161115 ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Μια «τάξη»… αταξική!

Θα πρέπει να δούμε λίγο πιο αναλυτικά όλα όσα λέγαμε χθες για τη νέα μορφή «ταξικής πάλης» που διεξάγεται στην κοινωνία. Ας πούμε, ποιοι αποτελούν την κάθε «τάξη», δηλαδή τι χαρακτηριστικά έχουν και πώς προήλθαν αυτά.

Λέγαμε ότι, κατά βάση, συγκρούονται η λογική με το… θυμικό, οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να αναλύουν την πολυσύνθετη σύγχρονη πραγματικότητα και εκείνοι που αδυνατούν να την παρακολουθήσουν.

Λέγαμε όμως ότι εκείνοι που κινούνται έχοντας για πυξίδα τους τη λογική δεν σημαίνει ότι κάνουν πάντοτε τις σωστές αναλύσεις ώστε καταλήγουν στα πλέον ορθά αποτελέσματα. Συχνά σφάλλουν, αλλά σφάλλουν επειδή έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους.

Το ίδιο και από την άλλη πλευρά. Μπορεί κάποιες φορές όσοι κινούνται παρασυρμένοι από το θυμικό τους να οδηγούνται σε πιο σωστές λύσεις από τους πρώτους. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστή και η… μέθοδός τους. Απλώς έτυχε να «ποντάρουν» σωστά.

Αν κάτι τους διαχωρίζει χαρακτηριστικά είναι η ευκολία εκείνων που αδυνατούν να αναλύσουν την πραγματικότητα να ακολουθούν διάφορες θεωρίες συνομωσίας και να γίνονται εύκολα θύματα του λαϊκισμού. Μόνον όμως εκείνων; Να τι σημειώναμε χθες:

«Υποτίθεται -ξαναλέω υποτίθεται- ότι τέτοιου είδους θεωρίες βρίσκουν το κοινό τους ανάμεσα σε ανθρώπους με χαμηλή μόρφωση, σε ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να σκέφτονται με επιστημονικό τρόπο.

Που δεν μπορούν να αναλύσουν δεδομένα, που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν περίπλοκους συλλογισμούς, ούτε να καταλήξουν σε συμπεράσματα που στηρίζονται στη λογική. Το χειρότερο; Που δεν είναι έτοιμοι να ανασκευάσουν τις απόψεις τους, αν προκύψουν νέα στοιχεία».

Τι σημαίνει όμως χαμηλή μόρφωση και γιατί το πέρασμα από ένα πανεπιστήμιο (υποτίθεται ότι) οχυρώνει τον άνθρωπο και τον προφυλάσσει από τέτοιου είδους κακοτοπιές; Δυστυχώς δεν υπάρχει εύκολη απάντηση.

Και δεν υπάρχει διότι, τουλάχιστον στη χώρα μας, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι πανεπιστημιακές σπουδές καλλιεργούν τη λογική του νέου ανθρώπου και τον οδηγούν σε έναν επιστημονικό τρόπο σκέψης, που είναι και το ζητούμενο.

Θα σας δώσουμε ένα παράδειγμα απ’ τον παλιό καλό καιρό, όταν τις θεωρίες συνομωσίας δεν τις συναντούσες στο διαδίκτυο, όχι επειδή εκείνο ήταν καλύτερο από σήμερα, αλλά επειδή απλώς… δεν υπήρχε, τουλάχιστον όπως τώρα.

Το άλλο πουλάκι:

Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες…

Έτυχε να ακούσω μια μέρα κάτι νέα παιδιά, μορφωμένα, απόφοιτους παιδαγωγικών σχολών, να μιλούν για… «το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται από τα ζώα που αφήνουν στη φύση οι οικολόγοι»!

Δεν άντεξα και τους ρώτησα τι εννοούν, ενώ γνώριζα ήδη την απάντηση. Γιατί  είναι πρόβλημα η απελευθέρωση κάποιων τραυματισμένων αρπακτικών που, μετά από παραμονή σε ειδικά κέντρα, αποθεραπεύτηκαν και μπορούν να ξαναγυρίσουν στο φυσικό τους περιβάλλον;

Μου είπαν πως δεν μιλούν γι’ αυτό, αλλά «για τα φίδια και τους λύκους που άφησαν οι οικολόγοι σε διάφορα μέρη της χώρας και τώρα αυτά πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν επικίνδυνα για τους ανθρώπους».

