141016 ΣΟΥΗΔΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Πέρασε στα ψιλά.

Άλλες φορές για κάτι τέτοιο γίνεται μεγάλη φασαρία, τώρα είχαμε –όχι εμεί, εκείνοι που σχολιάζουν συνήθως- αλλού στραμμένη την προσοχή. Ποιος ξέρει πού;

Ας δούμε όμως περί τίνος πρόκειται.

Θα ακολουθήσω τη συμβουλή ενός φίλου, που, όταν ήταν να συστήσει κάποιον στους συνεργάτες του, άφηνε πρώτα να φανεί το έργο του και μετά τους μιλούσε για τις περγαμηνές που εκείνος κουβαλούσε και τις θέσεις από τις οποίες είχε περάσει.

Τι λέτε, κάνουμε το ίδιο; Ας ακούσουμε, λοιπόν, τον άνδρα:

«Αν δανείζεσαι υπερβολικά, τότε καταλήγεις να εξαρτάσαι από τους δανειστές σου. Στη χώρα μου, πολλοί πολιτικοί, όταν ήρθαν στην εξουσία, είδαν ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα που υπόσχονταν και έπρεπε να δανειστούν για να εκπληρώσουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Όταν είδα τους υποψήφιους δανειστές μας ήταν όλοι αγόρια κάτω των 27 ετών που με άκουγαν πώς θα μεταρρυθμίσω την οικονομία. Συνειδητοποίησα ότι αυτοί δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ τη χώρα μου και είχαν την εξουσία. Αισθάνθηκα ντροπή και είπα στον πρωθυπουργό μας ότι δεν θα αφήσω αυτούς τους νεαρούς να αποφασίζουν για μας».

«Η πολιτική σταθερότητα για μια χώρα που βρίσκεται στο στάδιο των μεταρρυθμίσεων είναι εξαιρετικά σημαντική. Αν οι πολίτες νομίζουν ότι το πρόγραμμα τούς έχει επιβληθεί από κακούς Ευρωπαίους, αυτό σίγουρα δίνει χώρο για λαϊκισμούς και θα ασκούσε πίεση σε οποιαδήποτε κυβέρνηση».

«Η πολιτική σταθερότητα δεν είναι δεδομένη, πρέπει να πολεμήσεις γ’ι αυτήν, να έχεις ανοιχτό συνέχεια τον διάλογο, να εξηγείς στον κόσμο τι κάνεις και να παίρνεις την ευθύνη γι’ αυτό που κάνεις. Αν οι πολιτικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν και να υπερασπιστούν το πρόγραμμα, έχουν χάσει».

«Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πείσεις ένα κουρασμένο εκλογικό σώμα, που έχει χάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του, από το να φροντίσεις για τη δίκαιη κατανομή των βαρών. Μόνο έτσι κερδίζεις τη συζήτηση στη Βουλή, πείθοντας και αποδεικνύοντας πως οποιαδήποτε άλλος τρόπος θα ήταν άδικος».

«Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι υπάρχουν επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν τους φόρους σαν κάτι που πληρώνεις, όταν η χώρα σου βρίσκεται σε κρίση».

Το άλλο πουλάκι:

Πώς σας φάνηκαν;

Ώρα όμως να κάνουμε και τις γνωριμίες. Ο «συνομιλητής» μας διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών στη χώρα του, όταν το έλλειμμα ήταν περίπου 13%. Σε δύο χρόνια ανέλαβε πρωθυπουργός θέση που κράτησε για μια δεκαετία, νικώντας σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.

Στο μεταξύ, χάρη στα μέτρα που εισηγήθηκε για τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος, αυτό έπεσε κάτω από το 2,6% ενώ η ανεργία, που αρχικά είχε αυξηθεί, έπεσε κι αυτή στο μισό.

