141022 ΛΑΘΡΑΙΟ

Το ένα πουλάκι:

Έρχεται κρύο.

Ο καιρός σιγά σιγά σφίγγει και όλο και περισσότερο μεγαλώνει η ανάγκη για θέρμανση, τις κρύες ώρες της ημέρας. Πράγμα που προκαλεί ισχυρό πονοκέφαλο σε πολλούς οικογενειάρχες.

Οι άλλοι, οι εργένηδες, δεν έχουν τόσο έντονο το πρόβλημα, διότι λύσεις υπάρχουν.

Σχεδόν κάθε βράδυ οι καφετέριες έχουν αγώνες, κυρίως ποδοσφαίρου, και μπορείς, με έναν καφέ ή μια μπύρα, να περνάς ένα… ζεστό αθλητικό βράδυ μέχρι την ώρα που θα γυρίσεις στο σπίτι για ύπνο.

Τι γίνεται όμως με τους οικογενειάρχες;

Φέτος μειώθηκε η τιμή του πετρελαίου, και λόγω της μείωσης του φόρου και λόγω της διεθνούς αγοράς. Έτσι, ειδικά για εκείνους που δικαιούνται την επιδότηση, η τιμή θα είναι πού κάτω από τις χαμηλότερες των τελευταίων ετών.

Βουρ για πετρέλαιο, λοιπόν;

Μη βιάζεστε. Διότι η κυβέρνηση κατάφερε με τις απερίσκεπτες κινήσεις της να ζαλίσει τον κόσμο, ώστε να μην ξέρει προς τα πού να κάνει. Οι περισσότεροι, στην προσπάθεια τους να απαγκιστρωθούν από το πετρέλαιο, στράφηκαν προς  άλλες πηγές θέρμανσης, τις οποίες τώρα είναι δύσκολο να απαρνηθούν.

Αφού έκαναν τόσα έξοδα, είτε για να αλλάξουν τον καυστήρα, είτε για να αγοράσουν θερμάστρες, ηλεκτρικά σώματα, κλιματιστικά κ.λπ., τώρα προσπαθούν να κάνουν απόσβεση. Που σημαίνει δύσκολα θα επιστρέψουν στο πετρέλαιο, όσο φτηνό και να τους έρχεται πλέον.

Βεβαίως, για όλη αυτή την αναστάτωση στις ελληνικές οικογένειες κανείς δεν βρέθηκε να πει «κάναμε λάθος, συγνώμη». Θυμόσαστε που σχολιάζαμε απόψεις τού τύπου «ε, δεν έγινε και τίποτε, το κόστος για την πολιτεία ήταν το ίδιο». Απόψεις όμως, που ενώ διεκδικούσαν επιστημονική σοβαρότητα, στέκονταν μόνο στα έσοδα από το πετρέλαιο και το λαθρεμπόριο που γίνεται.

Δεν υπολόγιζαν ούτε το τεράστιο κόστος που επωμίστηκαν τα νοικοκυριά για την αλλαγή στον τρόπο θέρμανσης, ούτε το περιβαλλοντικό κόστος, που προέκυψε από την αλλαγή αυτή.

Τι κάψαμε και πώς το κάψαμε όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθώντας να ξεφύγουμε από την υψηλή τιμή του πετρελαίου;

Το άλλο πουλάκι:

Κάψαμε τα δάση μας!

Αυτό δεν είναι από μόνο του κατ’ ανάγκη κακό. Το θέμα είναι ότι το κάναμε με ανεξέλεγκτο και παράνομο τρόπο, με αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές και μεγάλη διαφυγή εσόδων για το κράτος.

Διάβαζα πάλι για τα «κυκλώματα λαθροϋλοτόμων», με τα οποία μάταια πασχίζει πια να τα βάλει η πολιτεία με τα λιγοστά όργανά της.

Για να δείτε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα με μια παράνομη δραστηριότητα πρέπει να υπολογίσετε πόσο είναι το κέρδος από αυτήν. Ένα μόνο δέντρο, λοιπόν, ανάλογα με την ποιότητα του ξύλου του, μπορεί να αποδώσει κέρδος 150 με 200 ευρώ.

Σκεφθείτε!

