141023 ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Θα χτυπηθεί η φοροδιαφυγή!

Πόσες φορές δεν το ακούσαμε αυτό από χείλη πρωθυπουργών, υπουργών και αρχηγών κομμάτων;

Διότι δεν είναι μόνοι οι κυβερνητικές εξαγγελίες. Κάθε αντιπολίτευση που σέβεται τον εαυτό της (όχι απαραίτητα και τους ψηφοφόρους), οφείλει να υποσχεθεί πως ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που χρειάζονται για τις παροχές που υπόσχεται «θα προέλθει από την πάταξη της φοροδιαφυγής».

Η οποία φαίνεται όμως ότι είναι σαν την… αγάπη στον στίχο του Μανώλη Ρασούλη. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η φοροδιαφυγή μένει. Αυτό, βεβαίως, δεν είναι κάτι καινούργιο, επομένως δεν αξίζει τον κόπο να το σχολιάζουμε. Το καινούριο είναι μια έρευνα που δείχνει περίπου (πάντα στο περίπου, όταν μιλάμε για έρευνες) την έκταση της φοροδιαφυγής στη χώρα μας.

Ακούστε και πείτε μου κι εσείς αν έχω δίκιο:

«Δύο στους τρεις εργαζόμενους αποκρύπτουν εισοδήματα»! Δηλαδή, είτε δηλώνουμε λιγότερα από όσα βγάζουμε, είτε δεν δηλώνουμε τίποτε. Σκεφθείτε τώρα τι σημαίνει αυτό για την οικονομία της χώρας.

Η έρευνα λέει πως η φοροδιαφυγή στη χώρα μας φτάνει στο 24% του ΑΕΠ τη στιγμή που ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι στο 19%.

Εμείς όμως, που ξέρουμε να διαβάζουμε τις έρευνες, σας λέμε ότι αυτό είναι κάπως παραπλανητικό, αφού το 19% διαμορφώνεται ΚΑΙ με τη συμμετοχή του δικού μας 24%.

Δηλαδή, αν μας βγάλεις έξω, προκειμένου να μας συγκρίνεις με τους άλλους, τότε θα δεις έναν μέσο όρο πολύ χαμηλότερο.

Ενδεικτικά σας αναφέρω κάποιες χώρες και τις αντίστοιχες επιδόσεις: Γαλλία και Βρετανία στο 10%, Γερμανία στο 13%, Σουηδία στο 14%, Ισπανία και Πορτογαλία στο 19% και Ιταλία στο 21%.

Την πρώτη θέση δεν τη διαπραγματευόμαστε, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους αρνητικούς δείκτες. Χτυπάμε χρυσό μετάλλιο από τα αποδυτήρια. Έτσι και στη λεγόμενη «φορολογική ηθική», είμαστε στην πρώτη θέση, ή, αν προτιμάτε, στον πάτο της Ευρώπης.

Το άλλο πουλάκι:

Υπάρχει εξήγηση;

Φαίνεται πως υπάρχει κάτι. Το έχουν εντοπίσει οι ερευνητές, σας το παρουσιάζω κι εσείς, αν θέλετε, το δέχεστε.

Φταίει, λένε, που ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας είναι ο πλέον διεφθαρμένος, συγκριτικά με τις άλλες χώρες της Ε.Ε.

Αυτό τώρα δεν ξέρω πώς ακριβώς δικαιολογεί την «φορολογική ηθική» μας. Σκεφτόμαστε πως τα δίνουμε στο δημόσιο με έναν σωρό άλλους, πλάγιους τρόπους, επομένως δεν χρειάζεται να τα δώσουμε και μέσω φορολογίας;

Ή μήπως θεωρούμε πως κάνουμε και με το παραπάνω το φορολογικό μας καθήκον, ενισχύοντας το εισόδημα δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο το κράτος κρατάει χαμηλό, γνωρίζοντας κι εκείνο (το κράτος, όχι το εισόδημα) πως υπάρχουν άλλες πηγές εσόδων, «αφορολόγητες»;

Πάντως, αν ισχύει κάτι τέτοιο, οι μόνοι αδικημένοι είναι οι έντιμοι υπάλληλοι, έντιμοι κατά συνείδηση ή κατ’ ανάγκη.