Η χώρα του άρχισε να αποτελεί «μοντέλο» -ας το πούμε πια, μιλάμε για το «σουηδικό μοντέλο» και τον πρώην πρωθυπουργό Γκόραν Πέρσον –μιας κοινωνίας πρόνοιας με έμφαση στην ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, πριν πληγεί από το περίφημο dot-com boom του 2001.

Ποια ήταν όμως η συνταγή της επιτυχίας;

«Το πρώτο βήμα ήταν να παρουσιάσω ένα πρόγραμμα που ήταν συνεπές, που μείωνε τις δαπάνες αλλά και αύξανε τους φόρους. Όχι μόνο να το παρουσιάσω αλλά και να το εφαρμόσω. Στη Σουηδία ζήσαμε χρόνια συζητήσεων και διαλόγου, αλλά όχι δράσης. Το δύσκολο δεν είναι να συνειδητοποιήσουμε τι πρέπει να κάνουμε, το δύσκολο είναι να το κάνουμε».

Μέχρι στιγμής, όλα όσα τον ακούσαμε να λέει, είναι αλήθειες που τις είδαμε να ισχύουν και στη δική μας περίπτωση, αφήστε που κάποιες από τις απόψεις του είναι απαντήσεις που έδωσε ερωτώμενος για τη δική μας περίπτωση.

Όπως η παρακάτω ερώτηση για το πόσο σημαντικός είναι για τη χώρα μας ένα ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, όπως αυτός που θα παρουσιαστεί φέτος:

«Είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς σηματοδοτεί τη στροφή που θα στείλει ένα μήνυμα και στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό ότι έχετε την κατάσταση υπό έλεγχο, είστε αφεντικά του σπιτιού σας και δεν χρειάζεται να δανειστείτε για να καλύψετε τα έξοδά σας».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Σιγά τις αλήθειες που είπε.

Αυτά τα ακούμε κι εδώ, τόσο καιρό, από διάφορους δήθεν σοφούς. Ποιος τους πιστεύει και ποιος τους ακούει;

Εμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε το «πρόγραμμα» μια επιβολή των κακών Ευρωπαίων προς τη χώρα μας, εξακολουθούμε να κάνουμε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις χωρίς να τις πιστεύουμε και εξακολουθούμε να φορτώνουμε τα βάρη στο πιο εύκολο θύμα που βλέπουμε μπροστά μας.

Αφήστε που η Ελλάδα δεν είναι Σουηδία. Προσέξτε λίγο τις επόμενες απαντήσεις τού Γκόραν Πέρσον και θα δείτε γιατί δεν συμβαίνει αυτό. Πάντως όχι για τους λόγους που εμεί πιστεύουμε:

«Αν η Ελλάδα διαχειριστεί την κρίση καλά, τότε θα φτιάξει το όνομά της παγκοσμίως. Έχετε ένα μομέντουμ, τώρα, να δουν παγκοσμίως τη δύναμή σας, να δουν ότι καταφέρατε να βγείτε από την κρίση και έχετε επιστρέψει στην ανάπτυξη. Αν αποτύχετε, τότε φυσικά θα έχετε μια πολύ προβληματική κατάσταση».

Κάνει πλάτες στην κυβέρνηση και τον Σαμαρά, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Ωραία. Ας μην τα ακούσουμε αυτά. Ας ακούσουμε μια τελευταία συμβουλή. Ας την ακούσουμε είπα, όχι και να την εφαρμόσουμε:

«Έχουμε πάντα την τάση να ξεχνάμε, όταν οι κρίσεις ξεπερνιούνται, ότι μπορούν να επαναληφθούν. Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να έχεις χτίσει στην κοινωνία σου τις δομές που θα σου απαγορεύσουν να κάνεις το ίδιο λάθος πάλι. Στη συνέχεια, για να έρθει η ανάπτυξη πρέπει να είσαι ανταγωνιστικός, το οποίο επιτυγχάνεται αν έχεις έναν πληθυσμό καλά εκπαιδευμένο, που δουλεύει σκληρά. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος».

Καλά κρασιά, λέω εγώ.

Παθός και μαθός!