Ένα δέντρο, που δεν έκανες καθόλου κόπο ούτε έξοδα για να το καλλιεργήσεις, που κάνεις απλώς ένα γρρρ με το αλυσοπρίονο και το ρίχνεις κάτω, σου αποδίδει περίπου όσο ένας τόνος σιτάρι ή καλαμπόκι.

Πώς, λοιπόν, να μην είναι μεγάλο το πρόβλημα με την λαθροϋλοτόμηση, αφού είναι πολλά τα λεφτά!

Βέβαια, οι πληροφορίες και τα ρεπορτάζ λένε για τη Δυτική Ελλάδα. Εκεί εμφανίζεται η μεγαλύτερη δράση των παράνομων κυκλωμάτων υλοτόμησης και εμπορίας ξύλου.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και αλλού, ότι και εδώ, δεν υπάρχουν εκείνοι που μπαίνουν στον πειρασμό να την κάνουν.

Να το δούμε λίγο από την ανάποδη. Επειδή εκεί πιάστηκαν οι περισσότερες περιπτώσεις, δεν σημαίνει πως μόνο εκεί δρουν τα κυκλώματα. Μπορεί ωραιότατα οι συνάδελφοι των άλλων περιοχών να κάνουν πιο καθαρά τη δουλειά και να μην εκτίθενται σε κινδύνους.

Ας πούμε, όλες οι παραμεθόριες περιοχές είναι ύποπτες, αφού ένα συνηθισμένο κόλπο είναι να καλύπτεται η παράνομα υλοτομηθείσα ξυλεία με παραστατικά που έχουν εκδοθεί για ξυλεία εισαγόμενη.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Είναι δύσκολο να πιαστούν.

Παρόλο που θα αναρωτηθεί κάποιος πώς είναι δυνατόν να κρύψεις ένα ολόκληρο φορτίο με ξύλα, ωστόσο ο έλεγχος δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Πρώτα πρώτα δεν υπάρχουν αρκετοί υπάλληλοι για να τον πραγματοποιήσουν. Έπειτα οι λαθροϋλοτόμοι χρησιμοποιούν σύγχρονες μεθόδους εντοπισμού των δασικών υπαλλήλων, ώστε να αποφεύγουν τους ελέγχους.

Μου έλεγε κάποιος φίλος για το σύστημα της «εμπροσθοφυλακής», το οποίο χρησιμοποιείται και από άλλου είδους μεταφορείς, όπως οι λατόμοι.

Μπροστά πηγαίνει ένα «υπεράνω πάσης υποψίας» ΙΧ, το οποίο όμως, μόλις αντιληφθεί ότι υπάρχει έλεγχος, ειδοποιεί τα φορτηγά που ακολουθούν να σταματήσουν και να περιμένουν.

Ε, υπάλληλοι είναι και οι άλλοι. Θα ελέγξουν κάποιες ώρες και μετά θα πρέπει να επιστρέψουν στην υπηρεσία ή στα σπίτια τους. Τότε δίνεται το ΟΚ και τα φορτηγά συνεχίζουν το δρόμο τους.

Αυτά –είπαμε- αλλού, στη δυτική Ελλάδα, όπου όμως και οι υπηρεσίες ελέγχου άρχισαν να χρησιμοποιούν όχι υπηρεσιακά, αλλά συμβατικά αυτοκίνητα για να… αποφύγουν όσους τους… αποφεύγουν.

Εδώ, στον δικό μας νομό, τον τόσο πλούσιο σε ξυλεία τι συμβαίνει; Έχουμε κρούσματα λαθροϋλοτομίας; Έχουμε τη δυνατότητα πραγματοποίησης όσων ελέγχων χρειάζεται; Ή μήπως κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε ξέφραγο αμπέλι, λόγω έλλειψης των απαραίτητων κονδυλίων και του αναγκαίου προσωπικού;

Όπως καταλάβατε, το θέμα δεν μας ενδιαφέρει μόνο από οικολογικής απόψεως. Όχι να πάμε να αποφύγουμε το λαθρεμπόριο πετρελαίου και να πέσουμε σε εκείνο των ξύλων!!!

Για λίγη ζέστη και πολύ χρήμα!