Υπάρχει κι ένα ακόμη εύρημα (βλέπετε, χρησιμοποιούμε και το λεξιλόγιο μόδας, λόγω Αμφίπολης, για να μη μας λέτε εκτός εποχής) που αξίζει να σχολιάσουμε. Κάποιοι προσπαθούν να αιτιολογήσουν την «φορολογική ασυνέπεια» των Ελλήνων ως αποτέλεσμα της χαμηλής ικανοποίησής τους από τις υπηρεσίες των δημοσίων υπαλλήλων.

«Θα πληρώνω εγώ για να τα παίρνει ο άλλος και να κάθεται;», φαίνεται πως σκεφτόμαστε κι έτσι αποφεύγουμε να δηλώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε.

Εδώ χωράει μεγάλη κουβέντα. Διότι θα μπορούσαν οι φόροι να είναι –πώς να το πω;- αναλυτικοί, όπως οι λογαριασμοί τηλεφώνου ή ΔΕΗ.

Πληρώνετε: τόσα για εκπαίδευση, τόσα για υγεία, τόσα για το στρατό, την εκκλησία, τους δρόμους κ.λπ.

Ανάλογα δηλαδή και με τον προϋπολογισμό, ο «λογαριασμός» της εφορίας θα μπορούσε να σου έρχεται αναλυτικός, ώστε να ξέρεις τι πληρώνεις, πού;

Και τι δεν πληρώνεις!

Έτσι θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε πόσα από τα χρήματα που φοροδιαφεύγουμε θα πήγαιναν σε χρήσιμες –κατά την άποψή μας, πάντα- υπηρεσίες και πόσα σε άχρηστες.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μήπως έτσι και συγκινούμασταν.

Έχουμε ξανασχολιάσει το θέμα. Υπάρχουν εκείνοι που λένε «γιατί να πληρώσω φόρους; Μήπως είναι δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ. αυτά που έχουμε;» Δεν σκέφτονται πως αν… σκεφτούμε έτσι όλοι, τότε απλώς δεν θα είχαμε τίποτε.

Υπάρχουν επίσης και οι άλλοι, που υποστηρίζουν πως όλα αυτά θα αλλάξουν, μόλις οι πολίτες δούμε ότι οι φόροι μας πιάνουν τόπο. Δηλαδή μόλις έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Τότε θα τρέξουμε με προθυμία να δηλώσουμε όλα μας τα εισοδήματα, κρυφά και φανερά, προκειμένου να δώσουμε στην κυβέρνηση την άνεση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της και να πραγματοποιήσει τα έργα που έχει ανάγκη η χώρα.

Λέτε; Για την ώρα ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα κι ας πούμε πως, εκτός από τη φοροδιαφυγή, τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα μας είναι και η εισφοροδιαφυγή.

Προσοχή όμως! Το θέμα μάλλον θα πρέπει να συζητηθεί εξαρχής διότι η βάση είναι λάθος και την πατάνε πάλι οι έντιμοι ή όσοι δεν μπορούν να μην είναι τέτοιοι.

Οι κρατικές εισφορές στη χώρα μας αναλογούν στο 43% του συνολικού κόστους εργασίας, ενώ στο υπόλοιπο «πλούσιο κόσμο» στο 28%. Συμφέρει πολύ δηλαδή να… κλέβεις.

Τώρα, αν βάλεις και την (επίσημη) ανεργία που είναι πάνω από 25%, κάνεις ένα ωραίο μείγμα που οδηγεί στην… παραοικονομία. Η οποία, λένε οι ερευνητές είναι τελικά χρήσιμη για τους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους.

Φαύλος κύκλος!

Φοροδιαφυγή χωρίς διαφυγή!

Και χωρίς φόρο!