Τους ρώτησα πώς το ξέρουν αυτό και, κάπου εκεί, άρχισε να διαφαίνεται ότι το πανεπιστήμιο δεν τους βοήθησε καθόλου στο να μάθουν να λειτουργούν με βάση κάποια επιστημονική μεθοδολογία.

Κάποιος είπε ότι το άκουσε από έναν γνωστό του που το ήξερε από κάποιον φίλο του κυνηγό. Ένας άλλος είπε ότι είδε στις ειδήσεις να το λέει κάποιος κτηνοτρόφος από ένα ορεινό χωριό, ενώ ένας τρίτος ότι… απλώς το ξέρει.

Επειδή μεγαλύτερη βαρύτητα είχε η «γνώση» εκείνου που το είχε ακούσει στις ειδήσεις, τον ρώτησα αν άκουσε επίσης πως κάποιες οικολογικές οργανώσεις είχαν υποβάλει μήνυση στο συγκεκριμένο κανάλι για διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Επειδή δεν το είχε ακούσει, τον διαβεβαίωσα πως αυτό συνέβη και πως το κανάλι, αφού αρχικά δικαιολογήθηκε υποστηρίζοντας ότι αυτό έγινε στο πλαίσιο κάποιου ρεπορτάζ και πως απλώς παρουσίασε τη γνώμη ενός κτηνοτρόφου, στη συνέχεια υποχρεώθηκε να ανασκευάσει την «είδηση».

«Αυτό δεν λέει τίποτε όμως», είπε ένας της παρέας. «Το ότι υποχρεώθηκε το κανάλι να ανασκευάσει δεν σημαίνει πως οι οικολόγοι δεν αφήνουν στη φύση λύκους και φίδια, μπορεί απλώς τα στοιχεία των δημοσιογράφων να μην ήταν επαρκή».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν μπορούσαν να σκεφτούν μόνοι τους!

Ούτε καν το πολύ απλό «πού στο καλό τα βρίσκουν οι οικολόγοι τα φίδια και τους λύκους»; Έχουν εκτροφεία όπου παράγουν ζώα και ερπετά σε ικανές ποσότητες ώστε να τα αφήνουν στη φύση;

Έχουν κάπου φίδια, μαζεμένα προφανώς ένα ένα από το περιβάλλον τους, που πολλαπλασιάζονται και παίρνουν τα αβγά τους τα εκκολάπτουν και όταν βγουν τα φιδάκια τα αφήνουν ελεύθερα;

Και μάλιστα κοντά σε περιοχές όπου ζουν άνθρωποι, οι οποίοι τους αντιλαμβάνονται και δημοσιοποιούν την πράξη από… στόμα σε στόμα;

Ή έχουν οι οικολόγοι ζευγάρια λύκων που, όταν γεννούν, παίρνουν τα λυκάκια και τα εγκαταλείπουν στο φυσικό τους περιβάλλον;

Και λέω λυκάκια, γιατί οι λύκοι, αν μεγαλώσουν στην αιχμαλωσία, μετά δεν μπορούν να ζήσουν μόνοι τους στη φύση. Τα λυκάκια όμως πώς μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τη φροντίδα της μητέρας τους;

Βλέπετε, φίλοι μου, πως ακόμη και τα πιο αυτονόητα πράγματα δεν μπορούν να τα σκεφτούν και να τα αναλύσουν κάποιοι συνάνθρωποί μας και μάλιστα νέοι και μορφωμένοι. Γιατί; Επειδή είναι πιο βολικό και καθόλου κουραστικό να δεχτείς… αμάσητο οτιδήποτε σου προσφέρουν;

Ή μήπως επειδή έχει μια γοητεία το να πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιο κρυμμένο μυστικό που εσύ έχεις τη… «μύτη» να το ανακαλύψεις και δεν είσαι σαν τους άλλους που τρώνε κουτόχορτο;

Ποιος ξέρει…

 Θεωρίες… ανοησίας!