έχουν κάποτε τεράστια δύναμη, καθορίζουν όλες τις εξελίξεις.

Για να μην αναφέρουμε και τη δυνατότητα να προαχθούν ακόμη και σε βασίλισσες, αν κατορθώσουν να φτάσουν στην τελευταία γραμμή.

Ίσως όμως κάποιοι αυτό ακριβώς να έχουν στο μυαλό τους. Ίσως να σκέφτονται μοναχά πώς να επιβιώσουν για να φτάσουν σώοι στην τελευταία γραμμή και να «προαχθούν».

Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να εξακολουθήσουν να βρίσκονται στη σκακιέρα και αυτό το αποφασίζει μόνο ο λαός με την ψήφο του. Αλλά και ο πρωθυπουργός που θα τους κατεβάσει υποψήφιους!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Έτσι εξηγείται η τραγικότητα της κατάστασής τους!

«Κανένας μας δεν θα επανεκλεγεί. Μας καταστρέφετε». Είναι τα λόγια μιας βουλευτού προς τον υπουργό κ. Γκίκα Χαρδούβελη, λόγια που εκφράζουν ακριβώς αυτή την τραγικότητα.

Ψηφίζουν τον ΕΝΦΙΑ, διότι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, αν δεν θέλουν να βρεθούν έξω από το μαντρί.

Καταριούνται τον ΕΝΦΙΑ και βρίζουν τους συντάκτες του, αν δεν θέλουν να «μαυριστούν» στις επόμενες εκλογές.

Προσπαθώντας όμως να κρατήσουν αυτές τις ισορροπίες το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται αστείοι και αποδεικνύονται άβουλα ανθρωπάκια.

Δεν είναι κακό. Άλλοι κάνουν πολύ πιο δυσάρεστα πράγματα για το μεροκάματο. Η διαφορά βέβαια είναι πως οι βουλευτές δεν βρίσκονται εκεί για το μεροκάματο –ή μήπως όχι;- αλλά για να υπηρετήσουν τον τόπο. Έτσι τουλάχιστον λένε όλοι, μηδενός εξαιρουμένου στα προεκλογικά τους φυλλάδια.

Έλα όμως που τον τόπο δεν τον υπηρετείς κάνοντας κι αυτό κι εκείνο, πατώντας σε δύο βάρκες, ψηφίζοντας κάτι και βρίζοντάς το, αλλά τον υπηρετείς όταν κάνεις εκείνο που θεωρείς σωστό. Κι ας υποστείς τις όποιες συνέπειες. Άλλωστε, τι είσαι εσύ, ένα απλό πιόνι, μπροστά στο συμφέρον του συνόλου.

Βλέπετε όμως πολλούς βουλευτές να φέρονται αναλόγως;

Πώς είπατε; Α, ναι το ξέχασα! Υπάρχει και η περίπτωση το συμφέρον, της χώρας να ταυτίζεται με την παραμονή τους στη βουλή. Με όποιο κόστος!

Θέατρο. Κακό θέατρο!